Τα εισόδια της Θεοτόκου – 21 Νοεμβρίου

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αντινόης κ.κ. Παντελεήμονος

Μεγάλη και παγκόσμιος είναι η σημερινή γιορτή της Παναγίας ενδόξου, υπερευλογημένης, δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας. Ολόκληρος ο Ορθόδοξος Χριστιανικός κόσμος σ’ όλα τα μέρη της γης πανηγυρίζει τα Εισόδια στα Άγια των Αγίων της Μητέρας του Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού.

Άνθρωποι και άγγελοι συγχωρεύουν και συναγάλλονται. Ευφραίνεται και πανηγυρίζει η γη και οι πιστοί σπεύδουν με κάθε ευλάβεια να τιμήσουν την πανύμνητο Μητέρα του Κυρίου μας. Οι Χριστιανοί προστρέχουν με πίστη για να ασπασθούν την αγία εικόνα Της. Με συντριβή καρδίας στρέφουν οι πονεμένοι τις προσευχές τους σ’ Αυτή, για να Της εκφράσουν τον πόνο τους, να ζητήσουν την προστασία και τη βοήθειά Της. Όλοι οι πιστοί θα Την μακαρίζουν, θα την ανυμνούν, θα την δοξάζουν σ’ όλες τις εποχές. Η Θεοτόκος Μαρία είναι η πηγή του αγιασμού και της σωτηρίας για όλους, μικρούς και μεγάλους.

Τα Εισόδια της Θεοτόκου αποτελούν το προπαρασκευαστικό στάδιο της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους. Εισέρχεται στα Άγια των Αγίων όπου μόνο ο Αρχιερεύς εισήρχετο μια φορά το χρόνο. Την υποδέχεται ο Προφήτης Ζαχαρίας, ο πατέρας του Προδρόμου, και λαμπαδηφόροι παρθένες συνοδεύουν την μόλις τριών ετών Παρθένο και Αγνή Κόρη του Ιωακείμ και της Άννης. Εισέρχεται στα Άγια των Αγίων Αυτή, που αξιώθηκε να γίνει η έμψυχος Κιβωτός του Θεού και τρέφεται με ουράνια τροφή. Εισέρχεται στα Άγια των Αγίων Αυτή, που με την αγιότητά Της ξεπέρασε την αγιότητα όλων των Αγγελικών Ταγμάτων. Εισέρχεται στα Άγια των Αγίων, σαν χρυσό θυμιατήρι, Αυτή, που δέχθηκε στα μητρικά Της σπλάγχνα το Πυρ της Θεότητας. Εισέρχεται στα Άγια των Αγίων, σαν τη χρυσή στάμνα που περιέχει το Μάννα, Αυτή, που έφερε τον Ουράνιο Άρτιο, τον Χριστό. Εισέρχεται στα Άγια των Αγίων Αυτή, που θα έτρεφε τον Δημιουργό του Σύμπαντος.

Η Θεοτόκος Μαρία καταστάθηκε Μητέρα του Υιού και Λόγου του Θεού. Γι’ αυτό την αγία προσωπικότητα Της προφήτευσαν οι Προφήτες. Ο Μωυσής Την είδε, σαν την φλεγόμενη, αλλά μη καιγόμενη Βάτο. Ο Ιακώβ, σαν την Κλίμακα, που ένωνε την γη με τον ουρανό. Ο Αββακούμ, σαν την ένδροσο Πόκο. Ο Αανιήλ, σαν το Όρος το Άγιο και αλλατόμητο.

Η Αειπάρθενος Κόρη, η Θεομήτωρ Μαρία σήμερα εισέρχεται στα αγιότερα μέρη του επιγείου ναού του Θεού και καταξιώνεται να γίνει ο υπέρλαμπρος Ναός του Σωτήρος Χριστού. Φεύγει από το κόσμο και εισέρχεται στα άνω Βασίλεια. Άγγελοι και άνθρωποι την συνοδεύουν. Και η Μήτηρ του Κυρίου παρέστη σαν Βασίλισσα «εν ιματισμώ διαχρύσω περιβεβλημένη, πεποικιλμένη».

