... στην Κωνσταντίνα από την Καστοριά που έφυγε στα 42 της
το μοναχοπαίδ'
Σην πορτάμ' εστάθες Χάρε ντο εφτάς
και τεμόν τ' αρνοπον θέλτς να πέρτς και πας
και σα γειτονίας ντο δουλείαν έις
πονεμένα ψύα έρχεσε και καίς.
Και σον άλλον κόσμον κι ερτε καλοκαίρ'
πίσσα και σκοτία, ήλος ξάι κι μπαίν
το γιαβρίμ' εχπάστεν, το μοναχοπαίδ'
αφς το παλιοκάριμ' και έπαρ' εμέν.
Το πουλόπομ' έτον τσιτσέκ σο παρχάρ'
άνοιξης κλαδόπον, τρυφερόν βλαστάρ,
έφκερον το σπίτιμ' χώρις το παιδίμ'
πονεί το καρδόπομ', κλαίει ατό η ψύμ'.
από το cd του Μπάμπη Ιορδανίδη "Παρχαρόπουλον"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου