Ακροπόταμος 15-08-2013

Με το σύνθημα «Ο Ακροπόταμος φέτος εκπέμπει ζωντανά», ολοκληρώθηκαν οι φετινές εορταστικές εκδηλώσεις για τον δεκαπενταύγουστο.
Οι εκδηλώσεις για πρώτη φορά μεταδόθηκαν ζωντανά μέσω διαδικτύου σε όλα τα πλάτη και μήκη της γης για χάρη των απανταχού Ακροποταμιωτών, ή όπως ανέφερε και ο πρόεδρος του Εκπολιτιστικού Συλλόγου Πάνος Δουλκερίδης, για όλους τους γιαχαλιώτες της γης.
Η μετάδοση πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια και των δυο ημερών των εκδηλώσεων από τον χώρο του εκπολιτιστικού συλλόγου. Μεταδόθηκε το μουσικό πρόγραμμα της 14ης Αυγούστου καθώς και το χορευτικό πρόγραμμα της 15ης Αυγούστου.

Η μετάδοση έγινε μέσα από το κανάλι http://www.ustream.tv/channel/livardas-charilaos-photography. Η προσπάθεια αυτή ενθουσίασε τόσο τους κατοίκους του χωριού όσο και τους ξενιτεμένους του. Αποτέλεσμα της προσπάθειας, 161 μοναδικοί επισκέπτες μέσα στις 2 ημέρες προβολής.

Με τα ομορφότερα συναισθήματα από τις δυο διασκεδαστικές βραδιές, καθώς και με την ευχή να πραγματοποιηθεί και του χρόνου η μετάδοση με ακόμη καλυτέρα αποτελέσματα, έκλεισαν για φέτος οι πανηγυρικές εκδηλώσεις στον Ακροπόταμο Θεσσαλονίκης.

Μπορείτε να δείτε οπτικοακουστικό υλικό από τις εκδηλώσεις στους παρακάτω συνδέσμους, http://www.ustream.tv/channel/livardas-charilaos-photography
https://www.facebook.com/media/set/?set=oa.10151513805856148&type=1

Γενοκτονία Των Ελλήνων Του Πόντου

Πως και πότε διαπράχθηκε η γενοκτονία;

Ο ποντιακός ελληνισμός, από την πτώση της αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας (1461) γνώρισε κατά καιρούς διωγμούς, σφαγές, ξεριζωμούς και προσπάθειες για το βίαιο εξισλαμισμό και εκτουρκισμό του.Επτά χρόνια μετά την άλωση της Πόλης, οι Οθωμανοί κατέλαβαν την Τραπεζούντα. Η οθωμανική κατάκτηση του μικρασιατικού Πόντου μπορεί να διακριθεί σε τρεις περιόδους.

A' περίoδος

Η πρώτη αρχίζει με την άλωση της Τραπεζούντας το 1461 και λήγει στα μέσα του 17ου αιώνα. Την περίοδο αυτή οι Τούρκοι κρατούν ουδέτερη στάση κατά των Ελλήνων του Πόντου.

B' περίoδος

Η δεύτερη αρχίζει στα μέσα του 17ου αιώνα και λήγει με το τέλος του πρώτου ρωσοτουρκικού πολέμου. Χαρακτηρίζεται με τη θρησκευτική βία κατά των χριστιανικών πληθυσμών. Κατά την περίοδο αυτή πραγματοποιούνται ομαδικοί εξισλαμισμοί των ελληνικών πληθυσμών.

Γ' περίoδος

Η τελευταία περίοδος, που τελειώνει το 1922 υποδιαιρείται σε δύο υποπεριόδους.

A' υποπερίoδος

Η πρώτη αρχίζει με τη Συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή, το 1774. Χαρακτηρίζεται από τη συστηματική προσπάθεια των τοπικών αρχών να μην εφαρμόζουν προς όφελος των χριστιανών τους φιλελεύθερους νόμους.

B' υποπερίoδος

Η δεύτερη υποπερίοδος αρχίζει το 1908 και χαρακτηρίζεται από την ανάπτυξη του τουρκικού εθνικισμού.

Η απόφαση για την εξόντωση των Ελλήνων της Τουρκίας πάρθηκε από τους Νεότουρκους το 1911, εφαρμόστηκε κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου και ολοκληρώθηκε από το Μουσταφά Κεμάλ (1919 – 1923).

Το Νεοτουρκικό Κομιτάτο « Ένωση και Πρόοδος » ιδρύθηκε το 1889. Στο συνέδριο τους, που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1911 πάρθηκε η απόφαση, ότι η Μικρά Ασία πρέπει να γίνει μωαμεθανική χώρα.

Οι Τούρκοι στον Πόντο άρχισαν με την επιστράτευση όλων από 15 έως 45 ετών και την αποστολή τους σε Τάγματα Εργασίας. Παράλληλα αμφισβήτησαν το δικαίωμα των Ελλήνων να ασκούν ελεύθερα τα επαγγέλματά τους και επί πλέον απαγόρευσαν τους μουσουλμάνους να εργάζονται επαγγελματικά με τους Έλληνες με την ποινή της τιμωρίας από τις στρατιωτικές Αρχές.

Κατ΄ αρχάς οι άτακτες ορδές των Τούρκων επιτίθονταν στα απομονωμένα ελληνικά χωριά κλέβοντας, φονεύοντας, αρπάζοντας νέα κορίτσια, κακοποιώντας και καίγοντάς τα.

Οργανωμένες επιθέσεις

Οι Τούρκοι χωρίς προσχήματα πια περνούν στην επίθεση. Από κάθε γωνιά του Πόντου και της Μικράς Ασίας έρχονται καταγγελίες. Οι σποραδικές δολοφονίες αρχίζουν να αυξάνονται. Χωρικοί, που πήγαιναν να δουλέψουν στα χωράφια τους, βρίσκονταν καθημερινά δολοφονημένοι.

Οι διωγμοί εκδηλώθηκαν αρχικά με τη μορφή σποραδικών κρουσμάτων βίας, καταστροφών, απελάσεων και εκτοπισμών. Φαίνονταν σαν να προέρχονταν από ανεύθυνα κυρίως στοιχεία. Πολύ γρήγορα όμως έγιναν συστηματικοί, πιο οργανωμένοι και εκτεταμένοι και στρέφονταν τόσο κατά των Ελλήνων όσο και κατά των Αρμενίων. Εμπνευστής και εγκέφαλος αυτής της επιχείρησης της γενοκτονίας ήταν ο Μεχμέτ Ταλαάτ, υπουργός των Εσωτερικών της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Με δικές του εντολές, που καλούσαν τις αρχές να μη δείχνουν κανένα έλεος και για τoυς χριστιανούς, εξαπολύθηκαν οι διωγμοί κατά των "ανεπιθύμητων" εθνοτήτων σε μια τεράστια έκταση.

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο αναγκάστηκε, σε ένδειξη πένθους, να κλείσει στις 15 Μαΐου 1914 όλες τις εκκλησίες και τα σχολεία και να καταγγείλει στις Μεγάλες Δυνάμεις τους νέους διωγμούς. Δεν κατάφερε όμως τίποτε γιατί κηρύχθηκε στο μεταξύ ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, στον οποίο η Τουρκία έλαβε μέρος ως σύμμαχος της Γερμανίας, έχοντας πια την ευχέρεια να εφαρμόσει πλήρως το παλαιότερο σχέδιο της εξόντωσης των χριστιανών.

Οι διωγμοί των Ελλήνων του Πόντου.

Η εφαρμογή αυτής της πολιτικής ανάγκασε χιλιάδες Έλληνες των παραλίων της Μικρασίας να εγκαταλείψουν τις προαιώνιες εστίες τους και να μετοικήσουν με πολυήμερες εξοντωτικές πορείες.

Σύμφωνα με μια έκθεση της Ελληνικής Πρεσβείας, με ημερομηνία τον Ιούνιο του 1915 είναι γραμμένα τα εξής: "Οι εκτοπιζόμενοι από τα χωριά τους δεν είχαν δικαίωμα να πάρουν μαζί τους ούτε τα απολύτως αναγκαία. Γυμνοί και ξυπόλητοι, χωρίς τροφή και νερό, δερόμενοι και υβριζόμενοι, όσοι δεν εφονεύοντο οδηγούντο στα όρη από τους δημίους τους. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς πέθαιναν κατά την πορεία από τα βασανιστήρια. Το τέρμα του ταξιδιού δεν σήμαινε και τέρμα των δεινών τους, γιατί οι βάρβαροι κάτοικοι των χωριών, τους παρελάμβαναν για να τους καταφέρουν το τελειωτικό πλήγμα …"

Σκοπός των Τούρκων ήταν, με τους εκτοπισμούς, τις πυρπολήσεις των χωριών, τις λεηλασίες, να επιτύχουν την αλλοίωση του εθνολογικού χαρακτήρα των περιοχών που κατοικούνταν από Ρωμιούς και να καταφέρουν ευκολότερα των εκτουρκισμό εκείνων που θα απέμεναν.

Το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου

Η ήττα της Τουρκίας από τις δυνάμεις της Αντάντ και το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου έφερε μια προσωρινή ανάπαυλα στο απάνθρωπο σχέδιο των Νεότουρκων. Η νέα τουρκική κυβέρνηση υποχρεώνεται από τις νικήτριες δυνάμεις να δώσει άδειες επιστροφής στους λίγους εξόριστους που είχαν απομείνει.

Το τελικό πλήγμα

Το 1919 αρχίζει νέος διωγμός κατά των Ελλήνων από το κεμαλικό καθεστώς, πολύ πιο άγριος κι απάνθρωπος από τους προηγούμενους. Εκείνος ο διωγμός υπήρξε η χαριστική βολή για τον ποντιακό ελληνισμό.

Στις 19 Μαΐου, με την αποβίβαση του Μουσταφά Κεμάλ στη Σαμψούντα, αρχίζει η δεύτερη και σκληρότερη φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας.

Με τη βοήθεια μελών του Νεοτουρκικού Κομιτάτου συγκροτεί μυστική οργάνωση, τη Mutafai Milliye, κηρύσσει το μίσος εναντίον των Ελλήνων και σχεδιάζει την ολοκλήρωση της εξόντωσης του ποντιακού ελληνισμού. Μέσα σε λίγα χρόνια ο Κεμάλ εξόντωσε τον ελληνισμό του Πόντου και της Ιωνίας.

Η τρομοκρατία, τα εργατικά τάγματα, οι εξορίες, οι κρεμάλες, οι πυρπολήσεις των χωριών, οι βιασμοί, οι δολοφονίες ανάγκασαν τους Έλληνες του Πόντου να ανέβουν στα βουνά οργανώνοντας αντάρτικο για την προστασία του αμάχου πληθυσμού. Τα θύματα της γενοκτονίας θα ήταν πολύ περισσότερα, αν δεν υπήρχε το ποντιακό αντάρτικο.

Με την επικράτηση του Κεμάλ, οι διωγμοί συνεχίζονται με μεγαλύτερη ένταση. Στήνονται στις πόλεις του Πόντου τα διαβόητα έκτακτα δικαστήρια ανεξαρτησίας, που καταδικάζουν και εκτελούν την ηγεσία του ποντιακού ελληνισμού. Υπολογίζεται ότι συνολικά λόγω αυτών των μέτρων έχασαν τη ζωή τους 350.000 Πόντιοι.

Η προσφυγιά

Με τη συνθήκη της ανταλλαγής των πληθυσμών έρχονται στην Ελλάδα περί τους 700.000 Πόντιους. Οι ξεριζωθέντες εγκαταλείπουν την πατρώα γη και όλα τα υπάρχοντά τους. Παίρνουν μαζί τους ιερά κειμήλια. Αφήνουν πίσω τη Μαύρη Θάλασσα και φτάνουν στην Ελλάδα.


Η προσφορά των Ελλήνων του Πόντου στο ελληνικό κράτος

Πάμφτωχοι, έχοντας αφήσει πίσω τους περιουσίες και πλούτη, έφτασαν ταλαιπωρημένοι από τις διώξεις κι εγκαταστάθηκαν σε διάφορες περιοχές στη νέα ελληνική πατρίδα. Σκόρπισαν σε χωριά και πόλεις της Μακεδονίας και της Θράκης, στους συνοικισμούς της πρωτεύουσας και σε άλλες περιοχές. Περισσότεροι από 700.000 πρόσφυγες από τη Μικρασία και τον Πόντο εγκαταστάθηκαν στη βόρεια Ελλάδα.

Μέσα από αντιξοότητες και εμπόδια, που συνάντησαν, ειδικά στα χωριά της εγκατάστασής τους, κατόρθωσαν τόσο αυτοί όσο και αργότερα τα παιδιά τους όχι μόνο να επιβιώσουν, αλλά και να διεισδύσουν στους χώρους των επιστημών και των τεχνών, της πολιτικής και του συνδικαλισμού, και να διακριθούν.

Γιατί δεν αναγνωρίστηκε μέχρι σήμερα η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.

Πριν από τον όρο "Γενοκτονία" υπήρχε ο όρος "Εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας". Πρόβλημα στη δίκη των γενοκτόνων μπορεί να υπάρξει με το νομικό όρο "nullum crimen nulla poena sine lege", δηλαδή δίχως προϊσχύοντα νόμο δεν υπάρχει έγκλημα ούτε ποινή. Ο όρος της Γενοκτονίας δεν υπήρχε την εποχή εκείνη, έτσι η τιμωρία και καταδίκη εκείνων τίθεται υπό ερωτηματικό. Το ποινικό Δίκαιο, για να εξασφαλίσει τη δίκαιη μεταχείριση των κατηγορουμένων δεν μπορεί να δράσει αναδρομικά. Από την άλλη άποψη όμως σε όλα τα νομικά πλαίσια υπήρχε η τιμωρία της δολοφονίας.

Οι Τούρκοι αρνούνται σήμερα τη γενοκτονία των Ποντίων του 1922. Παρ'όλα αυτά, η ελληνική πλευρά επιμένει ότι έχει ατράνταχτες αποδείξεις.

19 Μαϊου – Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.

Στις 24 Φεβρουαρίου 1994 η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη της 19ης Μαϊου ως „Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο“, ημέρα που ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάστηκε στη Σαμψούντα.

Πηγή: Wikipedia.org

THESSALONIKI YOUTH CAPITAL 2014

THESS 2014 "It's time"

THESSALONIKI YOUTH CAPITAL 2014

 

Περιγραφή 
Η ευρωπαϊκή Πρωτεύουσα Νεολαίας είναι ένας νέος θεσμός που ξεκίνησε το 2009 από το Ρότερνταμ. Είναι μια πρωτοβουλία του Ευρωπαϊκού Φόρουμ Νεολαίας, της μεγαλύτερης πλατφόρμας μη κυβερνητικών οργανώσεων νεολαίας στην Ευρώπη, που σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή δίνουν τον τίτλο "Ευρωπαϊκή Πρωτεύουσα Νεολαίας" σε πόλεις που παρουσιάζουν ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα δράσεων, ιδεών, προτάσεων και συνεργασίας για τους νέους σε τοπικό, εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο για ένα χρόνο. Δε χρηματοδοτεί έργα, κατασκευές ή υποδομές, αλλά ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα που θα αναδεικνύει τα χαρακτηριστικά, τις ιδέες και τα όνειρα των νέων ανθρώπων.

Η θεματική του 2014
Επιλέχθηκε σαν τίτλος ο "Χρόνος". Με τη λέξη και την έννοια του χρόνου εκφράζεται ταυτόχρονα η ιστορική διαδρομή της πόλης και ο ρόλος της στην περιοχή της νοτιοανατολικής Ευρώπης, η προοπτική και η εξέλιξή της καθώς και η μετάβασή της στην κοινωνική αναγέννησή της. Το 2014 θα υπάρχει μια μεγάλη σειρά από δράσεις που θα υλοποιηθούν πάνω σε τέσσερις άξονες.


επίσημη ιστοσελίδα, http://www.thessaloniki2014.eu/
ομάδα στο FaceBook, https://www.facebook.com/Thessaloniki2014

Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού

http://www.ime.gr/

Το Ίδρυµα Μείζονος Ελληνισµού (ΙΜΕ), το οποίο εµπνεύστηκε, δηµιούργησε και χρηµατοδότησε η οικογένεια Λαζάρου Εφραίµογλου, είναι Νοµικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου µε κοινωφελή, πολιτιστικό, µη κερδοσκοπικό χαρακτήρα και έδρα την Αθήνα. Η ίδρυσή του κυρώθηκε... το 1993 µε νόµο της Βουλής των Ελλήνων. Βασικός σκοπός του Ιδρύµατος είναι να διατηρήσει ζωντανή την ιστορική µνήµη και την ελληνική παράδοση, να κάνει συνειδητή την οικουµενική διάσταση του Ελληνισµού, να προβάλει τη συµβολή του στην εξέλιξη του πολιτισµού, έτσι ώστε το παρελθόν να αποτελέσει σηµείο αναφοράς για τη διαµόρφωση του παρόντος και του μέλλοντος και να εµπνευστεί και πάλι η σύγχρονη σκέψη από το ελληνικό πνεύµα. Η διάδοση του ελληνικού πολιτισµού και της ελληνικής ιστορίας, µε οποιοδήποτε τρόπο και µέσο προσφέρεται, είναι ο πρωταρχικός στόχος, µέσω του οποίου θα επιτευχθεί ο σκοπός της δηµιουργίας του Ιδρύµατος. Ο πρωτοποριακός χαρακτήρας του Ιδρύµατος διαφαίνεται ήδη από τις καταστατικές επιταγές, µία εκ των οποίων προβλέπει η υλοποίηση των στόχων να στηρίζεται στις δυνατότητες που παρέχει η νέα τεχνολογία. Έτσι πολύ νωρίς η διοίκηση του Ιδρύµατος προχώρησε στην αξιοποίηση του Διαδικτύου και παρουσίασε στην ελληνική και τη διεθνή κοινότητα τους πρώτους ελληνικούς κόµβους ιστορικού περιεχοµένου. Ταυτόχρονα, δηµιούργησε πρωτοποριακό εργαστήριο τρισδιάστατων αναπαραστάσεων, η πρώτη εργασία των οποίων, ενταγµένη σε ένα ντοκιµαντέρ, απέσπασε το 1ο Βραβείο Αρχαιολογικού ντοκιµαντέρ στην Αµιένη. Σήμερα τα προγράμματα του ΙΜΕ έχουν αυξηθεί πολύ, όπως ο κάθε επισκέπτης του κόμβου μπορεί να διαπιστώσει. Παράλληλα, το ΙΜΕ διαθέτει τον «Ελληνικό Κόσμο», το Κέντρο Πολιτισμού του Ιδρύµατος, που εγκαινιάστηκε το 1998 και καταλαµβάνει έκταση 60 στρεµµάτων. Βρίσκεται στην οδό Πειραιώς 254, στον παλιό βιοµηχανικό άξονα Αθήνας-Πειραιά, εκεί όπου η µνήµη συναντά τη νεότερη ταυτότητα της πόλης. Ο χώρος αναδιαµορφώνεται συνεχώς για να καλύψει τις διαρκώς αυξανόµενες ανάγκες του Κέντρου. Οι παραγωγές του Ιδρύµατος διαµορφώνονται και υλοποιούνται σχεδόν αποκλειστικά από οµάδα µόνιµων συνεργατών, οι οποίοι, στην πλειονότητά τους, στεγάζονται, µαζί µε τις διοικητικές υπηρεσίες, στο Ερευνητικό Κέντρο, στην περιοχή του Θησείου. Το προσωπικό αποτελείται από: αρχαιολόγους, ιστορικούς, µεταφραστές, επιµελητές κειµένων, αρχιτέκτονες, µουσειολόγους, µουσειοπαιδαγωγούς, µηχανικούς πληροφορικής, γραφίστες, παραγωγούς οπτικοακουστικών µέσων και δηµιουργούς τρισδιάστατων ψηφιακών αναπαραστάσεων, πολλοί εκ των οποίων είναι κάτοχοι µεταπτυχιακού τίτλου ή διδακτορικού. Οι γνώσεις, η δηµιουργικότητα και ο σωστός προγραµµατισµός έχουν συµβάλει στην ολοκλήρωση προγραµµάτων, το περιεχόµενο των οποίων βοηθά στην επίτευξη των στόχων του ΙΜΕ.

πηγή: http://www.facebook.com/profile.php?id=1549904585#!/ime1993

28η Οκτωβρίου 1940

Τρεις Γενοκτονίες, Μία Στρατηγική

Διεθνές Επιστημονικό Συνέδριο, "Τρεις Γενοκτονίες, Μία Στρατηγική", 17-18-19 Σεπτεμβρίου 2010, Αθήνα, Αίθουσα Παλαιάς Βουλής

ξεκινάει σήμερα 17 Σεπτεμβρίου στις 19:00, το τριήμερο Διεθνές Επιστημονικό Συνέδριο με τίτλο "Τρεις Γενοκτονίες, Μία Στρατηγική" στην Αίθουσα της Παλαιάς Βουλής στην Αθήνα.

παρακάτω παρατίθενται τα στοιχεία του συνεδρίου καθώς και το πρόγραμμα των εργασιών...

ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟ

INTERNATIONAL CONFERENCE

Τρεις Γενοκτονίες, μια Στρατηγική

Three Genocides, One Strategy

Αθήνα, 17,18,19 Σεπτεμβρίου 2010

Αίθουσα Παλαιάς Βουλής

Athens, Old Parliament building,

September 17, 18, 19, 2010

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

O Nομάρχης Αθηνών κ. Ιωάννης Σγουρός και ο Πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής του Συνεδρίου «Τρεις Γενοκτονίες, μια Στρατηγική» κ. Παυλίδης Αντώνιος, σας προσκαλούν στην πανηγυρική συνεδρίαση, την Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου 2010 και ώρα 19.45 στην αίθουσα της Παλαιάς Βουλής.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΡΓΑΣΙΩΝ


Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου (Friday September 17)

19.00-19.45:
Προσέλευση (Arrival)
ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ (PLENARY SESSION)
Συντονιστής: Moderator:
Σαββίδης Παντελής, Δημοσιογράφος (Pantelis Savvidis, journalist)
Μέλη: (Panelists)
Παυλίδης Αντώνης (Antonis Pavlidis), Χαριτίδου Γεωργία (Georgia Charitidou), Καραμπετιάν Κασπάρ (Kaspar Karabetian), Σαββίδης Γιάννης (Giannis Savvidis) Μπατσάρας Κυριάκος (Kyriakos Batsaras)

20.00: Έναρξη (Opening)

20.00-21.00: Χαιρετισμοί (Welcome)

21.00-21.15:
Πανηγυρική Ομιλία (Opening Address)
Βάσος Λυσσαρίδης (Vasos Lyssaridis)
τ. Πρόεδρος του κυπριακού κοινοβουλίου (Former President of the Parliament of Cyprus)

21.30-22.00: Δεξίωση (Reception)



Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου (Saturday September 18)
ΠΡΩΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ (FIRST SESSION)
Συντονιστής: Ραγκίπ Ζαράκογλου (Moderator: Ragıp Zarakoğlu)
Μέλος: Δρ. Μυστακίδου Λιάνα (Panelist: Dr. Liana Mystakidou)

09.00-09.20:
Αντωνόπουλος Ιωάννης (Ioannis Antonopoulos)
Δρ. Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Παρισίων (Professor of History, University of Paris)
Οι πρώιμες γενοκτονίες του οθωμανικού κράτους το 19ο αιώνα: Από τη Χίο (1822) στο Σασσούν (1894-96).
The Initial Phase of Genocides of the Ottoman State: From Chios (1822) to Sassoon (1894-96)

09.20-09.40:
Adam Jones
Associate Professor of Political Science, University of British Columbia, Kelowna
The Ottoman Destruction of Christian Minorities in Asia Minor.
Η καταστροφή των χριστιανικών μειονοτήτων της Μικράς Ασίας από τους Οθωμανούς.

09.40-10.00:
Joseph Zaya
Professor, Department of Sociology and Marketing, Finance University under the Government of the Russian Federation
The Assyrians and the Other Christian Populations as Victims of the Turkish Policy between the End of 19th and the Beginning of the 20th Century.
Οι Ασσύριοι και οι άλλοι χριστιανικοί πληθυσμοί ως θύματα της τουρκικής πολιτικής μεταξύ του τέλους του 19ου και των αρχών του 20ου αιώνα.

10.00-10.20:
Καραθανάσης Αθανάσιος (Athanasios Karathanasis)
Καθηγητής Ιστορίας Α.Π.Θ., Professor of History (Aristotelian University of Thessalonica)
Η γενοκτονία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας
The Genocide of the Greeks in Asia Minor

10.20-10.40:
Saıt Çetinoğlu
Author, Researcher
The Pontus Ideal and the Genocide of the Pontian Greeks.
Το ιδεαλιστικό στοιχείο του Πόντου και η Γενοκτονία των Ελλήνων της περιοχής.

10.40-11.10: Συζήτηση (Discussion)

11.10-11.30: Διάλειμμα (Break)


ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ (SECOND SESSION)
Συντονιστής: Στέφος Αναστάσιος (Moderator: Anastasios Stephos)
Μέλος: Παπαδοπούλου Αρχοντία (Panelist: Papadopoulos Archondia)


11.30-11.50:
Γαλανού Χαρά (Chara Galanou)
Νομικός, Εγκληματολόγος (Lawyer, Criminologist)
Η μελέτη της γενοκτονίας των χριστιανικών μειονοτήτων της οθωμανικής αυτοκρατορίας υπό το πρίσμα του Διεθνούς Δικαίου
Τhe Genocide against the Minorities of the Ottoman Empire from the Perspective of International Law

11.50-12.10:
Ragıp Zarakoğlu
Publisher, Author
The Issue of Seizure of Properties of the Christian Minorities in Asia Minor within the Framework of their Genocide
Το ζήτημα της οικειοποίησης των περιουσιών των χριστιανών της Ανατολής από το κράτος, στο πλαίσιο των γενοκτονιών τους


12.10-12.30:
Τσιρκινίδης Χάρης (Charis Tsirkinidis)
Συγγραφέας, Νομικός (Author, Attorney)
Αντικειμενική και νομική τεκμηρίωση του εγκλήματος της γενοκτονίας των Ελλήνων της Ανατολής
Historical and Legal Documentation of the Genocide of the Anatolian Greeks

12.30-12.50:
Μαλκίδης Θεοφάνης (Theophanis Malkidis)
Δρ. Κοινωνικών Επιστημών (Ph.d, Social Studies)
Η γενοκτονία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας με βάση τη σύμβαση του ΟΗΕ για την πρόληψη του εγκλήματος της Γενοκτονίας
The UN Convention on the Prevention of the Crime of Genocide and the Genocide of the Anatolian Greeks

12.50-13.30: Συζήτηση (Discussion)


ΤΡΙΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ (THIRD SESSION)
Συντονιστής: Καθηγητής Μάζης Ιωάννης (Moderator: Professor Ioannis Mazis)
Μέλος: Αμπαριάν Σταύρος (Panelist: Stavros Abarian)

17.00-17.20:
Ευρυβιάδης Μάριος (Marios Εvriviadis)
Επίκουρος Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων (Assistant Professor International Relations)
Πάντειο Πανεπιστήμιο (Panteion University)
Η κατασκευή της εικόνας της Τουρκίας μεταπολεμικά
The Construction of Turkey’s Image after WWII

17.20-17.40:
Σαρρής Νεοκλής (Neoklis Sarris)
Ομότιμος Καθηγητής Κοινωνιολογίας, Πάντειο Πανεπιστήμιο (Emeritus Professor of Sociology, Panteion University)
H άρνηση της Γενοκτονίας των χριστιανικών μειονοτήτων από το σύγχρονο τουρκικό κράτος: Μεθοδολογία και ερμηνεία
The Denial of the Genocides of the Christian Minorities in Anatolia from the Modern Turkish State: Methodology and Interpretation

17.40-18.00:
Nίκος Λυγερός (Nikos Lygeros)
Καθηγητής, Στρατηγικός Σύμβουλος (Professor, Strategy Consultant)
Στρατηγική ανάλυση της Γενοκτονίας (Strategic Analysis of the Genocide)

18.00-18.20:
Thea Halo
Author, Researcher
The Genocide of the Greeks, Armenians and Assyrians. Some Causes and Myths
Η Γενοκτονία των Ελλήνων, Ασσυρίων και Αρμενίων. Αίτια και μύθοι

18.20-18.40: Συζήτηση (Discussion)

18.40-19.00: Διάλειμμα (Break)


ΤΕΤΑΡΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ (FOURTH SESSION)
Συντονιστής: (Moderator) Associate Professor Adam Jones
Mέλος: (Panelist) Ari Caratzas

19.00-19.20:
Hilda Tchoboian
President of the European Armenian Federation
The European Union and the Genocide Issue
Η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ζήτημα της Γενοκτονίας

19.20-19.40:
Χαραλαμπίδης Μιχάλης (Michalis Charalambidis)
Πολιτικός Επιστήμων, (Political Scientist,)
Διεθνής Ένωση για τα δικαιώματα και την απελευθέρωση των λαών
International Association for the Rights and Liberation of Peoples
Ούτε Σκύλα, ούτε Χάρυβδη. Πολυκεντρική Ανατολία
Neither Scylla, nor Charybdis: Multi-centre Anatolia

19.40-20.00:
Ashour Giwargis,
Author, Researcher:
The Background of Genocide, its Consequences and the World’s Conscience
To υπόβαθρο της γενοκτονίας, οι συνέπειές της και η παγκόσμια συνείδηση

20.00-20.30: Συζήτηση (Discussion)


Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου (Sunday, September 19)
ΠΕΜΠΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ (FIFTH SESSION)

09.00-09.20:
Nik Papadopoulos,
President of European section of the Inter–parliamentary Association of Greek origin Deputies
H σουηδική εμπειρία και η ανάγκη διαμόρφωσης μιας νέας στρατηγικής προς τις επόμενες διεθνείς αναγνωρίσεις των Γενοκτονιών
The Swedish Experience and the Formation of a Strategy towards the International Recognitions of the Three Genocides

09.20-09.40:
Israel Charny
Professor, Executive Director, Institute on the Holocaust and Genocide, Jerusalem
The Psychology of Denying Other Victims: The Quest for Exclusivity and Superiority (disturbingly, not unlike similar motives in those who commit Genocide)
Η Ψυχολογία της άρνησης ύπαρξης άλλων θυμάτων: Η απαίτηση της αποκλειστικότητας και της υπεροχής (ανησυχητικά, περί των ανόμοιων κινήτρων αυτών που διέπραξαν Γενοκτονία)

09.40-10.40: Στρογγυλό τραπέζι (Round table discussion)

10.40-11.00: Πορίσματα συνεδρίου (Conference findings)

ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ (ORGANIZING COMMITTEE)

- Παυλίδης Αντώνης, Εκπαιδευτικός, Πρόεδρος (Antonis Pavlidis Educator, President)
- Χαριτίδου Γεωργία Εκπαιδευτικός, Γενική Γραμματέας (Georgia Charitidou, Educator, General Secretary)
- Μυστακίδου Λιάνα, Υπεύθυνη Τύπου (Liana Mystakidou Press Liason)
- Καραμπετιάν Κασπάρ Πρόεδρος Αρμενικής Εθνικής Επιτροπής Ελλάδας (A.E.E.) (Kaspar Karabetian, President of the Armenian National Committee of Greece (A.N.C.))
- Μπατσάρας Κυριάκος, Πρόεδρος Πανελλήνιας Ένωσης Ασσυρίων (Kyriakos Batsaras, President, Pan-Hellenic Association of Assyrians)
- Σαββίδης Γιάννης, Πρόεδρος Σ.ΠΟ.Σ. Ν. Ελλάδας της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδας (Π.Ο.Ε.) (Giannis Savvidis, President, SPOS S. Greece of the Pan-Pontian Federation of Greece (P.F.G.))
- Τσίρκας Ευστράτιος, Πρόεδρος Ένωσης Σμυρναίων (Evstratios Tsirkas, President, Association of the Greeks of Smyrna)
- Αβραμίδης Γαβριήλ (Δημοσιογράφος, Μέλος Δ.Σ. Π.Ο.Ε. (Gavriel Avramidis Journalist, Member of the Board, P.F.G.)
- Αβραμίδης Κώστας Ταμίας, τ. Καθηγητής Πανεπιστημίου Τιφλίδας (Kostas Avramidis, Treasurer, ex Prof. of University of Tiblis)
- Αλεξανδρίδης Κώστας Μέλος Δ.Σ. Π.Ο.Ε (Kostas Alexandridis, Member of the Board, P.F.G.)
- Αμαραντίδης Γιάννης, Πρόεδρος Ένωσης Ποντίων Καστοριάς (Giannis Amarantidis, President, Pontian Association of Kastoria)
- Αμπαριάν Σταύρος, Εκπαιδευτικός, Μέλος Α.Ε.Ε. (Stavros Abarian
Educator, Member, ANC)
- Καραμπετιάν Αγκόπ, Μέλος Αρμενικής Εθνικής Επιτροπής (Agop Karabetian, Member, ANC)
- Καρατζάς Αριστείδης, Εκδότης, Ιστορικός (Aristide Caratzas, Publisher, Historian)
- Κωτσίδης Θεόφιλος (Πρόεδρος Ποντιακής Νεολαίας της Π.Ο.Ε.) Theophilos Kotsidis (President, Pontian Youth of the P.F.G.)
- Λεσγίδης Παναγιώτης Μέλος Δ.Σ. Σ.ΠΟ.Σ. Ν. Ελλάδας της Π.Ο.Ε. (Panagiotis Lesgidis, Member of the Board, SPOS of P.F.G.)
- Μαυρίδου Χρύσα, Εκπαιδευτικός, Μέλος Δ.Σ. της Π.Ο.Ε. (Chrysa Mavridou, Educator, Member of the Board, PFG)
- Μπεντροσιάν Ταβίτ, Μέλος Αρμενικής Εθνικής Επιτροπής (Tavit Bedrosian, Member, Armenian National Committee)
- Μικιρδιτσιάν Κυριάκος, Εκπαιδευτικός, Μέλος Αρμενικής Εθνικής Επιτροπής (Kyriakos Bedrosian, Educator, Member, ANC)
- Οράν Αβραάμ, Αντιπρόεδρος Πανελλήνιας Ένωσης Ασσυρίων (Avraam Oran, VP, Pan-Hellenic Association of Assyrians)
- Παπαδοπούλου Αρχοντία, Εκπαιδευτικός (Archontia Papadopoulou, Educator)
- Σαπουντζάκης Χάρης, Εκπαιδευτικός, Πρόεδρος Κέντρου Μικρασιατικού Πολιτισμού του Δήμου Νέας Ιωνίας (Charis Sapountzakis
Educator, President, Centre for the Culture of Asia Minor in Nea Ionia)
- Χονδροματίδης Γιώργος, Εγκληματολόγος, μέλος ΔΣ Σ.ΠΟ.Σ. Ν. Ελλάδας της Π.Ο.Ε. (Giorgos Chondromatidis, Criminologist, Member of the Board, SPOS S. Greece of P.F.G.)
- Νίκος Λυγερός, Καθηγητής, Στρατηγικός Σύμβουλος του Συνεδρίου (Nikos Lygeros, Professor, Strategic Counsel)

Φορείς οργάνωσης: (Sponsors)

- Νομαρχία Αθηνών (Prefecture of Athens)
- Αρμενική Εθνική Επιτροπή Ελλάδος (Armenian National Committee of Greece)
- Ένωση Σμυρναίων (Association of the Greeks of Smyrna)
- Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος (Pan-Pontian Federation of Greece)
- Πανελλήνιος Σύνδεσμος Ποντίων Εκπαιδευτικών (Pan-Hellenic Association of Pontian Educators)
- Πανελλήνια Ένωση Ασσυρίων (Pan-Hellenic Association of Assyrians)


**Το Διεθνές Συνέδριο "Τρεις Γενοκτονίες, μια Στρατηγική" που θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα, στην αίθουσα της Παλαιάς Βουλής στις 17,18 & 19 Σεπτεμβρίου 2010 θα καλυφθεί ζωντανά και τις τρεις μέρες από το www.livemedia.gr

ετήσιο χορό του Σύλλογοy Φίλων Κωστίκα Τσακαλίδη

O Σύλλογος Φίλων Κωστίκα Τσακαλίδη σας προσκαλεί στον ετήσιο χορό του, που θα πραγματοποιηθεί τη Πέμπτη 22 Απριλίου 2010 και ώρα 21.30 στην Πολιτιστική στέγη Αργυρούπολης Δράμας.

