ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ

« Τὴ Αγία καὶ Μεγάλη Πέμπτη,
οἱ τὰ πάντα καλῶς διαταξάμενοι θεῖοι Πατέρες,
ἀλληλοδιαδόχως ἔκ τε τῶν θείων Ἀποστόλων, καὶ τῶν ἱερῶν Εὐαγγελίων,
παραδεδώκασιν ἡμῖν τέσσαρά τινα ἑορτάζειν,
τὸν ἱερὸν Νιπτήρα, τὸν μυστικὸν Δεῖπνον
(δηλαδὴ τὴν παράδοσιν τῶν καθ' ἡμᾶς φρικτῶν Μυστηρίων),
τὴν ὑπερφυὰ Προσευχήν, καὶ τὴν Προδοσίαν αὐτήν».

Το βράδυ της ημέρας αυτής, που ήταν η προ των αζύμων ημέρα, δηλαδή παραμονή του Εβραϊκού Πάσχα, ο Ιησούς δείπνησε στην πόλη με τους δώδεκα Μαθητές του. Ευλόγησε το ψωμί και το κρασί και μ’ αυτό τον τρόπο παρέδωσε το Mυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, η οποία θα τελείται στο διηνεκές ως η αέναη παρουσία Του στην Εκκλησία.

Αφού κάθισαν στο τραπέζι του δείπνου, ο Κύριος θέλησε κατ’ αρχήν να ξεκαθαρίσει την υπόθεση του προδότη μαθητή. Δεν ήταν δυνατόν να καθίσει ο άνομος εκείνος μαζί τους στην παράδοση του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, πολλώ δε μάλλον να κοινωνήσει σε αυτό.

Λέγει λοιπόν «Εις εξ’ υμών παραδώσει με, ο εσθίων μετ’ εμού» (Μάρκ.14:18, Ιωάν.13:22). Τα λόγια αυτά έφεραν αναστάτωση στους μαθητές. Δεν περίμεναν να ακούσουν τέτοια φοβερή αγγελία και άρχισαν να διερωτώνται ποιος είναι αυτός. Ο αγαπημένος μαθητής Ιωάννης πέφτοντας στον τράχηλο του Διδασκάλου ρώτησε εξ’ ονόματος όλων: «Κύριε τις εστιν»; και ο Κύριος απάντησε: «Εκείνος εστιν ω εγώ βάψας το ψωμίον επιδώσω» (Ιωάν.13:26). Και βουτώντας τεμάχιο άρτου στο φαγητό το έδωσε στον Ιούδα. Αυτός το έφαγε και μετά από αυτό «εισήλθεν εις εκείνον ο Σατανάς» (Ιωάν.13:27).

Ο Ιησούς του είπε: «ό ποιείς, ποίησον τάχιον» (Ιωάν.13:27). Ο προδότης μαθητής έφυγε βιαστικά, απομακρυνθείς για πάντα από τη χορεία των μαθητών και από την κοινωνία του Θείου Διδασκάλου. «Ην δε νύξ» προσθέτει ο Ιωάννης. «Νυξ πραγματική, τονίζει σύγχρονος συγγραφέας, αλλά και νυξ πνευματική εν τη ψυχή του Ιούδα, εν η το φως του θείου Πνεύματος δια παντός εσβέσθη».

Μετά από αυτό ο Κύριος προέβη στη σύσταση του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας. Έλαβε άρτο και αφού ευχαρίστησε έκοψε αυτόν σε τεμάχια και έδωκε στους μαθητές του λέγοντας: «Λάβετε, φάγετε, τούτο εστι το σώμα μου», το αληθινό το πραγματικό, «το υπέρ υμών διδόμενον» (Λουκ.22:19). Ύστερα πήρε το ποτήριο της ευλογίας, που ήταν γεμάτο με οίνο και αφού ανέπεμψε ευχαριστήριο δέηση στο Θεό Πατέρα έδωκε στους μαθητές Του λέγοντας: «Πίετε εξ αυτού πάντες΄ τούτο γαρ εστι το αίμα μου, το της Καινής Διαθήκης, το περί πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών» (Ματθ.26:28, Μάρκ.14:24).

