άνοιξη, μια εποχή που τα παιδία μας ίσως δεν γνωρίσουν

….Πλουμιστά τα τσιτσεκόπα ντ’ εμορφα
Που σκουντουλιζνε,
Τα νιάτα χαιρουνταν τρεχνε αδα κι ακει
Ερχουνταν χελιδονεα και κελαηδούν
Τ’ αηδονεα…..

Ήρθε και πάλι η μαγευτική εποχή, η Άνοιξη. Τα πάντα γύρω μας πρασινίζουν και ανθίζουν. Τα πουλιά κελαηδούν γλυκά και οι πεταλούδες πετούν εδώ και εκεί. Η φύση στην πλήρη ακμή της. Τα ζώα και οι άνθρωποι χαίρονται…
Μήπως όλα αυτά μοιάζουν πια παραμυθένια; για σκεφτείτε το λίγο……!!!!
Και αν όχι ακόμα τότε θα είναι όνειρα θερινής νυχτος για τους ανθρώπους σε λίγα χρόνια. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, αν η καταστροφή του περιβάλλοντος συνεχιστεί με τον σημερινό ρυθμό, τότε σε 50 χρόνια δεν θα πρασινίζει η γη και ούτε τα πουλιά, όσα θα έχουν απομείνει δηλαδή, θα κελαηδούν.
Οι εποχές από τέσσερις οδηγούνται στις δυο, καλοκαίρι και χειμώνας. Από ένα καυτό και πολλές φορές θανατηφόρο για μερικούς καλοκαίρι θα μεταβαίνουμε σ’ έναν παγερό χειμώνα. Οι δυο, ωραιότερες κατά την γνώμη μου εποχές, άνοιξη και Φθινόπωρο θα εξαλειφτούν.
Τα παιδιά μας δε θα χαρούν τις ευωδιές που πλημυρίζουν τον αέρα την άνοιξη. Δε θα χορτάσουν τα χρώματα.
Μπορούμε να επιτρέψουμε να συμβεί αυτό στους μετέπειτα από εμάς;;;
Όχι…..
Και δεν πρέπει να επιτρέψουμε σε κανέναν να πάρει και να καταστρέψει το μέλλον των παιδιών μας!!!

Προστατέψτε το περιβάλλον….
Σώστε τον πλανήτη….

Και μην ξεχνάτε:
Το καθαρό περιβάλλον δεν το κληρονομήσαμε απ’ τους γονείς μας, αλλά το δανειστήκαμε από τα παιδιά μας…

Αφιέρωση

Αν είστε άτομο που στενοχωριέται εύκολα και τον παίρνει αμέσως από κάτω μην συνεχίσετε παρακάτω………




Η σελίδα αυτή περιέχει τρία από τα αγαπημένα μου μοιρολόγια.
Τα αφιερώνω στην μνήμη του θειου μου Λάζαρου Παπαδόπουλου που έφυγε από κοντά μας τον Ιανουάριο του 2007.

...ως το στόμαμ' η ψυμ' έρθεν

γιατρικόν σ' εμεν κι εβρέθεν...

...αέτς έτονε γραμμένον, εισε με σημαδεμένον

ασην ώρα ντ' εγεννέθα

και σον κόσμον εγώ έρθα...

Καρδίας παραπονέματα

Αλ. Παρχαρίδης

Και εγω καναν κι εδίωξα
Και καναν κι εχολοπότσα
Και κανενος χατιρ κι εχαλασα
Καναν εγω κι εκλαίντσα

Εμεν πολλοι εδιωξαν
Και πολλοι εχολοποτσανε με
Χατιρ κανεις κι εποικε με
Εμεν πολλοι εκλαιντσαν

Και εμεν τουσμαν κι εκλαιντσανε
Τουσμαν σον κοσμον κι εχω
Και εμεν οι φιλ’ εκλαιντσανε
Ο Θεον να κλενιζ’ ατς

(δείτε το βίντεο)

Για πέι με..

Στ. Σαββίδης

Αποψ ειδα έναν ορομαν
Απες σα χαμομιλα
Εκεισνε αρνιμ’ και φιλνα σε
Σ’ οματεα και σα χειλεα

Για πέι με τι, χριστιαναρ’
Σον τοπος ντο θ’ αφηνω,
Σε σον ψοπομ’ την εορτην
Τρανταφυλλον ή κρινον

Καλον κι ετον τ’ ορομαν
Εντουναν τα καμπανας
Αξυριγον το κυρτσιγαρ
Σα μαυρα απες η μανας

Για πέι με…..

