...σε μια ψυχή

αφιερωμένο σε μία ψυχή που από χθες το απόγευμα έφυγε από τον κόσμο αυτό και πλέον μας βλέπει από ψηλά μαζί με όλους τους άλλους "Πατσέους" στην γειτονία των αγγέλων.

... στην Κωνσταντίνα από την Καστοριά που έφυγε στα 42 της

το μοναχοπαίδ'

Σην πορτάμ' εστάθες Χάρε ντο εφτάς
και τεμόν τ' αρνοπον θέλτς να πέρτς και πας
και σα γειτονίας ντο δουλείαν έις
πονεμένα ψύα έρχεσε και καίς.

Και σον άλλον κόσμον κι ερτε καλοκαίρ'
πίσσα και σκοτία, ήλος ξάι κι μπαίν
το γιαβρίμ' εχπάστεν, το μοναχοπαίδ'
αφς το παλιοκάριμ' και έπαρ' εμέν.

Το πουλόπομ' έτον τσιτσέκ σο παρχάρ'
άνοιξης κλαδόπον, τρυφερόν βλαστάρ,
έφκερον το σπίτιμ' χώρις το παιδίμ'
πονεί το καρδόπομ', κλαίει ατό η ψύμ'.

από το cd του Μπάμπη Ιορδανίδη "Παρχαρόπουλον"

ο Κωστής Κρήτη είπε...

και τώρα ένα άρθρο που λίγοι γνώριζαν μα πολλοί το περιμέναν.....
όλα τα σχόλια του Κωστη μαζί σε ένα κείμενο....
14 γαργάλιστικά σχόλια που στο κάθε ένα απ' αυτά κ΄ρυβεται και μια θεωρεία που μόνο το μύαλο ενός στοχαστη θα μπορουσε να συλαβει..... (χαχαχαχα!!!!)
απολαύστε τα....
και ενοηται οτι περιμένω τα σχόλια σας!!!!


-> Λοιπόν, κοίταξε να δεις.
Η ιστοσελίδα σου είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Πολλοί θα μπορούσαν να τη χαρακτηρίσουν και πάγκαλη.
Με υπέρτατη εκτίμηση και βαθύτατο σεβασμό, σαν ενημερώνω, εσάς αγαπητό μου κοινό, ότι υπάρχω και εγώ. Επίσης, σας προσκαλώ όλους, τον Αύγουστο στο χωριό μου , Απάνω Ασίτες Ηρακλείου Κρήτης, να γλεντίσουμε και να γίνουμε ολόχεστοι από το ποτό, με τον Νικηφόρο Αεράκη.

14 Μάρτιος 2009 4:08 μμ

-> I'm Back!!!!
ΚΡΗΤΗ + ΠΟΝΤΟΣ!!!!!
Η ιστοσελίδα σου γαμάει και δέρνει.
Επίσης, μου δημιουργεί μες στον ιστό μου, μια αλληλεπιδρική σύγκρουση, η οπόια σε συνδιασμό με τη φυγόκεντρο δύναμη του δαιδαλώδους μυαλού μου,καταλήγει στην αρχή της δεδηλωμένης.
Συπερασματικά, οδηγεί σε μια κρίση του εγώ μου.

Με εχτίμηση, Κων/νος, ο εν Μυτιλήνην.

14 Μάρτιος 2009 4:18 μμ

-> Φιλάρα μου. Άκουσέ με εδά καλά...Η ιστοσελίδα σου είναι καταπληκτική, με πολύ ενδιαφέροντα και συνάμα πολύπλοκα θέματα, τα οποία με συναρπάζουνε. Εκτός από 'τονά, πρέπει να 'σαι Το Μυαλό για να τα σκεφτείς και να τα φέρεις εις πέρας. Μιας κι από όσο κατέχω είσαι ΠΤήτης, δλδ. σπουδάζεις σε μια πολύ δύσκολη σχολή και κάνεις κάθε μέρα μαθήματα (λέμε τώρα)!!!

15 Μάρτιος 2009 6:50 μμ

-> Ε, αφού με περιμένετε θα ξαναγράψω...

Όπως προείπα, η αρχή της δεδηλωμένης, όταν έρχεται αντίθετα με τη φυγόκεντρο δύναμη, μπορεί να προκαλέσει ανεπανόρθωτες συνέπειες στο μυαλό και την κρίση του ανθρώπου. Πιο συγκεκριμένα, ο άνθρωπος, μη μπορώντας να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του μυαλού του, λόγω του φωτοχημικού νέφους, θα οδηγηθεί τελικά σε μια κατάσταση μισσαλοδοξίας και εσωτερικής ανευλάβειας. Ακόμα, η κατάσταση μπορεί να επιδεινωθεί με την κατακκερμάτωση του ινώδους ιστού, ο οποίος, όταν έρθει σε επαφή με το γεράκι της Μάλτας, θα προκληθεί αντίδραση κατά την οποία το Σαν Φρανσίσκο θα καταστραφεί συθέμμελα.

Παιδιά, μέχρι την επόμενη παρέμβασή μου, έχετε γεια!!!

17 Μάρτιος 2009 12:38 μμ

-> Να 'μαι πάλι αλάνια μου...
Καινούρια μέρα, καινούρια παρέμβαση δική μου!!

Το θέμα μας σήμερα είναι αφενός τι κατεβάζει η θυελλώδης σκέψη μου και αφ' εταίρου η λέξη προύστησαν και ότι συνεπάγεται αυτής.