Αφού κοινώνησαν όλοι και έφαγαν, ο Κύριος μίλησε και απεύθυνε την τελευταία αποχαιρετιστήρια ομιλία Του στους Mαθητές Του. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης διασώζει στο Ευαγγέλιό Του ολόκληρη αυτή την εκτενή ομιλία στα κεφάλαια 13-16. Ο τρόπος της ομιλίας προδίδει στον Κύριο δραματική έκφραση. Ως άνθρωπος μπροστά στο μαρτύριο, το οποίο γνωρίζει ως Θεός αγωνιά και λυπάται. Αρχίζει με το «Νυν εδοξάσθη ο υιός του ανθρώπου και ο Θεός εδοξάσθη εν αυτώ» (Ιωάν.13:31). Τα παθήματα που θα ακολουθήσουν και η ταπείνωση θα είναι η δόξα του Υιού και συνάμα αυτή θα είναι η δόξα του Πατέρα. Οι αλήθειες και οι ηθικές ιδέες της ομιλίας την καθιστούν πραγματικά μοναδική. Η τρυφερότητα προς τους μαθητές Του είναι έκδηλη, τους αποκαλεί «τεκνία». Κύριο χαρακτηριστικό της ομιλίας είναι η προτροπή για ενότητα και αγάπη μεταξύ των μαθητών και κατ’ επέκταση όλων των ανθρώπων. «Εντολήν καινήν δίδωμι υμίν ίνα αγαπάτε αλλήλους» (Ιωάν.13:3) και «Ειρήνην αφίημι υμίν, ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν» (Ιωάν.14:27).

Στη συνέχεια ένιψε τα πόδια των Μαθητών του και το γεγονός αυτό της νίψεως των ποδιών των Μαθητών από τον Κύριο λέγεται στην εκκλησιαστική γλώσσα «Νιπτήρ». Ο Νιπτήρ μας διδάσκει ότι πρέπει να εκδηλώνουμε την αγάπη μας προς τους άλλους ανθρώπους με ταπεινοφροσύνη. Η Εκκλησία, θέλοντας να μας δείξει τη σημασία του γεγονότος αυτού, όρισε την ανάμνησή του την ημέρα αυτή.



Τότε, ο Κύριος αποσύρεται στο όρος των Ελαιών, όπου μόνος του προσεύχεται γονατιστός και ο ιδρώτας του σαν κόμβοι πηκτού αίματος, πέφτουν στη γη. Προσεύχεται στον Ουράνιο Πατέρα για την ενότητα των μαθητών Του. Δεν εύχεται να τους άρει από τον κόσμο, αλλά να τους διαφυλάξει από τον πονηρό και τα έργα του. Είναι η περίφημη αρχιερατική προσευχή του Κυρίου.

Μόλις τελειώνει την προσευχή, φτάνει ο Ιούδας με τους στρατιώτες και πολύ όχλο. Αφού φίλησε τον Κύριο στο πρόσωπο, τον παραδίδει. Συλλαμβάνεται λοιπόν ο Ιησούς και οδηγείται δεμένος στους Αρχιερείς Άννα και Καϊάφα. Οι Μαθητές σκορπίζονται και ο θερμόαιμος Πέτρος, που τον είχε ακολουθήσει μέχρι την αρχιερατική αυλή, τον αρνείται και αυτός λίγο πριν αλέκτωρ λαλήσει τρεις φορές.

Ο Κύριος οδηγείται μπροστά στο παράνομο συνέδριο και εξετάζεται για τους Μαθητές του και τη διδασκαλία του. Εξορκίζεται στον Θεό να πει αν ο ίδιος είναι πράγματι ο Χριστός και λέγοντας την αλήθεια, κρίνεται ένοχος θανάτου, επειδή δήθεν βλαστήμησε. Στη συνέχεια τον φτύνουν στο πρόσωπο, τον χαστουκίζουν και τον εμπαίζουν με κάθε τρόπο όλη τη νύχτα μέχρι το πρωί.