Την εκδήλωση θα τιμήσουν με την Παρουσία τους οι πόντιοι καλλιτέχνες
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΡΤΙΔΗΣ - ΤΡΑΓΟΥΔΙ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΓΚΑΛΙΔΗΣ - ΛΥΡΑ
ΠΟΛΙΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΙΔΗΣ - ΤΡΑΓΟΥΔΙ
ΝΙΚΟΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ - ΤΡΑΓΟΥΔΙ
ΛΑΜΠΗΣ ΤΙΛΚΕΡΙΔΗΣ - ΛΥΡΑ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΑΚΑΛΙΔΗΣ - ΛΥΡΑ
ΣΙΜΟΣ ΣΠΥΡΙΔΟΠΟΥΛΟΣ (paparazzi simos) - ΛΥΡΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ
ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ - ΑΡΜΟΝΙΟ

Επίσης στη εκδήλωση θα τιμηθούν για την προσφορά τους στον ποντιακό ελληνισμό

Ο Δημήτρης Παρίδης - Παλαίμαχος Ποδοσφαιριστής του ΠΑΟΚ

Ο Λάμπης Τιλκερίδης - λυράρης, για τα 50 έτη προσφορά του στην ποντιακή μας παράδοση

Ο Μάκης Αθανασιαδης - στιχουργός, ποιητής,  για την προσφορά του στη ποντιακή Λαογραφία

Πὀντος Δικαίωμα στη Μνήμη

Πολυθεματική Έκθεση "Πόντος Δικαίωμα στην Μνήμη" του καθηγητή Νέας Ελληνικής Ιστορίας Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας Κωνσταντίνου Φωτιάδη

Αστική Σχολή Αικατερίνης
( Παλαιό 1ο Δημοτικό Σχολείο)
7 Μαρτίου - 28 Μαρτίου 2010

Δήμος Κατερίνης
Πολιτιστικός Οργανισμός Δήμου Κατερίνης

Συνδιοργάνωση:

Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας
Κέντρο Ποντιακών Μελετών
Ποντιακά Σωματεία Δήμου Κατερίνης

Άγιος Δημήτριος

Ο Άγιος Δημήτριος γεννήθηκε περί το 280-284 μ.Χ. και πέθανε το 303 ή το 305 μ.Χ. στη Θεσσαλονίκη και αποτελεί έναν από τους Μεγαλομάρτυρες της Χριστιανοσύνης. Ο Δημήτριος ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας στη Θεσσαλονίκη. Σύντομα ανελίχθηκε στις βαθμίδες του Ρωμαϊκού στρατού με αποτέλεσμα σε ηλικία 22 ετών να φέρει το βαθμό του χιλιάρχου. Ως αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού κάτω από τη διοίκηση του Τετράρχη (και έπειτα αυτοκράτορα) Γαλερίου Μαξιμιανού, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Διοκλητιανός, έγινε χριστιανός και φυλακίστηκε στην Θεσσαλονίκη το 303, διότι αγνόησε το διάταγμα του αυτοκράτορα Διοκλητιανού «περί αρνήσεως του χριστιανισμού». Μάλιστα λίγο νωρίτερα είχε ιδρύσει κύκλο νέων προς μελέτη της Αγίας Γραφής.

Σύμφωνα με την παράδοση, μέσα στη φυλακή ευλόγησε τον μαθητή του Νέστορα "κατασφραγίσας το μέτωπο αυτού δια του σταυρού", να νικήσει τον ειδωλολάτρη παλαιστή Λυαίο "μεγέθει σώματος και ρώμη τους κατ΄ αυτόν υπεβάλλων". Η νίκη του Νέστορα εξόργισε τον Αυτοκράτορα Μαξιμιανό που παρευρίσκετο στο στάδιο και έτσι ο μεν Νέστορας αποκεφαλίστηκε, ο δε Δημήτριος δολοφονήθηκε με λογχισμό στα πλευρά ("λόγχη τρωθείς την πλευράν").
Στη συνέχεια οι παρευρισκόμενοι χριστιανοί παρέλαβαν το μαρτυρικό λείψανο και το έθαψαν και πάνω στο τάφο το 412 ο έπαρχος του Ιλλυρικού Λεόντιος "την τε δόξαν λαμπρός, την τε προς τον Χριστόν πίστιν μάλα θερμός", έκτισε ναό "μέσον του σταδίου και του δημοσίου λουτρού κάλλιστα διηρημένου".

Οι συγγραφείς εγκωμίων του Αγίου Δημητρίου, Ευστάθιος Θεσσαλονίκης, Γρηγόριος ο Παλαμάς και Δημήτριος Χρυσολωράς, αναφέρουν ότι το σώμα του Αγίου ετάφη στον τόπο του μαρτυρίου, ο δε τάφος μετεβλήθη σε βαθύ φρέαρ που ανέβλυζε μύρο, εξ ου και η προσωνυμία του Μυροβλήτου.

Στις βυζαντινές εικόνες αλλά και στη σύγχρονη αγιογραφία ο Άγιος Δημήτριος παρουσιάζεται αρκετές φορές ως καβαλάρης με κόκκινο άλογο* να πατά τον άπιστο Λυαίο.

Είναι πολιούχος της Θεσσαλονίκης, όπου βρίσκεται ο ομώνυμος ναός πάνω από τον τάφο του. Εορτάζει στις 26 Οκτωβρίου. Στο Μηνιαίον της 26ης Οκτωβρίου αναγράφεται η μνήμη του μετά μικρής βιογραφίας και ιδίας ακολουθίας που περιέχει δύο κανόνες των οποίων ποιητές φέρονται ο Θεοφάνης ο Γραπτός και ο Πατριάρχης Φιλόθεος της Κωνσταντινούπολης.

*Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Απολυτίκιο

«Μέγαν εὔρατο, ἐν τοῖς κινδύνοις, σέ ὑπέρμαχον, ἡ οἰκουμένη, Ἀθλοφόρε τά ἔθνη τροπούμενον. Ὡς οὔν Λυαίου καθειλες τήν ἔπαρσιν, ἐν τῷ σταδίω θαρρύνας τόν Νέστορα, οὕτως Ἅγιε Μεγαλομάρτυς Δημήτριε, Χριστόν τόν Θεόν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμίν τό μέγα ἔλεος»

τιμητική βραδιά για τον Φάνη Κουρουκλίδη

φωτογραφίες από την τιμητική ποντιακή βραδιά, που διοργάνωσε ο Σύλλογος Γονέων & Κηδεμόνων του 4ου Γυμνασίου Σταυρούπολης, αφιερωμένη στον λυράτη Φάνη Κουρουκλίδη

(δείτε περισσότερες φωτογραφίες, εδώ)

(περισσότερες φωτογραφίες, εδώ)

15αύγουστος 2009 στον Ακροπόταμο

Η ΣΥΝΕΙΣΦΟΡΑ ΤΟΥ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΣΤΟΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ

το παρακάτω κείμενο το παρέλαβα σήμερα το απόγευμα στον λογαριασμό μου στο facebook. το θέμα του είναι κάτι το όποιο είχα σκεφτεί να ασχοληθώ αλλά δεν το έκανα, έτσι ευχαριστώ αυτήν που μου το έστειλε μέσα από την καρδιά μου.......


Στην επαναστατημένη Ελλάδα, και ιδιαίτερα στο Μωριά, κατέβηκαν Έλληνες με «περίεργη διάλεκτο» που κατοικούσαν στη Μαύρη Θάλασσα, ως εθελοντές για να πολεμήσουν και το έπραξαν με γενναιότητα. Αυτοί αναφέρονται ως «Σινωπείς», «Τραπεζούντιοι», «Αργυρουπολίτες». «Μαυροθαλασσίτες». Τα προσωνύμια αυτά σχετίζονται με την καταγωγή τους. Επιπλέον, επιφανείς Πόντιοι, ενίσχυσαν με μεγάλα χρηματικά ποσά τη Φιλική Εταιρεία. Ο Νικόλαος Κανδήλης, γιος του Ηλία Κανδήλη, ιδρυτή και διδάκτορα του Φροντιστηρίου της Χερσώνας, ο Ιάκωβος Γρηγοράντης, γενικός «αρχιμεταλλουργός» των μεταλλείων της Αργυρούπολης, καθώς και η μεγάλη οικογένεια των Μουρουζήδων, είναι λίγα από τα παραδείγματα των Ποντίων που ενίσχυσαν με διάφορους τρόπους τον αγώνα.
Αλλά και πολλά παλικάρια ποντιακής καταγωγής, σπουδαστές στην πλειοψηφία τους, κατατάχθηκαν στον Ιερό Λόχο του Αλέξανδρου Υψηλάντη, στην εξέγερση στη Μολδοβλαχία. Η αγάπη για την πατρίδα και τα κατορθώματα της οικογένειας των Υψηλάντηδων είναι γνωστά. Εκείνο ίσως που δεν είναι γνωστό είναι ότι κατάγονται από την Υψηλή του Πόντου, ένα χωριό στην περιοχή του Όφεως.
Η επιθυμία των Ποντίων για ελευθερία και ανεξαρτησία εκδηλώθηκε σε κάθε ιστορική ευκαιρία. Έτσι, δε θα μπορούσαν να μείνουν άπραγοι σε έναν αγώνα ενάντια στον Οθωμανικό ζυγό.

‘Πόντος – Δικαίωμα στη Μνήμη’ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΦΩΤΙΑΔΗΣ

Έκθεση - αφιέρωμα στην ιστορία και τον πολιτισμό του ποντιακού ελληνισμού επιμελείται και παρουσιάζει στο ευρύ κοινό ο Καθηγητής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, κ. Κωνσταντίνος Φωτιάδης. Η πολυθεματική Έκθεση, που φέρει το γενικό τίτλο ‘Πόντος – Δικαίωμα στη Μνήμη’, έχει ήδη ταξιδέψει στη συμπρωτεύουσα και σε πολλούς Δήμους της Β. Ελλάδας με πιο πρόσφατο σταθμό το Ιστορικό και Παλαιοντολογικό Μουσείο Πτολεμαΐδας. Παράλληλα, το υλικό της Έκθεσης έχει μεταφραστεί και προβάλλεται ήδη σε δύο εκθέσεις στη Ρωσία, ενώ θα ακολουθήσουν παρουσιάσεις και σε άλλες χώρες του εξωτερικού. Στην Ελλάδα, η Έκθεση θα φιλοξενείται στην Αττική, στο Δήμο Αχαρνών, από 6 – 28 Μαρτίου 2009, ενώ επόμενος σταθμός θα είναι ο πολυδύναμος χώρος της Τεχνόπολις στο Γκάζι, όπου θα κάνει συμβολική ‘πρεμιέρα’ ανήμερα της εθνικής επετείου μνήμης για τη Γενοκτονία του Πόντου (19 Μαΐου).

Η Έκθεση αποτελεί ένα σημαντικό πολιτιστικό γεγονός για μια σειρά από λόγους. Πρώτιστoς σκοπός της, η προβολή και η αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας για τα τραγικά γεγονότα της Γενοκτονίας του Πόντου. Μέσα από ένα οδοιπορικό στα ‘ματωμένα χώματα’ της Μ. Ασίας, η Έκθεση φιλοδοξεί να προβάλει, να αναδείξει και να ανακτήσει σελίδες της ελληνικής ιστορίας, που μέχρι και σήμερα παραμένουν λευκές τόσο στα επίσημα εθνικά κιτάπια όσο και στη συλλογική συνείδηση. Το πλούσιο ιστορικό υλικό, που για το σκοπό αυτό αποκαλύπτει μπροστά στα μάτια του επισκέπτη, πλαισιώνεται από μια ποικιλία ιστορικών πηγών, μνημείων, καθώς και σπάνιων ιστορικών ντοκουμέντων, που συγκεντρώθηκαν κατά τη διάρκεια της μακροχρόνιας ερευνητικής δραστηριότητας του κ. Φωτιάδη σε περιοχές του Εύξεινου Πόντου, της Ρωσίας και της Τουρκίας. Στο σύνολό τους, τα ιστορικά αυτά ευρήματα - δια μέσου της μεθοδικής σύνθεσης και ερμηνείας τους – στοιχειοθετούν τα γεγονότα της Ποντιακής Γενοκτονίας, μιας Γενοκτονίας, που αριθμεί περισσότερα από 353 χιλιάδες θύματα και έχει αναγνωριστεί επίσημα από το ελληνικό κράτος (1994).

Η ανασύνθεση του ιστορικού γίγνεσθαι, πρώτα από τον ερευνητή και κατόπιν από τους ίδιους τους επισκέπτες, υποστηρίζεται από μια πληθώρα γραφικού και φωτογραφικού υλικού. Οι ιστορικές καταγραφές περιλαμβάνουν χάρτες και γκραβούρες, ανέκδοτες εκθέσεις Υπουργείων Εξωτερικών, αρχεία και απόρρητα για την εποχή έγγραφα, άρθρα σε ντόπιες και ξένες εφημερίδες και περιοδικά, σπάνια τουρκικά βιβλία αλλά και ανθρώπινες μαρτυρίες και προσωπικές μετα-αφηγήσεις. Ανάμεσα στα εκθέματα παρουσιάζονται, επιπλέον, και εικαστικές δημιουργίες, όπως οι 60 ζωγραφικοί πίνακες που κοσμούν την αίθουσα διαλέξεων του Μουσείου αλλά και εικόνες βυζαντινής τεχνοτροπίας και μικρογλυπτά.

Βασικός θεματικός άξονας, το κεφάλαιο της Μικρασιατικής Καταστροφής και οι συνέπειές της για τον ελληνισμό του Πόντου. Μέσα από την αντιπαράθεση πηγών, γραπτών και εικονικών, ξετυλίγονται μερικές από τις πιο δραματικές πτυχές των ιστορικών γεγονότων, όπως η βαρβαρότητα των μαζικών διωγμών, οι βίαιοι εξισλαμισμοί και η δημιουργία των κρυπτοχριστιανών, τα προβλήματα των προσφύγων που εκτοπίστηκαν στην Ελλάδα και οι πολιτικές των ελληνικών κυβερνήσεων στο ποντιακό ζήτημα.