Λοιπόν που λέτε, η λέξη προύστησαν, μετά από έρευνα δική μου, διεξοδική, έχει πολλές ερμηνείες. Μια από αυτές είναι η εξής:
Την περίοδο του Μεσοπολέμου (1919-1939), η ταραχώδης σκέψη μου, ενισχυμένη και από την οικονομική κρίση, αποτέλεσε σημείο αναφοράς για τα ριβονουκλεϊκά οξέα. Ο ρετροϊός, ο οποίος πρωτοεμφανίστηκε το 1990, περιθωριοποίησε το μάτι, ενώ παράλληλα κατέστησε αδύνατη την εφέυρεση της μηχανής του χρόνου. Η λέξη προύστησαν δεν ξέρω τι σημαίνει. Σας κράτησε το ενδιαφέρον, όμως, ε??

Μέχρι την επόμενη παρέμβασή μου... Έχετε γειά!!

18 Μάρτιος 2009 4:00 μμ

-> Αυτή η παρέμβαση γίνεται μετά από επιθυμία του φίλου μου Χάρη, που μου ζήτησε να σχολιάσω στην Αειφόρο ανάπτυξη.

Λοιπόν χάρη, άκου να δεις... Η αειφόρος ανάπτυξη βασίζεται στην θεωρία του Μαρξ για την αεροναυπηγηκή. Παίρνοντας λοιπόν ως παράδειγμα το πως πετάει η στρουθοκάμηλος ή η κότα, καταλαβαίνουμε ότι η αρχή της ισότητας παρουσιάζει μεγάλες και τραγικές ανωμαλίες.Ο αέρας, που εισέρχεται από την αναπνευστική οδό, διοχετεύεται στο σύμπαν όπου και διαθλάται και προσβάλλει άλλα συστήματα πλοήγησης (4-1-2-1-2).

Μέχρι την επόμενη παρέμβασή μου... Έχετε γειά!!

18 Μάρτιος 2009 4:22 μμ

-> Έφτασε λοιπόν η ώρα για μια ακόμα παρέμβαση!!

Το θέμα μας σήμερα είναι η Φεντερασιόν, μια εταιρία η οποία αποσκοπεί στο να επιδιορθώσει μια κατάσταση εντελέχειας. Χαρακτηριστικό επίτευγμά της είναι ο άνθρωπος με φτερά. Σύμβολο της ελευθερίας και της διορατικότητας διαμέσω του νου.

Όσον αφορά τα μιτοχόνδρια, η παραγωγή πρωτεϊνικής τοξίνης ελλοχεύει υπέρλαμπρους γεωφυσικούς πόρους. Παρ' όλα αυτά, ο Βενιζελισμός, σε συνδιασμό με τους κοκκίτες και τους βάκκιλους του προπανίου, δημιουργεί βαθυστόχαστα χάσματα στην ιστορική διαδρομή.
Συμπερασματικά, μια μαύρη τρύπα θα επιδιώξει να καταβροχθίσει τον ανιδιοτελή αστέρα.

Μέχρι την επόμενη παρέμβασή μου, σας χαιρετώ!!!

20 Μάρτιος 2009 11:48 πμ

-> Κοπέλια, ήντα γίνεται??
Ανοίξτε τ΄αυτάκια και ακούστε με προσεκτικά!!!

Το σημερινό θέμα, σας αρέσει δεν σας αρέσει, είναι η αμιψεισπορά.

Η αμιψεισπορά λοιπόν, καταλήγει στο έγγραφο Χάτι Χουμαγιούν, κλείνοντας ένα φαντασμαγορικό κεφάλαιο στην ιστορία των όντων. Όμως, η θεωρία της σχετικότητας (την οποία θα σας αναλύσω σε μετέπειτα παρέμβαση μου), συνάδει στην αποπεράτωση του οιδήματος, το οποίο προκαλείται από τις αμυχές του πέλματος του οιδίποδα και του Γέτι.

Όσον αφορά τον ανιδιοτελή αστέρα, τον οποίο ξέσκισε χθες η ΠΑΝΑΘΑ και τον οποίο είχα προαναφέρει σε προηγούμενη παρέμβασή μου, κυνδυνεύει να εκλείψει. Στην κατάσταση αυτή οδηγήθηκε από τα εκατομμύρια κβάζαρς που τον πολιορκούσαν και στην μαύρη τρύπα που τον κατάπιε εντελώς...to be continued...

Και μια μαντινάδα για το τέλος:
Έχασα την αγάπη μου κι έμεινα μοναχός μου, και τραγουδώ τον πόνο μου για να περνά ο καιρός μου!!!

Παιδιά, τα λέμενε!!!

23 Μάρτιος 2009 1:47 μμ

-> Γειά σας. Απογευματινή παρέμβαση γιατί έτσι μ΄ αρέσει!!!!

ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΣΧΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ = Super ουάου θέμα!

Αρχικά, ο Ντυρκέμ, τόνισε ότι το φερέφωνο της τηλεπικοινωνίας ασπάζεται και συνέχει την πολλαπλότητα. Στην περίπτωσή μας, όμως, το μονόφθαλμο Γέτι, εμφανίζεται κάθε αργά, στο λυκόφως της αποπεράτωσης της θεοσοφικής προπαγάνδας. Παράλληλα, ο αποσπερίτης αντιβαίνει στους νόμους του Νεύτωνα, περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων ενώ η Συνθήκη ειρήνης της Λοζάνης αποστασιοποιείται από τις πολιτικές εξελίξεις των ουτοπικών βραχέων κυμάτων. Τέλος, η έντονη σεξουαλικότητα του Πλατυπόδη, οφείλεται μάλλον στην έλλειψη ζυγοσταθμίσεως των εμπρόσθιων τροχών, ξαναλέω ΜΑΛΛΟΝ!!!

