28 Απριλίου 2009

Το 13 ο νεκρό αρκουδάκι από τροχαίο ατύχημα




Θεσσαλονίκη, 27.04.09
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ




Το 13 ο νεκρό αρκουδάκι από τροχαίο ατύχημα


Το 13ο νεκρό αρκουδάκι από τροχαίο ατύχημα, κατά την τελευταία πενταετία, βρέθηκε το βράδυ της Κυριακής 26 Απριλίου κοντά στον οικισμό «Μανιάκι» του νομού Καστοριάς.
Το ατύχημα συνέβη στις 21.10 σε κάθετο άξονα της Εγνατίας Οδού που ενώνει τη Σιάτιστα με την Κρυσταλλοπηγή και κοντά σε ανισόπεδη γέφυρα. Ο ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ ειδοποιήθηκε από την Αστυνομία Καστοριάς και έσπευσε στο σημείο του ατυχήματος.

Το θηλυκό αρκουδάκι, ηλικίας μόλις 15 μηνών και βάρους 62 κιλών διέσχιζε το δρόμο ακολουθώντας τη μητέρα του και το διερχόμενο όχημα που διέκρινε από μακριά το ενήλικο ζώο το απέφυγε, δυστυχώς όμως όχι και το μικρό. Στο άτυχο ζώο διαπιστώθηκαν τραύματα στο κεφάλι (ρινικό και μετωπιαίο οστό) και ρήξη της κάτω γνάθου, ενώ ως αιτία θανάτου αναφέρεται εσωτερική αιμορραγία.

Το νεκρό αρκουδάκι μεταφέρθηκε στο Σταθμό Περίθαλψης Άγριων Ζώων στην Καστοριά προκειμένου να παραδοθεί στο Δασαρχείο Καστοριάς για νεκροψία από την Κτηνιατρική Υπηρεσία της Νομαρχίας.

Πρόκειται για το 13ο νεκρό ζώο από τροχαίο ατύχημα σε σύνολο 26 διαπιστωμένων και επίσημα καταγεγραμμένων θανάτων αρκούδων την τελευταία πενταετία από τροχαία ατυχήματα, πυροβολισμούς και δηλητηριασμένα δολώματα, αριθμός πολύ ανησυχητικός για την αργή και δύσκολη αναπαραγωγή του σπάνιου είδους που αριθμεί περίπου 250 (εκτίμηση ελάχιστου πληθυσμού) ζώα στην Ελλάδα.

Για άλλη μια φορά να τονίσουμε την ανάγκη εφαρμογής του απλού μέτρου της σήμανσης σε περιοχές που ζει η αρκούδα και περισσότερο στην περιφέρεια της Δυτικής Μακεδονίας όπου ο αριθμός των τροχαίων ατυχημάτων αυξάνεται ραγδαία.
Ο ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ έχει αναδείξει επανειλημμένα το πρόβλημα και με δύο ειδικά υπομνήματα έχει υποδείξει στις αρμόδιες Υπηρεσίες αναλυτικά μέτρα περιορισμού των τροχαίων ατυχημάτων αλλά και δασικής διαχείρισης με στόχο την προστασία ανθρώπου και αρκούδας στις κρίσιμες για το είδος περιοχές.

Για περισσότερες πληροφορίες παρακαλώ επικοινωνήστε:
Βάσω Πετρίδου, 6937422537, Λάζαρος Γεωργιάδης, 6972 640 062

27 Απριλίου 2009

φάνης κουρουκλίδης

το επίσημο blog του μεγάλου λυράρη είναι υπό κατασκευή......

θα το βρείτε στο

http://faniskourouklidis.blogspot.com

μην το χάσετε!!!!!!

26 Απριλίου 2009

Η ΑΡΚΟΥΔΑ ΤΟΥ ΜΗΝΑ


Οταν ο Ανδρέας ξύπνησε υγιής τον περασμένο μήνα από τον χειμέριο ύπνο του βρέθηκε θέμα στις ειδήσεις της τηλεόρασης και των εφημερίδων. Και πώς να μη γίνει θέμα όταν για έναν ακόμα χρόνο η πιο ηλικιωμένη αρκούδα της Ευρώπης κοιμήθηκε και ξύπνησε χωρίς προβλήματα!

Ο υπέργηρος (αλλά μαχητής!) αρκούδος είναι φέτος 44 ετών τη στιγμή που οι περισσότερες ελεύθερες αρκούδες σπάνια ξεπερνούν τα 25 έτη.

Είχε κατασχέθηκε τον Ιανουάριο του 1993 από αρκουδιάρη στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας. Εφτασε στο Περιβαλλοντικό Κέντρο του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ υποσιτισμένος, φοβισμένος και σε άθλια φυσική κατάσταση. Το βάρος του δεν ξεπερνούσε τα 90 κιλά, είχε αλυσίδα περασμένη με δυο χαλκάδες που του τρυπούσαν τη μύτη, θαμπό και μαδημένο τρίχωμα και κατεστραμμένη όραση. Είχε ζήσει όλη του τη ζωή σε αιχμαλωσία.

Στον Κτηνιατρικό Σταθμό του έγιναν τα απαραίτητα εμβόλια και αποπαρασιτισμός. Τον Μάιο του 1993 του αφαιρέθηκαν όλα τα χαλασμένα δόντια και υποβλήθηκε σε επέμβαση καταρράκτη και στα δύο μάτια από τους γιατρούς Peter Kertesz, Peter Bedford και την κτηνίατρο Suzanne Jackson, που ήρθαν από την Αγγλία ειδικά για την περίπτωση του.

Σήμερα ο Ανδρέας είναι μια δυνατή αρκούδα που ζυγίζει περίπου 200 κιλά. Το τρίχωμά του άρχισε να ασπρίζει και η όρασή του είναι εξασθενημένη. Περνάει πια πολλές ώρες κοιμώμενος, και λιγότερο κινητικός. Είναι ένας ηλικιωμένος αρκούδος, που απολαμβάνει το φαγητό του, τις ώρες της ησυχίας του, και τη ζεστασιά της φωλιάς του.

Δεν έχει επαφή με άλλες αρκούδες, καθότι είναι μεγάλος σε ηλικία και δεν θα μπορούσε να συμβιώσει με άλλα, δυνατότερα ζώα. Παρόλα αυτά, χαίρεται πολύ όταν κάποιος επισκέπτης, ή το προσωπικό πάνε στον τομέα του για να τον επισκεφθούν. Εχει πια μόνιμους, αγαπημένους φίλους και ‘κηδεμόνες’, τους οποίους ευχαριστεί πολύ για τη βοήθειά τους…

*Εδώ είναι ένα πολύ ενδιαφέρον, πρόσφατο άρθρο της Ελευθεροτυπίας για τον Ανδρέα.

**Υιοθετώντας τον Ανδρέα συνεισφέρετε στη διατροφή και την περίθαλψή του και λαμβάνετε υιοθετήριο, αφίσα, αναμνηστικά καθώς και τα Νέα του κάθε τέσσερις μήνες. Περισσότερες πληροφορίες εδώ.

Συνάντηση 184 σωματείων με τον Υπουργό Αγρ. Ανάπτυξης & Τροφίμων κ. Σωτήριο Χατζηγάκη σχετικά με την απαγόρευση των τσίρκων με ζώα στην Ελλάδα

Την Τρίτη 21 Απριλίου 2009 το Ελληνικό Ταμείο Μέριμνας Ζώων (G.A.W.F.) εκπροσωπούμενο από την Ευγενία Ματαράγκα, Υπεύθυνη Εκστρατειών και το Δικαίωμα Ζωής, εκπροσωπούμενο από την όλγα Κήκου, Κοινωνιολόγο και μέλος των Οικολόγων-Πράσινων είχαν μια πολλή καρποφόρα συνάντηση με τον Υπουργό κ. Σωτήρη Χατζηγάκη σχετικά με την προώθηση του προσχεδίου νόμου για τα τσίρκο που έχει κατατεθεί από το G.A.W.F. στο Υπουργείο από το Νοέμβριο του 2007. Η συνάντηση διήρκεσε περίπου μια ώρα, εκτέθηκαν τα φιλοζωικά προβλήματα και η μεσαιωνική ατμόσφαιρα κακοποίησης των ζώων που υφίστανται στα τσίρκο και αναφέρθηκαν οι άλλες ευρωπαικές και μη χώρες που έχουν ήδη προχωρήσει σε απαγόρευση ζώων στα τσίρκο.

Το προσχέδιο υποστηρίζεται από όλους τους φιλόζωους της χώρας, φιλοζωικά, περιβαλλοντικά και πολιτιστικά σωματεία. Ο κύριος Υπουργός και οι σύμβουλοί του μας διαβεβαίωσαν ότι σύντομα και η δική μας χώρα θα περιλαμβάνεται στις πολιτισμένες χώρες όπου θα την επισκέπτονται τσίρκο χωρίς ζώα.

Θέλουμε να ευχαριστήσουμε τον κ. Υπουργό και τους συμβούλους του για την θερμή υποδοχή, τη σοβαρότητα με την οποία αντιμετώπισαν τα πολύ σοβαρά φιλοζωικά θέματα από τα οποία μαστίζεται η Ελλάδα καθώς και για τη πολλή θετική ανταπόκριση.

Για το Ελληνικό Ταμείο Μέριμνας Ζώων (G.A.W.F)

Ευγενία Ματαράγκα

Δυστυχώς, τσίρκο με ζώα σε όλη την Ελλάδα

To MASSIMO συνεχίζει την περιοδεία του με παραστάσεις στην Καστοριά.

Η επιχείρηση τσίρκο ARBELL με το όνομα EUROPEO βρίσκεται στα Γιάννενα, στο Δήμο Ανατολής.

To COLLICEUM ROMA στο Κιλκίς.

Συνεχίζουμε την προσπάθεια να σταματήσουμε αυτό το σκληρό θέαμα για τα ζώα και τα παιδιά που το παρακολουθούν.

Ακόμη κι αν όλες αυτές οι επιχειρήσεις είναι νόμιμες και τηρούν όλους τους όρους νόμιμης λειτουργίας, κατοχής, εκπαίδευσης και επίδειξης των ζώων, αναπαράγουν όλη νοσηρή πρακτική αιχμαλωσίας ζώων και αναπαραγωγής σε αιχμαλωσία, σκληρής «εκπαίδευσης» και πολυήμερης περιφοράς τους σε μικρά κλουβιά, μακριά από το φυσικό τους χώρο διαβίωσης για τη διασκέδαση και το κέρδος των ανθρώπων.

Εχουμε κι άλλα μέσα διασκέδασης. Ας μας λείψει το τσίρκο με ζώα. Δεν πρόκειται για εκπαιδευτικό θέαμα που θα προσφέρει στα παιδιά που το επισκέπτονται γνήσια εμπειρία άγριας ζωής. Είναι πολύ επικίνδυνο να αφήνουμε τα παιδιά να φωτογραφίζονται κοντά σε άγρια ζώα που δείχνουν ήρεμα αλλά είναι ταλαιπωρημένα. Οι παρελάσεις των ζώων στους δρόμους των πόλεων για την προσέλκυση κοινού είναι αποδεδειγμένα επικίνδυνες για τη δημόσια ασφάλεια.

Στηρίζουμε το νομοσχέδιο για την απαγόρευση εισόδου τσίρκο με ζώα στην Ελλάδα έχει κατατεθεί από το Ελληνικό Ταμείο Μέριμνας Ζώων (G.A.W.F.) στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων προς ψήφιση. Ελπίζουμε ο νέος Υπουργός κ. Χατζηγάκης να φέρει άμεσα το νομοσχέδιο προς ψήφιση.

20.000 πολίτες έχουν δηλώσει ήδη ενυπόγραφα την αντίθεσή τους στην είσοδο τσίρκο με ζώα στη χώρα μας:

>Δηλώστε την αντίθεσή σας στο Δήμο της περιοχής σας πριν ακόμη σας επισκεφθεί τσίρκο –τότε θα είναι αργά


>Υπογράψτε στο http://www.arcturos.wordpress.com/ – η υπογραφή σας θα φτάσει στο κοινοβούλιο


>Μην επισκέπτεσθε τσίρκο με ζώα


>Ενημερώστε παιδιά και ενήλικες που γνωρίζετε


>Ενημέρωσε τον ΑΡΚΤΟΥΡΟ για τη λειτουργία τσίρκο στην περιοχή σου.


Θυμίζουμε:

>Το παράνομο κυνήγι ειδών υπό εξαφάνιση είναι από τους κύριους προμηθευτές των τσίρκο.



>Για να συλληφθεί ένα μικρό εξοντώνεται η μητέρα του ή και ολόκληρη η αγέλη.


>Τα περισσότερα ζώα που συλλαμβάνονται πεθαίνουν, είτε στη μεταφορά είτε στη διάρκεια της εκπαίδευσης.


>Οι συνήθεις μέθοδοι εκπαίδευσης είναι: πείνα, δίψα και ανελέητο ξύλο.


>Ο παγκόσμιος παράνομος τζίρος από το εμπόριο άγριων ζώων και προιόντων είναι τρίτος μετά το εμπόριο ναρκωτικών και όπλων.


>Οι συνθήκες μεταφοράς και διαβίωσης είναι εντελώς αφύσικες για τα άγρια ζώα (κλουβιά-κατοικίες πολύ μικρών διαστάσεων, πλήρης ακινησία για το 90% της ζωής τους, απότομες κλιματικές αλλαγές, τροφή κακής ποιότητας που συχνά περιλαμβάνει και τα αδέσποτα ζώα της περιοχής).


>Η έλλειψη κατάλληλης κτηνιατρικής φροντίδας αποδεικνύεται και μόνο από το γεγονός ότι τα τσίρκο δεν περιλαμβάνουν ειδικευμένο κτηνίατρο στο προσωπικό του.


>Τα ζώα που γερνώντας είναι ανίκανα να εργασθούν, πωλούνται για να γίνουν πειραματόζωα ή εγκαταλείπονται οπουδήποτε ή εκτελούνται.


>Οπου η εκπαίδευση δεν τρομοκρατεί αρκετά το ζώο ώστε να εκτελέσει τα εντελώς έξω από τη φύση του νούμερα (π.χ. φλεγόμενο στεφάνι για τις τίγρεις, ισορρόπηση στο ένα ή τα δύο πόδια για τους ελέφαντες) τότε η λύση για τους εκπαιδευτές είναι οι ναρκωτικές ουσίες. (απόσπασμα από προηγούμενη ανακοίνωση της Συντονιστικής Επιτροπής Φιλοζωικών και Οικολογικών Οργανώσεων Θεσσαλονίκης)

25 Απριλίου 2009

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΣΤΗΝ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ‏


Ανακοίνωση τύπου
Θεσσαλονίκη 24/04/09




ΦΕΣΤΙΒΑΛ αντίδοτο στα περιβαλλοντικά προβλήματα, με τη συμμετοχή του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ
Κοζάνη-Πτολεμαϊδα, 24 Απριλίου ως 3 Μαΐου


Στον λύκο που φοβόμαστε, στον λύκο που αγαπάμε! Με αυτό το σύνθημα και με θέμα τον λύκο το ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης διοργανώνει το 1ο Διεθνές Φεστιβάλ Αφήγησης Τεχνών του Λόγου από τις 24 Απριλίου έως και τις 3 Μαΐου. Ο ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ συμμετέχει στο φεστιβάλ με βιωματικές κατασκευές και παιχνίδια για το λύκο. Την Τρίτη 28 Απριλίου στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Πτολεμαΐδας και την Τετάρτη 29 Απριλίου στον Δημοτικό Κήπο Κοζάνης τα παιδιά θα έχουν τη δυνατότητα να ενημερωθούν και να πάρουν μαζί τους το δικό τους αγαπημένο λύκο κατασκευασμένο από πηλό, χαρούμενο καλαμπόκι, σε μορφή origami ή μάσκας. Οι συνεργάτες του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ και συγγραφείς Άρης Δημοκίδης και Μελίνα Αυγερινού, θα ταξιδέψουν τα παιδιά στον κόσμο των λύκων μέσα από αφηγήσεις παραμυθιών και μυθιστορημάτων ενώ ο Λάμπρος Κραμποκούκης θα μεταφέρει τα βιώματα των ερευνητών στις περιοχές που ζει ο λύκος κατά τη διάρκεια της έρευνας για τη διατήρηση του είδους.

Παραμύθια και μουσικές από την Κοζάνη και την Ουαλία, ιστορίες με αλήθειες και ψέματα για το λύκο, ιστορίες που θα θυμάστε για πάντα, μαθητευόμενοι παραμυθάδες, παιχνίδια και κατασκευές όλα για το λύκο.

Σε καιρούς περιβαλλοντικά κρίσιμους και επιθετικούς για τα ζώα είναι τουλάχιστον εκπαιδευτικό και διασκεδαστικό να δούμε την άγρια ζωή μας αλλιώς και ν΄αλλάξουμε ζωή!