Πολλά ονόματα μεγάλων γυναικών πέρασαν από την ανθρώπινη ιστορία στην άβυσσο της λήθης. Πολλές βασίλισσες με μεγάλη δύναμη έσβησαν και εξαφανίσθηκαν. Το όνομα όμως της Αειπαρθένου Μαρίας μένει αθάνατο στους αιώνας. Το όνομα της Μητέρας του Θεού συγκινεί, παρηγορεί και σώζει όσους με πίστη προστρέχουν σ’ Αυτήν.

Η Εκκλησία του Θεού σ’ όλα τα σημεία της γης ψάλλει εγκώμια και ύμνους προς το μεγαλείο Της. Ακούγεται η ικετευτική δέηση των πιστών. Η προφητική ρήση της Θεομήτορος, «ιδού γαρ από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί» εκπληρώνεται.

Η δόξα και το μεγαλείο της Θεοτόκου βρίσκεται στη μεγάλη ταπείνωσή Της. Για να συμμετάσχει κανείς στη δόξα του Θεού πρέπει να περάσει προηγουμένως από τους στενούς δρόμους της ταπείνωσης. Η Θεοτόκος παρ’ όλο το μεγαλείο Της, δεν καυχήθηκε. Ήταν η ταπεινή Κόρη, η υπομονητική Μητέρα, που για Χάρη του Υιού Της ανέλαβε όλες τις ευθύνες Της προς Χάρη της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους. Υπήρξε η μαρτυρική και τεθλιμμένη Μητέρα, που γεύθηκε την πικρία των αδίκων υποψιών του Ιωσήφ.

Την υπερφυή γέννηση του Υιού Της συνόδευσε ο εξοντωτικός διωγμός του Ηρώδη και η φυγή στη Αίγυπτο. Τα θαύματα και τις επευφημίες του λαού για τον Υιό Της παρακολουθούν οι διαβολές και οι συκοφαντίες των Γραμματέων και Φαρισαίων, που αποσκοπούσαν να χύσουν το πικρό δηλητήριο στη μητρική Της καρδιά.

Ο σκληρός και ατιμωτικός θάνατος του Υιού Της την έκαμε να μαρτυρήσει. Αντίκρισε το παιδί Της πάνω στο Σταυρό αιμόφυρτο και παλαίοντας με τον θάνατο. Τον είδε νεκρό, γυμνό, άταφο. Ποιά οδύνη και θλίψη σπάραξε τη μητρική Της καρδιά! Τότε πραγματοποιήθηκε η προφητεία του Αικαίου Σημεών, ότι από τη καρδιά Της θα περάσει «ρομφαία δίστομος». Αλλ’ η Παρθένος δεν κλονίσθηκε, ούτε ολιγοψύχησε, ούτε αγανάκτησε για την άδικη σφαγή του Υιού Της. Υπέμεινε καρτερικά το Μαρτύριο Εκείνου, σαν να ήταν δικό Της μαρτύριο.

Η Παναγία Παρθένος μας δείχνει με το παράδειγμά Της το δρόμο προς την δόξα. Η ταπείνωσή Της την ανύψωσαν στην ουράνιο δόξα. Τα Εισόδια της Θεοτόκου είναι το προοίμιο της σωτηρίας, που άνοιξε τις πύλες του Ουρανού. Αναδείχθηκε το πολυτιμότερο κόσμημα του ουρανού, διότι έγινε η Πύλη του Ουρανού. Υπήρξε η πιστή δούλη του Κυρίου, που υπέμεινε τους ψυχικούς πόνους για τα όσα υπόφερε ο Σωτήρας του κόσμου. Είναι το καταφύγιο των θλιβομένων.

Σήμερα, οφείλομε να εμπνευσθούμε από την όλη προσωπικότητα της Αειπαρθένου Κόρης. Στις ευτυχίες και στις δυστυχίες μας, στις χαρές και στις λύπες μας, στο πόνο και στους προβληματισμούς μας, ας έχουμε βοηθό και προστάτη τη Υπέρμαχο Στρατηγό.

Η υπερένδοξος του Θεού Μητέρα, και των αγίων αγγέλων αγιοτέρα, μας προσκαλεί να εισέλθουμε και εμείς στα Άγια των Αγίων. Μας καλεί να εισέλθουμε συνοδευόμενοι από τις λαμπαδοφόρες αρετές και να καταστούμε και εμείς ναοί έμψυχοι του Υιού Της. Με την αγία ζωή μας πρέπει να τιμήσουμε τη σημερινή γιορτή. Τα Εισόδια της Θεοτόκου, ας γίνουν αφορμή για να βιώσουμε τα δικά μας εισόδια στο ναό των αρετών.

