Στόχος οι παραολυμπιακοί του Πεκίνου
Πήρα επιτέλους πριν από λίγες ημέρες την έγκριση να δημοσιεύσω το ρεπορτάζ που έκανα στα Γιάννενα τον Ιούνιο. Το θέμα αφορά την προσπάθεια τριών ανθρώπων να φτάσουν ως την Παραολυμπιάδα του Πεκίνου στους αγώνες διπλού μεικτού σκιφ της κατηγορίας των adaptive (ΑΜΕΑ). Οι δύο είναι οι αθλητές Κωνσταντίνα Γκαράτσα και Βαγγέλης Καρέλης, ενώ ο τρίτος ο προπονητής τους Λάμπρος Ρίζος. Αυτή τη στιγμή έχουν επιτύχει δέκατη θέση στην Παγκόσμια κατάταξη σε αγώνες στο Μόναχο, όπου 8 πληρώματα πήραν κατευθείαν την πρόκριση για το Πεκίνο άρα με τη δέκατη θέση είναι φαβορί για πρόκριση στους αγώνες του Μαΐου στην ίδια πόλη.
Τον προπονητή τους, τον Λάμπρο το Ρίζο τον ξέρω πολλά χρόνια όταν ακόμα έμενε στην Αθήνα. Πιο συγκεκριμένα τον γνώρισα στο Δήμο Βύρωνα σαν συνάδελφο φίλης μου δασκάλας. Γυμναστής ο Λάμπρος πάλευε ως ωρομίσθιος μαζί με την επίσης γυμνάστρια σύζυγό του να επιβιώσουν. Δύσκολα τα πράγματα για τους γυμναστές. Λίγες ώρες διδασκαλίας στα Δημοτικά σχολεία και παράλληλα διάφορα άλλα πάρεργα σε οικοδομή κλπ τέτοιες εργασίες για να βγουν τα προς το ζην. Τα κατάφερνε όμως πάντα. Ηπειρώτης στην καταγωγή, σκληραγωγημένος και μαθημένος στις στερήσεις δεν τρόμαζε με κανένα ζόρι.
Πριν 6 ή 7 χρόνια πήρε την απόφαση και έφυγε με την οικογένεια του που στο μεταξύ αυξήθηκε με ένα γιο, στην οποία τώρα πια έχει προστεθεί και δεύτερος, να εγκατασταθεί οριστικά στον τόπο καταγωγής του και άνθισε.Στα Γιάννενα, με την πρόκληση της λίμνης μέσα στα πόδια του, ασχολήθηκε με την κωπηλασία. Ως πηδαλιούχος, λόγω ελάχιστου βάρους και σωματότυπου, κατάφερε να διακριθεί σε πολλούς παγκόσμιους και πανελλήνιους αγώνες. Πάντα του ήταν ο πιο λιτοδίαιτος στην παρέα… Αναρωτιέμαι τι τον τρέφει και είναι διαρκώς σε εγρήγορση και ετοιμότητα, ενώ οι αντοχές του μάλλον δεν γνωρίζουν όρια.
Διακρίσεις
Η σημαντικότερη διάκριση ήλθε το 1997 με την Εθνική Ομάδα Κωπηλασίας και την κατάκτηση της τρίτης παγκόσμια θέσης. Εχει και άλλες πολλές νίκες στο ενεργητικό του μεταξύ των οποίων 11 βαλκανικά μετάλλια και διακρίσεις σε πολλά πανελλήνια πρωταθλήματα. Το 2000 ήταν ανάμεσα στους δέκα καλύτερους αθλητές που επελέγησαν από τον Δήμο Ιωαννίνων για τη μεταφορά της Ολυμπιακής Φλόγας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας. Κατά την περίοδο 2000-2001 συμμετείχε με την ιδιότητα του προπονητή στην Εθνική Ομάδα Κωπηλασίας και παράλληλα με την αθλητική του ιδιότητα.Το 2003 και το 2004 (Ολυμπιακό έτος) ήταν Νομαρχιακός Υπεύθυνος του προγράμματος “ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ” για την Α/θμια και Δ/θμια εκπκαίδευση στο νομό Ιωαννίνων.