Και ζήσανε οι λύκοι καλά κι εμείς καλύτερα…

Αναλυτικά για το πρόγραμμα του φεστιβάλ: http://kozani-festival.gr/




---------------------------------------------------------------------------


Συμπληρωματικά
Ο λύκος προστατεύεται σε όλη την Ευρώπη από τη νομοθεσία, με τη Σύμβαση της Βέρνης και την Οδηγία 92/43 της ΕΕ.
Στην Ελλάδα, ο λύκος έπαψε να θεωρείται επιζήμιο είδος από το 1991 και χαρακτηρίζεται επίσημα «τρωτό» είδος με πρώτη προτεραιότητα προστασίας από τον 39ο παράλληλο και νότια (νοητή γραμμή, στο χάρτη, που βρίσκεται η πόλη της Λαμίας). Ο Ν.998/79 του Δασικού Κώδικα στο αρ.19 ρυθμίζει τα ζητήματα που αφορούν τα μέτρα προστασίας για τη χλωρίδα και την πανίδα και απαγορεύει το φόνο του λύκου.



Για περισσότερες πληροφορίες:
Βάσω Πετρίδου, Υπεύθυνη ευαισθητοποίησης κοινού ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ, τηλ. 6937422537
Κατερίνα Βαρδάκα, Υπεύθυνη παραγωγής και δημοσίων σχέσεων φεστιβάλ, τηλ. 6942420365





ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΣΤΗΝ ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ‏









Ανακοίνωση Τύπου
Θεσσαλονίκη, 24/04/2009


Θέμα: Υποδομές Μεταφορών στον 21ο αιώνα: συνδέοντας τον άνθρωπο με την άγρια ζωή

Ετήσια Συνάντηση του Ευρωπαϊκού Οικολογικού Δικτύου για τις Υποδομές Μεταφορών (ΙΕΝΕ -Infra Eco Network Europe) και Συνέδριο με θέμα: Υποδομές Μεταφορών στον 21ο αιώνα: συνδέοντας τον άνθρωπο με την άγρια ζωή (Transport Infrastructure of the 21st century: Connecting people and wildlife).

Στις 22-25 Απριλίου διοργανώνεται στην Έβορα της Πορτογαλίας η ετήσια συνάντηση και Γενική Συνέλευση του Ευρωπαϊκού Οικολογικού Δικτύου για τις Υποδομές Μεταφορών (ΙΕΝΕ -Infra Eco Network Europe). Το ΙΕΝΕ δημιουργήθηκε το 1996 ως ένα δίκτυο οργανισμών, φορέων και ειδικών που μελετούν τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις από την κατασκευή των υποδομών μεταφοράς (κυρίως δρόμων και σιδηρόδρομων) δηλαδή την διαπιστωμένη πια αύξηση της υποβάθμισης και του κατακερματισμού των φυσικών βιοτόπων καθώς και την αλλοίωση του φυσικού ευρωπαϊκού τοπίου.

Στόχος του δικτύου είναι η δημιουργία των προϋποθέσεων για ανάπτυξη συνεργασιών, ανταλλαγής γνώσεων και εμπειριών σχετικά με την περιβαλλοντική προστασία, τον απαιτούμενο και απαραίτητο σχεδιασμό των υποδομών μεταφορών και την αποτελεσματικότερη διαχείριση της ανθρώπινης παρέμβασης στο φυσικό περιβάλλον.

Ο ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ
-συμμετείχε στην ημερίδα ανταλλαγής τεχνογνωσίας με ειδική παρουσίαση των δράσεών του στα πλαίσια της 1ης φάσης του προγράμματος παρακολούθησης των επιπτώσεων από την κατασκευή του Οδικού Άξονα Κεντρικής Ελλάδας Ε65 και τη σύνδεσή του με την Εγνατία Οδό στα μεγάλα θηλαστικά καθώς και την Ειδική Μελέτη για τη λήψη αντισταθμιστικών μέτρων από την κατασκευή του Ε65
-εκλέχθηκε να συμμετέχει στην Εκτελεστική Επιτροπή διοργάνωσης του επόμενου συνεδρίου, το Μάιο του 2010στην Ουγγαρία.

Στο συνέδριο εκπροσωπούνται 50 φορείς από όλη την Ευρώπη και εκφράζουν την κοινή πεποίθηση ότι ο κατακερματισμός φυσικών βιοτόπων αποτελεί μια νέα ισχυρή και «αναπτυσσόμενη» απειλή για τη βιοποικιλότητα της Ευρώπης.

Ο ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ έχει αναδείξει επανειλημμένα το πρόβλημα και με δύο ειδικά υπομνήματα έχει υποδείξει στις αρμόδιες Υπηρεσίες αναλυτικά μέτρα περιορισμού των τροχαίων ατυχημάτων αλλά και δασικής διαχείρισης με στόχο την προστασία ανθρώπου και αρκούδας στις κρίσιμες για το είδος περιοχές.



Για περισσότερες πληροφορίες παρακαλώ επικοινωνήστε:
Λάζαρος Γεωργιάδης, 6972 640 062,
Βάσω Πετρίδου, 6937 422537

23 Απριλίου 2009

...σε μια ψυχή

αφιερωμένο σε μία ψυχή που από χθες το απόγευμα έφυγε από τον κόσμο αυτό και πλέον μας βλέπει από ψηλά μαζί με όλους τους άλλους "Πατσέους" στην γειτονία των αγγέλων.

... στην Κωνσταντίνα από την Καστοριά που έφυγε στα 42 της

το μοναχοπαίδ'

Σην πορτάμ' εστάθες Χάρε ντο εφτάς
και τεμόν τ' αρνοπον θέλτς να πέρτς και πας
και σα γειτονίας ντο δουλείαν έις
πονεμένα ψύα έρχεσε και καίς.

Και σον άλλον κόσμον κι ερτε καλοκαίρ'
πίσσα και σκοτία, ήλος ξάι κι μπαίν
το γιαβρίμ' εχπάστεν, το μοναχοπαίδ'
αφς το παλιοκάριμ' και έπαρ' εμέν.

Το πουλόπομ' έτον τσιτσέκ σο παρχάρ'
άνοιξης κλαδόπον, τρυφερόν βλαστάρ,
έφκερον το σπίτιμ' χώρις το παιδίμ'
πονεί το καρδόπομ', κλαίει ατό η ψύμ'.

από το cd του Μπάμπη Ιορδανίδη "Παρχαρόπουλον"

20 Απριλίου 2009

ο Κωστής Κρήτη είπε...

και τώρα ένα άρθρο που λίγοι γνώριζαν μα πολλοί το περιμέναν.....
όλα τα σχόλια του Κωστη μαζί σε ένα κείμενο....
14 γαργάλιστικά σχόλια που στο κάθε ένα απ' αυτά κ΄ρυβεται και μια θεωρεία που μόνο το μύαλο ενός στοχαστη θα μπορουσε να συλαβει..... (χαχαχαχα!!!!)
απολαύστε τα....
και ενοηται οτι περιμένω τα σχόλια σας!!!!


-> Λοιπόν, κοίταξε να δεις.
Η ιστοσελίδα σου είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Πολλοί θα μπορούσαν να τη χαρακτηρίσουν και πάγκαλη.
Με υπέρτατη εκτίμηση και βαθύτατο σεβασμό, σαν ενημερώνω, εσάς αγαπητό μου κοινό, ότι υπάρχω και εγώ. Επίσης, σας προσκαλώ όλους, τον Αύγουστο στο χωριό μου , Απάνω Ασίτες Ηρακλείου Κρήτης, να γλεντίσουμε και να γίνουμε ολόχεστοι από το ποτό, με τον Νικηφόρο Αεράκη.

14 Μάρτιος 2009 4:08 μμ

-> I'm Back!!!!
ΚΡΗΤΗ + ΠΟΝΤΟΣ!!!!!
Η ιστοσελίδα σου γαμάει και δέρνει.
Επίσης, μου δημιουργεί μες στον ιστό μου, μια αλληλεπιδρική σύγκρουση, η οπόια σε συνδιασμό με τη φυγόκεντρο δύναμη του δαιδαλώδους μυαλού μου,καταλήγει στην αρχή της δεδηλωμένης.
Συπερασματικά, οδηγεί σε μια κρίση του εγώ μου.

Με εχτίμηση, Κων/νος, ο εν Μυτιλήνην.

14 Μάρτιος 2009 4:18 μμ

-> Φιλάρα μου. Άκουσέ με εδά καλά...Η ιστοσελίδα σου είναι καταπληκτική, με πολύ ενδιαφέροντα και συνάμα πολύπλοκα θέματα, τα οποία με συναρπάζουνε. Εκτός από 'τονά, πρέπει να 'σαι Το Μυαλό για να τα σκεφτείς και να τα φέρεις εις πέρας. Μιας κι από όσο κατέχω είσαι ΠΤήτης, δλδ. σπουδάζεις σε μια πολύ δύσκολη σχολή και κάνεις κάθε μέρα μαθήματα (λέμε τώρα)!!!

15 Μάρτιος 2009 6:50 μμ

-> Ε, αφού με περιμένετε θα ξαναγράψω...

Όπως προείπα, η αρχή της δεδηλωμένης, όταν έρχεται αντίθετα με τη φυγόκεντρο δύναμη, μπορεί να προκαλέσει ανεπανόρθωτες συνέπειες στο μυαλό και την κρίση του ανθρώπου. Πιο συγκεκριμένα, ο άνθρωπος, μη μπορώντας να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του μυαλού του, λόγω του φωτοχημικού νέφους, θα οδηγηθεί τελικά σε μια κατάσταση μισσαλοδοξίας και εσωτερικής ανευλάβειας. Ακόμα, η κατάσταση μπορεί να επιδεινωθεί με την κατακκερμάτωση του ινώδους ιστού, ο οποίος, όταν έρθει σε επαφή με το γεράκι της Μάλτας, θα προκληθεί αντίδραση κατά την οποία το Σαν Φρανσίσκο θα καταστραφεί συθέμμελα.

Παιδιά, μέχρι την επόμενη παρέμβασή μου, έχετε γεια!!!

17 Μάρτιος 2009 12:38 μμ

-> Να 'μαι πάλι αλάνια μου...
Καινούρια μέρα, καινούρια παρέμβαση δική μου!!

Το θέμα μας σήμερα είναι αφενός τι κατεβάζει η θυελλώδης σκέψη μου και αφ' εταίρου η λέξη προύστησαν και ότι συνεπάγεται αυτής.

Λοιπόν που λέτε, η λέξη προύστησαν, μετά από έρευνα δική μου, διεξοδική, έχει πολλές ερμηνείες. Μια από αυτές είναι η εξής:
Την περίοδο του Μεσοπολέμου (1919-1939), η ταραχώδης σκέψη μου, ενισχυμένη και από την οικονομική κρίση, αποτέλεσε σημείο αναφοράς για τα ριβονουκλεϊκά οξέα. Ο ρετροϊός, ο οποίος πρωτοεμφανίστηκε το 1990, περιθωριοποίησε το μάτι, ενώ παράλληλα κατέστησε αδύνατη την εφέυρεση της μηχανής του χρόνου. Η λέξη προύστησαν δεν ξέρω τι σημαίνει. Σας κράτησε το ενδιαφέρον, όμως, ε??

Μέχρι την επόμενη παρέμβασή μου... Έχετε γειά!!

18 Μάρτιος 2009 4:00 μμ

-> Αυτή η παρέμβαση γίνεται μετά από επιθυμία του φίλου μου Χάρη, που μου ζήτησε να σχολιάσω στην Αειφόρο ανάπτυξη.

Λοιπόν χάρη, άκου να δεις... Η αειφόρος ανάπτυξη βασίζεται στην θεωρία του Μαρξ για την αεροναυπηγηκή. Παίρνοντας λοιπόν ως παράδειγμα το πως πετάει η στρουθοκάμηλος ή η κότα, καταλαβαίνουμε ότι η αρχή της ισότητας παρουσιάζει μεγάλες και τραγικές ανωμαλίες.Ο αέρας, που εισέρχεται από την αναπνευστική οδό, διοχετεύεται στο σύμπαν όπου και διαθλάται και προσβάλλει άλλα συστήματα πλοήγησης (4-1-2-1-2).

Μέχρι την επόμενη παρέμβασή μου... Έχετε γειά!!

18 Μάρτιος 2009 4:22 μμ

-> Έφτασε λοιπόν η ώρα για μια ακόμα παρέμβαση!!

Το θέμα μας σήμερα είναι η Φεντερασιόν, μια εταιρία η οποία αποσκοπεί στο να επιδιορθώσει μια κατάσταση εντελέχειας. Χαρακτηριστικό επίτευγμά της είναι ο άνθρωπος με φτερά. Σύμβολο της ελευθερίας και της διορατικότητας διαμέσω του νου.

Όσον αφορά τα μιτοχόνδρια, η παραγωγή πρωτεϊνικής τοξίνης ελλοχεύει υπέρλαμπρους γεωφυσικούς πόρους. Παρ' όλα αυτά, ο Βενιζελισμός, σε συνδιασμό με τους κοκκίτες και τους βάκκιλους του προπανίου, δημιουργεί βαθυστόχαστα χάσματα στην ιστορική διαδρομή.
Συμπερασματικά, μια μαύρη τρύπα θα επιδιώξει να καταβροχθίσει τον ανιδιοτελή αστέρα.

Μέχρι την επόμενη παρέμβασή μου, σας χαιρετώ!!!

20 Μάρτιος 2009 11:48 πμ

-> Κοπέλια, ήντα γίνεται??
Ανοίξτε τ΄αυτάκια και ακούστε με προσεκτικά!!!

Το σημερινό θέμα, σας αρέσει δεν σας αρέσει, είναι η αμιψεισπορά.

Η αμιψεισπορά λοιπόν, καταλήγει στο έγγραφο Χάτι Χουμαγιούν, κλείνοντας ένα φαντασμαγορικό κεφάλαιο στην ιστορία των όντων. Όμως, η θεωρία της σχετικότητας (την οποία θα σας αναλύσω σε μετέπειτα παρέμβαση μου), συνάδει στην αποπεράτωση του οιδήματος, το οποίο προκαλείται από τις αμυχές του πέλματος του οιδίποδα και του Γέτι.

Όσον αφορά τον ανιδιοτελή αστέρα, τον οποίο ξέσκισε χθες η ΠΑΝΑΘΑ και τον οποίο είχα προαναφέρει σε προηγούμενη παρέμβασή μου, κυνδυνεύει να εκλείψει. Στην κατάσταση αυτή οδηγήθηκε από τα εκατομμύρια κβάζαρς που τον πολιορκούσαν και στην μαύρη τρύπα που τον κατάπιε εντελώς...to be continued...

Και μια μαντινάδα για το τέλος:
Έχασα την αγάπη μου κι έμεινα μοναχός μου, και τραγουδώ τον πόνο μου για να περνά ο καιρός μου!!!

Παιδιά, τα λέμενε!!!

23 Μάρτιος 2009 1:47 μμ

-> Γειά σας. Απογευματινή παρέμβαση γιατί έτσι μ΄ αρέσει!!!!

ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΣΧΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ = Super ουάου θέμα!

Αρχικά, ο Ντυρκέμ, τόνισε ότι το φερέφωνο της τηλεπικοινωνίας ασπάζεται και συνέχει την πολλαπλότητα. Στην περίπτωσή μας, όμως, το μονόφθαλμο Γέτι, εμφανίζεται κάθε αργά, στο λυκόφως της αποπεράτωσης της θεοσοφικής προπαγάνδας. Παράλληλα, ο αποσπερίτης αντιβαίνει στους νόμους του Νεύτωνα, περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων ενώ η Συνθήκη ειρήνης της Λοζάνης αποστασιοποιείται από τις πολιτικές εξελίξεις των ουτοπικών βραχέων κυμάτων. Τέλος, η έντονη σεξουαλικότητα του Πλατυπόδη, οφείλεται μάλλον στην έλλειψη ζυγοσταθμίσεως των εμπρόσθιων τροχών, ξαναλέω ΜΑΛΛΟΝ!!!

Αν δε σας δω θα σμίξουμε!!!

23 Μάρτιος 2009 6:26 μμ

-> Δεν έχω ώρα για χαιρετισμούς και μαλακίες!!

Το όραμα της θεοσοφικής προπαγάνδας απορρέει από την εκωφαντική σύντηξη του ποώδους κάκτου και ελλοχεύει βαρυσήμαντες συναίπειες για τη ανθρωπότητα. Συγκεκριμένα, το παραισθησιακό φάσμα, όταν ενωθεί με τα κρυπτονύτια δημιουργεί ραδιενεργές αράχνες, οι οποίες στην ουσία προδικάζουν το θεό.

Δείτε την ταινία zeitgeist (the movie) και θα καταλάβετε τι εννοώ. σ.σ. πλάκα κάνω, δεν θα καταλάβετε τίποτα απολύτως αλλά αξίζει να δείτε την ταινία και να κρίνετε μόνοι σας τα όσα διαδραματίζονται εκεί.

Μέχρι την επόμενη παρέμβασή μου, σας χαιρετώ!!
see ya!!!

26 Μάρτιος 2009 11:31 πμ

-> Παιδιά το αποψινό μας θέμα προς διερεύνηση και διατριβή είναι η Πελοπιδική Θεωρία.

