(κατά την ομιλία του στην Ξάνθη και με αφορμή την επίσκεψη Ερντογκάν)
Του Μιχάλη Χαραλαμπίδη
Είναι γνωστό ότι ο Γ. Α. Παπανδρέου δεν έχει καλές σχέσεις με την έννοια του Κρατικού και Εθνικού πρωτοκόλλου. Αυτά που διαθέτουν όλα τα κράτη ώστε να καθορίζουν τις εξωτερικές τους σχέσεις.
Είναι επίσης γνωστό ότι στερείται ανθρωπιστικών ευαισθησιών, ανθρωπιστικής ευγένειας. Δεν μπορείς τόσο στο επίπεδο της ιδιωτικής αλλά και της δημόσιας ζωής την ημέρα του θανάτου των δικών σου ανθρώπων βρεφών, γυναικών, γερόντων, την ημέρα του μνημόσυνου τους να δεξιώνεσαι τον υπεύθυνο για τα εγκλήματα. Ή λίγες ημέρες πριν την ημέρα του μνημόσυνου τους. Προσβάλεις την ανθρώπινη, την Εθνική αξιοπρέπεια, το κύρος της χώρας και τους νεκρούς.
Στο πρόσφατο παρελθόν έφερναν στις 19 Μαΐου, ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ποντίων τα Κεμαλικά ΕΣ –ΕΣ στην Κυπαρισσία, τα Τουρκικά F-16 στην Αγχίαλο και ταυτόχρονα έβαζαν Πόντιους παρακρατικούς να τους καλύψουν. Παρακράτος δεν είχαμε μόνο το 50’, 60’, αλλά και το 90’ και το 2000. Ήθελαν και θέλουν να καταργήσουν την 19η Μαΐου. Η ιστορία όμως τους γελοιοποίησε.
Επιμένουν στον Οθωμανικό δρόμο, το Οθωμανικό μοντέλο αντί το Σουηδικό. Αναφέρομαι σε μια μεγάλη στιγμή της Πολιτικής Ευρώπης ειδικά της Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας. Την Αναγνώριση από το Σουηδικό Κοινοβούλιο της γενοκτονίας των Ποντίων. Το 2006 πηγαίνοντας στην Στοκχόλμη πήγα στον τάφο ενός μεγάλου υπερασπιστή των Λαών του Ούλοφ Πάλμε. Ήμουν σίγουρος ότι το πνεύμα του Πάλμε θα οδηγούσε στην νίκη μας, στην αναγνώριση.
Είναι γνωστό ορατό πλέον ότι ο Γ.Α. Παπανδρέου διαμορφώνει τις σχέσεις μας με την Άγκυρα στα πλαίσια της Αμερικανικής Πολιτικής. Αυτό που ονόμασα «νεοεθνικοφροσύνη», Αμερικανοσύνη δηλαδή. Πρόκειται για την συνέχεια της «εθνικοφροσύνης» των δεκαετιών του 50’, 60’, 70’ του Ε. Αβέρωφ, του Γ. Παπαδόπουλου. Μιλώντας όχι μόνο Πολιτικά αλλά και ακαδημαϊκά πρέπει να πω ότι δεν πρόκειται για το Ελληνικό δόγμα Εθνικής Ασφάλειας. Έχω γράψει, έχω μιλήσει για αυτά χρόνια πριν.
Έτσι ο Γ. Α. Παπανδρέου στην προηγούμενη κρατική του υπηρεσία στα πλαίσια αυτής της πολιτικής συνομιλούσε με τους Κεμαλικούς, την Εργκνεκόν δηλαδή. Την Σκύλα σύμφωνα με την μυθολογία μας. Τώρα συνομιλεί με το Τουρκικό Ισλάμ του Ερντογκάν. Την Χάρυβδη.
Η Μικρά Ασία πρέπει να φύγει από αυτή την αυτοκαταστροφική ανακύκλωση.
Άλλο όμως συνομιλώ με την Άγκυρα και άλλο είμαι πρωτοπαλίκαρο του σχεδίου Ανάν, χορεύω επάνω στα κόκαλα των νεκρών της Σμύρνης και δεξιώνομαι τους υπεύθυνους εγκλημάτων την ημέρα του μνημόσυνου των νεκρών μου.
Είναι απάνθρωπο, βάρβαρο, αποκρουστικό καθώς και πρόπολιτικο-προϊστορικό. Οποιαδήποτε αντίδραση των Ποντίων και ειδικά των νέων γενεών είναι νομιμοποιημένη. Καμία πολιτική ηγεσία στον Κόσμο δεν θα το έκανε. Εμείς όμως είμαστε λάτρεις μιας μεγάλης αξίας. Της αξίας της ανθρώπινης ζωής.
Επίσης άλλο Διεθνείς σχέσεις, Εθνική Στρατηγική και άλλο αδιάκοπος φλύαρος νευρωτικός τουρισμός και προσβολή της αξιοπρέπειας μας ως ανθρώπων και ως Ελλήνων.
Πρόκειται για μια από τις εκφράσεις της παρακμής των αποτυχημένων υπολειμμάτων του πολιτικού προσωπικού της μεταπολίτευσης, που εξωθεσμικοί και εξωελλαδικοί κύκλοι επιμένουν να συντηρούν. Έφθασαν όμως στο τέλος τους προκαλώντας μεγάλη καταστροφή.
Γλυφάδα Πέμπτη 6 Μαΐου 2010