Νέα εμπειρία
Από το 2004 ξεκίνησε να προπονεί άτομα με αναπηρία (ΑΜΕΑ). Αθλητής του στο αγώνισμα (1Χ) σκιφ ανδρών με σταθερό κάθισμα κατέκτησε 6η Παγκόσμια νίκη στο Κιφού της Ιαπωνίας το 2005. Ενώ το 2006 πλήρωμα που προπονούσε στην κατηγορία (2Χ) διπλό σκιφ μεικτό (για γυναίκα και άντρα) με σταθερό κάθισμα κατέκτησε 5η Παγκόσμια νίκη στο Ηττον της Αγγλίας.Όποτε μιλούσαμε στο τηλέφωνο ή ανταλλάσσαμε ηλεκτρονικά μηνύματα και αφού με έβριζε που δεν είχα προκόψει να τον επισκεφθώ τόσα χρόνια στα Γιάννενα, διαρκώς μου επαναλάμβανε πόσο πλούσιος νιώθει και πόσο πολύ τον γεμίζει η νέα του αυτή ενασχόληση. Η αλήθεια είναι ότι μου είχε κεντρίσει την περιέργεια να πάω και να δω από κοντά τι ακριβώς κάνει. Εκείνος είχε κατέβει αρκετές φορές Αθήνα, αλλά τις περισσότερες φορές για προπονήσεις ή άλλες δουλειές και καθότι εγώ λίαν μουριέλα δεν είχα καταφέρει να τον δω. Από την άλλη ήθελα να πάω επί τόπου να δω με τα μάτια μου τι ακριβώς κάνει και να συζητήσω εκτενώς και χαλαρά -όσο γίνεται χαλαρά με το Λάμπρο - μαζί του το νέο του ενδιαφέρον που τον ενθουσίαζε τόσο πολύ.Έτσι με αφορμή την άνοδο κατά Θεσσαλονίκη μεριά αποφάσισα να κάνω επιτέλους και αυτό το ταξίδι στα Γιάννενα που διαρκώς το ανέβαλα και συνεχώς έστηνα το Λάμπρο στο πάρα πέντε.
Ο Βασίλης
Αυτή τη στιγμή εξακολουθεί να προπονεί τον 24χρονο Βασίλη Εξαρχο, ο οποίος κατάγεται από τα Γιάννενα και έχει γεννηθεί με εγκεφαλική παράλυση και ο οποίος όπως προανέφερα κατέκτησε 6η Παγκόσμια νίκη στο Κιφού της Ιαπωνίας το 2005 στο μονό σκιφ ανδρών με σταθερό κάθισμα. Ο Βασίλης συνεπέστατος στην προπόνησή του κρατά καθημερινό ημερολόγιο με τις προπονήσεις του και τις ασκήσεις που πρέπει να κάνει.Ο Βασίλης έχει τελειώσει το Λύκειο και στον ελεύθερο χρόνο του ασχολείται με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Μέχρι τη στιγμή που τον ανακάλυψε ο Λάμπρος δεν ασχολείτο με κανένα άθλημα, αλλά τώρα πια η κωπηλασία, όπως δηλώνει, έχει γίνει για εκείνον η πιο σοβαρή του ενασχόληση.