Κοντάκιον

« Τὸν ἄρτον λαβών, εἰς χείρας ὁ προδότης, κρυφίως αὐτάς, ἐκτείνει καὶ λαμβάνει, τὴν τιμὴν τοῦ πλάσαντος, ταὶς οἰκείαις χερσὶ τὸν ἄνθρωπον, καὶ ἀδιόρθωτος ἔμεινεν, Ἰούδας ὁ δοῦλος καὶ δόλιος».

«Αφού ο προδότης πήρε τον Άρτο στα χέρια του, (μετά από λίγο) τα απλώνει κρυφά και παίρνει το αντίτιμο (για να παραδώσει) Εκείνον που με τα δικά του χέρια έπλασε τον άνθρωπο. Κι (έτσι) έμεινε αδιόρθωτος ο Ιούδας, ο δούλος στα πάθη του) και δόλιος».


Ὁ Οἶκος

«Τὴ μυστικὴ ἐν φόβῳ τραπέζη, προσεγγίσαντες πάντες, καθαραῖς ταὶς ψυχαίς, τὸν ἄρτον ὑποδεξώμεθα, συμπαραμένοντες τῶ Δεσπότη, ἵνα ἴδωμεν τοὺς πόδας πῶς ἀπονίπτει τῶν Μαθητῶν, καὶ ἐκμάσσει τῶ λεντίω, καὶ ποιήσωμεν ὥσπερ κατίδωμεν, ἀλλήλοις ὑποταγέντες, καὶ ἀλλήλων τοὺς πόδας ἐκπλύνοντες, αὐτὸς γὰρ ὁ Χριστὸς οὕτως ἐκέλευσε, τοὶς αὐτοῦ Μαθηταῖς ὡς προέφησεν, ἀλλ' οὐκ ἤκουσεν, Ἰούδας ὁ δοῦλος καὶ δόλιος».

«Αφού με φόβο πλησιάσαμε όλοι το μυστικό Τραπέζι, ας υποδεχθούμε με καθαρές καρδιές τον Άρτο, παραμένοντας μαζί με τον Δεσπότη Χριστό. Για να δούμε πως πλένει τα πόδια των μαθητών και τα σκουπίζει με την ποδιά. Και για να πράξουμε κι εμείς όπως ακριβώς είδαμε καλά να πράττει ο Κύριος). Δηλαδή αφού υποταχθούμε ο ένας στον άλλο, και αφού πλένουμε ο ένας τα πόδια του άλλου. Γιατί κι ο Ίδιος ο Χριστός έτσι διέταξε τους μαθητές του, όπως τους το είχε από νωρίτερα πει. Αλλά τίποτε απ’ αυτά δεν πρόσεξε ο Ιούδας, ο δούλος στα πάθη του) και δόλιος.».


Απολυτίκιον. Ήχος πλ. δ΄

«Ὅτε οἱ ἔνδοξοι Μαθηταί, ἐν τῷ νιπτήρι τοῦ Δείπνου ἐφωτίζοντο, τότε Ἰούδας ὁ δυσσεβής, φιλαργυρίαν νοσήσας ἐσκοτίζετο, καὶ ἀνόμοις κριταῖς, σὲ τὸν δίκαιον Κριτὴν παραδίδωσι. Βλέπε χρημάτων ἐραστά, τὸν διὰ ταῦτα ἀγχόνη χρησάμενον, φεῦγε ἀκόρεστον ψυχὴν τὴν Διδασκάλω τοιαῦτα τολμήσασαν. Ὁ περὶ πάντας ἀγαθός, Κύριε δόξα σοί».