Αν δε σας δω θα σμίξουμε!!!

23 Μάρτιος 2009 6:26 μμ

-> Δεν έχω ώρα για χαιρετισμούς και μαλακίες!!

Το όραμα της θεοσοφικής προπαγάνδας απορρέει από την εκωφαντική σύντηξη του ποώδους κάκτου και ελλοχεύει βαρυσήμαντες συναίπειες για τη ανθρωπότητα. Συγκεκριμένα, το παραισθησιακό φάσμα, όταν ενωθεί με τα κρυπτονύτια δημιουργεί ραδιενεργές αράχνες, οι οποίες στην ουσία προδικάζουν το θεό.

Δείτε την ταινία zeitgeist (the movie) και θα καταλάβετε τι εννοώ. σ.σ. πλάκα κάνω, δεν θα καταλάβετε τίποτα απολύτως αλλά αξίζει να δείτε την ταινία και να κρίνετε μόνοι σας τα όσα διαδραματίζονται εκεί.

Μέχρι την επόμενη παρέμβασή μου, σας χαιρετώ!!
see ya!!!

26 Μάρτιος 2009 11:31 πμ

-> Παιδιά το αποψινό μας θέμα προς διερεύνηση και διατριβή είναι η Πελοπιδική Θεωρία.

Και, γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε, η πελοπιδική θεωρία μας επηρεάζει όλους, άμεσα η έμμεσα. Προφανώς, η συσχέτισή της με το θεώρημα του Θαλή είναι αβάσιμη, καθώς δημιουργεί αναπάντητα ερωτήματα, υπαρξιακά, σαν τη γριά από την Σονάτα του Σεληνόφωτος. Παιδιά, η σημερίνη μου παρέμβαση θα διακοπεί λόγω προσωπικής μου ασθένειας, θα συνεχίσω τον ειρμό μου σε μετέπειτα παρέμβασή μου......

31 Μάρτιος 2009 6:29 μμ

-> Τώρα θα σας αναλύσω και μάλιστα θα σας αποδείξω ότι το σκάκι υπερτερεί του παιχνιδιού των πεσσών, δηλαδή του ταβλιού, αν μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι.

Αρχικά, το σκάκι είναι ένα διανοητικό παιχνίδι. Παιχνίδι υπομονής και στρατηγικής. Χρειάζεται δηλαδή ένα Α' διανοητικό επίπεδο για να το κατανοήσεις και να παίξεις με επιτυχία. Αντίθετα, το τάβλι είναι ένα παιχνίδι για τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα που ασχολούνται με αυτό για να περάσει η ώρα. Επίσης, στο τάβλι, τα ζάρια σου υποδικνείουν ποιά θα είναι η επόμενη κίνηση, ενώ στο τάβλι ακολουθείς τις οδηγείες του μυαλού σου, χωρίς κανένα περιορισμό. Συνοπτικά, στο σκάκι πρέπει να κάτσεις και να σκεφτείς καλά την επόμενη κίνηση, θέτοντας το μυαλό σου, ή πολλές φορές το ένστικτό σου σε λειτουργία. Αυτό, όχι μόνο απελευθερώνει το μυαλό και το αναγκάζει να αναζητήσει όλες τις πιθανές κινήσεις, αλλά πολύ περισσότερο το κρατάει ενεργό και έτοιμο γαι κάθε πιθανή πρόκληση ενώ παράλληλα σου δίνει μια αίσθηση αυτοπεποίθησης και σε κάνει να έχεις εμπιστοσύνη στις δυνατότητές σου. Από την άλλη μεριά, το τάβλι σε αποχαυνώνει και σου δημιουργεί μια κατάσταση άνοιας με αποτέλεσμα να μην έχεις καμία επαφή με το περιβάλλον πλέον, παρά μόνο με τα δύο κυβάκια που ονομάζονται ζάρια.

Ελπίζω να κατανοήσατε τα όσα προαναφέρθηκαν. Αν όχι, τότε καλό θα ήταν να αφήσετε τα ζάρια και να ξεκινήσετε να παίζετε σκάκι, μπας και σωθούμε γαμώ την τρέλα μου!!!!

Τα λέμενε αλάνια μου!!

3 Απρίλιος 2009 10:55 πμ

-> Λοιπόν θα αναρτήσω ένα σχόλιο, όχι επειδή το θέλω αλλά γιατί επιβάλλεται...

Αρχικά, θέλω να συγχαρώ τον αρχισυντάκτη αυτής εδώ της σελίδας για το ότι έδειξε την συναισθηματική του φύση με το άρθρο για την μαζική θανάτωση λύκων και να του πω ότι συμπάσχω και εγώ (αν και αυτό πάει αντίθετα στη αναίσθητη φύση μου). Επιπλέον, θέλω να απολογηθώ στον αρχισυντάκτη αυτής εδώ της σελίδας διότι τον ανάγκασα να περιμένει το σχόλιό μου από το πρωί. Αλλά έψαχνα να βρω θέμα, για να μην αναφέρω ότι βαριόμουνα να σηκωθώ απ' τον καναπέ :)!!!!!!!