Στόχος της Κωνσταντίνας και του Βαγγέλη το Πεκίνο
Από το πλήρωμα για διπλό σκιφ (άντρας - γυναίκα), με σταθερό κάθισμα, ο άντρας αθλητής αποχώρησε για προσωπικούς λόγους και ο Λάμπρος Ρίζος αναγκάστηκε να κατέβει σε αγώνες ΑΜΕΑ στο Λουτράκι να αναζητήσει ζευγάρι για την Κωνσταντίνα που έχει το κουράγιο και τις αντοχές να ανεβαίνει από τη Λάρισα, που είναι ο τόπος καταγωγής της και κατοικίας, για προπόνηση στα Γιάννενα. Ηταν κρίμα να πάει τσάμπα ο κόπος της Κωνσταντίνας. Ο Λάμπρος ήξερε ότι ήταν απίθανο να βρει άντρα ΑΜΕΑ με γνώσεις κωπηλασίας, αλλά έψαχνε έναν άντρα τουλάχιστον με καλή φυσική κατάσταση, αθλητή, που να χρειαστεί να του διδάξει την τεχνική μόνο της κωπηλασίας και να μη χάσει χρόνο με την προετοιμασία της φυσικής του κατάστασης. Ηδη το πλήρωμα έπρεπε να συμμετάσχει σε αγώνες στις 28 Ιουλίου και στις 26 Αυγούστου του 2007 οπότε δεν υπήρχε αρκετός χρόνος για άλλες προετοιμασίες.Ετσι βρήκε τον Βαγγέλη Καρέλη έτοιμο αθλητή κατά τα άλλα και ξεκίνησαν εντατικές προπονήσεις. Κατά διαβολική (;) σύμπτωση ο Βαγγέλης ήταν συμμαθητής του αδελφού μου στο παλιό εξατάξιο Γυμνάσιο Θήβας και κατάγεται από την Βοιωτία, ενώ μένει με την οικογένεια του στη Νέα Σμύρνη στην Αθήνα, αλλά αυτό το διάστημα κατοικοεδρεύει στα Γιάννενα για τις προπονήσεις.Γνωρίστηκα και με την Κωνσταντίνα και με το Βαγγέλη. Ηθελα να είμαι διακριτική και έντιμη μαζί τους. Τους ενημέρωσα ότι θέλω να γράψω σχετικά με το θέμα τους στην σελίδα μου και έδειξαν και οι δύο πρόθυμοι και καλοδιάθετοι σχετικά με αυτό και δήλωσαν ότι δεν έχουν προκαταλήψεις ή κόμπλεξ για την κατάστασή τους.Η Κωνσταντίνα μάλιστα γνώριζε και σχετικά με τα blog και σχεδιάζει να φτιάξει και ένα δικό της όταν ηρεμήσει κάπως. Και η Κωνσταντίνα και ο Βαγγέλης έχουν οικογένεια και παιδιά που από ό,τι φαίνεται τους στηρίζουν σε αυτό τον αγώνα τους, εφόσον δέχονται να απουσιάζουν μεγάλα χρονικά διαστήματα για τις προπονήσεις.Ο Βαγγέλης και η Κωνσταντίνα αγωνίζονται γενναία αφενός για τη δική τους διάκριση και όσα αυτή θα τους εξασφάλιζε από την πολιτεία (η οποία πάντα εμφανίζεται εκ των υστέρων…), αφετέρου για τη διάκριση της χώρας μας. Όμως η χώρα μας όπως πάντα έχει έλλειψη προγραμμάτων και πόρων για τέτοιες προσπάθειες.Ο Λάμπρος Ρίζος για να εξασφαλίσει τις βάρκες και τη διαμονή των αθλητών στα Γιάννενα για τις προπονήσεις έχει δώσει προσωπικό αγώνα. Ο αθλητικός σύλλογος Ιωαννίνων δεν είναι πλούσιος και δεν μπορεί να καλύπτει τα έξοδα. Ετσι αναζήτησε βοήθεια από το δήμο και χορηγίες από ιδιώτες βγαίνοντας στο τοπικό κανάλι.