Και, γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε, η πελοπιδική θεωρία μας επηρεάζει όλους, άμεσα η έμμεσα. Προφανώς, η συσχέτισή της με το θεώρημα του Θαλή είναι αβάσιμη, καθώς δημιουργεί αναπάντητα ερωτήματα, υπαρξιακά, σαν τη γριά από την Σονάτα του Σεληνόφωτος. Παιδιά, η σημερίνη μου παρέμβαση θα διακοπεί λόγω προσωπικής μου ασθένειας, θα συνεχίσω τον ειρμό μου σε μετέπειτα παρέμβασή μου......

31 Μάρτιος 2009 6:29 μμ

-> Τώρα θα σας αναλύσω και μάλιστα θα σας αποδείξω ότι το σκάκι υπερτερεί του παιχνιδιού των πεσσών, δηλαδή του ταβλιού, αν μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι.

Αρχικά, το σκάκι είναι ένα διανοητικό παιχνίδι. Παιχνίδι υπομονής και στρατηγικής. Χρειάζεται δηλαδή ένα Α' διανοητικό επίπεδο για να το κατανοήσεις και να παίξεις με επιτυχία. Αντίθετα, το τάβλι είναι ένα παιχνίδι για τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα που ασχολούνται με αυτό για να περάσει η ώρα. Επίσης, στο τάβλι, τα ζάρια σου υποδικνείουν ποιά θα είναι η επόμενη κίνηση, ενώ στο τάβλι ακολουθείς τις οδηγείες του μυαλού σου, χωρίς κανένα περιορισμό. Συνοπτικά, στο σκάκι πρέπει να κάτσεις και να σκεφτείς καλά την επόμενη κίνηση, θέτοντας το μυαλό σου, ή πολλές φορές το ένστικτό σου σε λειτουργία. Αυτό, όχι μόνο απελευθερώνει το μυαλό και το αναγκάζει να αναζητήσει όλες τις πιθανές κινήσεις, αλλά πολύ περισσότερο το κρατάει ενεργό και έτοιμο γαι κάθε πιθανή πρόκληση ενώ παράλληλα σου δίνει μια αίσθηση αυτοπεποίθησης και σε κάνει να έχεις εμπιστοσύνη στις δυνατότητές σου. Από την άλλη μεριά, το τάβλι σε αποχαυνώνει και σου δημιουργεί μια κατάσταση άνοιας με αποτέλεσμα να μην έχεις καμία επαφή με το περιβάλλον πλέον, παρά μόνο με τα δύο κυβάκια που ονομάζονται ζάρια.

Ελπίζω να κατανοήσατε τα όσα προαναφέρθηκαν. Αν όχι, τότε καλό θα ήταν να αφήσετε τα ζάρια και να ξεκινήσετε να παίζετε σκάκι, μπας και σωθούμε γαμώ την τρέλα μου!!!!

Τα λέμενε αλάνια μου!!

3 Απρίλιος 2009 10:55 πμ

-> Λοιπόν θα αναρτήσω ένα σχόλιο, όχι επειδή το θέλω αλλά γιατί επιβάλλεται...

Αρχικά, θέλω να συγχαρώ τον αρχισυντάκτη αυτής εδώ της σελίδας για το ότι έδειξε την συναισθηματική του φύση με το άρθρο για την μαζική θανάτωση λύκων και να του πω ότι συμπάσχω και εγώ (αν και αυτό πάει αντίθετα στη αναίσθητη φύση μου). Επιπλέον, θέλω να απολογηθώ στον αρχισυντάκτη αυτής εδώ της σελίδας διότι τον ανάγκασα να περιμένει το σχόλιό μου από το πρωί. Αλλά έψαχνα να βρω θέμα, για να μην αναφέρω ότι βαριόμουνα να σηκωθώ απ' τον καναπέ :)!!!!!!!

Λοιπόν, Πελοπιδική θεωρία σ.σ. είχε δικοπεί η παρέμβασή μου λόγω μιας ασθένειας που με ταλεπώρησε εκείνη την ημέρα. Η πελοπίδια θεωρία δεν έχει καμιά σχέση με τον Πελοπίδα αλλά μας λέει ότι εάν ένα αντικείμενο βρέθει σε κατάσταση έκστασης και νιρβάνας, τότε, κάτω από ορισμένες συνθήκες μπορεί να αλλάξει συμπεριφορά και πολλές φορές και υπόσταση. Η φάση κατά την οποία ένα αντικείμενο ή ένα ον τέλος πάντων αλλάζει κατάσταση ονομάζετααι φάση αναπροσαρμογής. Βεβαίως, η μορφή και η συμπεριφορά που θα έχει ένα αντικείμενο μετά την φάση την αναπροσαρμογής είναι προκαθορισμένες (όχι απ' το θεό αλλά από την ίδια τη φύση του αντικειμένου). Κατά το 2ο στάδιο, δηλ. μετά την αναπροσαρμογή, το πράγμα αποκτά μια εντελώς καινούρια συμπεριφορά με άγνωστες συναίπειες.

10 Απρίλιος 2009 6:11 μμ

-> Εχτές, καθώς άραζα στο κρεβάτι μου κατά τις 07:10 (έχοντας ξυπνήσει από τις 06:30) και όντας απορροφημένος στις αβέβαιες σκέψεις του χαοτικού μυαλού μου, μια αμυδρά πεφωτισμένη σκέψη διαπέρασε σαν ηλεκτρική εκκένωση τον εκλεπτυσμένο νου μου και με έκανε να αναρωτηθώ
γιατί υπάρχω.
Η ύπαρξή μου οφείλεται κατά κύριο λόγο σε ένα γεγονός που έλαβε χώρα την Τετάρτη 10 Ιανουαρίου του έτους 1990 λίγο μετά τις 5:00 το απόγευμα, καθώς το λυκόφως είχε απαλά αγκαλιάσει τις κορυφές των βουνών στον ορίζοντα και ο ήλιος έιχε αρχίσει να υποχωρεί και να ανοίγει δρόμο για το φεγγάρι να αναδευτεί στον ξάστερο ουρανό της Ρόδου. Τα πάντα την ημέρα εκείνη προμύνειαν ένα συνταρακτικό γεγονός που θα ταλάνιζε τον κόσμο. Την γέννηση ενός ατόμου που θα έδινε μια τελείως διαφορετική νότα στην καθημερινότητα όλων μας. Τη γέννηση ενός Θεού. Η κόκκινη, γεμάτη μίσος αυγή έκανε την εμφάνισή της καθώς ο ήλιος ξεπρόβαλε δειλά-δειλά πίσω από τις παρυφές του Αττάβυρου (βουνό της Ρόδου). Ωστόσο, μια περίεργη ως και τρομακτική αίσθηση ηρεμίας και νηφαλιότητας πλανιόταν στην ατμόσφαιρα και την έκανε άκρως αποπνικτική. Όταν ο ήλιος μεσουράνησε, η περίεργη αυτή νηνεμία επικρατούσε ακόμα κι έκανε τους πάντες να αναρρωτηθούν τι διαφορετικό θα συνέβαινε εκείνη την ημέρα και θα ήταν τόσο σημαντικό. Καθώς πλησίαζε λοιπόν η στιγμή της γέννησής μου, ολάκερη η φύση αναγκάστηκε να αναθεωρήσει και να δηλώσει υποταγή στον ένα και μοναδικό θεό που σε λίγες στιγμές θα έκανε αισθητή την παρουσία του. Σε λίγες στιγμές, επρόκειτο να γεννηθεί ο Ένας, ο Άρχοντας της Γης και τον όντων, ΕΓΩ!!!
Καταλαβαίνετε λοιπόν πως η γέννησή μου μόνο τυχαία δεν ήταν και αποσκοπούσε στην σωτηρία του κόσμου. Ενός κόσμου που χωρίς την δική μου σύμπραξη δεν θα επιβίωνε εδώ και 4.2 δισεκατομμύρια χρόνια.
Όμως τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως όλοι ελπίζαμε καθώς εγώ έδειξα πλήρη αδιαφορία για τον κόσμο και τον άφησα στο έλεος της φύσης, να τον φθείρει ο χρόνος. Το μόνο που με ενδιέφερε και με εδιαφέρει ακόμα, είναι ο εαυτός μου! Οπότε όλοι οι άλλοι μπορείτε να πάτε να ............!!!! Εδώ που τα λέμε... γιατί δεν το δοκιμάζετε??

(Μην πάρετε στα σοβαρά τα τελευταία λόγια....... τα εννοούσα!!!!!)

[Πάντα η Κρήτη διαφορά έχει απ' τσ' άλλους τόπους, γιατί έχει Αντάρτικη ψυχή και κουζουλούς ανθρώπους].

θα τα ξαναπούμε, ελπίζω...

14 Απρίλιος 2009 2:00 μμ


αφιερωμένο στον Κωστή.....
τον εν Μυτιλήνην (κλεμένο αυτό!!!)

18 Απριλίου 2009

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ






ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΔΙΔΑΧΗ
ΕΠΙ ΤΗ ΛΑΜΠΡΟΦΟΡΩ ΑΝΑΣΤΑΣΕΙ
ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ


«Ιδού γάρ ημίν παραγέγονεν η ποθεινή καί σωτήριος εορτή, η αναστάσιμος ημέρα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, η της ειρήνης υπόθεσις, η της καταλλαγής αφορμή, η των πολέμων αναίρεσις, η του θανάτου κατάλυσις, η του διαβόλου ήττα».

Αγαπητοί μου αδελφοί,
Μας αξίωσε καί πάλιν, ο φιλάνθρωπος Θεός, μέ αισθήματα πνευματικής ευφροσύνης, νά φθάσουμε στήν κορυφαία καί ευλογημένη αυτή νύχτα της αγίας πίστεώς μας καί νά εορτάσουμε τήν λαμπροφόρο Ανάσταση του Κυρίου καί Σωτήρος μας Ιησού Χριστού.
Η εμπειρική μαρτυρία της Αναστάσεως πάνω στήν οποία θεμελιώνεται η πίστη μας, χαρίζει ελπίδα καί δύναμη στόν βασανισμένο καί πληγωμένο από τήν αμαρτία άνθρωπο. «Πού σου θάνατε τό κέντρον; Πού σου Άδη τό νίκος;», ρωτά ο Απόστολος Παύλος καί ο ιερός Χρυσόστομος απαντά: «Ανέστη Χριστός καί σύ καταβέβλησαι». «Ανέστη Χριστός καί νεκρός ουδείς επί μνήματος». Βιώνοντας μέ τρόπο όχι συναισθηματικό καί επιφανειακό αλλά βαθειά πνευματικό καί εκκλησιαστικό τό γεγονός της Αναστάσεως, ζούμε σέ όλο της τό μεγαλείο, τήν αγάπη του Θεού πού μας ελευθέρωσε από τήν φθορά καί τόν θάνατο καί μας «συνεζωοποίησε» διά του Χριστού σέ μία καινούργια ζωή. Ο θείος Απόστολος καί πνευματικός μας πατέρας καί διδάσκαλος, Παύλος μας βεβαιώνει ότι όπως αναστήθηκε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, έτσι θά αναστηθούμε όλοι μας κατά τήν εσχάτη ημέρα.
Ο Χριστός μέ τήν Ανάστασή Του επιβεβαίωσε ότι, η εν πνεύματι Θεού διακηρυχθείσα από τούς προφήτες ανάσταση των νεκρών δέν αποτελούσε μία υποκειμενική μόνο προσδοκία του ανθρώπου, αντίστοιχη μέ τίς μυθολογικές διηγήσεις άλλων θρησκειών, αλλά μία απτή πραγματικότητα της οποίας πρωτεργάτης υπήρξε ο ίδιος, ο «γενόμενος πρωτότοκος εκ των νεκρών» Κύριος. Ο Θεάνθρωπος Ιησούς, είναι ο γνήσιος δούλος του Θεού, ο νέος γενάρχης των ανθρώπων, ο οποίος σηκώνει θεληματικώς τό βαρύ φορτίο των ανθρωπίνων αμαρτιών «γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε Σταυρού», προκειμένου νά εκπληρώσει τήν αιώνια καί μοναδική αποστολή Του, πού είναι η σωτηρία του ανθρώπου. Ο Χριστός εσταυρώθη γιά τίς αμαρτίες μας καί αναστήθηκε γιά τήν δικαίωσή μας. Ο Κύριός μας αναστήθηκε εκ νεκρών, επιτρέποντας στόν ολόλαμπρο ήλιο της Αναστάσεώς Του νά αναζωογονήσει ολόκληρη τήν κτίση. Γέμισε τόν κόσμο μέ τό φως της δόξης Του καί τήν χαρά του ουρανού, επανέφερε στήν ανθρωπότητα τήν ελπίδα, προσφέροντας τόν Εαυτόν Του, «τόν άρτον τόν εκ του ουρανού καταβάντα», ως φάρμακον αθανασίας καί ζωής.
Ο Αναστάς Κύριος, η ακένωτη πηγή της ζωηφόρου αυτής φωτοπλημμύρας, σκορπίζει φιλοστόργως τό φως της Θεότητός Του σέ ολόκληρο τόν κόσμο καί κατερχόμενος θεοπρεπώς διά του θανάτου Του στόν σκοτεινό Άδη, λαφυραγωγεί τόν θάνατο, καταργεί τήν δύναμη του διαβόλου, καταλύει τήν υπαρξιακή οδύνη, γίνεται ο πρωτότοκος των νεκρών, συνανιστά τόν άνθρωπο καί εγκαινιάζει τήν απαρχή μιάς καινούργιας ζωής. Μετά τήν Ανάσταση του Κυρίου όλα είναι πλέον νέα.
Η εφετεινή Ανάσταση, αδελφοί μου, εορτάζεται μέσα σέ ένα κλίμα έντονης αγωνίας, ανασφάλειας, αβεβαιότητος, δυσαρέστων καταστάσεων πού πλήττουν τίς αντοχές της κοινωνίας μας. Αυτή η θλιβερή πραγματικότητα είναι όμως η αναπόδραστη συνέπεια της πνευματικής καί ηθικής παρακμής της κοινωνίας μας, πού επιλέγει νά ζεί, μέσα σέ μία παραζάλη εγωϊσμού καί αλαζονείας, μία ζωή χωρίς τό Χριστό. Τά πιεστικά σημερινά προβλήματα, πού είναι πνοές θανάτου, φανερώνουν μέ τόν τραγικότερο τρόπο τήν προσωπική μας παταγώδη αποτυχία νά δημιουργήσουμε έναν καλύτερο κόσμο, βασισμένο στίς αξίες της αγάπης, της πίστεως, της δικαιοσύνης, της αρετής, της συνέπειας, της ειρήνης, της ανεκτικότητος, της συγχωρητικότητος καί της αλληλεγγύης, πού νοηματοδοτούνται αυθεντικώς από τόν Σταυρό, τήν λυτρωτική θυσία καί τήν Ανάσταση του Κυρίου μας. Η πνευματική ανεστιότητα, η οικονομική κρίση, η ανεργία, η παραβατικότητα, η αυξανόμενη βία, ο αχαλίνωτος ευδαιμονισμός, η χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών, η απαξίωση αξιών καί θεσμών καί άλλα φαινόμενα παρακμιακής συμπεριφοράς, συνεχώς διογκώνονται καί απειλούν τό ανθρώπινο οικοδόμημα. Οι νουνεχείς άνθρωποι δίκαια διερωτώνται. Πού πάμε; Υπάρχει ελπίδα;
Η απάντηση πού δίνει μέ τήν Ανάστασή Του ο Κύριος είναι καταφατική. Ναί, υπάρχει ελπίδα! Μέ τή χάρη του Αναστάντος Κυρίου μας, όλα μπορούν νά διορθωθούν αρκεί καί εμείς νά τό θελήσουμε. Τό μόνο πού απαιτείται γιά νά βγούμε από τόν στροβιλώδη καί καταιγιστικό φαύλο κύκλο της αλογίας καί του κάθε λογής θανάτου, είναι νά λάβουμε γενναίες αποφάσεις ζωής, αποφάσεις μετανοίας, καί νά νοηματοδοτήσουμε τήν ζωή μας μέ τίς ακατάλυτες αρχές της χριστιανικής πίστεως, πού διαμορφώνουν πραγματικά αυθεντικούς ανθρώπους. Βιώνοντας μέ πίστη τό αναστάσιμο λυτρωτικό γεγονός, οι όποιες συνθήκες του επί γης βίου μας αποκτούν μία εντελώς διαφορετική προοπτική διότι «θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, άδου τήν καθαίρεσιν, άλλης βιοτής, της αιωνίου απαρχήν». Η σκληρή πραγματικότητα της ζωής μας μέσα στόν σύγχρονο κόσμο, οι πολλές καί πιεστικές μέριμνες της ζωής, οι πειρασμοί καί οι θλίψεις, δέν θά πρέπει νά μας απομακρύνουν άπό τόν δρόμο της συναντήσεώς μας μέ τόν Χριστό. Στά προβλήματα της ζωής ο άνθρωπος αντιπαραβάλλει τήν πίστη στόν Αναστάντα Κύριο, γεγονός πού γεννά τήν ελπίδα, χαλυβδώνει τήν υπομονή καί τήν καρτερία, εμπνέει τό αγωνιστικό φρόνημα, ισχυροποιεί τίς αντοχές μας, διανοίγει προοπτικές ζωής αιωνίου. Η νίκη ανήκει στόν Χριστό καί σέ όσους ακολουθον τόν Χριστό. Η Εκκλησία μας δέν θά σταματήσει ποτέ νά μάς καλεί ελευθέρως νά λάβουμε γιά τήν ζωή μας, φως εκ του Ανεσπέρου Φωτός, πού εκπηγάζει από τό ζωηφόρο μνήμα του Αναστάντος Χριστού.
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Η Ανάσταση του Κυρίου συνιστά πρωτίστως μία νέα αρχή. Είναι αυτό πού χρειάζεται σήμερα ο κόσμος. Νέα αρχή, αφύπνιση, ανάσταση, κίνηση πρός τά άνω. Αυτή η κορυφαία εορτή λοιπόν της καινής κτίσεως,
πού γιορτάζεται μέσα στήν Εκκλησία μας, δέν μπορεί παρά νά αποτελεί καί τήν αφετηρία μιάς καινούργιας πορείας γιά τόν καθένα μας. Η θεία καί γλυκυτάτη φωνή του Αναστάντος Κυρίου πού χαρίζει τήν ειρήνη, τήν συγγνώμη, καί γαληνεύει τήν σύγχυση, τόν φόβο καί τήν ταραχή, αποτελεί τελικά τόν μόνο ασφαλή οδηγό καί οδοδείκτη της ζωής, τό έσχατο καί τό αληθινό νόημα του κόσμου καί της υπάρξεώς μας. Ο Κύριος μάς καλεί νά συμπορευθούμε μαζί Του γιά νά υπερβούμε τά όρια της φθαρτής ζωής μας καί νά περάσουμε μαζί Του στήν αιώνια δόξα καί στήν χαρά της βασιλείας Του.
Εύχομαι, μέσα από τήν ψυχή μου, τό εφετεινό Πάσχα νά είναι ΄
όντως Πάσχα ζωής, δηλαδή πραγματικό πέρασμα από τόν κάθε λογής θάνατο στήν πραγματική ζωή. Είθε τούτο τό Πάσχα νά γίνει η απαρχή μιας νέας αναστάσιμης πορείας γιά όλους μας.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ – ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ, ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΑ




Διάπυρος πρός τόν Αναστάντα Κύριον ευχέτης σας
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

Ο ΣΕΡΡΩΝ ΚΑΙ ΝΙΓΡΙΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ


πηγή:

ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ

«Τῶ Αγίω καὶ Μεγάλω Σαββάτω,
τὴν θεόσωμον Ταφήν, καὶ τὴν εἰς Ἄδου Κάθοδον
τοῦ Κυρίου καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἑορτάζομεν
δι' ὧν τῆς φθορᾶς τὸ ἡμέτερον γένος ἀνακληθέν,
πρὸς αἰωνίαν ζωὴν μεταβέβηκε».

Το απόγευμα της Μεγάλης Παρασκευής, αφότου εξέπνευσε ο Κύριος επί του σταυρού, έπρεπε να ταφεί και μάλιστα βιαστικά, διότι όπως μας πληροφορεί ο ιερός Ευαγγελιστής οι Ιουδαίοι «ἵνα μὴ μείνῃ ἐπὶ τοῦ σταυροῦ τὰ σώματα ἐν τῷ σαββάτῳ, ἐπεὶ παρασκευὴ ἦν· ἦν γὰρ μεγάλη ἡ ἡμέρα ἐκείνου τοῦ σαββάτου· ἠρώτησαν τὸν Πιλᾶτον ἵνα κατεαγῶσιν αὐτῶν τὰ σκέλη, καὶ ἀρθῶσιν» (Ιωάν.19: 31). Οι στρατιώτες με χονδρές σιδερένιες βέργες τσάκισαν τα κόκαλα των δύο συσταυρωμένων ληστών, για να επιταχύνουν το θάνατό τους, διότι ακόμη δεν είχαν εκπνεύσει.

«ἐπὶ δὲ τὸν Ἰησοῦν ἐλθόντες ὡς εἶδον αὐτὸν ἤδη τεθνηκότα, οὐ κατέαξαν αὐτοῦ τὰ σκέλη, ἀλλ' εἷς τῶν στρατιωτῶν λόγχῃ αὐτοῦ τὴν πλευρὰν ἔνυξε, καὶ εὐθέως ἐξῆλθεν αἷμα καὶ ὕδωρ» (Ιωάν.19:33). Αυτό σημαίνει ότι ο θάνατος του Κυρίου υπήρξε πραγματικός.

Κοντά στο σταυρό του Κυρίου είχαν απομείνει μόνο η Θεοτόκος και οι μαθήτριές Του, οι οποίες συνέπασχαν με Αυτόν, έκλαιγαν και πενθούσαν το άδικο πάθος και το θάνατό Του. Αντίθετα οι ένδεκα μαθητές είχαν κρυφτεί για το φόβο των Ιουδαίων (Ιωάν.20:19). Όμως ήταν αδύνατο σ’ αυτές να αναλάβουν το δύσκολο έργο της αποκαθηλώσεως και της ταφής του Χριστού. Το πιο ανυπέρβλητο εμπόδιο ήταν η αίτηση στον Πιλάτο να τους δοθεί η άδεια της ταφής.

Το έργο αυτό ανάλαβαν οι ευσεβείς άρχοντες Ιωσήφ και Νικόδημος. «ἐλθὼν Ἰωσὴφ ὁ ἀπὸ Ἁριμαθαίας, εὐσχήμων βουλευτής, ὃς καὶ αὐτὸς ἦν προσδεχόμενος τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. ὁ δὲ Πιλᾶτος ἐθαύμασεν εἰ ἤδη τέθνηκε, καὶ προσκαλεσάμενος τὸν κεντυρίωνα ἐπηρώτησεν αὐτὸν εἰ πάλαι ἀπέθανε· καὶ γνοὺς ἀπὸ τοῦ κεντυρίωνος ἐδωρήσατο τὸ σῶμα τῷ Ἰωσήφ. καὶ ἀγοράσας σινδόνα καὶ καθελὼν αὐτὸν ἐνείλησε τῇ σινδόνι καὶ κατέθηκεν αὐτὸν ἐν μνημείῳ ὃ ἦν λελατομημένον ἐκ πέτρας, καὶ προσεκύλισε λίθον ἐπὶ τὴν θύραν τοῦ μνημείου» (Μάρκ.15: 43-46).

Τότε μαζεύτηκαν οι αρχιερείς και οι Φαρισαίοι στον Πιλάτο και τον παρακάλεσαν να ασφαλίσει τον τάφο του Χριστού μέχρι την Τρίτη ημέρα, διότι, όπως έλεγαν, «έχουμε υποψία μήπως οι μαθητές του κλέψουν την νύχτα το σώμα του Ιησού και κηρύξουν κατόπιν στο λαό ότι αναστήθηκε, όπως προείπε ο πλάνος εκείνος, όταν ακόμα ζούσε. Και τότε η πλάνη αυτή θα είναι χειρότερη από την πρώτη».

Ο Πιλάτος, αφού τους άκουσε, έδωσε την άδεια και πήγαν και ασφράγισαν τον τάφο. Για ασφάλεια, τοποθέτησαν και μια φρουρά από στρατιώτες και αποχώρησαν.


Κοντάκιον

«Τὴν ἄβυσσον ὁ κλείσας, νεκρὸς ὁρᾶται, καὶ σμύρνη καὶ σινδόνι ἐνειλημμένος, ἐν μνημείῳ κατατίθεται, ὡς θνητὸς ὁ ἀθάνατος. Γυναῖκες δὲ αὐτὸν ἦλθον μυρίσαι, κλαίουσαι πικρῶς καὶ ἐκβοῶσαι. Τοῦτο Σάββατόν ἐστι τὸ ὑπερευλογημένον, ἐν ὧ, Χριστὸς ἀφυπνώσας, ἀναστήσεται τριήμερος».

«Αυτός που περιόρισε την απέραντη θάλασσα, παρουσιάζεται τώρα νεκρός. Αυτός ο Αθάνατος αφού τυλίχθηκε με σεντόνι κι αλείφθηκε με μύρα, τοποθετήθηκε σε μνήμα σαν θνητός. Και κάποιες γυναίκες ήλθαν να τον αλείψουν με αρώματα, κλαίγοντας πικρά και φωνάζοντας: Αυτό το Σάββατο είναι το ευλογημένο, γιατί σ’ αυτό ο Χριστός αφού κοιμήθηκε σα νεκρός, σε τρεις ημέρες θα αναστηθεί».


Ὁ Οἶκος

«Ὁ συνέχων τὰ πάντα ἐπὶ σταυροῦ ἀνυψώθη, καὶ θρηνεῖ πᾶσα ἡ Κτίσις, τοῦτον βλέπουσα κρεμάμενον γυμνὸν ἐπὶ τοῦ ξύλου, ὁ ἥλιος τὰς ἀκτῖνας ἀπέκρυψε, καὶ τὸ φέγγος οἱ ἀστέρες ἀπεβάλλοντο, ἡ γῆ δὲ σὺν πολλῷ τῶ φόβω συνεκλονεῖτο, ἡ θάλασσα ἔφυγε, καὶ αἱ πέτραι διερρήγνυντο, μνημεῖα δὲ πολλὰ ἠνεώχθησαν, καὶ σώματα ἡγέρθησαν ἁγίων Ἀνδρῶν. Ἅδης κάτω στενάζει, καὶ Ἰουδαῖοι σκέπτονται συκοφαντῆσαι Χριστοῦ τὴν Ἀνάστασιν, τὰ δὲ Γύναια κράζουσι. Τοῦτο Σάββατόν ἐστι τὸ ὑπερευλογημένον, ἐν ὧ Χριστὸς ἀφυπνώσας, ἀναστήσεται τριήμερος».

«Αυτός που συγκρατεί τα σύμπαντα υψώθηκε πάνω στο Σταυρό, και όλη η κτίση θρηνεί καθώς τον βλέπει να κρέμεται γυμνός πάνω στο ξύλο. Ο ήλιος έκρυψε τις ακτίνες του, και τα άστρα έχασαν το φως τους. Η γη σείστηκε γεμάτη φόβο, η θάλασσα αποσύρθηκε και οι πέτρες έσπαζαν. Πολλοί τάφοι άνοιξαν και αναστήθηκαν σώματα αγίων ανδρών. Ο άδης κάτω (στο βασίλειό του) στενάζει και οι Ιουδαίοι σκέπτονται να διαδώσουν συκοφαντίες ότι είναι ψέμα η ανάσταση του Χριστού, οι γυναίκες δε επιμένουν να φωνάζουν: Αυτό το Σάββατο είναι το ευλογημένο, γιατί σ’ αυτό ο Χριστός αφού κοιμήθηκε σα νεκρός σε τρεις μέρες θα αναστηθεί».

Απολυτίκιον. Ήχος πλ. δ΄

«Ὁ εὐσχήμων Ἰωσήφ, ἀπὸ τοῦ ξύλου καθελῶν τὸ ἄχραντόν σου Σῶμα, σινδόνι καθαρά, εἰλήσας καὶ ἀρώμασιν, ἐν μνήματι καινῶ κηδεύσας ἀπέθετο».


Μετάφρασις


«Ο ευγενής (επίσημος) Ιωσήφ, αφού κατέβασε απ’ το ξύλο του Σταυρού το αμόλυντο Σώμα Σου κι αφού το τύλιξε με καθαρό σεντόνι και το άλειψε με αρώματα το κήδευσε και το τοποθέτησε σε καινούργιο μνήμα».



«Ὅτε κατῆλθες πρὸς τὸν θάνατον, ἡ ζωὴ ἡ ἀθάνατος, τότε τὸν Ἅδην ἐνέκρωσας, τὴ ἀστραπὴ τῆς θεότητος, ὅτε δὲ καὶ τοὺς τεθνεώτας ἐκ τῶν καταχθονίων ἀνέστησας, πᾶσαι αἱ Δυνάμεις τῶν ἐπουρανίων ἐκραύγαζον. Ζωοδότα Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοί».

«Όταν κατέβηκες στο βασίλειο του θανάτου, Εσύ που είσαι η αθάνατη ζωή, τότε νέκρωσες τον άδη με τη λάμψη της Θεότητάς Σου. Όταν δε ανέστησες από τα βάθη της γης τους πεθαμένους, τότε όλες οι ουράνιες Αγγελικές Δυνάμεις εφώναζαν: Δόξα σ’ Εσένα Χριστέ, ο Θεός μας, που δίνεις τη ζωή».

«Ταὶς Μυροφόροις Γυναιξί, παρὰ τὸ μνῆμα ἐπιστάς, ὁ Ἄγγελος ἐβόα. Τὰ μύρα τοὶς θνητοὶς ὑπάρχει ἁρμόδια, Χριστὸς δὲ διαφθορὰς ἐδείχθη ἀλλότριος».

«Ο άγγελος, που είχε σταθεί κοντά στο μνήμα φώναξε στις μυροφόρες γυναίκες: Τα αρώματα ταιριάζουν στους θνητούς. Ο Χριστός όμως αποδείχτηκε τελείως ξένος προς τη φθορά (που υφίστανται οι θνητοί).».

Ευαγγελικόν ανάγνωσμα:
- εις τον Όρθρον: Ματθ. 27: 62-66
- εις την Ματθ. 25: 1-20

www.xfe.gr

17 Απριλίου 2009

Η Ζωή έν Τάφω




















*Μεγάλη Παρασκευή βράδυ (17-04-09)
περιφορά του Επιταφίου & η εκκλησία
Ακροπόταμος Θεσ/νίκης
φωτο-λήψη: Λιβάρδας Χαρίλαος

Ο επιτάφιος θρήνος


Η πιο "θλιμμένη" ημέρα του χρόνου.

Η Μεγάλη Παρασκευή, είναι ημέρα απόλυτης αργίας και νηστείας.

Το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής γίνεται η Αποκαθήλωση. Στις εκκλησίες οι γυναίκες στολίζουν τον επιτάφιο η περιφορά του οποίου, θα γίνει το βράδυ, σε όλες τις εκκλησίες της χώρας.

Πλήθος κόσμου το βράδυ θα ακολουθήσει τον επιτάφιο της γειτονιάς του. Καθ΄όλη τη διάρκεια της μέρας οι καμπάνες στις εκκλησίες ηχούν πένθιμα.

Το άψυχο σώμα του Ιησού βρίσκεται στον Σταυρό στο λόφο του Γολγοθά.

Ο Ιωσήφ από την Αριμαθαία, κρυφός μαθητής του Ιησού, ζήτησε από τον Πιλάτο να πάρει το Σώμα Του και να το ενταφιάσει.

Η άδεια δόθηκε από τον Πόντιο Πιλάτο. Μυροφόρες άλειψαν το Σώμα του με μύρο και το τύλιξαν σε ένα σεντόνι.

Στη συνέχεια ενταφίασαν το Σώμα Του σε έναν τάφο λαξευμένο σε βράχο.

Ο τάφος κλείστηκε με μια μεγάλη πέτρα και φυλασσόταν από Ρωμαίους στρατιώτες καθώς οι Αρχιερείς φοβόντουσαν ότι οι μαθητές του θα κλέψουν το Σώμα και θα κάνουν λόγο για Ανάσταση του Χριστού, όπως ήδη είχε προαναγγείλει ο Ιησούς, ενώ βρισκόταν στη ζωή.



Επιμέλεια:Βασίλης Ντέτσικας - 17/04/2009 http://www.skai.gr/


Τα Εγκώμια

ΣΤΑΣΙΣ ΠΡΩΤΗ

Ἡ ζωὴ ἐν τάφῳ, κατετέθης Χριστέ, καὶ Ἀγγέλων στρατιαὶ ἐξεπλήττοντο συγκατάβασιν δοξάζουσαι τὴν σήν.

Ἡ ζωὴ πῶς θνῄσκεις; πῶς καὶ τάφῳ οἰκεῖς; τοῦ θανάτου τὸ βασίλειον λύεις δέ, καὶ τοῦ ᾅδου τοὺς νεκροὺς ἐξανιστᾶς.

Μεγαλύνομέν σε, Ἰησοῦ Βασιλεῦ, καὶ τιμῶμεν τὴν Ταφὴν καὶ τὰ Πάθη σου, δι' ὧν ἔσωσας ἡμᾶς ἐκ τῆς φθορᾶς.

Μέτρα γῆς ὁ στήσας, ἐν σμικρῷ κατοικεῖς, Ἰησοῦ παμβασιλεῦ τάφῳ σήμερον, ἐκ μνημάτων τοὺς θανόντας ἀνιστῶν.

Ἰησοῦ Χριστέ μου, Βασιλεῦ τοῦ παντός, τί ζητῶν τοῖς ἐν τῷ ᾅδῃ ἐλήλυθας; ἢ τὸ γένος ἀπολῦσαι τῶν βροτῶν.

Ὁ Δεσπότης πάντων, καθορᾶται νεκρός, καὶ ἐν μνήματι καινῷ κατατίθεται, ὁ κενώσας τὰ μνημεῖα τῶν νεκρῶν.

Ἡ ζωὴ ἐν τάφῳ κατετέθης Χριστέ, καὶ θανάτῳ σου τὸν θάνατον ὤλεσας, καὶ ἐπήγασας τῷ κόσμῳ, τὴν ζωήν.

