Σο παρχαρι κι παγω
Σο παρχαρι κι παγω
Άλλο κι παρχαρευω, ούι αμαν
Θεια μερ’ εν τω κορτσοπος
Άλλο κι μασκαρευω, ούι αμαν
Τ’ εμερα τα κοσαρεα
Σην φωλεα κι οβαζνε, ούι αμαν
Τ’ εμορφα τα κορτσοπα
Εγκαλεα κι χορταζνε, ούι αμαν
Ασο προσωπομ’ εχαθεν
Ασο προσωπομ’ εχαθεν
Ολεν το χαμογελον
Τ’ αψιμο ντο καιει το ψοπομ’
Κι σβηνε ατο το νερο
Ερρωστεσεν η καρδιαμ’
Και η ψυμ’ εντον γερα
Χαρε ελα επαρ το ψοπομ’
Ντο σ’εμεν νεφιλιαρ
Θεεμ’ για αλαξον την τυχημ’
Για επαρμε ας γλυτωνω
Χρονεα εγω την ψυμ’ κλαινιζω
Και μετα τον πολεμο
Χαρε οντες θα περτς το ψοπομ’
Ζυασονα ισαν ισαν
Ντερτλην και πονεμενον εν
Τερ’ και μη βασανισα
Τον Θεο παρακαλω
Γουρπαν ψυμ’ να εινουμε
Ατου σ’εσαν τ’ οματεα
Σ’ατα τιδεν κι ταγιανευ
Ολεα ηνταν κομματεα
Έι, τον Θεο παρακαλω
Και τον Χριστο δοξαζω
Να βρικοσαι μαναχον
Φιλω, φιλω χορταζω
Ελα ψυμ’ και φερομαι
Τη σεβντας το βοτανι
Να λαρωνω την καρδεαμ’
Ντ’ εποικες περισαν’
Έι, τον Θεο παρακαλω…
Ντο να φταγω την παραν
Ντα να φταγω την παραν
Εγω εχω την χαρα
Τη χαραμ’, το στερνοκλαδιμ’,
Το κρασιμ’ και το ελαδιμ’
Ντο να φταγω τον ηλιον
Εχω το γιαβρι τεμον
Με τον φεγγον θα δουλευω
Και ατο θα γαλασευω
Θα λεγατο κατ’ ελα
Κι αμον την γα’ι’τεν κοφτα
Κατ’ αγνα σην ψυμ’ εσεβεν
Και ο νουσιμ’ επιδευεν
Ελα αρνιμ’ ασα μακρα
Ελα αρνιμ’ ασα μακρα
Ελα λεγοσε
Λασκουμε σα ερημιας
Κι αραευω σε
Ελα αρνιμ’ ασα μακρα
Να λελεβωσε
Καθουμε σα ερημιας
Κι αναμενω σε
Τα στρατας πολλα μακρα
Εμενα να λει
Πολλα η αροθυμιας
Σην ψυμ’ εν βαρυ
Ειμαι ένας τραγοδενος
Ειμαι ένας τραγοδενος
Τραγωδω και συριζω
Τ’ εμορφα τα κορτσοπα
Εγω χαρεντεριζω,
Τραγωδω την εγαπην
Για τον Ποντο τραγωδω
Τραγωδω για τον Ποντον
Και για τον ξεριζωμον
Τη λυρας το τοξαρι
Τη γαβαλ το συριμαν
Καθ’ έναν παλικαριν
Χορευ την τραγωδιαμ’
Ως το στομαμ’ η ψυμ’ ερθεν
(μοιρολόι)
Ως το στομαμ’ η ψυμ’ ερθεν
Γιατρικον σ’ εμεν κι εβρεθεν
Τ’ οματοπαμ’ σκοτινευναι
Αρχινουν κι άλλο κι εβλεπεν
Μανα τ’ οματεας κι αν κλαιγνε
Εμεν οπις κι φερνε
Μανιτσαμ’ κρατ΄την καρδιας
Εις και τ’ αλλα τα παιδιας
Αετς ετονε γραμμενον
Εισεμε σημαδεμενον
ασην ωρα ντ’ εγεννεθα
Και σον κοσμον εγω ερθα
Κοτσά Αναστάς
Άμον τον κοτζά Αναστάς κι θα ελέπς όθεν κι αν πας
Σο παρχαρι κι παγω
Άλλο κι παρχαρευω, ούι αμαν
Θεια μερ’ εν τω κορτσοπος
Άλλο κι μασκαρευω, ούι αμαν
Τ’ εμερα τα κοσαρεα
Σην φωλεα κι οβαζνε, ούι αμαν
Τ’ εμορφα τα κορτσοπα
Εγκαλεα κι χορταζνε, ούι αμαν