Μετάφρασις

«Την ώρα που οι δοξασμένοι μαθητές, στο μυστικό Δείπνο, καθώς τους έπλενε ο Κύριος τα πόδια, φωτίζονταν, ο ασεβής Ιούδας, άρρωστος από φιλαργυρία, βυθιζόταν στο πνευματικό σκοτάδι. Παραδίδει σε παράνομους κριτές. Εσένα το Δίκαιο Κριτή. Κοίτα καλά τον Ιούδα. Εσύ που αγαπάς πολύ τα χρήματα (και σκέψου), πως γι’ αυτά έφτασε στο κατάντημα να απαγχονισθεί. Απόφευγε την απληστία της ψυχής του Ιούδα που τόλμησε τέτοια φοβερά έργα (να κάνει) κατά του Διδασκάλου του. Δόξα σ’ Εσένα, Κύριε, που είσαι προς όλους αγαθός».

Ευαγγελικόν ανάγνωσμα:
- εις τον Όρθρον: Λουκ. 22: 1-39
- εις την Θείαν Λειτουργίαν: Ματθ. 26: 1-20, Ιωαν. 13: 3-17, Ματθ. 26: 21-39, Λουκ. 22: 43-45, Ματθ. 26: 40, 27: 2, Αποστολικόν ανάγνωσμα: Α΄ Κορινθ. 11: 23-32

το βίντεο του μήνα Απριλίου

και κάτι νέο.....

από σήμερα στην σελίδα θα υπάρχει ένα βίντεο....

το βίντεο του μήνα!!!!

κάθε μήνα ο συντάκτης θα διαλέγει ένα βίντεο και θα σας το προτείνει για να το δείτε .....

σε εμφανές σημείο της σελίδας θα υπάρχει ο σύνδεσμος για το βίντεο....

επίσης δίνετε η δυνατότητα στους αναγνώστες μας να διαλέξουν και να μας προτείνουν κάποιο βίντεο που τους αρέσει... η πρόταση μπορεί να γίνει μέσω e-mail....

ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΑΒΒΙΔΗΣ

Ο Σταύρος Σαββίδης γεννήθηκε στη Ράχη Βέροιας, από μουσική οικογένεια. Οι γονείς του, παιδιά προσφύγων από τα χωριά της Σάντας του Πόντου, του μεταφέρουν από μικρή ηλικία τον καημό και το μεράκι μέσα από τα τραγούδια της καταγωγής του. Μεγαλώνει με παραδοσιακά ποντιακά τραγούδια και τα σιγοψιθυρίζει από παιδί. Από 16 χρονών αρχίζει να τραγουδάει φιλικά σε παρέες και αργότερα, επαγγελματικά πλέον, σε διάφορα μαγαζιά της επαρχίας, τις περισσότερες φορές, μαζί με τον πατέρα του, το γνωστό λυράρη Μάντη. Το 1981 έως και το 1983 υπηρετεί στον στρατό όπου από όσα μέρη περνάει συνεχίζει το ΠΟΝΤΙΑΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ, ειδικά στην ΚΥΠΡΟ, για ένα χρόνο στη ΛΕΣΧΗ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ. Μετά την απόλυσή του από το στρατό τον Αύγουστο του 1983 δίνει εξετάσεις στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ και αφού πετυχαίνει, διορίζεται και υπηρετεί σε αυτήν σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, χωρίς όμως να σταματήσει να προσφέρει τις υπηρεσίες του και στο Ποντιακό τραγούδι, το οποίο μαζί με την ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ λατρεύει υπερβολικά! Υπηρετεί λοιπόν μέχρι και το 2007 όπου και τελειώνει ευμενώς τη θητεία του στην ΕΛ.ΑΣ. Είναι παντρεμένος, έχει δυο αγόρια, τον ΜΑΝΤΗ και τον ΕΛΕΥΘΕΡΙΟ, η μόνιμη κατοικία του βρίσκεται στην ΒΕΡΟΙΑ – ΗΜΑΘΙΑΣ. Όσον αφορά την ασχολία του από τον Ιούνιο του 2007 και μετά δεν είναι άλλη από την ΜΕΓΑΛΗ ΤΟΥ ΑΓΑΠΗ. Το ΠΟΝΤΙΑΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ και το κέντρο διασκέδασης ΑΚΡΙΤΑΣ ΠΑΛΛΑΣ, του οποίου είναι ιδιοκτήτης όπου βρίσκεται στην ΠΑΤΡΙΔΑ ΒΕΡΟΙΑΣ.