Ο Δήμος Ιωαννίνων εξασφάλισε την αγορά βάρκας για το αγώνισμα του 24χρονου Βασίλη Εξαρχου. Ενώ τα έξοδα παραμονής των δύο αθλητών προς το παρόν εξασφαλίζονται από χορηγία ιδιώτη, ο οποίος θέλει να παραμείνει ανώνυμος, αλλά ο οποίος δηλώνει ότι από όταν άρχισε να δίνει βοήθεια σε διάφορες περιπτώσεις τα κέρδη του επέστρεψαν πολλαπλάσια… Ας το σκεφτεί αυτό και κάνας άλλος επιχειρηματίας…Παρακολουθώντας τον αγώνα αυτών των τεσσάρων ανθρώπων (του Λάμπρου και των τριών αθλητών) στις καθημερινές προπονήσεις ομολογώ ντράπηκα για τη δική μου μουριελίαση… Εγιναν αφορμή να αναζωογονηθώ και να νιώσω περισσότερο αισιόδοξη. Και έτσι πήρα μία μικρή γεύση για το τι δίνει στο Λάμπρο Ρίζο αυτή η ενασχόληση.Τον ρώτησα πώς και του κατέβηκε στο κεφάλι να ασχοληθεί με την προπόνηση ΑΜΕΑ. Μου απάντησε ότι το ένα κέντρισμα το δέχθηκε από τις συμμετοχές του στους διεθνείς αγώνες όπου έβλεπε να συμμετέχουν ΑΜΕΑ άλλων χωρών και αναρωτήθηκε για τη δική μας απουσία. Το άλλο κέντρισμα το έλαβε όταν είχε κάνει ένα σεμινάριο ειδικής βιωματικής αγωγής. Σε αυτό το σεμινάριο τους είχαν διηγηθεί την εφαρμογή βιωματικής αγωγής σε ένα σχόλειο για κατανόηση των συνθηκών ζωής ατόμων που είναι καθηλωμένα σε αναπηρικό καροτσάκι. Εβαλαν υγιή παιδιά να καθίσουν σε καροτσάκι, αλλά να μη σηκωθούν ούτε για την ανάγκη τους και να ζητήσουν βοήθεια όταν προκύψει. Κανένα παιδί δεν άντεξε πάνω από μία ώρα να καθίσει στο καροτσάκι, αλλά έτσι μπόρεσαν να κατανοήσουν τι σημαίνει αυτή η καθήλωση.Από τα άτομα που προπονεί ο Λάμπρος Ρίζος καθηλωμένος σε καρότσι είναι μόνο ο 24χρονος Βασίλης Εξαρχος, ενώ η Κωνσταντίνα και ο Βαγγέλης που έχουν χάσει το ένα πόδι τους σε ατύχημα κινούνται με προσθετικό μέλος. Αλλά όπως μου σημείωσε ο Βαγγέλης τα προσθετικά μέλη είναι πανάκριβα και μία πτώση στη λίμνη, που έτυχε να συμβεί σε άλλη αρτιμελή κωπηλάτισσα, θα σήμαινε μία τεράστια πρόσθετη δαπάνη για τους ίδιους, καθώς θα καταστρέφονταν το τεχνητό μέλος αν βρεχόταν. Ετσι χρειάζεται να είναι πολύ περισσότερο προσεκτικοί.
Αφιλόξενες πόλεις για τα ΑΜΕΑ
Η πόλη των Ιωαννίνων, αλλά και όλες οι ελληνικές πόλεις είναι κατασκευασμένες λες και δεν έχουν κανένα ΑΜΕΑ. Ακρως ρατσιστικές πόλεις που σκέφτονται μόνο τους αρτιμελείς κατοίκους τους και κάνουν διακρίσεις σε βάρος των υπολοίπων που είχαν την ατυχία ή να μη γεννηθούν αρτιμελείς ή να πάθουν κάποιο ατύχημα. Χωρίς πεζοδρόμια, χωρίς ειδικές ράμπες, χωρίς καμία υποδομή για να μπορούν να κυκλοφορούν και αυτοί οι άνθρωποι που αναγκάζονται να μένουν καθηλωμένοι μέσα στα σπίτια τους.Ο Βασίλης είχε εκστασιασθεί στην Ιαπωνία, όπως μου έλεγε ο Λάμπρος, βλέποντας, στο ειδικών προδιαγραφών για ΑΜΕΑ ξενοδοχείο που έμεναν, να υπάρχουν κουμπιά στο ασανσέρ για όλες τις αναπηρίες, να τους περιμένει ειδικό όχημα για αναπηρικό καροτσάκι ή καροτσάκια. Δεν ξέρω βέβαια αν και εκεί μπορούν να κυκλοφορούν έξω αναπηρικά καροτσάκια, αλλά θυμάμαι μία επίσκεψη μου στην Κοπεγχάγη το 1980 περίπου όπου είχα δει να κυκλοφορούν άνετα αναπηρικά καροτσάκια σε όλους τους κεντρικούς δρόμους της πόλης. Στην Αθήνα το μοναδικό κτίριο, από τα δημόσια, που έχω δει να επιτρέπει πρόσβαση