Λοιπόν, Πελοπιδική θεωρία σ.σ. είχε δικοπεί η παρέμβασή μου λόγω μιας ασθένειας που με ταλεπώρησε εκείνη την ημέρα. Η πελοπίδια θεωρία δεν έχει καμιά σχέση με τον Πελοπίδα αλλά μας λέει ότι εάν ένα αντικείμενο βρέθει σε κατάσταση έκστασης και νιρβάνας, τότε, κάτω από ορισμένες συνθήκες μπορεί να αλλάξει συμπεριφορά και πολλές φορές και υπόσταση. Η φάση κατά την οποία ένα αντικείμενο ή ένα ον τέλος πάντων αλλάζει κατάσταση ονομάζετααι φάση αναπροσαρμογής. Βεβαίως, η μορφή και η συμπεριφορά που θα έχει ένα αντικείμενο μετά την φάση την αναπροσαρμογής είναι προκαθορισμένες (όχι απ' το θεό αλλά από την ίδια τη φύση του αντικειμένου). Κατά το 2ο στάδιο, δηλ. μετά την αναπροσαρμογή, το πράγμα αποκτά μια εντελώς καινούρια συμπεριφορά με άγνωστες συναίπειες.

10 Απρίλιος 2009 6:11 μμ

-> Εχτές, καθώς άραζα στο κρεβάτι μου κατά τις 07:10 (έχοντας ξυπνήσει από τις 06:30) και όντας απορροφημένος στις αβέβαιες σκέψεις του χαοτικού μυαλού μου, μια αμυδρά πεφωτισμένη σκέψη διαπέρασε σαν ηλεκτρική εκκένωση τον εκλεπτυσμένο νου μου και με έκανε να αναρωτηθώ
γιατί υπάρχω.
Η ύπαρξή μου οφείλεται κατά κύριο λόγο σε ένα γεγονός που έλαβε χώρα την Τετάρτη 10 Ιανουαρίου του έτους 1990 λίγο μετά τις 5:00 το απόγευμα, καθώς το λυκόφως είχε απαλά αγκαλιάσει τις κορυφές των βουνών στον ορίζοντα και ο ήλιος έιχε αρχίσει να υποχωρεί και να ανοίγει δρόμο για το φεγγάρι να αναδευτεί στον ξάστερο ουρανό της Ρόδου. Τα πάντα την ημέρα εκείνη προμύνειαν ένα συνταρακτικό γεγονός που θα ταλάνιζε τον κόσμο. Την γέννηση ενός ατόμου που θα έδινε μια τελείως διαφορετική νότα στην καθημερινότητα όλων μας. Τη γέννηση ενός Θεού. Η κόκκινη, γεμάτη μίσος αυγή έκανε την εμφάνισή της καθώς ο ήλιος ξεπρόβαλε δειλά-δειλά πίσω από τις παρυφές του Αττάβυρου (βουνό της Ρόδου). Ωστόσο, μια περίεργη ως και τρομακτική αίσθηση ηρεμίας και νηφαλιότητας πλανιόταν στην ατμόσφαιρα και την έκανε άκρως αποπνικτική. Όταν ο ήλιος μεσουράνησε, η περίεργη αυτή νηνεμία επικρατούσε ακόμα κι έκανε τους πάντες να αναρρωτηθούν τι διαφορετικό θα συνέβαινε εκείνη την ημέρα και θα ήταν τόσο σημαντικό. Καθώς πλησίαζε λοιπόν η στιγμή της γέννησής μου, ολάκερη η φύση αναγκάστηκε να αναθεωρήσει και να δηλώσει υποταγή στον ένα και μοναδικό θεό που σε λίγες στιγμές θα έκανε αισθητή την παρουσία του. Σε λίγες στιγμές, επρόκειτο να γεννηθεί ο Ένας, ο Άρχοντας της Γης και τον όντων, ΕΓΩ!!!
Καταλαβαίνετε λοιπόν πως η γέννησή μου μόνο τυχαία δεν ήταν και αποσκοπούσε στην σωτηρία του κόσμου. Ενός κόσμου που χωρίς την δική μου σύμπραξη δεν θα επιβίωνε εδώ και 4.2 δισεκατομμύρια χρόνια.
Όμως τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως όλοι ελπίζαμε καθώς εγώ έδειξα πλήρη αδιαφορία για τον κόσμο και τον άφησα στο έλεος της φύσης, να τον φθείρει ο χρόνος. Το μόνο που με ενδιέφερε και με εδιαφέρει ακόμα, είναι ο εαυτός μου! Οπότε όλοι οι άλλοι μπορείτε να πάτε να ............!!!! Εδώ που τα λέμε... γιατί δεν το δοκιμάζετε??

(Μην πάρετε στα σοβαρά τα τελευταία λόγια....... τα εννοούσα!!!!!)

[Πάντα η Κρήτη διαφορά έχει απ' τσ' άλλους τόπους, γιατί έχει Αντάρτικη ψυχή και κουζουλούς ανθρώπους].

θα τα ξαναπούμε, ελπίζω...

14 Απρίλιος 2009 2:00 μμ

αφιερωμένο στον Κωστή.....

τον εν Μυτιλήνην (κλεμένο αυτό!!!)

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΔΙΔΑΧΗ
ΕΠΙ ΤΗ ΛΑΜΠΡΟΦΟΡΩ ΑΝΑΣΤΑΣΕΙ
ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

«Ιδού γάρ ημίν παραγέγονεν η ποθεινή καί σωτήριος εορτή, η αναστάσιμος ημέρα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, η της ειρήνης υπόθεσις, η της καταλλαγής αφορμή, η των πολέμων αναίρεσις, η του θανάτου κατάλυσις, η του διαβόλου ήττα».