Η αγάπη του για την ποντιακή παράδοση και για το ποντιακό τραγούδι υπήρξε αμείωτη, η προσφορά και η υπηρεσία του στο χώρο συνεχίστηκαν με την ίδια λατρεία!

Δισκογραφικά η πορεία του ανοίγει από το 1992 με μια συμμετοχική δουλειά που κάνει με τον πατέρα του Μάντη και το Στάθη Νικολαίδη <<ΤΑ ΣΑΝΤΕΤΚΑ>>.

Το 1994 κυκλοφόρησε ο δεύτερος δίσκος του, που αυτήν τη φορά είναι προσωπικός, και φέρει το γενικό τίτλο <<ΑΣΤΡΟΝ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΦΩΤΑΕΙΣ>>, με δώδεκα καινούρια και παραδοσιακά τραγούδια, σε μουσική του Μπάμπη Κεμανεντζίδη και με λυράρη τον Στέλιο Χαλκίδη.

Το 1996 κυκλοφόρησε ο τρίτος δίσκος του με τίτλο <<ΣΑΝΤΕΤΚΑ Νο2>> με παραδοσιακά τραγούδια από την περιοχή της Σάντας του Πόντου. Το συνοδεύει στη λύρα και στο τραγούδι ο πατέρας του Μάντης Σαββίδης.

Το 1997 κυκλοφόρησε ο τέταρτος δίσκος, με το λυράρη Θόδωρο Βεροιώτη. Είναι μια ζωντανή ηχογράφηση είκοσι τραγουδιών, με όλο το συγκρότημα του Σταύρου Σαββίδη, που περιλαμβάνει παλιές, γνωστές επιτυχίες, καταξιωμένων πόντιων καλλιτεχνών, παραδοσιακά αλλά και προσωπικά τραγούδια.

Τα Χριστούγεννα του 1998 κυκλοφόρησε ο πέμπτος δισκος του Σταύρου Σαββίδη με τίτλο <<ΜΙΑ ΒΡΑΔΙΑ ΣΤΟΝ ΑΚΡΙΤΑ>>. Είναι μια καινούρια ζωντανή ηχογράφηση μέσα από το κέντρο του <<ΑΚΡΙΤΑΣ ΠΑΛΛΑΣ>>, Πατρίδα Βέροιας. Στη δουλειά αυτή περιλαμβάνονται είκοσι οχτώ τραγούδια όπου λύρα παίζουν ο πατέρας του Μάντης και ο ταλαντούχος Χρήστος Σιαπανίδης, μαζί με το συγκρότημα του κέντρου.

Τα Χρτου 1999 ένα χρόνο μετά, κυκλοφόρησε μια νέα συμμετοχική δουλειά της εταιρείας Vasipap με τίτλο <<30>>. Ο δίσκος αυτός έγινε προς τιμήν και των δυο και περιλαμβάνει πολλούς πόντιους τραγουδιστές, ανάμεσα στους οποίους είναι και ο Σταύρος Σαββίδης που ερμηνεύει τέσσερα παραδοσιακά τραγούδια της περιοχής της Σάντας του Πόντου. Ο λυράρης του δίσκου είναι ο Παναγιώτης Ασλανίδης.