Μετὰ τῶν κακούργων, ὡς κακοῦργος Χριστέ, ἐλογίσθης δικαιῶν ἡμᾶς ἅπαντας, κακουργίας τοῦ ἀρχαίου πτερνιστοῦ.

Ὁ ὡραῖος κάλλει, παρὰ πάντας βροτούς, ὡς ἀνείδεος νεκρὸς καταφαίνεται, ὁ τὴν φύσιν ὠραΐσας τοῦ παντός.

ᾍδης πῶς ὑποίσει, Σῶτερ παρουσίαν τὴν σήν, καὶ μὴ θᾶττον συνθλασθείη σκοτούμενος, ἀστραπῆς φωτός σου αἴγλη ἐκτυφλωθείς;

Ἰησοῦ γλυκύ μοι, καὶ σωτήριον φῶς, τάφῳ πῶς ἐν σκοτεινῷ κατακέκρυψαι; ὢ ἀφάτου, καὶ ἀρρήτου ἀνοχῆς!

Ἀπορεῖ καὶ φύσις, νοερὰ καὶ πληθύς, ἡ ἀσώματος Χριστὲ τὸ μυστήριον, τῆς ἀφράστου καὶ ἀρρήτου σου ταφῇς.

Ἡ Ζωὴ θανάτῳ, θαῦμα! Πῶς ὁμιλεῖ; Πῶς θανάτῳ καταργεῖται ὁ θάνατος; ἐκ θανόντος πῶς πηγάζει δὲ ζωή;

Ὢ θαυμάτων ξένων! ὢ πραγμάτων καινῶν! Ὁ πνοῆς μοι χορηγὸς ἄπνους φέρεται, κηδευόμενος χερσὶ τοῦ Ἰωσήφ.

Καὶ ἐν ταφῶ ἔδυς, καὶ τῶν κόλπων, Χριστέ, τῶν πατρῴων οὐδαμῶς ἀπεφοίτησας· τοῦτο ξένον καὶ παράδοξον ὁμοῦ.

Ἀληθὴς καὶ πόλου, καὶ τῆς γῆς Βασιλεύς, εἰ καὶ τάφῳ σμικροτάτῳ συγκέκλεισαι, ἐπεγνώσθης πάσῃ κτίσει Ἰησοῦ.

Σοῦ τεθέντος τάφῳ, πλαστουργέτα Χριστέ, τὰ τοῦ ᾅδου ἐσαλεύθη θεμέλια, καὶ μνημεῖα ἠνεῴχθη τῶν βροτῶν.

Ὁ τὴν γῆν κατέχων, τῇ δρακὶ νεκρωθείς, σαρκικῶς ὑπὸ τῆς γῆς νῦν συνέχεται, τοὺς νεκροὺς λυτρῶν τῆς ᾅδου συνοχῆς.

Ἐκ φθορᾶς ἀνέβη, ἡ ζωή μου Σωτήρ, σοῦ θᾳνόντος καὶ νεκροῖς προσφοιτήσαντος, καὶ συνθλάσαντος τοῦ ᾅδου τοὺς μοχλούς.

Ὡς φωτὸς λυχνία, νῦν ἡ σὰρξ τοῦ Θεοῦ, ὑπὸ γῆν ὡς ὑπὸ μόδιον κρύπτεται, καὶ διώκει τὸν ἐν ᾅδῃ σκοτασμόν.

Νοερῶν συντρέχει, στρατιῶν ἡ πληθύς, Ἰωσὴφ καὶ Νικοδήμῳ συστεῖλαί σε, τὸν ἀχώρητον ἐν μνήματι σμικρῶ.

Νεκρωθεὶς βουλήσει, καὶ τεθεὶς ὑπὸ γῆν, ζωοβρύτα Ἰησοῦ μου ἐζώωσας, νεκρωθέντα παραβάσει με πικρᾷ.

Ἠλλοιοῦτο πᾶσα, κτίσις πάθει τῷ σῷ· πάντα γάρ σοι, Λόγε συνέπασχον, συνοχέα σε γινώσκοντα παντός.

Τῆς ζωῆς τὴν πέτραν ἐν κοιλίᾳ λαβών, ᾅδης ὁ παμφάγος ἐξήμεσεν, ἐξ αἰῶνος οὕς κατέπιε νεκρούς.

Ἐν καινῷ μνημείῳ, κατετέθης Χριστέ, καὶ τὴν φύσιν τῶν βροτῶν ἀνεκαίνισας, ἀναστὰς θεοπρεπῶς ἐκ τῶν νεκρῶν.

Ἐπὶ γῆς κατῆλθες, ἵνα σώσῃς Ἀδάμ· καὶ ἐν γῇ μὴ εὑρηκὼς τοῦτον Δέσποτα, μέχρις ᾅδου κατελήλυθας ζητῶν.

Συγκλονεῖται φόβῳ, πᾶσα Λόγε ἡ γῆ, καὶ φωσφόρος τὰς ἀκτῖνας ἀπέκρυψε, τοῦ μεγίστου γῇ κρυβέντος σου φωτός.

Ὡς βροτὸς μὲν θνῄσκεις, ἐκουσίως Σωτήρ, ὡς Θεὸς δὲ τοὺς θνητοὺς ἐξανέστησας, ἐκ μνημάτων καὶ βυθοῦ ἁμαρτιῶν.

Δακρυῤῥόους θρήνους, ἐπί σε ἡἉγνή, μητρικῶς ὦ Ἰησοῦ ἐπιῤῥαίνουσα, ἀνεβόα· πῶς κηδεύσω σε Υἱέ;

Ὥσπερ σίτου κόκκος, ὑποδὺς κόλπους γῆς, τὸν πολύχουν ἀποδέδωκας ἄσταχυν, ἀναστήσας τοὺς βροτοὺς τοὺς ἐξ, Ἀδάμ.

Ὑπὸ γῆν ἐκρύβης, ὥσπερ ἥλιος νῦν, καὶ νυκτὶ τῇ τοῦ θανάτου κεκάλυψαι· ἀλλ' ἀνάτειλον φαιδρότερον Σωτήρ.

Ὡς ἡλίου δίσκον, ἡ σελήνη Σωτήρ, ἀποκρύπτει, καί σε τάφος νῦν ἔκρυψεν, ἐκλιπόντα τοῦ θανάτου σαρκικῶς.

Ἡ ζωὴ θανάτου, γευσαμένη Χριστός, ἐκ θανάτου τοὺς βροτοὺς ἠλευθέρωσε, καὶ τοῖς πᾶσι νῦν δωρεῖται τὴν ζωήν.

Νεκρωθέντα πάλαι, τὸν Ἀδὰμ φθονερῶς, ἐπανάγεις πρὸς ζωὴν τῇ νεκρώσει σου, νέος Σῶτερ ἐν σαρκὶ φανεὶς Ἀδὰμ.

Νοεραί σε τάξεις, ἠπλωμένον νεκρόν, καθορῶσαι δι' ἡμᾶς ἐξεπλήττοντο, καλυπτόμεναι ταῖς πτέρυξι Σωτήρ.

Καθελών σε Λόγε, ἀπὸ ξύλου νεκρόν, ἐν μνημείῳ Ἰωσὴφ νῦν κατέθετο· ἀλλ' ἀνάστα σῴζων πάντας ὡς Θεός.

Τῶν Ἀγγέλων Σῶτερ, χαρμονὴ πεφυκώς, νῦν καὶ λύπης τούτοις γέγονας αἴτιος, καθορώμενος σαρκὶ ἄπνους νεκρός.

Ὑψωθεὶς ἐν ξύλῳ, καὶ τοὺς ζῶντας βροτούς, συνυψοῖς· ὑπὸ τὴν γῆν δὲ γενόμενος, τοὺς κειμένους δ' ὑπ' αὐτὴν ἐξανιστᾶς.

Ὥσπερ λέων Σῶτερ, ἀφυπνώσας σαρκί, ὡς τις σκύμνος ὁ νεκρὸς ἐξανίστασαι, ἀποθέμενος τὸ γῆρας τῆς σαρκός.

Τὴν πλευρὰν ἐνύγης, ὁ πλευρὰν εἰληφὼς, τοῦ Ἀδὰμ ἐξ ἧς τὴν Εὔαν διέπλασας, καὶ ἐξέβλυσας κρουνοὺς καθαρτικούς.

Ἐν κρυπτῷ μὲν πάλαι, θύεται ὁ ἀμνός· σὺ δ' ὑπαίθριος τυθείς, ἀνεξίκακε, πᾶσαν κτίσιν ἀπεκάθηρας Σωτήρ.

Τὶς ἐξείποι τρόπον, φρικτὸν ὄντως καινόν; ὁ δεσπόζων γὰρ τῆς Κτίσεως σήμερον, πάθος δέχεται, καὶ θνῄσκει δι' ἡμᾶς.

Ὁ ζωῆς ταμίας, πῶς ὁρᾶται νεκρός; ἐκπληττόμενοι οἱ Ἄγγελοι ἔκραζον· πως δ' ἐν μνήματι συγκλείεται Θεός;

Λογχονύκτου Σῶτερ, ἐκ πλευρᾶς σου ζωήν, τῇ ζωῇ τῇ ἐκ ζωῆς ἐξωσάσῃ με, ἐπιστάζεις καὶ ζωοῖς με σὺν αὐτῇ.

Ἁπλωθεὶς ἐν ξύλῳ, συνηγάγω βροτούς· τὴν πλευράν σου δὲ νυγεὶς τὴν ζωήῤῥητον, πᾶσιν ἄφεσιν πηγάζεις Ἰησοῦ.

Ὁ εὐσχήμων Σῶτερ, σχηματίζει φρικτῶς, καὶ κηδεύει ὡς νεκρὸν εὐσχημόνως σε, καὶ θαμβεῖται σου τὸ σχῆμα τὸ φρικτόν.

Ὑπὸ γῆν βουλήσει, κατελθὼν ὡς θνητός, ἐπανάγεις ἀπὸ γῆς πρὸς οὐράνια, τοὺς ἐκεῖθεν πεπτωκότας Ἰησοῦ.

Κἄν νεκρὸς ὡράθης, ἀλλὰ ζῶν ὡς Θεός, ἐπανάγεις ἀπὸ γῆς πρὸς οὐράνια, τοὺς ἐκεῖθεν πεπτωκότας Ἰησοῦ.

Κἄν νεκρὸς ὡράθης, ἀλλὰ ζῶν ὡς Θεός, νεκρωθέντας τοὺς βροτοὺς ἀνεζώωσας, τὸν ἐμὸν ἀπονεκρώσας νεκρωτήν.

Ὢ χαρᾶς ἐκείνης! ὢ πολλῆς ἡδονῆς! ἧσπερ τοὺς ἐν ᾅδῃ πεπλήρωκας, ἐν πυθμέσι φῶς ἀστράψας ζοφεροῖς.

Προσκυνῶ τὸ Πάθος, ἀνυμνῶ τὴν Ταφήν, μεγαλύνω σου τὸ κράτος Φιλάνθρωπε, δι' ὧν λέλυμαι παθῶν φθοροποιῶν.

Κατά σου ῥομφαῖα, ἐστιλβοῦτο Χριστέ, καὶ ῥομφαῖα ἰσχυροῦ μὲν ἀμβλύνεται, καὶ ῥομφαῖα δὲ τροποῦται τῆς Ἐδέμ.

Ἡ Ἀμνὰς τὸν Ἄρνα, βλέπουσα ἐν σφαγῇ, ταῖς αἰκίσι βαλλομένη ἠλάλαζε, συγκινοῦσα καὶ τὸ ποίμνιον βοᾶν.

Κἄν ἐνθάπτη τάφῳ, κἄν εἰς Ἅδου μολῇς, ἀλλὰ Σῶτερ καὶ τοὺς τάφους ἐκένωσας, καὶ τὸν ᾅδην ἀπεγύμνωσας, Χριστέ.

Ἐκουσίως Σῶτερ, κατελθὼν ὑπὸ γῆν, νεκρωθέντας τοὺς βροτοὺς ἀνεζώωσας, καὶ ἀνήγαγες ἐν δόξῃ πατρικῇ.

Τῆς Τριάδος ὁ εἷς, ἐν σαρκὶ δι' ἡμᾶς, ἐπονείδιστον ὑπέμεινε θάνατον· φρίττει ἥλιος, καὶ τρέμει δὲ ἡ γῆ.

Ὡς πικρᾶς ἐκ κρήνης, τῆς Ἰούδα φυλῆς, οἱ ἀπόγονοι ἐν λάκκῳ κατέθεντο, τὸν τροφέα μανναδότην Ἰησοῦν.

Ὁ Κριτὴς ὡς κριτὸς, πρὸ Πιλάτου κριτοῦ, καὶ παρίστατο καὶ θάνατον ἄδικον, κατεκρίθη διὰ ξύλου σταυρικοῦ.

Ἀλαζὼν Ἰσραήλ, μιαιφόνε λαέ, τι παθὼν τὸν Βαραββὰν ἠλευθέρωσας; τὸν Σωτῆρα δὲ παρέδωκας Σταυρῷ;

Ὁ χειρί σου πλάσας, τὸν Ἀδὰμ ἐκ τῆς γῆς, δι' αὐτὸν τῇ φύσει γέγονας ἄνθρωπος, καὶ ἐσταύρωσαι βουλήματι τῷ σῷ.

Ὑπακούσας Λόγε, τῷ ἰδίῳ Πατρί, μέχρις ᾅδου τοῦ δεινοῦ καταβέβηκας, καὶ ἀνέστησας τὸ γένος τῶν βροτῶν.

Οἴμοι φῶς τοῦ Κόσμου! οἴμοι φῶς τὸ ἐμόν! Ἰησοῦ μου ποθεινότατε ἔκραζεν, ἡ Παρθένος θρηνῳδοῦσα γοερῶς.

Φθονουργέ, φονουργέ, καὶ ἀλάστορ λαέ, κἄν σινδόνας καὶ αὐτὸ τὸ σουδάριον, αἰσχύνθητι, ἀναστάντος τοῦ Χριστοῦ.

Δεῦρο δὴ μιαρέ, φονευτὰ μαθητά, καὶ τὸν τρόπον τῆς κακίας σου δεῖξόν μοι, δι' ὃν γέγονας προδότης τοῦ Χριστοῦ.

Ὡς φιλάνθρωπός τις, ὑποκρίνῃ μωρὲ καὶ τυφλὲ πανωλεθρότατε ἄσπονδε, ὁ τὸ μύρον πεπρακὼς διὰ τιμῆς.

Οὐρανίου μύρου, ποίαν ἔσχες τιμήν; τοῦ τιμίου τι ἐδέξω ἀντάξιον; λύσσαν εὗρες καταρώτατε σατάν.

Εἰ φιλόπτωχος εἶ, καὶ τὸ μύρον λυπῇ, κενουμένου εἰς ψυχῆς ἱλαστήριον, πῶς χρυσῷ ἀπεμπολεῖς τὸν Φωταυγῆ;

Ὦ Θεὲ καὶ Λόγε, ὢ χαρὰ ἡ ἐμή, πῶς ἐνέγκω σου ταφὴν τὴν τριήμερον νῦν σπαράττομαι τὰ σπλάγχνα μητρικῶς.

Τίς μοι δώσει ὕδωρ, καὶ δακρύων πηγάς, ἡ Θεόνυμφος Παρθένος ἐκραύγαζεν, ἵνα κλαύσω τὸν γλυκύν μου Ἰησοῦν;

Ὦ βουνοὶ καὶ νάπαι, καὶ ἀνθρώπων πληθύς, κλαύσατε καὶ πάντα θρηνήσατε, σὺν ἐμοὶ τῇ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν Μητρί.

Πότε ἴδω Σῶτέρ, σε τὸ ἄχρονον φῶς, τὴν χαρὰν καὶ ἡδονὴν τῆς καρδίας μου; ἡ Παρθένος ἀνεβόα γοερῶς.

Κἄν ὡς πέτρα Σῶτερ, ἡ ἀκρότομος σὺ, κατεδέξω τὴν τομήν, ἀλλ' ἐπήγασας, ζῶν τὸ ῥεῖθρον ὡς πηγὴ ὤν τῆς ζωῆς.

Ὡς ἐκ κρήνης μιᾶς, τὸν διπλοῦν ποταμόν, τῆς πλευρᾶς σου προχεούσης ἀρδόμενοι, τὴν ἀθάνατον καρπούμεθα ζωήν.

Θέλων ὤφθης Λόγε, ἐν τῷ τάφῳ νεκρός, ἀλλὰ ζῇς, καὶ τοὺς βροτοὺς ὡς προείρηκας, ἀναστάσει σου Σωτήρ μου ἐγερεῖς.

Δόξα...

Ἀνυμνοῦμεν Λόγε σε τὸν πάντων Θεόν, σὺν Πατρὶ καὶ τῷ Ἁγίῳ σου Πνεύματι, καὶ δοξάζομεν τὴν θείαν σου Ταφήν.

Καὶ νῦν...

