οι διανοούμενοι της Ελλάδος για την Γενοκτονία (1921)

Έλληνες συγγραφείς και καλλιτέχνες είχαν απευθύνει προς τους διανοούμενους της Ευρώπης και Αμερικής την εξής διαμαρτυρία:

Αθήναι, 22 Νοεμβρίου 1921
“Μετά βαθυτάτης συγκινήσεως οι συγγραφείς και καλλιτέχναι της Ελλάδος απευθύνονται προς τους διανοούμενους του πεπολιτισμένου κόσμου όπως γνωστοποιήσουν εις αυτούς την τραγωδία χιλιάδων οικογενειών του ελληνικού Πόντου. Ξηρά, εξηκριβωμένα και αναμφισβήτητα γεγονότα είναι τα εξής:

Οι Τούρκοι εφόνευσαν όλους ανεξαιρέτως τους κατοίκους της πόλεως Μερζιφούντος, αφού την ελεηλάτησαν και την επυρπόλησαν. Τους προσπαθούντας να διασωθούν ετυφέκισαν και εθανάτωσαν, καταλαβόντες τας διόδους. Μετετόπισαν όλον τον άρρενα πληθυσμόν των πόλεων Τριπόλεως, Κερασούντος, Ορδούς, Οινόης, Αμισού και Πάφρας και καθ' οδόν κατέσφαξαν τους πλείστους εξ αυτών. Έκλεισαν εντός του ναού του χωρίου Ελεζλή εν Σουλού- Τερέ 535 Έλληνας και τους κατέσφαξαν διασωθέντων μόνο τεσσάρων. Πρώτους έσφαξαν 7 ιερείς δια πελέκεως προς της θύρας του ναού. Απηγχόνησαν εν Αμάσεια 168 προκρίτους Αμισού και Πάφρας. Εβίασαν όλας ανεξαιρέτως τας γυναίκας, τας παρθένους και τα παιδιά των άνω πόλεων, τας ωραιοτέρας δε παρθένους και νέους έκλεισαν εις τα χαρέμια. Πλείστα βρέφη εφόνευσαν, σφενδονίζοντες αυτά κατά των τοίχων.
Οι υπογεγραμμένοι θέτουσι τα ανωτέρω υπ' οψιν των διανοουμένων της Ευρώπης και της Αμερικής θεωρούντες ότι όχι μόνον τα γεγονότα ταύτα, αλλά και η ανοχή αυτών αποτελεί πένθος της ανθρωπότητας.

Αννινος Χ., Αυγέρης Μ., Βλαχογιάννης Ι., Βώκος Γερ., Γρυπάρης Ι., Δούζας Α., Δροσίνης Γ., Ζάχος Α., Θεοδωροπούλου Αύρα, Θεοτόκης Κ., Ιακωβίδης Γ., Καζαντζάκης Ν., Καζαντζάκη Γαλ., Καμπάνης Αρ., Καμπούρογλους Δ., Καρολίδης Π., Κόκκινος Δ., Κορομηλάς Γ., Μαλακάσης Μ., Μαλέας., Μένανδρος Σ., Νικολούδης Θ., Νιρβάνας Π., Ξενόπουλος Γρ., Παλαμάς Κ., Παπαντωνίου Ζ., Παράσχος Κ., Πασαγιάννης Κ., Πολίτης Φ., Πωπ Γ., Σικελιανός Αγγ., Σκίπης Σ., Στρατήγης Γ., Ταγκόπουλος Δ., Τσοκόπουλος Γ., Φυλλύρας Ρ., Χατζιδάκις Γ., Χατζόπουλος Δ., Χόρν Π., Σβορώνος Ι.

Μεθ' όλης της πικρίας δια την κυρίωςυπό της Γαλλίας, και υπό ουδενός αισθήματος ή συμφέροντος ανθρωπίνου, δικαιολογημένην εγκατάληψιν εις σφαγήν των Χριστιανών.

ένα βίντεο θρήνος....

19 Μαΐου 1919 - 19 Μαΐου 2009 (90 χρόνια μετά)

Η 19η Μαΐου επιλέχθηκε ως ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων, καθώς στις 19 Μαΐου 1919 ο Μουσταφά Κεμάλ, ο μετέπειτα "πατέρας των Τούρκων" -Ατατούρκ-, αποβιβάστηκε στη Σαμψούντα και ανέλαβε τη διοίκηση του εθνικού τουρκικού στρατού. Με στόχο να επιβάλει το σύνθημα του προγενέστερου κινήματος των Νεοτούρκων, "Η Τουρκία στους Τούρκους", ο Κεμάλ ήταν αποφασισμένος να καταπνίξει κάθε αντίθετη φωνή, πιστεύοντας ότι μόνο ένας τρόπος υπήρχε ώστε μία πολυεθνική χώρα να μετατραπεί σε εθνικό κράτος.