Το 2000 ακολουθεί μια καινούρια δισκογραφική δουλειά, μια ζωντανή ηχογράφηση μέσα από το μαγαζί του με τίτλο <<ΑΚΡΙΤΑΣ ΠΑΛΛΑΣ 2000>>, με τη συμμετοχή του καταξιωμένου λυράρη Θόδωρου Βεροιώτη και του Γιάννη Σανίδη, ο οποίος κάνει τα πρώτα του βήματα στη δισκογραφία.

Το 2001 κυκλοφόρησε η δισκογραφική δουλειά του με τίτλο <<ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΚΡΙΤΑ ΜΕ ΑΓΑΠΗ>>, στην οποία περιλαμβάνει τριάντα δυο τραγούδια με λυράρη τον Γιάννη Σανίδη και το συγκρότημα του <<ΑΚΡΙΤΑ>>.

Τον Ιανουάριο του 2002 μια νέα δισκογραφική δουλειά με τίτλο <<Η ΕΓΑΠ΄ ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΙ ΕΣ΄>>, σε στίχο του Βασίλη Μωησιάδη και μουσική του μεγάλου μαέστρου Μπάμπη Κεμανεντζίδη. Στην λύρα τον συνοδεύουν ο Χρήστος Σιαπανίδη, ο Μπάμπης Κεμανεντζίδη και ο νέος χαρισματικός λυράρης Ανδρέας Μαυρόπουλος από τη Βέροια.

Το 2003 και το 2004 ο Σταύρος κάνει δυο φιλικές συμμετοχές σε δυο πολύ καλές δισκογραφίες. Η πρώτη είναι στο cd του Βαγγέλη Ιντζεβίδη «ΤΟ ΑΣΑΛΓΟΝ», με λυράρη τον Φάνη Κουρουκλίδη, τραγουδώντας τρία τραγούδια του Νάκου Ευσταθιάδη. Η δεύτερη είναι σε μια νέα παραγωγή της εταιρείας Vasipap με τίτλο « ΧΑΡΑΝΤΑΣ ΣΤΕΦΑΝΩΜΑΤΑ», με το μεγάλο μαέστρο Κώστα Σιώπη και στιχουργό το Νάκο Ευσταθιάδη.

Τον Ιούνιο του 2005 ακολουθεί μια ζωντανή ηχογράφηση με τίτλο: «ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΑΒΒΙΔΗΣ LIVE». Ήταν μια πρωτότυπη για την εποχή της δουλειά, που σε αντίθεση με τις προηγούμενες ζωντανές ηχογραφήσεις ,που αποτελουνταν από παλιές επιτυχίες, αυτή περιλαμβάνει είκοσι νέα τραγούδια σε στίχους του Βασίλη Μωησιάδη μουσική του Κώστα Σιώπη και ενορχήστρωση του Κώστα Σιώπη.

Το Φεβρουάριο του 2007 κυκλοφορεί μια νέα δουλειά με τίτλο <<2007>>

Το 2008 κυκλοφορεί το νέο CD με τίτλο «ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΑΒΒΙΔΗΣ ΚΑΙ…ΜΕΛΛΕΣΙΔ’… ΜΕΛΛΕΣΙΔΟΠΟΝ». Περιλαμβάνει δεκατέσσερις καινούργιες επιτυχίες με στίχο του Νάκου Ευσταθιάδη και μουσική των Ανδρέα Μαυρόπουλο, Φάνη Κουρουκλίδη, του νεαρού Μάντη Σαββίδη και του μεγάλου λαϊκού συνθέτη Σήφη Σαρασίδη. Στην λύρα τον συνοδεύουν οι: Ανδρέα Μαυρόπουλος, Φάνης Κουρουκλίδης και ο Μπάμπης Κεμανεντζίδη. Στο κλαρίνο οι: Κώστας Σιώπης & Μπάμπης Κεμανεντζίδης.

Από το 1995 ο Σταύρος Σαββίδης δημιούργησε ένα μεγάλο ποντιακό συναυλιακο σχήμα, που φέρει το όνομα «τη Ρωμανίας Μελωδοί» και συμμετέχει σε πολλές

ποντιακές εκδηλώσεις.