Αγαπητοί μου αδελφοί,
Μας αξίωσε καί πάλιν, ο φιλάνθρωπος Θεός, μέ αισθήματα πνευματικής ευφροσύνης, νά φθάσουμε στήν κορυφαία καί ευλογημένη αυτή νύχτα της αγίας πίστεώς μας καί νά εορτάσουμε τήν λαμπροφόρο Ανάσταση του Κυρίου καί Σωτήρος μας Ιησού Χριστού.
Η εμπειρική μαρτυρία της Αναστάσεως πάνω στήν οποία θεμελιώνεται η πίστη μας, χαρίζει ελπίδα καί δύναμη στόν βασανισμένο καί πληγωμένο από τήν αμαρτία άνθρωπο. «Πού σου θάνατε τό κέντρον; Πού σου Άδη τό νίκος;», ρωτά ο Απόστολος Παύλος καί ο ιερός Χρυσόστομος απαντά: «Ανέστη Χριστός καί σύ καταβέβλησαι». «Ανέστη Χριστός καί νεκρός ουδείς επί μνήματος». Βιώνοντας μέ τρόπο όχι συναισθηματικό καί επιφανειακό αλλά βαθειά πνευματικό καί εκκλησιαστικό τό γεγονός της Αναστάσεως, ζούμε σέ όλο της τό μεγαλείο, τήν αγάπη του Θεού πού μας ελευθέρωσε από τήν φθορά καί τόν θάνατο καί μας «συνεζωοποίησε» διά του Χριστού σέ μία καινούργια ζωή. Ο θείος Απόστολος καί πνευματικός μας πατέρας καί διδάσκαλος, Παύλος μας βεβαιώνει ότι όπως αναστήθηκε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, έτσι θά αναστηθούμε όλοι μας κατά τήν εσχάτη ημέρα.
Ο Χριστός μέ τήν Ανάστασή Του επιβεβαίωσε ότι, η εν πνεύματι Θεού διακηρυχθείσα από τούς προφήτες ανάσταση των νεκρών δέν αποτελούσε μία υποκειμενική μόνο προσδοκία του ανθρώπου, αντίστοιχη μέ τίς μυθολογικές διηγήσεις άλλων θρησκειών, αλλά μία απτή πραγματικότητα της οποίας πρωτεργάτης υπήρξε ο ίδιος, ο «γενόμενος πρωτότοκος εκ των νεκρών» Κύριος. Ο Θεάνθρωπος Ιησούς, είναι ο γνήσιος δούλος του Θεού, ο νέος γενάρχης των ανθρώπων, ο οποίος σηκώνει θεληματικώς τό βαρύ φορτίο των ανθρωπίνων αμαρτιών «γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε Σταυρού», προκειμένου νά εκπληρώσει τήν αιώνια καί μοναδική αποστολή Του, πού είναι η σωτηρία του ανθρώπου. Ο Χριστός εσταυρώθη γιά τίς αμαρτίες μας καί αναστήθηκε γιά τήν δικαίωσή μας. Ο Κύριός μας αναστήθηκε εκ νεκρών, επιτρέποντας στόν ολόλαμπρο ήλιο της Αναστάσεώς Του νά αναζωογονήσει ολόκληρη τήν κτίση. Γέμισε τόν κόσμο μέ τό φως της δόξης Του καί τήν χαρά του ουρανού, επανέφερε στήν ανθρωπότητα τήν ελπίδα, προσφέροντας τόν Εαυτόν Του, «τόν άρτον τόν εκ του ουρανού καταβάντα», ως φάρμακον αθανασίας καί ζωής.
Ο Αναστάς Κύριος, η ακένωτη πηγή της ζωηφόρου αυτής φωτοπλημμύρας, σκορπίζει φιλοστόργως τό φως της Θεότητός Του σέ ολόκληρο τόν κόσμο καί κατερχόμενος θεοπρεπώς διά του θανάτου Του στόν σκοτεινό Άδη, λαφυραγωγεί τόν θάνατο, καταργεί τήν δύναμη του διαβόλου, καταλύει τήν υπαρξιακή οδύνη, γίνεται ο πρωτότοκος των νεκρών, συνανιστά τόν άνθρωπο καί εγκαινιάζει τήν απαρχή μιάς καινούργιας ζωής. Μετά τήν Ανάσταση του Κυρίου όλα είναι πλέον νέα.
Η εφετεινή Ανάσταση, αδελφοί μου, εορτάζεται μέσα σέ ένα κλίμα έντονης αγωνίας, ανασφάλειας, αβεβαιότητος, δυσαρέστων καταστάσεων πού πλήττουν τίς αντοχές της κοινωνίας μας. Αυτή η θλιβερή πραγματικότητα είναι όμως η αναπόδραστη συνέπεια της πνευματικής καί ηθικής παρακμής της κοινωνίας μας, πού επιλέγει νά ζεί, μέσα σέ μία παραζάλη εγωϊσμού καί αλαζονείας, μία ζωή χωρίς τό Χριστό. Τά πιεστικά σημερινά προβλήματα, πού είναι πνοές θανάτου, φανερώνουν μέ τόν τραγικότερο τρόπο τήν προσωπική μας παταγώδη αποτυχία νά δημιουργήσουμε έναν καλύτερο κόσμο, βασισμένο στίς αξίες της αγάπης, της πίστεως, της δικαιοσύνης, της αρετής, της