Περίοπτη θέση ανάμεσα στα ιστορικά κείμενα κατέχει και το 14τομο έργο του κ. Φωτιάδη ‘Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου’ (Ηρόδοτος, Θεσ/κη, 2002-2004), που τεκμηριώνει για πρώτη φορά τα γεγονότα της Γενοκτονίας των Ποντίων (1916 -1923) με τη διασταύρωση χιλιάδων επίσημων εγγράφων και άλλων ιστορικών πηγών. Το μνημειώδες αυτό έργο συνοδεύεται και από έναν ομότιτλο συνοπτικό τόμο, τη συγγραφή του οποίου ανέθεσε με απόφασή της στον κ. Φωτιάδη η Βουλή των Ελλήνων, αναλαμβάνοντας έτσι να περαιώσει την έκδοσή του (Ίδρυμα της Βουλής Ελλήνων, Αθήνα, 2004).

Το ταξίδι του επισκέπτη στο χρόνο δεν σταματά, όμως, σε αυτό το κεφάλαιο της ποντιακής ιστορίας, αλλά πηγαίνει πολύ μακρύτερα, φτάνοντας ως την αρχαιότητα, ή καλύτερα, ξεκινώντας από εκεί, και καλύπτοντας εν τη συνθέσει μια διαδρομή τριών χιλιάδων χρόνων ζωντανής παρουσίας του ελληνισμού στον Εύξεινο Πόντο. Στο ξεκίνημα, για παράδειγμα, ο επισκέπτης και η επισκέπτρια μαθαίνουν, πως η Τραπεζούντα στα χρόνια του Ξενοφώντα περιγράφεται σε αυτές τις ίδιες τις γραφές του ως ‘πόλιν ελληνίδα μεγάλη και ευδαίμονα’ (Κύρου Ανάβασις, 401 π.Χ.). Λίγο πιο κάτω, πληροφορούνται για την προνομιούχα θέση της ελληνικής γλώσσας στα χρόνια των Μιθριδατών, της Ρωμαϊκής και κατόπιν της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, ενώ βλέπουν σε φωτογραφίες νομίσματα του Πόντου και διαβάζουν για τα ακριτικά τραγούδια. Και προς το τέλος της διαδρομής, φτάνουν σε μεταγενέστερες περιόδους και σε θεματικές που καλύπτουν σημαντικές σελίδες της σύγχρονης ποντιακής ιστορίας, όπως η συμβολή των ποντίων αδελφών Υψηλάντη στην Επανάσταση του 1821.

Περιδιαβαίνοντας ανάμεσα στα αντικείμενα της Έκθεσης, οι επισκέπτες έχουν τη δυνατότητα να στρέψουν την προσοχή τους και σε ποικίλα στοιχεία λαογραφίας, που αποτυπώνουν όψεις της καθημερινής ζωής των Ελλήνων του Πόντου. Καίρια αναδεικνύεται εδώ η συνεισφορά των οπτικών αναπαραστάσεων, τόσο στη μορφή του φωτογραφικού υλικού όσο των ζωγραφικών πινάκων. Εικόνες ευανάγνωστες, με πορτραίτα και οικογενειακές φωτογραφίες, αλλά και φωτογραφίες μαθητών που αποφοίτησαν από το Φροντιστήριο της Τραπεζούντας και αθλητών μιας ποδοσφαιρικής ομάδας, μεταφέρουν συνολικά τον ‘αναγνώστη’ τους στην ατμόσφαιρα μιας άλλης εποχής και στις δικές της πολιτισμικές εκδηλώσεις.

Κάθε μια από τις εικόνες λέει και τη δική της ιστορία. Μέσα από πρόσωπα άγνωστα μα και οικεία, με βλέμματα που συναντιούνται με τη ματιά του επισκέπτη ξυπνάνε μνήμες και ακούσματα, γεννιούνται σκέψεις και συναισθήματα, και ένα πλήθος από ερωτηματικά για τις ζωές αυτές των άλλων, των ‘δικών μας άλλων’.

Ιδιαίτερη συμβολή στην επαφή με στοιχεία του ποντιακού πολιτισμού έχει και η βραδιά-αφιέρωμα στο ποντιακό τραγούδι, που πλαισιώνει την Έκθεση ως μία από τις παράλληλες εκδηλώσεις της. Στην Πτολεμαΐδα, η βραδιά αυτή διοργανώθηκε σε ξενοδοχείο της πόλης με τη συμμετοχή πολλών επώνυμων καλλιτεχνών από όλη την Ελλάδα. Σε μια κατάμεστη αίθουσα και υπό τη μελωδία της ποντιακής λύρας, οι τραγουδιστές ερμήνευσαν πλήθος παραδοσιακών ποντιακών τραγουδιών με ιστορικό κυρίως περιεχόμενο, τιμώντας έτσι τη μνήμη του Πόντου και αναδεικνύοντας το ρόλο του ποντιακού τραγουδιού ως ζωντανού φορέα διαμόρφωσης της σύγχρονης ποντιακής ταυτότητας.

Ανάμεσα στις παράλληλες εκδηλώσεις περιλαμβάνονται ακόμη η προβολή ειδικών ντοκιμαντέρ και τα απογευματινά σεμινάρια ιστορίας στο χώρο του Μουσείου, με εισηγητή τον κ. Κωνσταντίνο Φωτιάδη. Αξίζει να σημειωθεί ότι τόσο η συμμετοχή στην Έκθεση όσο και στις παράλληλες εκδηλώσεις είναι ελεύθερη σε όλους. Επιπλέον, το πρόγραμμα της Έκθεσης διανέμεται δωρεάν σε κάθε επισκέπτη/τρια και συνοδεύεται από ένα βιβλιαράκι, που περιέχει άρθρα Ελλήνων και ξένων συγγραφέων για το Ποντιακό ζήτημα, εμπλουτισμένα με ιστορικές πηγές, έγχρωμες εικόνες και φωτογραφικό υλικό αλλά και ποιήματα στην ποντιακή διάλεκτο και ένα κείμενο αφιερωμένο στη συμβολή της γυναίκας ως σύμβολο της Ποντιακής γενοκτονίας.

Παρά την τραγικότητα του ιστορικού ζητήματος, το μήνυμα που προβάλλει η Έκθεση είναι ανθρωποκεντρικό και αισιόδοξο. Η αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας για τη Γενοκτονία του Πόντου ‘δεν έχει αντιτουρκικό χαρακτήρα’, γράφει ο κ. Φωτιάδης, ούτε εκφράζει διάθεση στείρας προγονολατρίας και παλαιοεθνικιστικά ιδεολογήματα. Ο κύριος σκοπός ‘δεν είναι άλλος από τη δημιουργία ειρηνικών σχέσεων με τη γείτονα χώρα με στόχο το αμοιβαίο όφελος και την πρόοδο’. Σχέσεις συμφιλίωσης δεν μπορούν, όμως, να θεμελιωθούν χωρίς την αναγνώριση των εγκλημάτων του παρελθόντος και την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπου και αν καταπατούνται. Το κοινό όραμα του καινούργιου, του φωτεινότερου δεν μπορεί να πραγματωθεί χωρίς την αμοιβαία γνώση και μνήμη του σκοτεινού, που πέρασε.

Κάπως έτσι κλείνει και το ταξίδι της Έκθεσης. Με ένα μήνυμα διττό, με μια αφήγηση ιστορική σε χρόνο μέλλοντα, και εκπεφρασμένη σε μια τρισδιάστατη σύνθεση. Πέντε επιτύμβιες στήλες αναπαριστούν την εξόντωση χιλιάδων επιφανών ποντίων ανδρών (δασκάλων, γιατρών, δικηγόρων, ιερέων, εμπόρων κ.α.) μετά την ‘καταδίκη’ τους από τα Κεμαλικά ‘Δικαστήρια Ανεξαρτησίας’ στην Αμάσεια (1921). Στον κορμό της κάθε μιας από τις τέσσερις στήλες, που διαγράφουν συμμετρικά το πλαίσιο της σύνθεσης, υπάρχουν εντοιχισμένες φωτογραφίες κάποιων εκ των θυμάτων, που φωτίζονται εσωτερικά, ενώ στην κεντρική στήλη αναγράφονται τα ονόματά και τα επαγγέλματά τους.

Το θέμα της ιστορίας είναι μακάβριο. Όμως, η είδηση της μαζικής δολοφονίας της ποντιακής ηγεσίας άλλαξε την στάση της ελληνικής και της διεθνούς κοινής γνώμης και οδήγησε σε διεθνείς καταγγελίες και ψηφίσματα διαμαρτυρίας (Μαλκίδης, 2008). Έτσι, η ανάγνωση του ιστορικού κειμένου φανερώνει δυο μηνύματα. Όπως και οι νεκροστήλες. Η τοποθέτησή τους στο πιο χαμηλό επίπεδο του μουσειακού χώρου, σε μια αίθουσα με χαμηλό φωτισμό και πάνω σε σκούρο υφασμάτινο φόντο παραπέμπουν συμβολικά σε ένα ταξίδι στον κάτω κόσμο, για τη συνάντηση με τους νεκρούς. Κι όμως, οι εικόνες προβάλλουν φωτεινές και η σύνθεση κοιτάζει ψηλά μοιάζοντας με επιτάφιο έτοιμο να εγκαταλείψει τα σκοτάδια του Άδη - και άρα του ζοφερού παρελθόντος - και να αναστηθεί στα επουράνια - στο φως της καινούργιας ελπίδας. Θυμίζει κάτι από τους στίχους του Σμυρνιού ποιητή Γιώργου Σεφέρη: παρά τα ανεξίτηλα σημάδια που άφησε η Μικρασιατική καταστροφή στην ποίηση και την ψυχή του, προσμένει κι εκείνος ‘το θάμα που ανοίγει τα επουράνια κι είν' όλα βολετά’.

Συνολικά, ο σχεδιασμός της Έκθεσης, το περιεχόμενο και η ποικιλομορφία του εκθεσιακού υλικού, η προβολή πολύτιμων ιστορικών κειμένων και η αισθητική της ενορχήστρωσής τους στο χώρο, σε συνδυασμό με τις παράλληλες εκδηλώσεις μέσα και έξω από το Μουσείο, καθιστούν τη συμμετοχή σε αυτήν μια πολυαισθητηριακή εμπειρία γεμάτη γνώσεις, εικόνες, ακούσματα και συναισθήματα. Οι ενσώματες διαδράσεις με τα αντικείμενα, τα πρόσωπα και τις τραγικές τους ιστορίες, τα χρώματα, τις γραφές, τις μουσικές, αλλά και με τους οι επισκέπτες στους διαδρόμους του μουσείου που ψάχνουν με λαχτάρα σε ένα χάρτη το χωριό τους στον Πόντο, προσφέρουν άφθονα ‘πολυτροπικά’ ερεθίσματα, που κινητοποιούν τη σκέψη και προκαλούν τη συγκίνηση. Μέσα από την επαφή με τα ιστορικά μηνύματα και τις διαφορετικές σημειωτικές τους πραγματώσεις, τα υποκείμενα μπορούν να εστιάσουν την προσοχή τους σε διαφορετικές πτυχές των υλικών, παρακινούμενα από τα δικά τους κοινωνικά και πολιτισμικά ενδιαφέροντα. Ταυτόχρονα, έχουν τη ευκαιρία να εμπλακούν ενεργά στην ανάγνωση των ιστορικών ‘λόγων’, που διατρέχουν τα κείμενα και που είναι δυνάμει διαθέσιμα για πολλαπλές νοηματοδοτήσεις. Το ίδιο ισχύει και για τις ακαδημαϊκές διαλέξεις που πλαισιώνουν το μουσειακό δρώμενο και κατά τις οποίες οι συμμετέχοντες μπορούν να μάθουν, να δουν, να ακούσουν αλλά και να ρωτήσουν, να διαλεχθούν και να διαφωνήσουν πάνω σε ευαίσθητα κομμάτια της εθνικής μας ιστορίας.

Σε αυτές τις βάσεις, η Έκθεση συνιστά ένα βιωματικό μάθημα ιστορίας και πολιτισμού με πολυσχιδείς συνιστώσες. Ο κ. Κωνσταντίνος Φωτιάδης με το επιστημονικό του έργο αφήνει πολύτιμη παρακαταθήκη στον αγώνα για την διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας του Πόντου. Καταφέρνει όμως και κάτι ακόμη. Να βγάλει την ιστορική έρευνα από τα ακαδημαϊκά συγγράμματα και τις αίθουσες διδασκαλίας και να την καταστήσει ανοιχτή και προσβάσιμη στο ευρύ κοινό. Και αυτή, η επι-κοινωνία της γνώσης, είναι, ενδεχομένως, μια συνεισφορά εξίσου σημαντική με την ίδια την ανακάλυψή της. Η Έκθεση ‘Πόντος- Δικαίωμα στη Μνήμη’ κάνει πράξη μία πρωτοποριακή για ένα ακαδημαϊκό δάσκαλο πρόταση διδασκαλίας της Ιστορίας. Μία πράξη πολιτική, που σέβεται και αξιώνει το δικαίωμα του κάθε Έλληνα πολίτη, Πόντιου και μη, στην επιστημονικά τεκμηριωμένη γνώση της εθνικής μας ιστορίας.

Charalampia Sidiropoulou
Centre for Multimodal Research
Institute of Education, University of London
hara.sidiropoulou@gmail.com


πηγή : e pontos

Πέμπτη 23 Απριλίου 2009 όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην Παλιά

Πέμπτη 23 Απριλίου 2009
όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην Παλιά Επτάλοφο στην Εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής (Τάουτλη), η οποία εορτάζει.

Οι «ΑΚΡΙΤΕΣ ΕΠΤΑΛΟΦΟΥ» με μεγάλη χαρά διοργανώνουν μία ποντιακή βραδιά για όλους τους φίλους του συλλόγου.

Τους τελευταίους μήνες με την δημιουργία των Blog (http://akriteseptalofou.blogspot.com/ , http://akrites.madblog.gr/) και της ομάδας στο Facebook, οι φίλοι του συλλόγου αυξήθηκαν, η συμμετοχή και η στήριξη τους είναι συγκινητική. Για το λόγο αυτό αποφασίσαμε να διοργανώσουμε μία βραδιά με ΔΩΡΕΑΝ φαγητό και ποτό και πολύ ποντιακή μουσική και χορό, ώστε να γνωριστούμε καλύτερα και να σας ευχαριστήσουμε.

Ευχαριστούμε όλους τους καλλιτέχνες για την άμεση και αφιλοκερδή συμμετοχή τους:

ΤΡΑΓΟΥΔΙ
-ΣΤΑΘΗΣ ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ
-ΜΠΑΜΠΗΣ ΙΟΡΔΑΝΙΔΗΣ
-ΣΤΑΘΗΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ
-ΗΡΑΚΛΗΣ ΑΜΟΙΡΙΔΗΣ
-ΛΑΖΑΡΟΣ ΣΑΛΟΝΙΚΙΔΗΣ
-ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΟΓΕΛΗΣ
-ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΡΑΣΑΒΒΙΔΗΣ

ΛΥΡΑ
-ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΣΙΔΗΣ
-ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΑΜΟΙΡΙΔΗΣ
-ΙΟΡΔΑΝΗΣ ΣΑΛΟΝΙΚΙΔΗΣ
-ΠΕΛΑΓΙΑ ΤΣΟΠΟΖΙΔΟΥ
-ΣΤΕΛΙΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ

ΚΛΑΡΙΝΟ
-ΚΩΣΤΑΣ ΣΙΩΠΗΣ
-ΜΙΧΑΛΗΣ ΣΙΩΠΗΣ

ΑΡΜΟΝΙΟ
-ΣΑΒΒΑΣ ΑΜΟΙΡΙΔΗΣ
-ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΕΤΙΚΙΔΗΣ

ΝΤΑΟΥΛΙ
-ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΙΓΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
-ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΡΠΟΥΤΣΗΣ
-ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΙΓΗΡΟΠΟΥΛΟΣ

ΝΤΡΑΜΣ
-ΡΟΥΛΗΣ
-ΑΝΕΣΤΗΣ ΣΑΧΙΝΙΔΗΣ

Κάθε προσφορά δεκτή για την οργάνωση της εκδήλωσης. Όσοι θέλετε μπορείτε να προσφέρετε δώρα για τη λαχειοφόρο αγορά, όλοι οι δωροθέτες θα αναρτούνται άμεσα (με κάρτα και link) στα Blog (http://akriteseptalofou.blogspot.com/ , http://akrites.madblog.gr/) και την ομάδα στο Facebook.
Περισσότερες πληροφορίες τις επόμενε ημέρες.

ΣΗΜΕΙΩΣΤΕ ΤΗΝ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ 23 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2009

http://akriteseptalofou.blogspot.com/2009/03/23-2009.html

http://akrites.madblog.gr/note/6617/Πέμπτη-23-Απριλίου-2009-όλοι-οι.html

Ο ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ ανεβαίνει στο ΧΡΥΣΟ ΒΟΥΝΟ!

Ο ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ ανεβαίνει στο ΧΡΥΣΟ ΒΟΥΝΟ!


Το Χρυσό Βουνό, μια διασκεδαστική, καταπράσινη περιπέτεια για παιδιά (που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο με τη συνεργασία του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ), θα παρουσιαστεί στην 2η Έκθεση Παιδικού & Εφηβικού Βιβλίου, στις εγκαταστάσεις της ΗELEXPO στο Μαρούσι.

Την Κυριακή 25 Ιανουαρίου, στη 1:00 το μεσημέρι, στην Παιδική Γωνιά της έκθεσης, ο συγγραφέας Άρης Δημοκίδης θα υποδεχτεί τους μικρούς αναγνώστες με μια παρουσίαση γεμάτη χρώματα, παιχνίδια αλλά και Άγρια Ζωή! Παρέα με τους εθελοντές του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ, τα παιδιά θα πάρουν μέρος σε περιβαλλοντικά παιχνίδια και κουίζ με δώρα και θα ζωγραφίσουν τη φύση και τα πιο όμορφα όνειρά τους!

Λίγα λόγια για το βιβλίο: Υπάρχουν ένα σωρό Χρυσά Βουνά που κινδυνεύουν στη χώρα μας. Και εκτός από τον ΑΡΚΤΟΥΡΟ, τα προστατεύουν η Στέλλα και ο Στέφανος, τα μοναδικά αδέρφια της χώρας με μαγικές δυνάμεις!
Τώρα οι ΣΤΕ, φτάνοντας στην κατασκήνωση του Χρυσού Βουνού, καταλαβαίνουν πως κάτι πάει στραβά… Ιπτάμενοι πειρατές, διαστημικές νεράιδες, μαγικά ηφαίστεια, μυστηριώδη γράμματα, κρουαζιέρες στην Αφρική, πριγκίπισσες και δράκοι, ένα βουνό που κινδυνεύει, μαγεμένες αρκούδες, ανεξήγητες πυρκαγιές, ένας τρομακτικός αόρατος τοξότης που τους κυνηγάει…
Θα μπορέσουν τα αδέρφια να νικήσουν στο Κυνήγι του Χαμένου Θησαυρού; Θα προλάβουν να βρουν όλα τα κρυμμένα στοιχεία; Θα καταφέρουν να σώσουν το Χρυσό Βουνό και όλες τις αρκούδες που κινδυνεύουν;

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα: Ο Άρης Δημοκίδης εργάζεται εδώ και χρόνια στον ΑΡΚΤΟΥΡΟ στον τομέα των Υποστηρικτών. Έχει σπουδάσει Δημοσιογραφία και Πολιτιστική Διαχείριση. Γράφει κυρίως γι' αυτά που του αρέσουν και τον ενθουσιάζουν, τα οποία για κάποιον περίεργο λόγο είναι πολύ περισσότερα απ' αυτά που τον εκνευρίζουν. Από τις εκδόσεις Μεταίχμιο κυκλοφορούν τρία βιβλία του με ήρωες τους ΣΤΕ (Το Χρυσό Βουνό, Η Χώρα των Μαγικών Ονείρων, Το Νησί των Χριστουγέννων) αλλά κι ένα παραμύθι (Το Παιδί που Δεν Αγαπούσε τα Βιβλία).


Για περισσότερες πληροφορίες: Άρης Δημοκίδης – ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ, τηλ. 2310-555920


ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ, Ρογκότη 3, Θεσσαλονίκη, 2310 555920, arcturos@arcturos.gr, http://www.arcturos.gr/

Το Χρυσό Βουνό
(Ένα κείμενο του συγγραφέα)

Όταν ήμουν μικρός αντιπαθούσα τη φύση. Δεν άντεχα να είμαι μακριά από την πόλη. «Κοίτα αυτό το ηλιοβασίλεμα!» μου έλεγαν κι εγώ σκεφτόμουν όλες τις εκπομπές που έχανα στην τηλεόραση. «Πάμε να δούμε το ποτάμι!» μου πρότειναν κι εγώ ευχόμουν να ήμουν στο κέντρο της πόλης για να πάω σινεμά, να δω τις βιτρίνες των δισκάδικων και να ενημερωθώ απ’ τα περιοδικά και τις εφημερίδες.
Ευτυχώς δεν είναι όλα τα παιδιά έτσι. Και σίγουρα δεν είναι έτσι η Στέλλα και ο Στέφανος, οι δύο χαρακτήρες που πρωταγωνιστούν στα παιδικά βιβλία που γράφω. Τα δύο αδέρφια ζούσαν σε μια βρώμικη και πολύβουη πόλη, σ’ ένα μικροσκοπικό δωματιάκι ενός μικροσκοπικού σπιτιού. Και, στ’ αλήθεια, νόμιζαν ότι τους άρεσε. Μέχρι που χάρη στις μαγικές οδηγίες ενός παλιού, σκονισμένου βιβλίου, είδαν τα πιο όμορφα όνειρα και έζησαν τη φύση από κοντά. Και μετά δεν υπήρξε επιστροφή. Έκαναν αυτό που θα ήθελα να είχα κάνει εγώ: έζησαν στη φύση, δίπλα σε όμορφα δάση, καθαρές θάλασσες, μαγευτικούς καταρράκτες – αλλά την ίδια ώρα πήγαιναν και στην πόλη όποτε ήθελαν, συνδυάζοντας τα καλά και της πόλης και της εξοχής.
Οι περιπέτειες της Στέλλας και του Στέφανου αποτυπώθηκαν στα βιβλία «Η Χώρα των Μαγικών Ονείρων» και «Το Νησί των Χριστουγέννων». Όταν ήρθε η ώρα να γράψω τις νέες τους περιπέτειες για το τρίτο βιβλίο της σειράς είχα την τύχη να ανεβαίνω συχνά στο Νυμφαίο της Φλώρινας για «δουλειές», μιας και συμμετείχα ήδη ενεργά στις δράσεις του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ. Κοιτούσα λοιπόν τότε γύρω μου και φανταζόμουν συνέχεια πιθανές περιπέτειες που θα ζούσαν εκεί τα δυο αδέρφια. Απολάμβανα τη θέα που μου έκοβε την ανάσα και σκεφτόμουν τη Στέλλα και το Στέφανο να δίνουν μια και να πετούν πάνω απ’ τα βουνά, ψάχνοντας για θησαυρούς, για στοιχεία. Και μετά να προσπαθούν να λύσουν τα μυστήρια της άγριας αυτής φύσης, να προσπαθούν να σώσουν τις αρκούδες από υποτιθέμενους κακούς.
Και έτσι έγινε. Χωρίς να χάσω χρόνο άρχισα να γράφω το Χρυσό Βουνό. Δε χρειάστηκε να χρησιμοποιήσω και πολύ τη φαντασία μου. Καθώς έστελνα τα δυο παιδιά σε μια μυστηριώδη κατασκήνωση στο βουνό έβλεπα ήδη στο μυαλό μου το φιδογυριστό δρόμο του βουνού που ανεβαίνει στο Νυμφαίο. Όταν οι ήρωες εξερευνούσαν τις απότομες πλαγιές, πετούσαν πάνω στα δέντρα ή ζούσαν τις περιπέτειές τους μέσα στα ονειρεμένα παραμύθια του βουνού μια πολύχρωμη ταινία με τις ομορφιές του Νυμφαίου και της γύρω περιοχής ξετυλιγόταν μπροστά στα μάτια μου Οι εικόνες στο μυαλό μου με καθοδηγούσαν: έστριβαν τη δράση προς την μία ή την άλλη κατεύθυνση, εμπλούτιζαν την ιστορία με πανέμορφα τοπία ή γενναίους χαρακτήρες, έδιναν λύσεις στα συναρπαστικά προβλήματα των ηρώων.
Ο Μανώλης και ο Κυριάκος, η Βέσνα, ο Ανδρέας, ο Γιωργάκης και η Τασούλα – όλες οι πραγματικές αρκούδες του Καταφυγίου εμφανίζονται στο Χρυσό Βουνό και με τον τρόπο τους βοηθούν τα δυο αδέρφια να βρουν τη λύση του μυστηρίου. (Και μάλιστα στο εξώφυλλο του βιβλίου, η εικονογράφος Μάρω Αλεξάνδρου φαντάστηκε τις αρκούδες του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ να κάνουν κάτι που βέβαια δεν θα έκαναν οι αρκούδες στην πραγματικότητα: Να χαιρετούν χαρούμενες τη Στέλλα και τον Στέφανο που περνούν πάνω από το βουνό καθισμένοι αναπαυτικά σ’ ένα σύννεφο.)
Μέσα απ’ όλες τις περιπέτειες των παιδιών στο βουνό ένα πράγμα γίνεται ξεκάθαρο: Πως τελικά η ίδια η φύση είναι ο Θησαυρός. Όσο χρυσάφι και να κρύβει ένα βουνό στο εσωτερικό του, τίποτα δε συγκρίνεται με το πράσινο που καλύπτει τις πλαγιές του, ή με τα ζώα που ζουν εκεί ευτυχισμένα.
Υποστηρίζω πως τα ίδια το βουνά, ακόμα και αν δεν είναι «χρυσά», είναι οι θησαυροί της καθημερινότητάς μας. Ο δικός μου θησαυρός, κι ας άργησα να τον ανακαλύψω, είναι το Νυμφαίο.
Στο βιβλίο την περιοχή και τις αρκούδες προστατεύουν η Στέλλα και ο Στέφανος. Στην πραγματική ζωή τα προστατεύει ο ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ, με την πολύτιμη βοήθεια των κατοίκων και των υποστηρικτών του. Το Χρυσό Βουνό είναι αφιερωμένο σ’ αυτούς και είναι γραμμένο για μικρά και μεγάλα παιδιά με την ελπίδα να κατανοήσουν όλα αυτά που εγώ δεν δεχόμουν να καταλάβω όταν ήμουν μικρός: Καλή η τεχνολογία και η γρήγορη ζωή της πόλης, χρειαζόμαστε όμως και την γαλήνη, την ομορφιά και την υγεία της φύσης για να νιώσουμε πραγματικά ολοκληρωμένοι. Μακάρι οι σελίδες αυτής της καταπράσινης (αλλά καθόλου «διδακτικής») περιπέτειας φαντασίας, να βάλουν ένα μικρό λιθαράκι.

Πρωτοχρονιάτικα Ποντιακά Κάλαντα

Αρχή κάλαντα κι αρχή του χρόνου κι αρχή του χρόνου.

Πάντα κάλαντα, πάντα του χρόνου πάντα του χρόνου.

Αρχή μήλον εν κι αρχή κυδών εν κι αρχή κυδών εν

Κι αρχή βάλσαμον το μυριγμένον το μυριγμένον.

Εμυρίστεν ατό ο κόσμος όλον ο κόσμος όλον.

Για μύριστ ατό και εσύ αφέντα καλέμ αφέντα.

Λύσον την κεσέ σ και δος παράδας και δος παράδας.

Κι αν ανιοιείς μας χαράν σην πόρτας σ χαράν σην πόρτας σ.

Ευχές Χρόνια Πολλά, πάντα και του χρόνου Καλή χρονία και σ όλα τα σπίτ(ι)α υείαν κι ευλοίαν

Πατρίδα μ' αραεύω σε

Στίχοι - Μουσική: Χρήστος Αντωνιάδης - Κώστας Σιώπης
Τραγούδι: Στέλιος Καζαντζίδης
Λύρα: Χρήστος Χρυσανθόπουλος


Στην ποντιακή διάλεκτο:

Πέντε οσπίτεα έχτισα,
Κι ας’ ολεα ξεσπιτούμαι,
Πρόσφυγας είμαι ασο κουνίμ’,
Θεέμ’ θα παλαλλούμε.


Επωδός:

Πατρίδα μ’ αραεύω σε,
Άμον καταραμένος,
Σα ξένα είμαι Έλληνας,
Και σην Ελλάδαν ξένος.


Οσπίτεα εφέκα ανάμεσα,
Σ’ ορμήν και ποταμάκρή,
Πεγάδεα μαρμαρόχτιστα,
Νερόν άμον το δάκρυν.

Επωδός


Κι ατώρα αδακές διψώ,
Νερόν να πίνω κ’ έχω,
Εντρέπουμαι να ψαλαφώ,
Τα χειλόπαμ’ να βρέχω.


Επωδός

Απόδοση στα νέα ελληνικά:

Πέντε σπίτια έχτισα,
Και απ’ όλα ξεσπιτώνομαι,
Πρόσφυγας είμαι από κούνια,
Θεέ μου θα τρελαθώ.


Επωδός

Πατρίδα μου σε ψάχνω,
Σαν καταραμένος,
Στα ξένα είμαι Έλληνας,
Και στην Ελλάδα ξένος.


Σπίτια άφησα ανάμεσα,
Στα δάση και τις ποταμάκρες,
Πηγάδια μαρμαρόχτιστα,
Νερό σαν το δάκρυ.

Επωδός


Και τώρα εγώ εδώ διψώ,
Νερό να πιω δεν έχω,
Ντρέπομαι να ζητήσω,
Τα χείλια μου να βρέξω.


Επωδός

σχολιασμός του τραγουδιου:

Το τραγούδι “Πατρίδα μ’ αραεύω σε” είναι ένα παραδοσιακό ποντιακό κομμάτι το οποίο αναφέρεται στα όρια της ξενιτιάς και της πατρίδας. Μέσα από αυτό ο άνθρωπος που τραγουδάκι περιγράφει την περιπετειώδη και γεμάτη δυσκολίες ζωή του. Ερχόμαστε αντιμέτωποι με τις έννοιες της ξενιτιάς, της πατρίδας, του ξένου και του πρόσφυγα, κατανοώντας ότι όλα αυτά συνδέονται μεταξύ τους με μια σχέση αλληλεπίδρασης και ότι τα χωρίζει μόλις ελάχιστη απόσταση το ένα από το άλλο.
Το γεωγραφικό πλαίσιο στο οποίο αναφέρεται το τραγούδι είναι η περιοχή του Πόντου (τόπος απ’ όπου ξεκίνησαν πρόσφυγες) και της Ελλάδας (τόπος – κοινωνία υποδοχής), ενώ το ιστορικό, χρονικό ξεκινάει από το 1916, όταν άρχισε η Γενοκτονία των Ποντίων, ως το 1926 οπότε και έφυγε και ο τελευταίος Έλληνας – Πόντιος κάτοικος από την περιοχή του Ευξείνου Πόντου.

Το κομμάτι αυτό έχει γραφτεί αρκετά χρόνια μετά την Καταστροφή, όμως καυτηριάζει αυτά που συμβαίνουν μετά από το πέρασμα τόσων ετών. Ότι συνέβαινε τότε (τα χρόνια του Διωγμού), συμβαίνει και τώρα και αυτό το αισθάνεται ο πρόσφυγας – αφηγητής, τραγουδιστής και το αναφέρει μέσα στο τραγούδι του.
Είναι μια διαχρονική κατάσταση την οποία νοιώθουν οι πρόσφυγες από τον Πόντο, οι Έλληνες Ακρίτες του Πόντου.

Το τραγούδι ξεκινάει με μια ανάδρομη στο παρελθόν. Στην πρώτη στροφή ο πρόσφυγας (που τραγουδάει) επαναφέρει στην μνήμη του τις συχνές μετακινήσεις που υπέστη λόγω της Γενοκτονίας των Ποντίων από τους Νεότουρκους και των συχνών μετακινήσεων που χρειάστηκε να κάνει. Λέει χαρακτηριστικά ότι εγκατέλειψε πέντε σπίτια (πέντε οσπίτεα έχτισα, κι ας όλα ξεσπιτούμε…) εννοώντας ίσως τις περιοχές στις οποίες αναγκάστηκε να μετακινηθεί ο άμαχος πληθυσμός κατά την διάρκεια του Διωγμού, αλλά ίσως και να αναφέρεται στην περιουσία που αναγκάστηκε να αφήσει πίσω του, μιας και όπως γνωρίζουμε οι περισσότεροι Έλληνες κάτοικοι των εκεί περιοχών ήταν εύποροι. Όλες αυτές τις περιπέτειες τις έζησε από πολύ μικρή ηλικία, εκεί μας παραπέμπει και η αναφορά που γίνεται στην βρεφική κούνια στον 3ο στίχο. Σ΄ όλη του την ζωή είναι πρόσφυγας και έχει φτάσει σε σημείο απελπισίας, γι’ αυτό και επικαλείται την βοήθεια του Θεού για σωτηρία (Θεέμ’ θα παλαλούμε…).

Στην έπωδο (ρεφραίν) παρατηρούμε πως αν και έχουν περάσει πολλά χρόνια, εντούτοις συνεχίζει να αναπολεί και να αναζητά την “πατρίδα” του.
“Στα ξένα είμαι Έλληνας και στην Ελλάδα ξένος” στο νόημα αυτών των δυο στίχων περικλείεται μια μεγάλη αλήθεια για τους μετανάστες γενικώς. Όταν ένας άνθρωπος μεταναστεύει από την χωρά του σε μια ξένη, αντιμετωπίζεται με εχθρότητα και αν όχι με εχθρότητα απλά με αδιαφορία από τις τοπικές κοινωνίες υποδοχής. Από την άλλη, όταν επιστρέφει στην πατρίδα του, οι ομογενείς του προσάπτουν το προσωνύμιο της χώρας που τον είχε φιλοξενήσει, αμφισβητώντας την εθνικότητα του. Το ίδιο συνέβη, και συμβαίνει αρκετές φόρες και σήμερα, με τους Έλληνες πρόσφυγες του Πόντου όταν ήρθαν στην Ελλάδα. Οι γηγενείς πληθυσμοί τους συμπεριφέρθηκαν με όχι και τόσο καλό τρόπο και πολλές φορές αμφισβητούσαν την εθνικότητα τους, την ελληνική εθνική ταυτότητα. Μια ταυτότητα που ήταν η αιτία για να εξοριστεί ένας ολόκληρος λαός από τις πατρογονικές εστίες. Οι Νεότουρκοι έδρασαν με εκκαθαριστικές μεθόδους εναντίον όλων των μη μουσουλμανικών εθνικοτήτων της ευρύτερης περιοχής της Μικράς Ασίας, μέσα σε αυτούς ήταν και οι Πόντιοι, που εκδιώχτηκαν επειδή, ακριβώς, ήταν Έλληνες. Και στην Ελλάδα όπου κατέφυγαν τους αντιμετώπιζαν και τους έβλεπαν ως Τούρκους (γνωστά τα κοσμητικά επίθετα τουρκόσποροι, τουρκαλάδες και αλλά).

2η στροφή, συνεχίζεται η αναδρομή και το ποιητικό εγώ (ο πρωταγωνιστής) κάνει λόγο για το φυσικό κάλλος της περιοχής του Πόντου και ακόμη μια φορά για την περιουσία που άφησε πίσω του. Οι δασικές εκτάσεις και οι εύφορες περιοχές της πατρίδας του που περιγράφει φαντάζουν γι’ αυτόν ως ένας επίγειος παράδεισος. Έπειτα, παρομοιάζει το νερό με τα δάκρυα (νερόν άμον το δάκρυν). Διττή η σημαίνουσα σημασία αυτού του σχήματος λογού. Αφενός, με αυτό εννοεί ότι το νερό στα πηγάδια των σπιτιών εκεί ήταν πεντακάθαρο, αφετέρου μπορεί να συμβολίζει τα δάκρυα που χυθήκαν από τους πρόσφυγες όταν εγκαταλείψαν τα πάτρια εδάφη τους. Απ΄ όλα αυτά γίνεται εύκολα κατανοητή η μεγάλη αγάπη των Ποντίων για την πατρίδα τους. Στην στροφή αυτή είναι που τελειώνει και η αναδρομή που ξεκίνησε στην 1η.

Στην τρίτη στροφή επιστρέφουμε στο παρόν. Δίνονται παραστατικά οι άθλιες συνθήκες επιβίωσης αρχικά και διαβίωσης έπειτα στον τόπο υποδοχής. Η δίψα που επισημαίνεται στον παρακάτω στίχο ατώρα αδακές διψώ… υποδηλώνει την ανεπαρκή κάλυψη των βιολογικών αναγκών των προσφύγων και την μη επαρκή υποδομή του κρατικού μηχανισμού στα πρώτα χρόνια της νέας τους ζωής μετά την Καταστροφή. Ιδιαίτερα δύσκολες οι καταστάσεις στην “νέα πατρίδα” η οποία παίρνει την μορφή της κόλασης στα μάτια των προσφύγων. Χαρακτηριστική οι εικόνα που μας έρχεται στο μυαλό μόλις διαβάσουμε την στροφή αυτή. Η εικόνα της κόλασης όπου δεν υπάρχει νερό και οι ψυχές καίγονται. “νερό να πιω δεν έχω, ντρέπομαι να ζητήσω” (νερόν να πίνω κ’ έχω, εντρέπουμε να ψαλαφώ τα χειλόπαμ’ να βρέχω…) αυτά τα λόγια μπορεί να ερμηνευτούν με δυο τρόπους. Από τη μια πλευρά, οι πρόσφυγες ντρέπονταν να ζητήσουν ακόμα και νερό μιας και ήταν αξιοπρεπείς άνθρωποι. Επαιτεία το θεωρούσαν (ίσως) το να ζητήσουν ένα ποτήρι νερό, και μόνο ζητιάνοι δεν ήταν αυτοί οι άνθρωποι. Από την άλλη, υπάρχει και η πιθανότητα να ντρέπονταν για τους υπαιτίους (για τις κυβερνήσεις) που τους έφεραν στην κατάσταση αυτή ή και για τις κοινωνίες τις τοπικές που η αποκατάσταση των προσφύγων ήταν υποχρέωση τους. Η συμπεριφορά των γηγενών πληθυσμών ήταν άσχημη πολλές φορές προς τους πρόσφυγες. Όμως και εκείνοι ήταν Έλληνες και δικαιούνταν μια καλύτερη αντιμετώπιση.