Ολιγον ετον η χαρας
Τη σιμογκου λιακαδα
Το χωμα νοστιμευκεται
Τεσον την εμορφαδα

Για πέι με……

Ολιγον ετον η χαρας, τη σιμογκου λιακαδα,
Το χωμα νοστιμευκεται τεσον την εμορφαδα,
Μοιρολογο καθαν βραδυν, μαον εκειν την κισσα,
Εσυ ντ’ εραευες αρνιμ’ αυκα σα κυπαρισεα

Για πέι με………


Φωταξον ηλεν, φωταξον

Φωταξον ηλεν, φωταξον
Ας λειουνταν τα χιονεα

Ας ερχουν σο ταφοπομ’
Και μοιρολογουν τ’ αηδονεα

Και εσεις αστροπα τ’ ουρανου
Και φωταξτεν σην σκοτιαν

Και βαθην εποικαν το ταφημ’
Και απες σην υγρασιαν




Δε θα σε ξεχάσουμε ποτέ……..

Μηδέν άγαν = τίποτα το υπερβολικό

Γιατί το μέτρο θεωρείται παράγοντας ατομικής και κοινωνικής ‘’υγείας’’;

Από παλιά ακόμα το μέτρο ήταν σπουδαίος παράγοντας σε κάθε τομέα της ζωής του ανθρώπου, σε ατομικό και σε κοινωνικό επίπεδο. Όπως έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι ‘’ μέτρον άριστον’’ δηλαδή το μέτρο ή η μέση λύση είναι το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε. Επίσης έλεγαν ‘’μηδέν άγαν’’ δηλαδή τίποτα το υπερβολικό.
Όπως έλεγε και μεγάλος φιλόσοφος Αριστοτέλης ‘’ως της μεν υπερβολής και της ελλείψεως φθειρούσης το ευ, της δε μεσότητος σωζούσης’’ δηλαδή ‘’γιατί η υπερβολή και η έλλειψη φθείρουν την ολοκλήρωση, ενώ η μεσότητα τη διασώζει’’. Σε τίποτα δεν πρέπει να δείχνουμε υπερβολικό ζήλο ή υπερβολική αποστροφή. Η μέση οδός είναι η χρυσή τομή.
Αρχικά σε ατομικό επίπεδο το μέτρο ή αλλιώς η μεσότητα βοηθά τον άνθρωπο να πάρει σωστές και καρποφόρες γι’ αυτόν αποφάσεις. Διαλέγοντας την μέση οδό σε διάφορα ζητήματα της καθημερινότητας του, από τα πιο απλά ως τα πιο σύνθετα, το άτομο μπορεί να εξελιχθει προς το καλύτερο αργά και σταθερά. Η υπερβολή μπορεί να τον οδηγήσει στην καταστροφή.
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και σε κοινωνικό επίπεδο όπου οι πολίτες μιας κοινωνίας αλλά και η εξουσία της, καλείτε καθημερινά να πάρει αποφάσεις σε διάφορα κοινωνικά προβλήματα. Εκεί το μέτρο είναι σωτήριο. Οι αποφάσεις που θα παρθούν πρέπει να είναι ώριμες και απόλυτα σωστές μιας και το αντίθετο θα μπορούσε να οδηγήσει στην καταστροφή, είτε μεγάλης είναι αυτή είτε μικρής κλίμακας, αν όχι στον αφανισμό.



Λιβάρδας Χαρίλαος

Τα 7 θαύματα του αρχαίου κόσμου

Έτσι ονομάζονταν κατά την αρχαιότητα τα πιο σημαντικά και πιο ονομαστά καλλιτεχνικά δημιουργήματα. Αυτά ήταν:
1. Ο κολοσσός της Ρόδου
2. Ο ναός της Άρτεμης στην Έφεσο
3. Το άγαλμα του Ολύμπιου Δία
4. Οι πυραμίδες της Αιγύπτου
5. Ο φάρος της Αλεξάνδρειας
6. Το μαυσωλείο της Αλικαρνασσού
7. Οι κρεμαστοί κήποι της Βαβυλώνας

ο κολοσσός της Ρόδου
άγαλμα με τεράστιες διαστάσεις, στημένο στο λιμάνι της Ρόδου με το ένα πόδι στη μια προκυμαία και το άλλο στην άλλη. Κάτω από τα σκέλη του κολοσσού περνούσαν τα πλοία.

ο ναός της Άρτεμης στην Έφεσο
η λατρεία της θέας ήταν πολύ διαδεδομένη στην κυρίως Ελλάδα, στις αποικίες της Ιταλίας και της Μικρας Ασίας. Ο αξιολογότερος από τους ναούς της ήταν ο ναός της Εφέσου Αρτέμιδος, ο οποίος χτιστικά στην Έφεσο της Μικρας Ασίας που θεωρήθηκε σαν ένα από τα αφτί θαύματα του αρχαίου κόσμου.