Πηγή: http://vatopaidi.wordpress.com/

21 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ.H ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

«Δεν είναι τυχαίον ότι σήμερα ημέρα εορτασμού των Εισοδίων της Θεοτόκου, καθορίστηκε να εορτάζεται με κάθε επισημότητα και ως ημέρα απόδοσης της οφειλόμενης τιμής στην αποστολή και την προσφορά των Ενόπλων Δυνάμεων της Πατρίδας μας.

Η εορταστική αυτή εκδήλωση, αποβλέπει, σύμφωνα με τις οδηγίες της Πολιτείας και τις διαταγές των Γενικών Επιτελείων, στην επισήμανση των αρετών της Ελληνικής Φυλής και κυρίως στην Πολεμική Αρετή των Ελλήνων.

Διότι πιστεύουμε ότι η υπεράσπιση βωμών και εστιών από κάθε ξένη επιβουλή ήταν, είναι και πρέπει να είναι καθήκον κάθε Έλληνα.

Και τούτο αποτελεί αρετήν.

Διότι δεν είναι προϊόν ενθουσιασμού ή παρόρμησης, ενστίκτων ή επιθετικότητας. Είναι προϊόν παιδείας, ενσυνείδητης διάθεσης, σταθερής απόφασης για την υπεράσπιση όλων εκείνων που με τόσες θυσίες οι πρόγονοι απέκτησαν, ανέδειξαν, διεμόρφωσαν, μετέδωσαν.

Παίδες Ελλήνων ιτε

Ελευθερούτε πατρίδα

Ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας

Θεών τε πατρώων έδη

Θήκας τε προγόνων

Νυν υπέρ πάντων αγών

Ο παιάνας αυτός της Σαλαμίνας που ήχησε προ χιλιάδων ετών εξακολουθεί να ηχεί στ'; αυτιά εχθρών και φίλων.

Για τους Έλληνες ανέκαθεν, από αρχαιοτάτων χρόνων, πρώτιστη και υπέρτατη αρετή εθεωρείτο η ελευθερία.

Αρετή, η σταθερή θέληση, ή ακλόνητη απόφαση να υπερασπιζόμεθα την γη και τον Πολιτισμό μας όχι μόνο με λόγια.

Η δυσκολία του χώρου που ανέκαθεν κατοικούμε απαιτεί την εφαρμογή της αρετής αυτής με έργα. Και το έργο τούτο είναι αίμα και θυσία.

Ο Όμηρος, ο Αισχύλος, ο Σωκράτης, ο Πλάτωνας διδάσκουν, παιδεύουν, νουθετούν, εξορκίζουν τους παίδας Ελλήνων. Εις οιωνός άριστος αμύνεστε περί πατρίς.

Και στο Βυζάντιο, ως προσωποποίηση όλων των αρετών, ως Κεχαριτωμένη - ως Θεομήτωρ - ως Μεγαλόχαρη, τώρα ως υπέρμαχος Στρατηγός καθοδηγεί τα Ελληνικά Όπλα και υπερασπίζεται τη Βασιλεύουσα.

Δεν είναι τυχαίον επίσης ότι ο Σύνδεσμος Εφέδρων Αξιωματικών, κατά παράδοσιν πλέον, φέρει την ευθύνην της εκφώνησης του Πανηγυρικού της Ημέρας των Ενόπλων Δυνάμεων.

Οι Έφεδροι Αξιωματικοί οι οποίοι επιλέγονται ως το άνθος του Ελληνικού Λαού μαζί με τους μόνιμους Αξιωματικούς και τα Στρατευμένα Νειάτα, αποτελούν την ασπίδα και το δόρυ συγχρόνων του Ελληνικού Έθνους.

Δια τούτο και ο Ελληνικός Λαός, υπήρξε και είναι πάντα, στο πλευρό των στρατευμένων παιδιών του, υπέρ Ενόπλων Ελληνικών Δυνάμεων.