Γενικά το τραγούδι διακατέχεται από ένα αίσθημα νοσταλγίας, αναζήτησης και πόνου για τις χαμένες και αλησμόνητες πατρίδες στην περιοχή του Πόντου και γενικά της Μικράς Ασίας. Οι άνθρωποι αυτοί πέρασαν πολλές δυσκολίες, έχασαν μέσα σε λίγες στιγμές πατρίδα, σπίτια, οικογένειες, φίλους, συγγενείς και ότι άλλο πολύτιμο είχαν.
Έφτασαν στην Ελλάδα κυνηγημένοι και εξαθλιωμένοι. Αντιμετωπίστηκαν από τις εδώ κοινωνίες ως κάτι το ξένο κι όμως, μετά από τις φτώχιες, τις κακοτοπιές κατάφεραν με πολύ κόπο και πείσμα να μεγαλουργήσουν και πάλι. Σήμερα ο προσφυγικός ελληνισμός του Πόντου έχει ενταχτεί πλήρως στην νέα πατρίδα την Ελλάδα, που στην ουσία δεν είναι νέα καθώς την χαρακτηρίζουν Πατρίδαν τη Πατρίδας ίμουν δηλαδή η πατρίδα της πατρίδας μας.
Παρ’ όλα αυτά ο μεγάλος καημός των Ποντίων παραμένει η Πατρίδα, ο Πόντος.

Ποντιακά κάλαντα

Τα Ποντιακά Κάλαντα συνοδεύονταν από την πατροπαράδοτη ποντιακή λύρα και τα έψελναν μικροί και μεγάλοι, χωρισμένοι σε μικρές ομάδες. Επισκέπτονταν όλα τα σπίτια του χωριού, την παραμονή ή ανήμερα της γιορτής, κυρίως μετά τη δύση του ήλιου. Καθώς όμως τα περισσότερα χωριά του Πόντου βρίσκονταν σε ορεινές περιοχές και τα κάλαντα ψέλνονταν κατά τη χειμερινή περίοδο, οι μορφολογικές και κλιματολογικές συνθήκες ανάγκαζαν μικρούς και μεγάλους να ψέλνουν τα κάλαντα και κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Οι "καλαντάδες" (ραψωδοί) εκτός από τη συνοδεία της λύρας, φρόντιζαν να φέρουν μαζί τους και ένα στολισμένο καράβι, φτιαγμένο από χαρτόνι και λεπτό σανίδι για να εντυπωσιάσουν τους νοικοκυραίους. Συνήθως φώτιζαν τα καραβάκια τους με κεριά, ενώ κάθε ομάδα προσπαθούσε να φτιάξει το πιο όμορφο και φανταχτερά στολισμένο, εν είδη συναγωνισμού.

Τα Ποντιακά Κάλαντα των Χριστουγέννων, που είναι και τα πιο διαδεδομένα, περιέχουν όλη τη ζωή του θεανθρώπου, από τη στιγμή της Γέννησης του, μέχρι τη στιγμή της Σύλληψης του, χωρίς όμως να προχωρούν και στη Θανάτωση του, γεγονός που θα ερχόταν σε αντίθεση με το χαρμόσυνο γεγονός των Χριστουγέννων.

Στα Ποντιακά Πρωτοχρονιάτικα Κάλαντα συναντούμε σημαντικές παραλλαγές, με σημαντικότερες αυτές της Γαράσαρης. Όλοι σχεδόν οι στίχοι είναι αφιερωμένοι στην υπό τούρκικη κατοχή Κωνσταντινούπολη, μεταβάλλοντας το χαρμόσυνο μήνυμα της έλευσης της νέας χρονιάς σε θρήνο και μοιρολόι.

Οι νοικοκυραίοι ανάλογα με την περιοχή, έδιναν στους καλαντάρηδες φρούτα, ξηρούς καρπούς (καρύδια, φουντούκια, σταφίδες κλπ.), αλλά ακόμη κι αυγά, βούτυρο, καβουρμά και πληγούρι. Σε περιοχές όπως η Σάντα, που δεν είχε πολλά οπωροφόρα δέντρα, τα δώρα ήταν αποκλειστικά φρούτα, ενώ στην Ορτού συνήθιζαν να βάζουν πάνω στα φρούτα και μερικές δεκάρες. Ένα άλλο δώρο που συνήθιζαν να δίνουν, κυρίως στην Γαράσαρη, ήταν τα "κολόθα", που ήταν μικρά τσουρέκια που έμοιαζαν με γλυκό ψωμί.


Κάλαντα Χριστουγέννων

Χριστός γεννέθεν, χαρά σον κόσμον
χα, καλή ώρα, καλή σ' ημέρα
Χα, καλόν παιδίν οψές γεννέθεν
οψές γεννέθεν, το βράδ' αργάτε.

Το εγέννεσεν η Παναΐα
Το ανάθρεψεν αεί Παρθένος.
Εκαβάλκεψεν χρυσόν πουλάρι
εκατήβεν σο σταυροδρόμι.

Έπιασαν άτό' οι σκύλ' Εβραίοι
χίλ' Εβραίοι και μίλ' Εβραίοι.
Ασ' σα κρέντικα κι άσ' στην καρδίαν
γαίμα έσταξεν, χολήν κι εφάνη.
γαίμα έσταξε, εμυροστάθεν.

Εμυρίστεν ατ' ο κόσμον όλον
για μυρίστ' άτό και σύ αφέντα.

Σύ αφέντα, καλέ μ' αφέντα
έμπα σο νουντάν κι ελά σην πόρταν.
Φέρ ουβάς και λεφτοκάρυα.
Κι αν ανοί'ς μας χαρά σην πόρτα'ς.

Χριστός γεννέθεν, χαρά σον κόσμον
χα, καλή ώρα, καλή σου μέρα.
Χα, καλόν παιδίν οψέ 'γεννέθεν.
Οψέ 'γεννέθεν, ουράνοστάθεν.

Τον εγέννεσεν η Παναΐαν
τον ανέστησεν Αγιά-Παρθένος.
Εκαβάλκεψεν χρυσόν πουλάριν
χρυσοπούλαρον και ανεμοπούλαρον.

Εκατήβεν σο σταυροδρόμιν
ερπαξαν ατον οι χίλ' Εβραίοι
χιλ' Εβραίοι και μύρ' Εβραίοι
χίλ' Εβραίοι και μύρ' Εβραίοι.

Ασ' σα Αρχαντίκα και ασ' σην καρδίαν
γαίμαν έσταξεν, γλεήν κι εφάνθεν.
Εμυρίστεν ατ' ο κόσμον όλον
για μυρίστ' ατό και εσύ αφέντα
άη αφέντα, καλέ μ' αφέντα.

Δέβα σο ταρέζ κι έλα σην πόρταν
δώσ' με το παχτσίς κι ας πάω δεβαίνω

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Αλλάζουμε το κλίμα στην πόλη…

Θεσσαλονίκη, 11.12.2008
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ

Αλλάζουμε το κλίμα στην πόλη…

Παρά τη βαθιά μας λύπη για τον άδικο χαμό ενός παιδιού
Και την οργή μας για την έκρυθμη κατάσταση που επικρατεί
Ο ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ «υπόχρεος» στα παιδιά
καλεί μικρούς και μεγάλους στη γιορτή της αρκούδας
Για να δώσουμε πίσω στα παιδιά
τη χαρά και τη σιγουριά που τους πήραμε
Για να θυμίσουμε την αλήθεια της άγριας ζωής στη φύση

Σάββατο 13 Δεκεμβρίου στο Κέντρο της Θεσσαλονίκης,
στην οδό Ρογκότη*,
από τις 11.00 το πρωί και ως τις 5.00 το απόγευμα

χριστουγεννιάτικη γιορτή της αρκούδας

παιχνίδια, παζλ, κατασκευές, σφραγίδες, μακιγιάζ, διαγωνισμοί, δώρα, κρασί, μουσική, κέρασμα και χριστουγεννιάτικη αγορά με αναμνηστικά του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ

…γιατί ζωή για την αρκούδα
σημαίνει ζωή για τα δάση και τον άνθρωπο
Κι αυτή τη ζωή τη γιορτάζουμε


*το δρομάκι μεταξύ Ίωνος Δραγούμη και Βενιζέλου, κάθετο στην Τσιμισκή και τη Μητροπόλεως

Μουσική για την αρκούδα θα παίξουν οι παραγωγοί
του REPUBLIC RADIO που είναι και ο χορηγός επικοινωνίας της εκδήλωσης.
Ακούστε Republic 100.3 από Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου μέχρι και την ημέρα του πάρτι και κερδίστε: φούτερ, T-shirt, ποδιές (η δίαιτα της αρκούδας), σετ με δύο κούπες, ημερολόγια και λούτρινα αρκουδάκια!


Για περισσότερες πληροφορίες: Βάσω Πετρίδου, 6937 422537

ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ, Ρογκότη 3, Θεσσαλονίκη, Τηλ. 2310 555920, E-mail: arcturos@arcturos.gr, Website: http://www.arcturos.gr/

Στη Ρογκότη για αρκουδάκια…

Θεσσαλονίκη, 05.12.2008
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ

Στη Ρογκότη για αρκουδάκια…

Ο ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ βγαίνει στο δρόμο το Σάββατο, 13 Δεκεμβρίου και περιμένει παιδιά και μεγάλους σε μια μεγάλη χριστουγεννιάτικη γιορτή της αρκούδας στην οδό Ρογκότη (το δρομάκι μεταξύ Ίωνος Δραγούμη και Βενιζέλου, κάθετο στην Τσιμισκή και τη Μητροπόλεως), στο Κέντρο της Θεσσαλονίκης από τις 11.00 το πρωί και ως τις 5.00 το απόγευμα.

Στο δρόμο θα σας περιμένουν:
· Οι παραγωγοί του REPUBLIC με καταπράσινες μουσικές και κέφια
· Οι άνθρωποι του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ για να λύσουν κάθε απορία σας για την άγρια ζωή
· 2 παζλ αρκούδας (ένα για μεγάλους και ένα για παιδιά)
· Διαγωνισμός παιδικής ζωγραφικής με θέμα την αρκούδα με δώρο ένα Σαββατοκύριακο στο Περιβαλλοντικό Κέντρο του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ, στο Νυμφαίο
· Τραπεζάκια για κατασκευές πήλινων αρκουδιών και χριστουγεννιάτικων στολιδιών
· Χριστουγεννιάτικο μακιγιάζ αρκούδας για μεγάλους και παιδιά
· Κατασκευή μάσκας αρκούδας
· Διαγωνισμός για μεγάλους «Στείλε μήνυμα στην αρκούδα» και κέρδισε ένα Σαββατοκύριακο στο Περιβαλλοντικό Κέντρο του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ, στο Νυμφαίο
· Κρασί και κέρασμα
· Και όσα γιορτινά δώρα χρειάζεστε για τους αγαπημένους σας από το πωλητήριο του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ, τυλιγμένα με αγάπη για τα ζώα…

Μουσική για την αρκούδα θα παίξουν οι παραγωγοί
του REPUBLIC που είναι και ο χορηγός επικοινωνίας της εκδήλωσης.
Ακούστε Republic 100.3 από Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου μέχρι και την ημέρα του πάρτυ και κερδίστε: φούτερ, T-shirt, ποδιές (η δίαιτα της αρκούδας), σετ με δύο κούπες, ημερολόγια και λούτρινα αρκουδάκια!

Λίγο πριν πέσουν οι αρκούδες στο χειμέριο ύπνο τους ας γιορτάσουμε για τη ζωή τους στα δάση που προσφέρει στη δική μας ζωή.

Για περισσότερες πληροφορίες: Βάσω Πετρίδου, 6937 422537

ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ, Ρογκότη 3, Θεσσαλονίκη, Τ. 2310 555920, E-mail: arcturos@arcturos.gr, Website: http://www.arcturos.gr/