συνέπειας, της ειρήνης, της ανεκτικότητος, της συγχωρητικότητος καί της αλληλεγγύης, πού νοηματοδοτούνται αυθεντικώς από τόν Σταυρό, τήν λυτρωτική θυσία καί τήν Ανάσταση του Κυρίου μας. Η πνευματική ανεστιότητα, η οικονομική κρίση, η ανεργία, η παραβατικότητα, η αυξανόμενη βία, ο αχαλίνωτος ευδαιμονισμός, η χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών, η απαξίωση αξιών καί θεσμών καί άλλα φαινόμενα παρακμιακής συμπεριφοράς, συνεχώς διογκώνονται καί απειλούν τό ανθρώπινο οικοδόμημα. Οι νουνεχείς άνθρωποι δίκαια διερωτώνται. Πού πάμε; Υπάρχει ελπίδα;
Η απάντηση πού δίνει μέ τήν Ανάστασή Του ο Κύριος είναι καταφατική. Ναί, υπάρχει ελπίδα! Μέ τή χάρη του Αναστάντος Κυρίου μας, όλα μπορούν νά διορθωθούν αρκεί καί εμείς νά τό θελήσουμε. Τό μόνο πού απαιτείται γιά νά βγούμε από τόν στροβιλώδη καί καταιγιστικό φαύλο κύκλο της αλογίας καί του κάθε λογής θανάτου, είναι νά λάβουμε γενναίες αποφάσεις ζωής, αποφάσεις μετανοίας, καί νά νοηματοδοτήσουμε τήν ζωή μας μέ τίς ακατάλυτες αρχές της χριστιανικής πίστεως, πού διαμορφώνουν πραγματικά αυθεντικούς ανθρώπους. Βιώνοντας μέ πίστη τό αναστάσιμο λυτρωτικό γεγονός, οι όποιες συνθήκες του επί γης βίου μας αποκτούν μία εντελώς διαφορετική προοπτική διότι «θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, άδου τήν καθαίρεσιν, άλλης βιοτής, της αιωνίου απαρχήν». Η σκληρή πραγματικότητα της ζωής μας μέσα στόν σύγχρονο κόσμο, οι πολλές καί πιεστικές μέριμνες της ζωής, οι πειρασμοί καί οι θλίψεις, δέν θά πρέπει νά μας απομακρύνουν άπό τόν δρόμο της συναντήσεώς μας μέ τόν Χριστό. Στά προβλήματα της ζωής ο άνθρωπος αντιπαραβάλλει τήν πίστη στόν Αναστάντα Κύριο, γεγονός πού γεννά τήν ελπίδα, χαλυβδώνει τήν υπομονή καί τήν καρτερία, εμπνέει τό αγωνιστικό φρόνημα, ισχυροποιεί τίς αντοχές μας, διανοίγει προοπτικές ζωής αιωνίου. Η νίκη ανήκει στόν Χριστό καί σέ όσους ακολουθον τόν Χριστό. Η Εκκλησία μας δέν θά σταματήσει ποτέ νά μάς καλεί ελευθέρως νά λάβουμε γιά τήν ζωή μας, φως εκ του Ανεσπέρου Φωτός, πού εκπηγάζει από τό ζωηφόρο μνήμα του Αναστάντος Χριστού.
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Η Ανάσταση του Κυρίου συνιστά πρωτίστως μία νέα αρχή. Είναι αυτό πού χρειάζεται σήμερα ο κόσμος. Νέα αρχή, αφύπνιση, ανάσταση, κίνηση πρός τά άνω. Αυτή η κορυφαία εορτή λοιπόν της καινής κτίσεως,
πού γιορτάζεται μέσα στήν Εκκλησία μας, δέν μπορεί παρά νά αποτελεί καί τήν αφετηρία μιάς καινούργιας πορείας γιά τόν καθένα μας. Η θεία καί γλυκυτάτη φωνή του Αναστάντος Κυρίου πού χαρίζει τήν ειρήνη, τήν συγγνώμη, καί γαληνεύει τήν σύγχυση, τόν φόβο καί τήν ταραχή, αποτελεί τελικά τόν μόνο ασφαλή οδηγό καί οδοδείκτη της ζωής, τό έσχατο καί τό αληθινό νόημα του κόσμου καί της υπάρξεώς μας. Ο Κύριος μάς καλεί νά συμπορευθούμε μαζί Του γιά νά υπερβούμε τά όρια της φθαρτής ζωής μας καί νά περάσουμε μαζί Του στήν αιώνια δόξα καί στήν χαρά της βασιλείας Του.
Εύχομαι, μέσα από τήν ψυχή μου, τό εφετεινό Πάσχα νά είναι ΄
όντως Πάσχα ζωής, δηλαδή πραγματικό πέρασμα από τόν κάθε λογής θάνατο στήν πραγματική ζωή. Είθε τούτο τό Πάσχα νά γίνει η απαρχή μιας νέας αναστάσιμης πορείας γιά όλους μας.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ – ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ, ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΑ




Διάπυρος πρός τόν Αναστάντα Κύριον ευχέτης σας
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

Ο ΣΕΡΡΩΝ ΚΑΙ ΝΙΓΡΙΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ

πηγή:

http://www.imsn.gr/imsn/?p=963

ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ

«Τῶ Αγίω καὶ Μεγάλω Σαββάτω,
τὴν θεόσωμον Ταφήν, καὶ τὴν εἰς Ἄδου Κάθοδον
τοῦ Κυρίου καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἑορτάζομεν
δι' ὧν τῆς φθορᾶς τὸ ἡμέτερον γένος ἀνακληθέν,
πρὸς αἰωνίαν ζωὴν μεταβέβηκε».

Το απόγευμα της Μεγάλης Παρασκευής, αφότου εξέπνευσε ο Κύριος επί του σταυρού, έπρεπε να ταφεί και μάλιστα βιαστικά, διότι όπως μας πληροφορεί ο ιερός Ευαγγελιστής οι Ιουδαίοι «ἵνα μὴ μείνῃ ἐπὶ τοῦ σταυροῦ τὰ σώματα ἐν τῷ σαββάτῳ, ἐπεὶ παρασκευὴ ἦν· ἦν γὰρ μεγάλη ἡ ἡμέρα ἐκείνου τοῦ σαββάτου· ἠρώτησαν τὸν Πιλᾶτον ἵνα κατεαγῶσιν αὐτῶν τὰ σκέλη, καὶ ἀρθῶσιν» (Ιωάν.19: 31). Οι στρατιώτες με χονδρές σιδερένιες βέργες τσάκισαν τα κόκαλα των δύο συσταυρωμένων ληστών, για να επιταχύνουν το θάνατό τους, διότι ακόμη δεν είχαν εκπνεύσει.

«ἐπὶ δὲ τὸν Ἰησοῦν ἐλθόντες ὡς εἶδον αὐτὸν ἤδη τεθνηκότα, οὐ κατέαξαν αὐτοῦ τὰ σκέλη, ἀλλ' εἷς τῶν στρατιωτῶν λόγχῃ αὐτοῦ τὴν πλευρὰν ἔνυξε, καὶ εὐθέως ἐξῆλθεν αἷμα καὶ ὕδωρ» (Ιωάν.19:33). Αυτό σημαίνει ότι ο θάνατος του Κυρίου υπήρξε πραγματικός.

Κοντά στο σταυρό του Κυρίου είχαν απομείνει μόνο η Θεοτόκος και οι μαθήτριές Του, οι οποίες συνέπασχαν με Αυτόν, έκλαιγαν και πενθούσαν το άδικο πάθος και το θάνατό Του. Αντίθετα οι ένδεκα μαθητές είχαν κρυφτεί για το φόβο των Ιουδαίων (Ιωάν.20:19). Όμως ήταν αδύνατο σ’ αυτές να αναλάβουν το δύσκολο έργο της αποκαθηλώσεως και της ταφής του Χριστού. Το πιο ανυπέρβλητο εμπόδιο ήταν η αίτηση στον Πιλάτο να τους δοθεί η άδεια της ταφής.

Το έργο αυτό ανάλαβαν οι ευσεβείς άρχοντες Ιωσήφ και Νικόδημος. «ἐλθὼν Ἰωσὴφ ὁ ἀπὸ Ἁριμαθαίας, εὐσχήμων βουλευτής, ὃς καὶ αὐτὸς ἦν προσδεχόμενος τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. ὁ δὲ Πιλᾶτος ἐθαύμασεν εἰ ἤδη τέθνηκε, καὶ προσκαλεσάμενος τὸν κεντυρίωνα ἐπηρώτησεν αὐτὸν εἰ πάλαι ἀπέθανε· καὶ γνοὺς ἀπὸ τοῦ κεντυρίωνος ἐδωρήσατο τὸ σῶμα τῷ Ἰωσήφ. καὶ ἀγοράσας σινδόνα καὶ καθελὼν αὐτὸν ἐνείλησε τῇ σινδόνι καὶ κατέθηκεν αὐτὸν ἐν μνημείῳ ὃ ἦν λελατομημένον ἐκ πέτρας, καὶ προσεκύλισε λίθον ἐπὶ τὴν θύραν τοῦ μνημείου» (Μάρκ.15: 43-46).

Τότε μαζεύτηκαν οι αρχιερείς και οι Φαρισαίοι στον Πιλάτο και τον παρακάλεσαν να ασφαλίσει τον τάφο του Χριστού μέχρι την Τρίτη ημέρα, διότι, όπως έλεγαν, «έχουμε υποψία μήπως οι μαθητές του κλέψουν την νύχτα το σώμα του Ιησού και κηρύξουν κατόπιν στο λαό ότι αναστήθηκε, όπως προείπε ο πλάνος εκείνος, όταν ακόμα ζούσε. Και τότε η πλάνη αυτή θα είναι χειρότερη από την πρώτη».

Ο Πιλάτος, αφού τους άκουσε, έδωσε την άδεια και πήγαν και ασφράγισαν τον τάφο. Για ασφάλεια, τοποθέτησαν και μια φρουρά από στρατιώτες και αποχώρησαν.


Κοντάκιον

«Τὴν ἄβυσσον ὁ κλείσας, νεκρὸς ὁρᾶται, καὶ σμύρνη καὶ σινδόνι ἐνειλημμένος, ἐν μνημείῳ κατατίθεται, ὡς θνητὸς ὁ ἀθάνατος. Γυναῖκες δὲ αὐτὸν ἦλθον μυρίσαι, κλαίουσαι πικρῶς καὶ ἐκβοῶσαι. Τοῦτο Σάββατόν ἐστι τὸ ὑπερευλογημένον, ἐν ὧ, Χριστὸς ἀφυπνώσας, ἀναστήσεται τριήμερος».