Ασο προσωπομ’ εχαθεν
Ασο προσωπομ’ εχαθεν
Ολεν το χαμογελον
Τ’ αψιμο ντο καιει το ψοπομ’
Κι σβηνε ατο το νερο
Ερρωστεσεν η καρδιαμ’
Και η ψυμ’ εντον γερα
Χαρε ελα επαρ το ψοπομ’
Ντο σ’εμεν νεφιλιαρ
Θεεμ’ για αλαξον την τυχημ’
Για επαρμε ας γλυτωνω
Χρονεα εγω την ψυμ’ κλαινιζω
Και μετα τον πολεμο
Χαρε οντες θα περτς το ψοπομ’
Ζυασονα ισαν ισαν
Ντερτλην και πονεμενον εν
Τερ’ και μη βασανισα
Τον Θεο παρακαλω
Γουρπαν ψυμ’ να εινουμε
Ατου σ’εσαν τ’ οματεα
Σ’ατα τιδεν κι ταγιανευ
Ολεα ηνταν κομματεα
Έι, τον Θεο παρακαλω
Και τον Χριστο δοξαζω
Να βρικοσαι μαναχον
Φιλω, φιλω χορταζω
Ελα ψυμ’ και φερομαι
Τη σεβντας το βοτανι
Να λαρωνω την καρδεαμ’
Ντ’ εποικες περισαν’
Έι, τον Θεο παρακαλω…
Ντο να φταγω την παραν
Ντα να φταγω την παραν
Εγω εχω την χαρα
Τη χαραμ’, το στερνοκλαδιμ’,
Το κρασιμ’ και το ελαδιμ’
Ντο να φταγω τον ηλιον
Εχω το γιαβρι τεμον
Με τον φεγγον θα δουλευω
Και ατο θα γαλασευω
Θα λεγατο κατ’ ελα
Κι αμον την γα’ι’τεν κοφτα
Κατ’ αγνα σην ψυμ’ εσεβεν
Και ο νουσιμ’ επιδευεν
Ελα αρνιμ’ ασα μακρα
Ελα αρνιμ’ ασα μακρα
Ελα λεγοσε
Λασκουμε σα ερημιας
Κι αραευω σε
Ελα αρνιμ’ ασα μακρα
Να λελεβωσε
Καθουμε σα ερημιας
Κι αναμενω σε
Τα στρατας πολλα μακρα
Εμενα να λει
Πολλα η αροθυμιας
Σην ψυμ’ εν βαρυ
Ειμαι ένας τραγοδενος
Ειμαι ένας τραγοδενος
Τραγωδω και συριζω
Τ’ εμορφα τα κορτσοπα
Εγω χαρεντεριζω,
Τραγωδω την εγαπην
Για τον Ποντο τραγωδω
Τραγωδω για τον Ποντον
Και για τον ξεριζωμον
Τη λυρας το τοξαρι
Τη γαβαλ το συριμαν
Καθ’ έναν παλικαριν
Χορευ την τραγωδιαμ’
Ως το στομαμ’ η ψυμ’ ερθεν
(μοιρολόι)
Ως το στομαμ’ η ψυμ’ ερθεν
Γιατρικον σ’ εμεν κι εβρεθεν
Τ’ οματοπαμ’ σκοτινευναι
Αρχινουν κι άλλο κι εβλεπεν
Μανα τ’ οματεας κι αν κλαιγνε
Εμεν οπις κι φερνε
Μανιτσαμ’ κρατ΄την καρδιας
Εις και τ’ αλλα τα παιδιας
Αετς ετονε γραμμενον
Εισεμε σημαδεμενον
ασην ωρα ντ’ εγεννεθα
Και σον κοσμον εγω ερθα
Κοτσά Αναστάς
Άμον τον κοτζά Αναστάς κι θα ελέπς όθεν κι αν πας
έτονε σταυραετός των προσφύγων ο Θεός
σ'έναν χέρ είχεν σταυρόν και σο άλλο το κανόν
Ατός έτον λεοντάρ τη Πάφρας το παλλικάρ
τον Πόντον απές σην ψύν είχεν σην ταραμονήν
έτον για να γουρταρεύ άμαχους να προστατεύ
Την πατριδαν ατ’ που χαν’ ες αγιατρευτον γεραν
Με τα δοντεας να κρατεις τα χωραφεας και την γης
Την σημαιαν κρατ’ σο χερ και σο άλλο το μαχαιρ’
Λογια τη Κοτσα Αναστας να θυμασε οθεν πας