Μακαρίζομέν σε, Θεοτόκε ἁγνή, καὶ τιμῶμεν τὴν Ταφὴν τὴν τριήμερον, τοῦ Υἱοῦ σου καὶ Θεοῦ ἡμῶν πιστῶς.

Ἡ ζωὴ ἐν τάφῳ, κατετέθης Χριστέ, καὶ Ἀγγέλων στρατιαὶ ἐξεπλήττοντο, συγκατάβασιν δοξάζουσαι τὴν σήν.



ΣΤΑΣIΣ ΔΕΥΤΕΡΑ

Ἄξιόν ἐστι, μεγαλύνειν σε τὸν Ζωοδότην, τὸν ἐν τῷ Σταυρῷ τὰς χεῖρας ἐκτείναντα, καὶ συντρίψαντα τὸ κράτος τοῦ ἐχθροῦ.

Ἄξιόν ἐστι, μεγαλύνειν σε τὸν πάντων Κτίστην· τοῖς σοῖς γὰρ παθήμασιν ἔχομεν, τὴν ἀπάθειαν ῥυσθέντες τῆς φθορᾶς.

Ἔφριξεν ἡ γῆ, καὶ ὁ ἥλιος Σῶτερ ἐκρύβη, σοῦ τοῦ ἀνεσπέρου φωτὸς Χριστέ, ἐν τῷ τάφῳ δύντος νῦν σωματικῶς.

Ὕπνωσας, Χριστέ, τὸν φυσίζωον ὕπνον ἐν τάφῳ, καὶ βαρέως ὕπνου ἐξήγειρας, τοῦ τῆς ἁμαρτίας, τὸ τῶν ἀνθρώπων γένος.

Μόνη γυναικῶν, χωρὶς πόνων ἔτεκόν σε Τέκνον, πόνους δὲ νῦν φέρω πάθει τῷ σῷ, ἀφορήτους, ἀνεβόα ἡ Σεμνή.

Ἄνω σε Σωτήρ, ἀχωρίστως τῷ Πατρὶ συνόντα, κάτω δὲ νεκρὸν ἠπλωμένον γῆ, καθορῶντα φρίττει νῦν τὰ Σεραφίμ.

Ρήγνυται ναοῦ, καταπέτασμα τῇ σῇ Σταυρώσει, κρύπτουσι φωστῆρες Λόγε τὸ φῶς, σου κρυβέντος τοῦ ἡλίου ὑπὸ γῆν.

Γῆς ὁ καταρχάς, μόνῳ νεύματι πήξας τὸν γῦρον, ἄπνους ὡς βροτὸς καθυπέδυ γῆν· τῷ θεάματι δε φρῖξον οὐρανέ.

Ἔδυς ὑπὸ γῆν ὁ τὸν ἄνθρωπον χειρί σου πλάσας, ἴν' ἐξαναστήσῃς τοῦ πτώματος, τῶν βροτῶν τὰ στίφη, πανσθενεστάτῳ κράτει.

Θρῆνον ἱερόν, δεῦτε ᾄσωμεν Χριστῷ θανόντι, ὡς αἱ Μυροφόροι γυναῖκες πρίν, ἵν' ἀκούσωμεν τὸ Χαῖρε σὺν αὐταῖς.

Μύρον ἀληθῶς, σὺ ἀκένωτον ὑπάρχεις Λόγε· ὅθεν σοι καὶ μύρα προσέφερον, Μυροφόροι σοι τῷ ζῶντι, ὡς νεκρῷ.

ᾍδου μὲν ταφείς, τὰ βασίλεια Χριστὲ συντρίβεις, θάνατον θανάτῳ δὲ θανατοῖς, καὶ φθορᾶς λυτροῦσαι τοὺς γηγενεῖς.

Ρεῖθρα τῆς ζωῆς, ἡ προχέουσα Θεοῦ σοφία, τάφον ὑπεισδῦσα ζωοποιεῖ, τοὺς ἐν τοῖς ἀδύτοις ᾅδου μυχοῖς.

Ἵνα τὴν βροτῶν, καινουργήσω συντριβεῖσαν φύσιν, πέπληγμαι θανάτῳ θέλων σαρκί. Μῆτερ οὖν μὴ κόπτου τοῖς ὀδυρμοῖς.

Ἔδυς ὑπὸ γῆν, ὁ φωσφόρος τῆς δικαιοσύνης καὶ νεκροὺς ὥσπερ ἐξ ὕπνου ἐξήγειρας, ἐκδιώξας ἅπαν, τὸ ἐν τῷ ᾅδῃ σκότος.

Κόκκος διφυὴς, ὁ φυσίζωος ἐν γῆς λαγόσι, σπείρεται σὺν δάκρυσι σήμερον, ἀλλ' ἀναβλαστήσας, Κόσμον χαροποιήσει.

Ἔπτηξεν Ἀδάμ, Θεοῦ βαίνοντος ἐν Παραδείσῳ, χαίρει δὲ πρὸς Ἅδην φοιτήσαντος, πεπτωκὸς τὸ πρώην, καὶ νῦν ἐξεγερθείς.

Σπένδει σοι χοὰς, ἡ τεκοῦσά σε Χριστὲ δακρύων, σαρκικῶς κατατεθέντι ἐν μνήματι, ἐκβοῶσα, Τέκνον, ἀνάστα ὡς προέφης.

Τάφῳ Ἰωσήφ, εὐλαβῶς σε τῷ καινῷ συγκρύπτων, ὕμνους ἐξοδίους θεοπρεπεῖς, τοῖς συμμίκτοις θρήνοις μέλπει σοι Σωτήρ.

Ἥλοις σε Σταυρῷ, πεπαρμένον ἡ σὴ Μήτηρ Λόγε, βλέψασα τοῖς ἥλοις λύπης πικρᾶς, βέβληται καὶ βέλεσι τὴν ψυχήν.

Σὲ τὸν τοῦ παντός γλυκασμὸν ἡ Μήτηρ καθορῶσα, πόμα ποτιζόμενον τὸ πικρP?57;ν, βρέχει δάκρυσι τὰς ὄψεις γοερῶς.

Τέτρωμαι δεινῶς, καὶ σπαράττομαι τὰ σπλάγχνα Λόγε, βλέπουσα σφαγήν σου τὴν ἄδικον, ἡ Παρθένος ἀνεβόα ἐν κλαυθμῷ.

Ὄμμα τὸ γλυκύ, καὶ τὰ χείλη σου πῶς μύσω Λόγε; πῶς νεκροπρεπῶς δὲ κηδεύσω σε; Μετὰ φρίκης ἀνεβόα Ἰωσήφ.

Ὕμνους Ἰωσήφ, καὶ Νικόδημος ἐπιταφίους, ᾄδουσι Χριστῷ νεκρωθέντι νῦν· σὺν αὐτοῖς δὲ μελωδεῖ τὰ Σεραφίμ.

Δύνεις ὑπὸ γῆν, Σῶτερ Ἥλιε δικαιοσύνης· ὅθεν ἡ τεκοῦσα Σελήνη σε, ταῖς λύπαις ἐκλείπει, σῆς θέας στερουμένη.

Ἔφριξεν ὁρῶν, Σῶτερ, ᾍδης σε τὸν ζωοδότην, πλοῦτον τὸν ἐκείνου σκυλεύοντα, καὶ τοὺς ἀπ' αἰῶνος, νεκροὺς ἐξανιστῶντα.

Ἥλιος φαιδρόν, ἀπαστράπτει μετὰ νύκτα Λόγε· καὶ σῦ δ' ἀναστὰς ἐξαστράψειας, μετὰ θάνατον φαιδρῶς ὡς ἐκ παστοῦ.

Γῆ σε πλαστουργέ, ὑπὸ κόλπους δεξαμένη τρόμῳ, συσχεθεῖσα Σῶτερ τινάσσεται, ἀφυπνώσασα νεκροὺς τῷ τιναγμῷ.

Μύροις σε Χριστέ, ὁ Νικόδημος καὶ ὁ Εὐσχήμων, νῦν καινοπρεπῶς περιστείλαντες, ἀνεβόων· φρῖξον, ἅπασα ἡ γῆ.

Ἔδυς Φωτουργέ, καὶ συνέδυ σοι τὸ φῶς ἡλίου· τρόμω δὲ ἡ κτίσις συνέχεται, πάντων σε κηρύττουσα Ποιητήν.

Λίθος λαξευτὸς τὸν ἀκρόγωνον καλύπτει λίθον· ἄνθρωπος θνητὸς δ' ὡς θνητὸν Θεόν, κρύπτει νῦν τῷ τάφῳ· φρῖξον ἡ γῆ!

Ἴδε Μαθητήν, ὃν ἠγάπησας καὶ σὴν Μητέρα, Τέκνον, καὶ φθογγὴν δὸς γλυκύτατον, ἀνεβόα θρηνῳδοῦσα ἡ Ἁγνή.

Σὺ ὡς ὤν ζωῆς, χορηγὸς Λόγε τοὺς Ἰουδαίους, ἐν Σταυρῷ ταθεὶς οὐκ ἐνέκρωσας, ἀλλ' ἀνέστησας καὶ τούτων τοὺς νεκρούς.

Κάλλος Λόγε πρίν, οὐδὲ εἶδος ἐν τῷ πάσχειν ἔσχες, ἀλλ' ἐξαναστὰς ὑπερέλαμψας, καλλωπίσας τοὺς βροτοὺς θείαις αὐγαῖς.

Ἔδυς τῇ σαρκί, ὁ ἀνέσπερος εἰς γῆν φωσφόρος· καὶ μὴ φέρων βλέπειν ὁ ἥλιος, ἐσκοτίσθη μεσημβρίας ἐν ἀκμῇ.

Ἥλιος ὁμοῦ, καὶ σελήνη σκοτισθέντες Σῶτερ, δούλους εὐνοοῦντας εἰκόνιζον, οἱ μελαίνας ἀμφιέννυνται στολάς.

Οἷδέ σε Θεὸν, Ἑκατόνταρχος κἄν ἐνεκρώθης, πῶς σὲ οὖν Θεέ μου ψαύσω χερσί; φρίττω, ἀνεβόα ὁ Ἰωσήφ.

Ὕπνωσεν Ἀδάμ, ἀλλὰ θάνατον πλευρᾶς ἐξάγει · σὺ δὲ νῦν ὑπνώσας Λόγε Θεοῦ, βρύεις ἐκ πλευρᾶς σου κόσμῳ ζωήν.

Ὕπνωσας μικρόν, καὶ ἐζώωσας τοὺς τεθνεῶτας, καὶ ἐξαναστὰς ἐξανέστησας, τοὺς ὑπνοῦντας ἐξ αἰῶνος, Ἀγαθέ.

Ἤρθης ἀπὸ γῆς, ἀλλ' ἀνέβλυσας τῆς σωτηρίας, τὸν οἶνον ζωήῤῥυτε ἄμπελε. Δοξάζω τὸ Πάθος καὶ τὸν Σταυρόν.

Πῶς οἱ νοεροί, Ταγματάρχαι σε Σωτὴρ ὁρῶντες, γυμνὸν ᾑμαγμένον κατάκριτον, ἔφερον τὴν τόλμην τῶν σταυρωτῶν;

Ἀραβιανόν, σκολιώτατον γένος Ἑβραίων, ἔγνως τὴν ἀνέγερσιν τοῦ ναοῦ· διά τι κατέκρινας τὸν Χριστόν;

Χλαῖναν ἐμπαιγμοῦ, τὸν Κοσμήτορα πάντων ἐνδύεις, ὃς τὸν οὐρανὸν κατηστέρωσε, καὶ τὴν γῆν ἐκόσμησε θαυμαστῶς.

Ὥσπερ πελεκάν, τετρωμένος τὴν πλευράν σου Λόγε, σοὺς θανόντας παῖδας ἐζώωσας, ἐπιστάξας ζωτικοὺς αὐτοῖς κρουνούς.

Ἥλιον τὸ πρὶν, Ἰησοῦς τοὺς ἀλλοφύλους κόπτων, ἔστησεν· αὐτὸς δὲ ἀπέκρυψας, καταβάλλων τὸν τοῦ σκότους ἀρχηγόν.

Κόλπων πατρικῶν, ἀνεκφοίτητος μείνας, οἰκτίρμον, καὶ βροτὸς γενέσθαι εὐδόκησας, καὶ εἰς ᾅδην καταβέβηκας Χριστέ.

Ἤρθη σταυρωθείς, ὁ ἐν ὕδασι τὴν γῆν κρεμάσας, ἄπνους δ'ἐν αὐτῇ οὗτος θάπτεται, ὃ μὴ φέρουσα ἐσείετο δεινῶς.

Οἴμοι ὦ Υἱέ! ἡ Ἀπείρανδρος θρηνεῖ καὶ λέγει, ὃν ὡς Βασιλέα γὰρ ἤλπιζον, κατάκριτον νῦν βλέπω ἐν Σταυρῷ.

Ταῦτα Γαβριήλ, μοι ἀπήγγειλεν ὅτε κατέπτη, ὃς τὴν βασιλείαν αἰώνιον, ἔφη εἶναι τοῦ Υἱοῦ μου Ἰησοῦ.

Φεῦ! τοῦ Συμεών, ἐκτετέλεσται ἡ προφητεία· ἡ γὰρ σὴ ῥομφαῖα διέδραμε, τὴν καρδίαν τὴν ἐμὴν Ἐμμανουήλ.

Κἄν τοὺς ἐκ νεκρῶν, ἐπαισχύνθητε ὦ Ἰουδαῖοι, οὕς ὁ ζωοδότης ἀνέστησεν, ὃν ὑμεῖς ἐκτείνατε φθονερῶς.

Ἔφριξεν ἰδών, τὸ ἀόρατον φῶς σε Χριστέ μου, μνήματι κρυπτόμενον ἄπνουν τε, καὶ ἐσκότασεν ὁ ἥλιος τὸ φῶς.

Ἔκλαιε πικρῶς, ἡ πανάμωμος Μήτηρ σου Λόγε, ὅτε ἐν τῷ τάφῳ ἑώρακε, σὲ τὸν ἄφραστον καὶ ἄναρχον Θεόν.

Νέκρωσιν τὴν σήν, ἡ πανάφθορος Χριστέ σου Μήτηρ, βλέπουσα πικρῶς σοι ἐφθέγγετο· μὴ βραδύνης ἡ ζωὴ ἐν τοῖς νεκροῖς.

ᾍδης ὁ δεῖνος, συνετρόμαξεν ὅτε σε εἶδεν, Ἥλιε τῆς δόξῃς ἀθάνατε, καὶ ἐδίδου τοὺς δεσμίους ἐν σπουδῇ.

Μέγα καί, φρικτὺν, Σῶτερ θέαμα νῦν καθορᾶται! ὁ ζωῆς γὰρ θέλων παραίτιος, θάνατον ὑπέστη, ζωῶσαι θέλων πάντας.

Νύττῃ τὴν πλευρὰν, καὶ ἡλοῦσαι Δέσποτα τὰς χεῖρας, πληγὴν ἐκ πλευράς σου ἰώμενος, καὶ τὴν ἀκρασίαν, χειρῶν τῶν Προπατόρων.

Πρὶν τὸν τῆς Ραχήλ, υἱὸν ἔκλαυσεν ἅπας κατ' οἶκον· νῦν τὸν τῆς Παρθένου ἐκόψατο, Μαθητῶν χορεία σὺν τῇ Μητρί.

Ράπισμα χειρῶν, Χριστοῦ δέδωκαν ἐν σιαγόνι, τοῦ χειρὶ τὸν ἄνθρωπον πλάσαντος, καὶ τὰς μύλας θλάσαντος τοῦ θηρός.

Ὕμνοις σου Χριστέ, νῦν τὴν Σταύρωσιν καὶ τὴν Ταφήν τε, ἅπαντες πιστοὶ ἐκθειάζομεν, οἱ θανάτου λυτρωθέντες σῇταφῇ.

Δόξα...

Ἄναρχε Θεέ, συναΐδιε Λόγε καὶ Πνεῦμα, σκῆπτρα τῶν Ἀνάκτων κραταίωσον, κατὰ πολεμίων ὡς ἀγαθός.

Καὶ νῦν...

Τέξασα ζωήν, Παναμώμητε ἁγνὴ Παρθένε, παῦσον Ἐκκλησίας τὰ σκάνδαλα, καὶ βράβευσον εἰρήνην ὡς ἀγαθή.

Ἄξιόν ἐστι, μεγαλύνειν σε τὸν Ζωοδότην, τὸν ἐν τῷ Σταυρῷ τὰς χεῖρας ἐκτείναντα, καὶ συντρίψαντα τὸ κράτος τοῦ ἐχθροῦ.




ΣΤΑΣIΣ ΤΡΙΤΗ

Αἱ γενεαὶ πᾶσαι, ὕμνον τῇ Ταφῇ σου, προσφέρουσι Χριστέ μου.

Καθελὼν τοῦ ξύλου, ὁ Ἀριμαθαίας, ἐν ταφῶ σε κηδεύει.

Μυροφόροι ἦλθον, μύρα σοι Χριστέ μου, κομίζουσαι προφρόνως.

Δεῦρο πᾶσα κτίσις, ὕμνους ἐξοδίους, προσοίσωμεν τῷ Κτίστῃ.