«Αυτός που περιόρισε την απέραντη θάλασσα, παρουσιάζεται τώρα νεκρός. Αυτός ο Αθάνατος αφού τυλίχθηκε με σεντόνι κι αλείφθηκε με μύρα, τοποθετήθηκε σε μνήμα σαν θνητός. Και κάποιες γυναίκες ήλθαν να τον αλείψουν με αρώματα, κλαίγοντας πικρά και φωνάζοντας: Αυτό το Σάββατο είναι το ευλογημένο, γιατί σ’ αυτό ο Χριστός αφού κοιμήθηκε σα νεκρός, σε τρεις ημέρες θα αναστηθεί».


Ὁ Οἶκος

«Ὁ συνέχων τὰ πάντα ἐπὶ σταυροῦ ἀνυψώθη, καὶ θρηνεῖ πᾶσα ἡ Κτίσις, τοῦτον βλέπουσα κρεμάμενον γυμνὸν ἐπὶ τοῦ ξύλου, ὁ ἥλιος τὰς ἀκτῖνας ἀπέκρυψε, καὶ τὸ φέγγος οἱ ἀστέρες ἀπεβάλλοντο, ἡ γῆ δὲ σὺν πολλῷ τῶ φόβω συνεκλονεῖτο, ἡ θάλασσα ἔφυγε, καὶ αἱ πέτραι διερρήγνυντο, μνημεῖα δὲ πολλὰ ἠνεώχθησαν, καὶ σώματα ἡγέρθησαν ἁγίων Ἀνδρῶν. Ἅδης κάτω στενάζει, καὶ Ἰουδαῖοι σκέπτονται συκοφαντῆσαι Χριστοῦ τὴν Ἀνάστασιν, τὰ δὲ Γύναια κράζουσι. Τοῦτο Σάββατόν ἐστι τὸ ὑπερευλογημένον, ἐν ὧ Χριστὸς ἀφυπνώσας, ἀναστήσεται τριήμερος».

«Αυτός που συγκρατεί τα σύμπαντα υψώθηκε πάνω στο Σταυρό, και όλη η κτίση θρηνεί καθώς τον βλέπει να κρέμεται γυμνός πάνω στο ξύλο. Ο ήλιος έκρυψε τις ακτίνες του, και τα άστρα έχασαν το φως τους. Η γη σείστηκε γεμάτη φόβο, η θάλασσα αποσύρθηκε και οι πέτρες έσπαζαν. Πολλοί τάφοι άνοιξαν και αναστήθηκαν σώματα αγίων ανδρών. Ο άδης κάτω (στο βασίλειό του) στενάζει και οι Ιουδαίοι σκέπτονται να διαδώσουν συκοφαντίες ότι είναι ψέμα η ανάσταση του Χριστού, οι γυναίκες δε επιμένουν να φωνάζουν: Αυτό το Σάββατο είναι το ευλογημένο, γιατί σ’ αυτό ο Χριστός αφού κοιμήθηκε σα νεκρός σε τρεις μέρες θα αναστηθεί».

Απολυτίκιον. Ήχος πλ. δ΄

«Ὁ εὐσχήμων Ἰωσήφ, ἀπὸ τοῦ ξύλου καθελῶν τὸ ἄχραντόν σου Σῶμα, σινδόνι καθαρά, εἰλήσας καὶ ἀρώμασιν, ἐν μνήματι καινῶ κηδεύσας ἀπέθετο».


Μετάφρασις


«Ο ευγενής (επίσημος) Ιωσήφ, αφού κατέβασε απ’ το ξύλο του Σταυρού το αμόλυντο Σώμα Σου κι αφού το τύλιξε με καθαρό σεντόνι και το άλειψε με αρώματα το κήδευσε και το τοποθέτησε σε καινούργιο μνήμα».



«Ὅτε κατῆλθες πρὸς τὸν θάνατον, ἡ ζωὴ ἡ ἀθάνατος, τότε τὸν Ἅδην ἐνέκρωσας, τὴ ἀστραπὴ τῆς θεότητος, ὅτε δὲ καὶ τοὺς τεθνεώτας ἐκ τῶν καταχθονίων ἀνέστησας, πᾶσαι αἱ Δυνάμεις τῶν ἐπουρανίων ἐκραύγαζον. Ζωοδότα Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοί».

«Όταν κατέβηκες στο βασίλειο του θανάτου, Εσύ που είσαι η αθάνατη ζωή, τότε νέκρωσες τον άδη με τη λάμψη της Θεότητάς Σου. Όταν δε ανέστησες από τα βάθη της γης τους πεθαμένους, τότε όλες οι ουράνιες Αγγελικές Δυνάμεις εφώναζαν: Δόξα σ’ Εσένα Χριστέ, ο Θεός μας, που δίνεις τη ζωή».

«Ταὶς Μυροφόροις Γυναιξί, παρὰ τὸ μνῆμα ἐπιστάς, ὁ Ἄγγελος ἐβόα. Τὰ μύρα τοὶς θνητοὶς ὑπάρχει ἁρμόδια, Χριστὸς δὲ διαφθορὰς ἐδείχθη ἀλλότριος».

«Ο άγγελος, που είχε σταθεί κοντά στο μνήμα φώναξε στις μυροφόρες γυναίκες: Τα αρώματα ταιριάζουν στους θνητούς. Ο Χριστός όμως αποδείχτηκε τελείως ξένος προς τη φθορά (που υφίστανται οι θνητοί).».

Ευαγγελικόν ανάγνωσμα:
- εις τον Όρθρον: Ματθ. 27: 62-66
- εις την Ματθ. 25: 1-20

www.xfe.gr