αναπηρικών αμαξιδίων είναι το δημαρχείο Καισαριανής που χτίστηκε επί δημαρχίας Μπαρτζώκα. Αν υπάρχει και κανένα άλλο και το αγνοώ διορθώστε με. Α! Ναι και το μετρό με τα ασανσέρ. Αλλα;Δεν θα ξεχάσω όταν το ‘90 περίπου που εργαζόμουν στο ραδιόφωνο είχα παρακολουθήσει ένα συνέδριο του Εθνικού Οργανισμού Πρόνοιας. Μας είχαν δείξει ένα βίντεο με μία σκανδιναβή, αν θυμάμαι καλά, νεαρή κοπέλα που είχε γεννηθεί χωρίς χέρια. Η διαφορετική αντιμετώπιση από την κρατική πρόνοια της επέτρεπε να μένει μόνη, χωρίς δράματα και κλάψες, και να αυτοεξυπηρετείται πλήρως. Την έδειχνε να σηκώνεται το πρωί, να μακιγιάρεται, να βράζει το τσάι της χρησιμοποιώντας τα πόδια της αντί χεριών και να οδηγεί το ειδικό αυτοκίνητο να πηγαίνει στη δουλειά της. Είχα μείνει κάγκελο! Εδώ τι γίνεται;Εδώ χρειάζεται να κάνουμε εκκλήσεις σε ιδιώτες να δώσουν βοήθεια σε ανθρώπους που ήδη αγωνίζονται γενναία και μόνοι τους να βγάλουν αυτή τη χώρα από τη μιζέρια της σε όλους τους τομείς. Ο Λάμπρος Ρίζος μου εξομολογήθηκε ότι για ένα λόγο θέλει να μείνει η μνήμη του στην ιστορία: Σαν ο άνθρωπος που καθιέρωσε στην Ελλάδα το άθλημα της κωπηλασίας και για ΑΜΕΑ. Ο κάθε Λάμπρος Ρίζος και το φιλότιμό του είναι που σώζουν τελικά αυτό τον τόπο! Λάμπρο να προσέχεις τον εαυτό σου! Διότι είσαι είδος προς εξαφάνιση και εσύ και τα γενναία παιδιά που προπονείς…
UPDATE: Θεωρώ αναγκαίο να διαβαστεί αυτό το ποστ και το ανεβάζω πάλι σε νέο αντίγραφο και νέα ημερομηνία. Το θέμα αφορά την προσπάθεια τριών ανθρώπων να φτάσουν ως την Παραολυμπιάδα του Πεκίνου στους αγώνες διπλού μεικτού σκιφ της κατηγορίας των adaptive (ΑΜΕΑ). Οι δύο είναι οι αθλητές Κωνσταντίνα Γκαράτσα και Βαγγέλης Καρέλης, ενώ ο τρίτος ο προπονητής τους Λάμπρος Ρίζος. Επιχειρήσεις και επιχειρηματίες προβολή θα είναι για σας, ειδικά αν έχετε και βλέψεις στην κινέζικη αγορά.Παρακαλώ όσοι θέλουν να βοηθήσουν ας αναδημοσιεύσουν αυτό το κείμενο μήπως βρεθεί χορηγός να στηρίξει τους δύο αθλητές να καλύψουν τα έξοδα τους. Αυτά αφορούν είτε τη συντήρηση τους τις ημέρες των προπονήσεων, οι οποίες γίνονται στη Λίμνη των Ιωαννίνων και τα παιδιά ανεβαίνουν η μεν Κωνσταντίνα από Λάρισα, ο δε Βαγγέλης από Αθήνα, είτε θέματα εξοπλισμού. Ο χορηγός θα προβληθεί σε μπλουζάκια που θα φοράνε, στη βάρκα και όπου αλλού είναι εφικτό. Οποιος ενδιαφέρεται μπορεί να επικοινωνήσει με τον προπονητή των παιδιών Λάμπρο Ρίζο στο τηλέφωνο 6974888865.Είχα γράψει αναλυτικά σχετικά με αυτό το θέμα παλαιότερα και είχα κάνει ταξίδι στα Γιάννενα τον Ιούνιο του 2007, να δω το φίλο Λάμπρο Ρίζο, αλλά και ειδικά γι’ αυτό το γεγονός. Νομίζω αξίζει τον κόπο να βοηθάμε τέτοιες προσπάθειες. Είναι αφενός προβολή της χώρας μας, αφετέρου ανταμοιβή των ανθρώπων αυτών που δεν μεμψιμοιρούν με τη δυσκολία που έτυχε στη ζωή τους, αλλά είναι περισσότερο ενεργοί και από τους αρτιμελείς.