Ὡς νεκρὸν τὸν ζῶντα, σὺν Μυροφόροις πάντες, μυρίσωμεν ἐμφρόνως.

Ἰωσὴφ τρισμάκαρ, κήδευσον τὸ σῶμα, Χριστοῦ τοῦ ζωοδότου.

Οὕς ἔθρεψε τὸ μάννα, ἐκίνησαν τὴν πτέρναν, κατὰ τοῦ Εὐεργέτου.

Οὕς ἔθρεψε τὸ μάννα, φέρουσι τῷ Σωτῆρι, χολὴν ἅμα καὶ ὄξος.

Ὢ τῆς παραφροσύνης, καὶ τῆς Χριστοκτονίας, τῆς τῶν προφητοκτόνων!

Ὡς ἄφρων ὑπηρέτης, προδέδωκεν ὁ μύστης, τὴν ἄβυσσον σοφίας.

Τὸν ῥύστην ὁ πωλήσας, αἰχμάλωτος κατέστη, ὁ δόλιος Ἰούδας.

Κατὰ τὸν Σολομῶντα, βόθρος βαθὺς τὸ στόμα, Ἑβραίων παρανόμων.

Ἑβραίων παρανόμων, ἐν σκολιαῖς πορείαις, τρίβολοι καὶ παγίδες.

Ἰωσὴφ κηδεύει, σὺν τῷ Νικοδήμω, νεκροπρεπῶς τὸν Κτίστην.

Ζωοδότα Σῶτερ, δόξα σου τῷ κράτει, τὸν ᾅδην καθελόντι.

Ὕπτιον ὁρῶσα, ἡ Πάναγνός σε Λόγε, μητροπρεπῶς ἐθρήνει.

Ὢ γλυκύ μου ἔαρ, γλυκύτατόν μου Τέκνον, ποῦ ἔδυ σου τὸ κάλλος;

Θρῆνον συνεκίνει, ἡ πάναγνός σου Μήτηρ, σοῦ Λόγε νεκρωθέντος.

Γύναια σὺν μύροις, ἥκουσι μυρίσαι, Χριστὸν τὸ θεῖον μύρον.

Θάνατον θανάτῳ, σὺ θανατοῖς Θεέ μου, θείᾳ σου δυναστείᾳ.

Πεπλάνηται ὁ πλάνος, ὁ πλανηθεὶς λυτροῦται, σοφίᾳ σῇ Θεέ μου.

Πρὸς τὸν πυθμένα ᾅδου, κατήχθη ὁ προδότης, διαφθορᾶς εἰς φρέαρ.

Τρίβολοι καὶ παγίδες, ὁδοὶ τοῦ τρισαθλίου, παράφρονος Ἰούδα.

Συναπολοῦνται πάντες, οἱ σταυρωταί σου Λόγε, Υἱὲ Θεοῦ παντάναξ.

Διαφθορᾶς εἰς φρέαρ, συναπολοῦνται πάντες, οἱ ἄνδρες τῶν αἱμάτων.

Υἱὲ Θεοῦ παντάναξ, Θεέ μου πλαστουργέ μου, πῶς πάθος κατεδέξω;

Ἡ δάμαλις τὸν μόσχον, ἐν Ξύλῳ κρεμασθέντα, ἠλάλαζεν ὁρῶσα.

Σῶμα τὸ ζωηφόρον, ὁ Ἰωσὴφ κηδεύει, μετὰ τοῦ Νικοδήμου.

Ἀνέκραζεν ἡ Κόρη, θερμῶς δακρυῤῥοοῦσα, τὰ σπλάγχνα κεντουμένη.

Ὦ φῶς τῶν ὀφθαλμῶν μου, γλυκύτατόν μου Τέκνον, πῶς τάφῳ νῦν καλύπτῃ;

Τὸν Ἀδὰμ καὶ Εὔαν, ἐλευθερῶσαι, Μῆτερ, μὴ θρήνει, ταῦτα πάσχω.

Δοξάζω σου Υἱέ μου, τὴν ἄκραν εὐσπλαγχνίαν, ἧς χάριν ταῦτα πάσχεις.

Ὄξος ἐποτίσθης, καὶ χολὴν οἰκτίρμων, τὴν πάλαι λύων γεῦσιν.

Ἰκρίω προσεπάγης, ὁ πάλαι τὸν λαόν σου, στύλῳ νεφέλης σκέπων.

Αἱ Μυροφόροι Σῶτερ, τῷ τάφῳ προσελθοῦσαι, προσέφερόν σοι μύρα.

Ἀνάστηθι, οἰκτίρμον, ἡμᾶς ἐκ τῶν βαράθρων, ἐξανιστῶν τοῦ ᾅδου.

Ἀνάστα Ζωοδότα, ἥ σε τεκοῦσα Μήτηρ, δακρυῤῥοοῦσα λέγει.

Σπεῦσον ἐξαναστῆναι, τὴν λύπην λύων Λόγε, τῆς Σε ἁγνῶς Τεκούσης.

Οὐράνιαι Δυνάμεις, ἐξέστησαν τῷ φόβῳ, νεκρόν σε καθορώσαι.

Τοῖς ποθῶ τε καὶ φόβῳ, τὰ πάθη σου τιμῶσι, πταισμάτων δίδου λύσιν.

Ὢ φρικτὸν καὶ ξένον, θέαμα Θεοῦ Λόγε! πῶς γῆ σε συγκαλύπτει;

Φέρων πάλαι φεύγει, Σῶτερ Ἰωσήφ σε, καὶ νῦν σε ἄλλος θάπτει.

Κλαίει καὶ θρηνεῖ σε, ἡ πάναγνός σου Μήτηρ, Σωτήρ μου νεκρωθέντα.

Φρίττουσιν οἱ νόες, τὴν ξένην καὶ φρικτήν σου, Ταφὴν τοῦ πάντων Κτίστου.

Ἔῤῥαναν τὸν τάφον, αἱ Μυροφόροι μύρα, λίαν πρωὶ ἐλθοῦσαι.

Ἀρώματα καὶ μύρα, μαθήτριαι γυναῖκες, προσφέρουσι τῷ Τάφῳ.

Τὸ «χαίρετε» δ’ ἐκεῖναι, ἀκούουσιν εὐθέως, εἰς ἀμοιβὴν τῶν δώρων.

Τὰ δάκρυα ὡς μύρα, τῇ σῇ Ταφῇ προσφέρειν, ἀξίωςόν με Σῶτερ.

Εἰρήνην Ἐκκλησία, λαῷ σου σωτηρίαν, δώρησαι σῆ Ἐγέρσει.

Δόξα...

Ὦ Τριὰς Θεέ μου, Πατὴρ Υἱὸς καὶ Πνεῦμα, ἐλέησον τὸν Κόσμον.

Καὶ νῦν...

Ἰδεῖν τὴν τοῦ Υἱοῦ σου, Ἀνάστασιν Παρθένε, ἀξίωσον σοὺς δούλους.

Αἱ γενεαὶ πᾶσαι, ὕμνον τῇ Ταφῇ σου, προσφέρουσι Χριστέ μου.





Το μορολόγι της Παναγίας ήταν λαϊκός θρήνος της Μεγάλης Παρασκευής, αφιερωμένος στον ψυχικό σπαραγμό της Παναγίας, που τα Πάθη της προκάλεσαν. Ο Ποντιακός Ελληνισμός μ' αυτό το μοιρολόγι, όπως και σ' άλλα μέρη του μητροπολιτικού κέντρου, παρακολουθεί τη μητέρα του Χριστού από τη στιγμή που πληροφορείται τα γεγονότα της σύλληψης του γιού της και περιγράφει τις αντιδράσεις της. Διασώζει επίσης τη δραματική σκηνή της παρουσίας της Θεοτόκου μπροστά στο σταυρωμένο Χριστό και την τελευταία συζήτησή της μαζί του:

Δέντρον, δέντρον ξεφάντωτον,
δέντρον ξεφαντωμένον,
σην κόρφαν κάθεται ο Χριστόν,
σην ρίζα η Παναϊα,
σ' άκρας κάθουν οι άγγελοι,
σα φύλλα οι προφητάδες
κι έψαλλ'ναν κι επροφήτευαν
και του Χριστού τα πάθη.
Ψάλλ' ο Μωυσής, ψάλλ' ο Δαβίδ,
ψάλλ'νε κι οι προφητάδες,
ψάλλε κι εσύ Ιάκωβε
και αδελφέ Κυρίου,
ψάλλε κι εσύ Παράδεις
μετά των αρχαγγέλων.
Σήμερον μαύρος ουρανός,
σήμερον μαύρ' ημέρα,
σήμερον όλοι θλίβονται
και τα βουνά λυπούνται,
σήμερον έβαλαν βουλήν
οι άνμοι Εβραίοι,
οι άνομοι και τα σκυλα
οι τρισκαταραμμένοι
για να σταυρώσουν τον Χριστόν
τον πάντων βασιλέα.
Ο Κύριος ηθέλησε
να μπει σε περιβόλι
να λάβει δείπνον μυστικόν
για να τον λάβουν όλοι.
Κι η Παναγία η Δέσποινα
καθόταν μοναχή της,
την προσευχή της έκανε
για το μονογενή της.
Φωνή εξήλθ' εξ ουρανού
κι απ' αρχαγγέλου στόμα,
σώνουν, κυρά μου, οι προσευχές,
σώνουν και οι μετάνοιες
και τον υιόν σου πιάσανε
και σου χαλκιά τον πάνε.
Καρφιά, χαλκιάντ', φκιάσατε δυο,
καρφιά, φκιάσατε πέντε,
βάλτε τα δυο σα χέρα του
και τ' άλλα δυο σα πόδα,
το πέμπτο το φαρμακερό
βάλτε το σην καρδάν του.
Ένας υιός μονογενής
κι ατός έν' καρφωμένος,
ένας υιός μονογενής
κι ατός έν' σταυρωμένος.
Σαν τ' άκουσε η Παναγιά
λιγοθυμά και ρούζει,
σταμνί νερό της ρίξανε,
τρία κανάτα μόσκον,
αλείφ'ν ατέν ροδόσταγμαν,
΄κι έρται ο λογισμός ατ'ς.......

Το μοιρολόγι της Παναγίας το τραγουδούσαν τα κορίτσια, κυρίως, το μεσημέρι της Μεγάλης Παρασκευής, συγκεντρωμένα σε μικρές ομάδες μπροστά στον επιτάφιο.





*οι φωτογραφίες απεικονίζουν τον φετινό επιτάφιο στον Ακροπόταμο Θεσ/νίκης
αμέσως μετά τον στολισμό του το ξημέρωμα (17-4-09)
φωτο-λήψη: Λιβάρδας Χαρίλαος



ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΟΝΤΙΩΝ ΝΕΑΠΟΛΗΣ - ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Ολοκληρώθηκε με απόλυτη επιτυχία το 10Ο AIGO VIVO Φεστιβάλ στην Μασσαλία στο οποίο συμμετείχε η Ελλάδα με εκπρόσωπο της τον Σύλλογο Ποντίων Νεάπολης.
Οι περίπου 3500 θεατές και οι 300 χορευτές έδωσαν και φέτος τη μεγαλύτερη λάμψη στο θεσμό που από την πρώτη στιγμή αγαπήθηκε σε όλη την Μασσαλία.
Το Φεστιβάλ ξεκίνησε στις 10 Απριλίου και ολοκληρώθηκε στις 14. Συμμετείχαν 7 χώρες: Ελλάδα, Σλοβακία, Βέλγιο, Ιταλία, Πορτογαλία Γεωργία και Γαλλία η οποία παρουσίασε 6 διαφορετικά συγκροτήματα από όλη την επικράτεια.
Το συγκρότημα μας είχε 7 παραστάσεις στις οποίες οι παρευρισκόμενοι το αποθέωσαν.
Οι ποντιακοί ήχοι, οι ποντιακές ενδυμασίες, το χαμόγελο των χορευτών είναι εικόνες που χαράχτηκαν ανεξίτηλα στη μνήμη των ευρωπαίων πολιτών.
Η αποστολή που είχαμε να φέρουμε εις πέρας ήταν δύσκολη και κουραστική. Σε αυτό συνέβαλαν το πλήθος των παραστάσεων αλλά και η ποικιλία των προγραμμάτων που είχε να εκτελέσει το χορευτικό μας .
Στο Φολκλορικό αυτό Φεστιβάλ οι προτιμήσεις των θεατών αλλά και των διοργανώνων έφεραν το Σύλλογο μας στην Πρώτη θέση. Συγκινητική βεβαία ήταν η στιγμή που ακούστηκε ο εθνικός μας ύμνος.
Στο διάστημα αυτό, είχαμε παράλληλα την ευκαιρία, να γνωρίσουμε χορευτικά και ανθρώπους από όλες τις αποστολές, οι οποίοι μας έδωσαν την ευκαιρία να γνωρίσουμε τα ήθη και τα έθιμα τους.
Ευχή όλων μας, αυτές οι επιτυχείς μας παραστάσεις στο εξωτερικό, να συνεχιστούν και αυτήν μας την πεποίθηση την ενισχύουν οι προτάσεις που μας έγιναν από διάφορες χώρες για την συμμετοχή μας σε δικά τους Φεστιβάλ.


Με τα τιμής
για το Δ. Σ

Η Πρόεδρος
Κυριακή Θ. Ιμιρτζίδου

16 Απριλίου 2009

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ



«Τὴ Αγία καὶ Μεγάλη Παρασκευή,
τὰ ἅγια καὶ σωτήρια καὶ φρικτὰ Πάθη
τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπιτελοῦμεν,
τοὺς ἐμπτυσμούς, τὰ ῥαπίσματα, τὰ κολαφίσματα, τὰς ὕβρεις,
τοὺς γέλωτας, τὴν πορφυρᾶν χλαίναν, τὸν κάλαμον,
τὸν σπόγγον, τὸ ὄξος, τοὺς ἤλους, τὴν λόγχην,
καὶ πρὸ πάντων, τὸν σταυρόν, καὶ τὸν θάνατον, ἃ δι' ἡμᾶς ἑκὼν κατεδέξατο,
ἔτι δὲ καὶ τὴν τοῦ εὐγνώμονος Ληστοῦ, τοῦ συσταυρωθέντος αὐτῷ,
σωτήριον ἐν τῷ Σταυρῶ ὁμολογίαν».

Την ημέρα αυτή τελούμε την ανάμνηση των φρικτών και σωτήριων Παθών του Κυρίου Ιησού Χριστού και απ’ αυτό το γεγονός καθιερώθηκε και η νηστεία της Παρασκευής.

Αφού λοιπόν ο Ιησούς παραδόθηκε στους στρατιώτες, τον γυμνώνουν, του φορούν κόκκινη χλαμύδα, του βάζουν ακάνθινο στεφάνι και καλάμι στο χέρι αντί σκήπτρου. Κατόπιν τον προσκυνούν χλευαστικά, τον φτύνουν και τον χτυπούν στο πρόσωπο και το κεφάλι.

Στη συνέχεια, αφού του φόρεσαν και πάλι τα ρούχα του, του δίνουν τον Σταυρό και έρχεται στον τόπο της καταδίκης, τον Γολγοθά. Εκεί, σταυρώνεται ανάμεσα σε δύο ληστές, βλασφημείται απ’ όσους περνούν μπροστά του και οι στρατιώτες τον ποτίζουν χολή και ξύδι.

Μετά από λίγο, ο Κύριος, φώναξε δυνατά: «Τετέλεσται» και έτσι εκπνέει «ο αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου» . Κατά τον θάνατο του κυρίου, τρέμει από φόβο και αυτή η άψυχη κτίση. Έπειτα λογχίζεται από τους στρατιώτες στην πλευρά του και τρέχει αίμα και νερό.

Τέλος, κατά το ηλιοβασίλεμα, έρχεται ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας και ο Νικόδημος μαζί του, κρυφοί μαθητές του Χριστού, αποκαθηλώνουν από τον Σταυρό το πανάγιο σώμα του διδασκάλου τους, το αρωματίζουν, το τυλίγουν σε καθαρό σεντόνι και το θάβουν σε καινούργιο μνημείο, κυλώντας πάνω στο στόμιό του μεγάλη πέτρα.



«Σήμερον κρεμᾶται ἐπὶ ξύλου, ὁ ἐν ὕδασι τὴν γὴν κρεμάσας. Στέφανον ἐξ ἀκανθῶν περιτίθεται, ὁ τῶν Ἀγγέλων Βασιλεύς. Ψευδὴ πορφύραν περιβάλλεται, ὁ περιβάλλων τὸν οὐρανὸν ἓν νεφέλαις. Ῥάπισμα κατεδέξατο, ὁ ἐν Ἰορδάνῃ ἐλευθερώσας τὸν Ἀδάμ. Ἦλοις προσηλώθη, ὁ Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας. Λόγχη ἐκεντήθη, ὁ Υἱὸς τῆς Παρθένου. Προσκυνούμέν σου τὰ Πάθη Χριστέ. Δεῖξον ἡμῖν, καὶ τὴν ἔνδοξόν σου Ἀνάστασιν»

«Σήμερα κρεμάται πάνω στο ξύλο (του Σταυρού) Εκείνος που πάνω στα νερά κρέμασε τη γη. Στεφάνι από αγκάθια φοράει στο κεφάλι ο Βασιλιάς των Αγγέλων, Ντύνεται με ψεύτικη βασιλική χλαμύδα, Αυτός που ντύνει με σύννεφα τον ουρανό, Δέχτηκε ράπισμα Εκείνος που (με το βάπτισμά Του) στον Ιορδάνη ελευθέρωσε τον Αδάμ (το ανθρώπινο γένος). Με καρφιά καρφώθηκε ο Νυμφίος της Εκκλησίας. Με λόγχη τρυπήθηκε ο υιός της Παρθένου. Προσκυνούμε τα Πάθη Σου, Χριστέ. Δείξε μας και την ένδοξη Ανάστασή Σου».