Ζήτωσαν οι Ένοπλες Δυνάμεις!».

(Aπόσπασμα απο πανηγυρικό λόγο της ημέρας του Προέδρου των εφέδρων Αξιωματικών, Νομίατρου, κ. Γεωργίου Κουρή, πηγή:http://www.mykefalonia.com)


[αναδημοσίευση από: http://orthodox-world.pblogs.gr ]

Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού

http://www.ime.gr/

Το Ίδρυµα Μείζονος Ελληνισµού (ΙΜΕ), το οποίο εµπνεύστηκε, δηµιούργησε και χρηµατοδότησε η οικογένεια Λαζάρου Εφραίµογλου, είναι Νοµικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου µε κοινωφελή, πολιτιστικό, µη κερδοσκοπικό χαρακτήρα και έδρα την Αθήνα. Η ίδρυσή του κυρώθηκε... το 1993 µε νόµο της Βουλής των Ελλήνων. Βασικός σκοπός του Ιδρύµατος είναι να διατηρήσει ζωντανή την ιστορική µνήµη και την ελληνική παράδοση, να κάνει συνειδητή την οικουµενική διάσταση του Ελληνισµού, να προβάλει τη συµβολή του στην εξέλιξη του πολιτισµού, έτσι ώστε το παρελθόν να αποτελέσει σηµείο αναφοράς για τη διαµόρφωση του παρόντος και του μέλλοντος και να εµπνευστεί και πάλι η σύγχρονη σκέψη από το ελληνικό πνεύµα. Η διάδοση του ελληνικού πολιτισµού και της ελληνικής ιστορίας, µε οποιοδήποτε τρόπο και µέσο προσφέρεται, είναι ο πρωταρχικός στόχος, µέσω του οποίου θα επιτευχθεί ο σκοπός της δηµιουργίας του Ιδρύµατος. Ο πρωτοποριακός χαρακτήρας του Ιδρύµατος διαφαίνεται ήδη από τις καταστατικές επιταγές, µία εκ των οποίων προβλέπει η υλοποίηση των στόχων να στηρίζεται στις δυνατότητες που παρέχει η νέα τεχνολογία. Έτσι πολύ νωρίς η διοίκηση του Ιδρύµατος προχώρησε στην αξιοποίηση του Διαδικτύου και παρουσίασε στην ελληνική και τη διεθνή κοινότητα τους πρώτους ελληνικούς κόµβους ιστορικού περιεχοµένου. Ταυτόχρονα, δηµιούργησε πρωτοποριακό εργαστήριο τρισδιάστατων αναπαραστάσεων, η πρώτη εργασία των οποίων, ενταγµένη σε ένα ντοκιµαντέρ, απέσπασε το 1ο Βραβείο Αρχαιολογικού ντοκιµαντέρ στην Αµιένη. Σήμερα τα προγράμματα του ΙΜΕ έχουν αυξηθεί πολύ, όπως ο κάθε επισκέπτης του κόμβου μπορεί να διαπιστώσει. Παράλληλα, το ΙΜΕ διαθέτει τον «Ελληνικό Κόσμο», το Κέντρο Πολιτισμού του Ιδρύµατος, που εγκαινιάστηκε το 1998 και καταλαµβάνει έκταση 60 στρεµµάτων. Βρίσκεται στην οδό Πειραιώς 254, στον παλιό βιοµηχανικό άξονα Αθήνας-Πειραιά, εκεί όπου η µνήµη συναντά τη νεότερη ταυτότητα της πόλης. Ο χώρος αναδιαµορφώνεται συνεχώς για να καλύψει τις διαρκώς αυξανόµενες ανάγκες του Κέντρου. Οι παραγωγές του Ιδρύµατος διαµορφώνονται και υλοποιούνται σχεδόν αποκλειστικά από οµάδα µόνιµων συνεργατών, οι οποίοι, στην πλειονότητά τους, στεγάζονται, µαζί µε τις διοικητικές υπηρεσίες, στο Ερευνητικό Κέντρο, στην περιοχή του Θησείου. Το προσωπικό αποτελείται από: αρχαιολόγους, ιστορικούς, µεταφραστές, επιµελητές κειµένων, αρχιτέκτονες, µουσειολόγους, µουσειοπαιδαγωγούς, µηχανικούς πληροφορικής, γραφίστες, παραγωγούς οπτικοακουστικών µέσων και δηµιουργούς τρισδιάστατων ψηφιακών αναπαραστάσεων, πολλοί εκ των οποίων είναι κάτοχοι µεταπτυχιακού τίτλου ή διδακτορικού. Οι γνώσεις, η δηµιουργικότητα και ο σωστός προγραµµατισµός έχουν συµβάλει στην ολοκλήρωση προγραµµάτων, το περιεχόµενο των οποίων βοηθά στην επίτευξη των στόχων του ΙΜΕ.

πηγή: http://www.facebook.com/profile.php?id=1549904585#!/ime1993

ΝΕΚΡΟΣ ΛΥΚΟΣ ΣΤΟ ΒΟΥΡΙΝΟ‏

Θεσσαλονίκη, 19.11.10

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ

Θηλυκή λύκαινα σκοτώθηκε από λαθροθήρες

Στους πρόποδες του όρους Βούρινου, στο δήμο Σιάτιστας και στο Δ.Δ. Παλαιοκάστρου
βρέθηκε νεκρή λύκαινα 7 ετών.
Η Ομάδα Άμεσης Επέμβασης και Ενημέρωσης του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ που έσπευσε στην περιοχή,
διαπίστωσε ότι το ζώο θανατώθηκε πριν από τρεις ημέρες. Το ζώο φέρει τραύμα από
πυροβόλο όπλο στο αριστερό πλευρό ενώ είναι δεμένο με σκοινί στο μπροστινό δεξί πόδι,
γεγονός που αποδεικνύει ότι σύρθηκε από το σημείο που πυροβολήθηκε ως το σημείο που
βρέθηκε νεκρό.
Η έλλειψη αποτελεσματικής φύλαξης από τους αρμόδιους φορείς ευνοεί την παράνομη
δραστηριότητα λαθροθήρων στην περιοχή και την εμφάνιση βίαιων περιστατικών σαν κι αυτό.
Αποδοκιμάζουμε το περιστατικό και ευχόμαστε να τελειώσει κάποτε το παράλογο μίσος για το
λύκο, τον πιο παρεξηγημένο κυνηγό της ελληνικής φύσης.

_______________________________________________________________________
Ο λύκος προστατεύεται σε όλη την Ευρώπη από τη νομοθεσία, με τη Σύμβαση
της Βέρνης και την Οδηγία 92/43 της ΕΕ.
Στην Ελλάδα, ο λύκος έπαψε να θεωρείται επιζήμιο είδος από το 1991 και
χαρακτηρίζεται επίσημα «τρωτό» είδος.
Οι απειλές για την επιβίωση του είδους στην Ελλάδα είναι κυρίως ανθρωπογενείς. Η
συνεχής υποβάθμιση των βιοτόπων, η μείωση διαθεσιμότητας της φυσικής λείας όπως
είναι τα οπληφόρα ζώα, η μεταστροφή της κτηνοτροφίας από ελεύθερη (εκτατική) σε
σταβλισμένη (εντατική) αλλά και η αρνητική εικόνα του λύκου στη συνείδηση των
ανθρώπων αποτελούν συνεχείς απειλές για το είδος.
Η εξόντωση της αγέλης αποτελεί ακόμη το μεγαλύτερο πρόβλημα για το είδος αφού
αυτή αποτελεί το κύριο και ζωτικό τμήμα του πληθυσμού του λύκου αλλά και του
οικοσυστήματος μιας ευρύτερης περιοχής.
______________________________________________________________________

Με την πεποίθηση ότι η «άγρια ζωή είναι κομμάτι της ζωής μας» ο ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ συνεχίζει να
δραστηριοποιείται για το λύκο που δεν πρέπει να λείψει από την ελληνική φύση, αφού
κατόρθωσε να επιβιώσει ως σήμερα.
Το Καταφύγιο του Λύκου, που λειτουργεί στην Αγραπιδιά της Φλώρινας φιλοξενεί 10 πρώην
αιχμάλωτους -από ιδιώτες- λύκους που δεν αναπαράγονται και δεν πρόκειται ποτέ να
επιστρέψουν στη φύση.

Επικοινωνία: ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ 2310 555920, Βάσω Πετρίδου 6937422537