το άγαλμα του ολύμπιου Δία
η προσωνυμία ολύμπιος οφείλεται στο ιερό βουνό Όλυμπος, που ήταν η κατοικία των θεών της αρχαίας Ελλάδας. Το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Δία που υπήρχε στο ναό, φιλοτεχνήθηκε από τον Φειδία τον 5ο αιώνα π.Χ. το 426 μ.Χ. ο Θεοδόσιος ο Β’ διέταξε να καταστραφούν οι ειδωλολατρικοί ναοί και τα αγάλματα, μεταξύ αυτών και ο μεγαλοπρεπής ναός του Δία αλλά και το άγαλμα του θεού, που βρισκόταν στο εσωτερικό του.

οι πυραμίδες της Αιγύπτου
οι πυραμίδες χτισθήκαν για να παραλάβουν στο εσωτερικό τους τάφους των Φαραώ και να τους προστατεύουν από τους τυμβωρύχους. Οι τρεις σπουδαιότερες ορθώνονται στην περιοχή της Γκίζας, στην Κάτω Αίγυπτο και κατασκευάστηκαν κατά διαταγή των Φαραώ Χέοπα, Χεφρήνου και Μυκερίνου. Από την αρχαιότητα ήδη, η πυραμίδα του Χέοπα θεωρούταν ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου, για να χτισθεί χρειάστηκαν 30 χρόνια και 10.000 σκλάβοι, οι οποίοι ανανεώνονταν κάθε 3 μήνες. Πρόκειται για κτίσμα κτισμένο εξολοκλήρου από πέτρα, που φτάνει σε ύψος τα 148 μ. και έχει τετράγωνη βάση, με μήκος πλευράς 233 μ. συνολικά ζυγίζει 6.000.000 τόνους και αποτελείται από 2.300.000 πέτρινα αγκωνάρια, από τα οποία κανένα δεν έχει μήκος μικρότερο από 3 μ. εκτός από τις στοές που οδηγούν στους νεκρικούς θαλάμους, υπάρχουν και άλλες στοές για να παραπλανούν τους ιερόσυλους τυμβωρύχους. Το γιγάντιο αυτό έργο αντιστάθηκε στη φθορά 45 αιώνων, όχι όμως κα στην ανθρωπινή λεηλασία.

ο φάρος της Αλεξάνδρειας
υπήρξε αριστούργημα της αλεξανδρινής αρχιτεκτονικής, κτισμένος στο βορειοανατολικό άκρο του μικρού νησιού Φάρος στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, απ’ όπου πήρε το όνομα του. Ήταν πολυώροφος, με ύψος περίπου 150 μ. και έφερε στη κορυφή του ένα τεράστιο άγαλμα του θεού Ποσειδώνα, που με το δεξί του χέρι έδειχνε το πέλαγος και με το αριστερό του κρατούσε την τρίαινα.

το μαυσωλείο της Αλικαρνασσού
η Αλικαρνασσός ήταν αποικία που ιδρύσαν οι Δωριείς στην Καρία της Μικρας Ασίας, και η οποία αναδείχτηκε σε σημαντικό κέντρο ιστορίας και πολιτισμού στα μικρασιατικά παράλια. Κατά τους περσικούς πολέμους η βασίλισσα της πόλης Αρτεμισία συμμάχησε με τον Ξέρξη και εκστράτευσε μαζί του εναντίον της Ελλάδας. Το όνομα της έμεινε γνωστό μαζί με το μαυσωλείο που ίδρυσε με τον αδελφό της.

οι κρεμαστοί κήποι της Βαβυλώνας
στο σημερινό Ιράκ, κοντά στη Βαγδάτη απλώνονταν κατά την αρχαιότητα η Βαβυλώνα, κτισμένη στις όχθες του ποταμού Ευφράτη. Οι κρεμαστοί κήποι της Βαβυλώνας δίκαια θεωρούνταν στην αρχαιότητα ένα από τα 7 θαύματα . υψώνονταν σε διαδοχικά επίπεδα, κάθε επίπεδο αποτελούσε ένα πλάτωμα στηριγμένο σε στύλους και αψίδες από πέτρα και τούβλο σμαλτωμένο. Τα κεφαλόσκαλα ήταν προσεκτικά σκεπασμένα με ένα παχύ στρώμα γης. Εκεί πάνω φύτρωνε μια πλούσια και ποικίλη βλάστηση όπως οπωροφόρα δέντρα, φοίνικες, θάμνοι, λουλούδια σε παρτέρια. Το νερό ανέβαινε ως την υψηλότερη βαθμίδα και από εκεί έπεφτε σε διαδοχικούς καταρράκτες, χαρίζοντας δροσιά στα φυτά και εξασφαλίζοντας την ανάπτυξη τους μέσα στον παραμυθένιο αυτό κήπο.