Κοντάκιον

«Τὸν δι' ἡμᾶς Σταυρωθέντα, δεῦτε πάντες ὑμνήσωμεν, αὐτὸν γὰρ κατεῖδε Μαρία ἐπὶ τοῦ ξύλου, καὶ ἔλεγεν. Εἰ καὶ σταυρὸν ὑπομένεις, σὺ ὑπάρχεις ὁ Υἱὸς καὶ Θεός μου».


Ὁ Οἶκος

«Τὸν ἴδιον Ἄρνα, ἡ ἀμνὰς θεωροῦσα πρὸς σφαγὴν ἑλκόμενον, ἠκολούθει Μαρία, τρυχομένη μεθ' ἑτέρων γυναικῶν, ταῦτα βοῶσα. Ποῦ πορεύη Τέκνον, τῖνος χάριν, τόν ταχὺν δρόμον τελεῖς; μὴ ἕτερος γάμος πάλιν ἐστὶν ἐν Κανᾷ; κακεῖ νὺν σπεύδεις, ἳν ἐξ ὕδατος αὐτοῖς οἶνον ποιήσης; συνέλθω σοὶ Τέκνον, ἢ μείνω σοὶ μᾶλλον, δὸς μοὶ λόγον Λόγε, μὴ σιγῶν παρέλθης με, ὁ ἁγνὴν τηρήσας με, σὺ γὰρ ὑπάρχεις ὁ Υἱὸς καὶ Θεός μου».


Απολυτίκιον. Ήχος πλ. δ΄

«Ὅτε οἱ ἔνδοξοι Μαθηταί, ἐν τῷ νιπτήρι τοῦ Δείπνου ἐφωτίζοντο, τότε Ἰούδας ὁ δυσσεβής, φιλαργυρίαν νοσήσας ἐσκοτίζετο, καὶ ἀνόμοις κριταῖς, σὲ τὸν δίκαιον Κριτὴν παραδίδωσι. Βλέπε χρημάτων ἐραστά, τὸν διὰ ταῦτα ἀγχόνη χρησάμενον, φεῦγε ἀκόρεστον ψυχὴν τὴν Διδασκάλω τοιαῦτα τολμήσασαν. Ὁ περὶ πάντας ἀγαθός, Κύριε δόξα σοί».

Ινας ερθεν Φωτισμενος



ποίος επορεί τον κόσμον
όλε να αλάζ' ατό
και αούτ' την κοινωνίαν
ατός να ισάζ' ατό.

Ίνας έρθεν Φωτισμένος
όλεν τον κόσμον
για να σων'
και εβρέθεν ο Καημένον,
Ατός απάν σον Σταυρόν.

Ίνας έρθεν για τον κόσμον
για να σων ό
λεν την γην
και εβρέθεν Σταυρωμένος
Ατός απάν σο ρασίν.

Ίνας έρθεν Φωτισμένος....

οι ανθρώπ' να μην πονούνε
και να ζουν καλά
γάλα και ψωμί να έχνε
όλα τα μωρά
άλλο να μην πολεμούνε
και ματούντανε
και αθώα παλικάρεα άλλο μη σκοτούντανε.

Ίνας έρθεν Φωτισμένο
ς.....


15 Απριλίου 2009

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ

« Τὴ Αγία καὶ Μεγάλη Πέμπτη,
οἱ τὰ πάντα καλῶς διαταξάμενοι θεῖοι Πατέρες,
ἀλληλοδιαδόχως ἔκ τε τῶν θείων Ἀποστόλων, καὶ τῶν ἱερῶν Εὐαγγελίων,
παραδεδώκασιν ἡμῖν τέσσαρά τινα ἑορτάζειν,
τὸν ἱερὸν Νιπτήρα, τὸν μυστικὸν Δεῖπνον
(δηλαδὴ τὴν παράδοσιν τῶν καθ' ἡμᾶς φρικτῶν Μυστηρίων),
τὴν ὑπερφυὰ Προσευχήν, καὶ τὴν Προδοσίαν αὐτήν».

Το βράδυ της ημέρας αυτής, που ήταν η προ των αζύμων ημέρα, δηλαδή παραμονή του Εβραϊκού Πάσχα, ο Ιησούς δείπνησε στην πόλη με τους δώδεκα Μαθητές του. Ευλόγησε το ψωμί και το κρασί και μ’ αυτό τον τρόπο παρέδωσε το Mυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, η οποία θα τελείται στο διηνεκές ως η αέναη παρουσία Του στην Εκκλησία.

Αφού κάθισαν στο τραπέζι του δείπνου, ο Κύριος θέλησε κατ’ αρχήν να ξεκαθαρίσει την υπόθεση του προδότη μαθητή. Δεν ήταν δυνατόν να καθίσει ο άνομος εκείνος μαζί τους στην παράδοση του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, πολλώ δε μάλλον να κοινωνήσει σε αυτό.

Λέγει λοιπόν «Εις εξ’ υμών παραδώσει με, ο εσθίων μετ’ εμού» (Μάρκ.14:18, Ιωάν.13:22). Τα λόγια αυτά έφεραν αναστάτωση στους μαθητές. Δεν περίμεναν να ακούσουν τέτοια φοβερή αγγελία και άρχισαν να διερωτώνται ποιος είναι αυτός. Ο αγαπημένος μαθητής Ιωάννης πέφτοντας στον τράχηλο του Διδασκάλου ρώτησε εξ’ ονόματος όλων: «Κύριε τις εστιν»; και ο Κύριος απάντησε: «Εκείνος εστιν ω εγώ βάψας το ψωμίον επιδώσω» (Ιωάν.13:26). Και βουτώντας τεμάχιο άρτου στο φαγητό το έδωσε στον Ιούδα. Αυτός το έφαγε και μετά από αυτό «εισήλθεν εις εκείνον ο Σατανάς» (Ιωάν.13:27).

Ο Ιησούς του είπε: «ό ποιείς, ποίησον τάχιον» (Ιωάν.13:27). Ο προδότης μαθητής έφυγε βιαστικά, απομακρυνθείς για πάντα από τη χορεία των μαθητών και από την κοινωνία του Θείου Διδασκάλου. «Ην δε νύξ» προσθέτει ο Ιωάννης. «Νυξ πραγματική, τονίζει σύγχρονος συγγραφέας, αλλά και νυξ πνευματική εν τη ψυχή του Ιούδα, εν η το φως του θείου Πνεύματος δια παντός εσβέσθη».

Μετά από αυτό ο Κύριος προέβη στη σύσταση του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας. Έλαβε άρτο και αφού ευχαρίστησε έκοψε αυτόν σε τεμάχια και έδωκε στους μαθητές του λέγοντας: «Λάβετε, φάγετε, τούτο εστι το σώμα μου», το αληθινό το πραγματικό, «το υπέρ υμών διδόμενον» (Λουκ.22:19). Ύστερα πήρε το ποτήριο της ευλογίας, που ήταν γεμάτο με οίνο και αφού ανέπεμψε ευχαριστήριο δέηση στο Θεό Πατέρα έδωκε στους μαθητές Του λέγοντας: «Πίετε εξ αυτού πάντες΄ τούτο γαρ εστι το αίμα μου, το της Καινής Διαθήκης, το περί πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών» (Ματθ.26:28, Μάρκ.14:24).

Αφού κοινώνησαν όλοι και έφαγαν, ο Κύριος μίλησε και απεύθυνε την τελευταία αποχαιρετιστήρια ομιλία Του στους Mαθητές Του. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης διασώζει στο Ευαγγέλιό Του ολόκληρη αυτή την εκτενή ομιλία στα κεφάλαια 13-16. Ο τρόπος της ομιλίας προδίδει στον Κύριο δραματική έκφραση. Ως άνθρωπος μπροστά στο μαρτύριο, το οποίο γνωρίζει ως Θεός αγωνιά και λυπάται. Αρχίζει με το «Νυν εδοξάσθη ο υιός του ανθρώπου και ο Θεός εδοξάσθη εν αυτώ» (Ιωάν.13:31). Τα παθήματα που θα ακολουθήσουν και η ταπείνωση θα είναι η δόξα του Υιού και συνάμα αυτή θα είναι η δόξα του Πατέρα. Οι αλήθειες και οι ηθικές ιδέες της ομιλίας την καθιστούν πραγματικά μοναδική. Η τρυφερότητα προς τους μαθητές Του είναι έκδηλη, τους αποκαλεί «τεκνία». Κύριο χαρακτηριστικό της ομιλίας είναι η προτροπή για ενότητα και αγάπη μεταξύ των μαθητών και κατ’ επέκταση όλων των ανθρώπων. «Εντολήν καινήν δίδωμι υμίν ίνα αγαπάτε αλλήλους» (Ιωάν.13:3) και «Ειρήνην αφίημι υμίν, ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν» (Ιωάν.14:27).

Στη συνέχεια ένιψε τα πόδια των Μαθητών του και το γεγονός αυτό της νίψεως των ποδιών των Μαθητών από τον Κύριο λέγεται στην εκκλησιαστική γλώσσα «Νιπτήρ». Ο Νιπτήρ μας διδάσκει ότι πρέπει να εκδηλώνουμε την αγάπη μας προς τους άλλους ανθρώπους με ταπεινοφροσύνη. Η Εκκλησία, θέλοντας να μας δείξει τη σημασία του γεγονότος αυτού, όρισε την ανάμνησή του την ημέρα αυτή.



Τότε, ο Κύριος αποσύρεται στο όρος των Ελαιών, όπου μόνος του προσεύχεται γονατιστός και ο ιδρώτας του σαν κόμβοι πηκτού αίματος, πέφτουν στη γη. Προσεύχεται στον Ουράνιο Πατέρα για την ενότητα των μαθητών Του. Δεν εύχεται να τους άρει από τον κόσμο, αλλά να τους διαφυλάξει από τον πονηρό και τα έργα του. Είναι η περίφημη αρχιερατική προσευχή του Κυρίου.

Μόλις τελειώνει την προσευχή, φτάνει ο Ιούδας με τους στρατιώτες και πολύ όχλο. Αφού φίλησε τον Κύριο στο πρόσωπο, τον παραδίδει. Συλλαμβάνεται λοιπόν ο Ιησούς και οδηγείται δεμένος στους Αρχιερείς Άννα και Καϊάφα. Οι Μαθητές σκορπίζονται και ο θερμόαιμος Πέτρος, που τον είχε ακολουθήσει μέχρι την αρχιερατική αυλή, τον αρνείται και αυτός λίγο πριν αλέκτωρ λαλήσει τρεις φορές.

Ο Κύριος οδηγείται μπροστά στο παράνομο συνέδριο και εξετάζεται για τους Μαθητές του και τη διδασκαλία του. Εξορκίζεται στον Θεό να πει αν ο ίδιος είναι πράγματι ο Χριστός και λέγοντας την αλήθεια, κρίνεται ένοχος θανάτου, επειδή δήθεν βλαστήμησε. Στη συνέχεια τον φτύνουν στο πρόσωπο, τον χαστουκίζουν και τον εμπαίζουν με κάθε τρόπο όλη τη νύχτα μέχρι το πρωί.


Κοντάκιον

« Τὸν ἄρτον λαβών, εἰς χείρας ὁ προδότης, κρυφίως αὐτάς, ἐκτείνει καὶ λαμβάνει, τὴν τιμὴν τοῦ πλάσαντος, ταὶς οἰκείαις χερσὶ τὸν ἄνθρωπον, καὶ ἀδιόρθωτος ἔμεινεν, Ἰούδας ὁ δοῦλος καὶ δόλιος».

«Αφού ο προδότης πήρε τον Άρτο στα χέρια του, (μετά από λίγο) τα απλώνει κρυφά και παίρνει το αντίτιμο (για να παραδώσει) Εκείνον που με τα δικά του χέρια έπλασε τον άνθρωπο. Κι (έτσι) έμεινε αδιόρθωτος ο Ιούδας, ο δούλος στα πάθη του) και δόλιος».


Ὁ Οἶκος

«Τὴ μυστικὴ ἐν φόβῳ τραπέζη, προσεγγίσαντες πάντες, καθαραῖς ταὶς ψυχαίς, τὸν ἄρτον ὑποδεξώμεθα, συμπαραμένοντες τῶ Δεσπότη, ἵνα ἴδωμεν τοὺς πόδας πῶς ἀπονίπτει τῶν Μαθητῶν, καὶ ἐκμάσσει τῶ λεντίω, καὶ ποιήσωμεν ὥσπερ κατίδωμεν, ἀλλήλοις ὑποταγέντες, καὶ ἀλλήλων τοὺς πόδας ἐκπλύνοντες, αὐτὸς γὰρ ὁ Χριστὸς οὕτως ἐκέλευσε, τοὶς αὐτοῦ Μαθηταῖς ὡς προέφησεν, ἀλλ' οὐκ ἤκουσεν, Ἰούδας ὁ δοῦλος καὶ δόλιος».

«Αφού με φόβο πλησιάσαμε όλοι το μυστικό Τραπέζι, ας υποδεχθούμε με καθαρές καρδιές τον Άρτο, παραμένοντας μαζί με τον Δεσπότη Χριστό. Για να δούμε πως πλένει τα πόδια των μαθητών και τα σκουπίζει με την ποδιά. Και για να πράξουμε κι εμείς όπως ακριβώς είδαμε καλά να πράττει ο Κύριος). Δηλαδή αφού υποταχθούμε ο ένας στον άλλο, και αφού πλένουμε ο ένας τα πόδια του άλλου. Γιατί κι ο Ίδιος ο Χριστός έτσι διέταξε τους μαθητές του, όπως τους το είχε από νωρίτερα πει. Αλλά τίποτε απ’ αυτά δεν πρόσεξε ο Ιούδας, ο δούλος στα πάθη του) και δόλιος.».


Απολυτίκιον. Ήχος πλ. δ΄

«Ὅτε οἱ ἔνδοξοι Μαθηταί, ἐν τῷ νιπτήρι τοῦ Δείπνου ἐφωτίζοντο, τότε Ἰούδας ὁ δυσσεβής, φιλαργυρίαν νοσήσας ἐσκοτίζετο, καὶ ἀνόμοις κριταῖς, σὲ τὸν δίκαιον Κριτὴν παραδίδωσι. Βλέπε χρημάτων ἐραστά, τὸν διὰ ταῦτα ἀγχόνη χρησάμενον, φεῦγε ἀκόρεστον ψυχὴν τὴν Διδασκάλω τοιαῦτα τολμήσασαν. Ὁ περὶ πάντας ἀγαθός, Κύριε δόξα σοί».


Μετάφρασις

«Την ώρα που οι δοξασμένοι μαθητές, στο μυστικό Δείπνο, καθώς τους έπλενε ο Κύριος τα πόδια, φωτίζονταν, ο ασεβής Ιούδας, άρρωστος από φιλαργυρία, βυθιζόταν στο πνευματικό σκοτάδι. Παραδίδει σε παράνομους κριτές. Εσένα το Δίκαιο Κριτή. Κοίτα καλά τον Ιούδα. Εσύ που αγαπάς πολύ τα χρήματα (και σκέψου), πως γι’ αυτά έφτασε στο κατάντημα να απαγχονισθεί. Απόφευγε την απληστία της ψυχής του Ιούδα που τόλμησε τέτοια φοβερά έργα (να κάνει) κατά του Διδασκάλου του. Δόξα σ’ Εσένα, Κύριε, που είσαι προς όλους αγαθός».

Ευαγγελικόν ανάγνωσμα:
- εις τον Όρθρον: Λουκ. 22: 1-39
- εις την Θείαν Λειτουργίαν: Ματθ. 26: 1-20, Ιωαν. 13: 3-17, Ματθ. 26: 21-39, Λουκ. 22: 43-45, Ματθ. 26: 40, 27: 2, Αποστολικόν ανάγνωσμα: Α΄ Κορινθ. 11: 23-32

το βίντεο του μήνα Απριλίου

και κάτι νέο.....

από σήμερα στην σελίδα θα υπάρχει ένα βίντεο....


το βίντεο του μήνα!!!!


κάθε μήνα ο συντάκτης θα διαλέγει ένα βίντεο και θα σας το προτείνει για να το δείτε .....


σε εμφανές σημείο της σελίδας θα υπάρχει ο σύνδεσμος για το βίντεο....


επίσης δίνετε η δυνατότητα στους αναγνώστες μας να διαλέξουν και να μας προτείνουν κάποιο βίντεο που τους αρέσει... η πρόταση μπορεί να γίνει μέσω e-mail....



Followers