Ακόμη, δεν προτίθετο να αφήσει να χαθούν και άλλα τμήματα της Τουρκίας - είτε με τις πιο "εξτρεμιστικές" προτάσεις για ένωση του Πόντου με την Ελλάδα ή δημιουργία ανεξάρτητου ποντιακού κράτους, είτε με την πρόταση για Αρμενοποντιακή Ομοσπονδία, που τότε συζητείτο, δηλαδή την ένταξη των Ποντίων σε αρμενικό κράτος, στο οποίο θα περνούσε και η Τραπεζούντα.

Επιπροσθέτως, ο Κεμάλ θεωρούσε τους χριστιανικούς πληθυσμούς συνεργάτες των εχθρών της Τουρκίας, Ρώσων. Στην ταραγμένη Τουρκία της περιόδου, από την οποία είχαν αποκοπεί τεράστια τμήματα μέσα σε λιγότερο από έναν αιώνα και η οποία κινδύνευε με πλήρη διάλυση, η εθνοκάθαρση αποτελούσε εύκολη και εφαρμόσιμη λύση και τρόπο απαλλαγής από δυνάμει προδοτικά στοιχεία.

Συνεργοί του Κεμάλ στις διώξεις κατά του ελληνικού στοιχείου ήταν, σε στρατηγικό επίπεδο, οι γερμανοί σύμμαχοί του και, ως εκτελεστές, οι τσέτες, ληστρικές ομάδες κυρίως κουρδικής καταγωγής, που συντάχθηκαν με τους Νεότουρκους. Οι σφαγές, το κάψιμο ολόκληρων χωριών, οι εκτοπισμοί, οι εξορίες, οι βιασμοί, οι καταστροφές ή οι λεηλασίες περιουσιών, τα "Τάγματα Εργασίας" και κατ' ουσίαν εξόντωσης είναι η μοίρα και των Ποντίων Ελλήνων.

Η καταστροφή του ποντιακού ελληνικού στοιχείου, όπως και η Αρμενική Γενοκτονία και οι σφαγές των Ασσυρίων, αποτελούν, σύμφωνα με τον Τζορτζ Χόρτον, γενικό πρόξενο των ΗΠΑ στη Σμύρνη, παρακλάδια της κεντρικής απόφασης των Τούρκων να "τελειώνουν" με τους χριστιανικούς πληθυσμούς, οι οποίοι δεν ήταν δυνατό να εξισλαμισθούν ή να απορροφηθούν στη νέα τουρκική ταυτότητα. Από το 1915, ενώ ξεκινά η γενοκτονία των Αρμενίων, η κυβέρνηση της Κωνσταντινούπολης έχει σχεδιάσει και την εξόντωση του ποντιακού στοιχείου, που εν τέλει θα πραγματοποιήσει ο Κεμάλ.

Ο υπουργός των Εσωτερικών Ταλαάτ μπέης και ο υπουργός Πολέμου Ενβέρ πασάς βρίσκονται πίσω από τον αρχικό σχεδιασμό της γενοκτονίας.

Το ποντιακό στοιχείο γνωρίζει εξ αρχής ποια μοίρα τού επιφυλάσσουν. Είναι χαρακτηριστικό ότι, όταν οι Ρώσοι εγκαταλείπουν την Τραπεζούντα, μετά από διετή κατάληψη, το 1918, χιλιάδες Πόντιοι τους ακολουθούν και προτιμούν να μεταβούν ως πρόσφυγες στον Καύκασο, όπου υπάρχουν προσφυγικές ποντιακές κοινότητες από το 1460, που οι Οθωμανοί πήραν την Τραπεζούντα.

Η Τουρκία δεν αναγνωρίζει καμία γενοκτονία. Ούτε την Αρμενική, ούτε την Ποντιακή ούτε αυτή των Ασσυρίων. Μάλιστα, θεωρεί ότι η επιλογή από την Ελλάδα της 19ης Μαΐου -ημέρας που συνδέεται άμεσα με τον Ατατούρκ και εορτάζεται ως απαρχή της Κεμαλικής Επανάστασης-, έχει ως στόχο να αμαυρώσει την εικόνα του Κεμάλ.

πηγή: skai.gr

ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΑΒΒΙΔΗΣ

Ο Σταύρος Σαββίδης γεννήθηκε στη Ράχη Βέροιας, από μουσική οικογένεια. Οι γονείς του, παιδιά προσφύγων από τα χωριά της Σάντας του Πόντου, του μεταφέρουν από μικρή ηλικία τον καημό και το μεράκι μέσα από τα τραγούδια της καταγωγής του. Μεγαλώνει με παραδοσιακά ποντιακά τραγούδια και τα σιγοψιθυρίζει από παιδί. Από 16 χρονών αρχίζει να τραγουδάει φιλικά σε παρέες και αργότερα, επαγγελματικά πλέον, σε διάφορα μαγαζιά της επαρχίας, τις περισσότερες φορές, μαζί με τον πατέρα του, το γνωστό λυράρη Μάντη. Το 1981 έως και το 1983 υπηρετεί στον στρατό όπου από όσα μέρη περνάει συνεχίζει το ΠΟΝΤΙΑΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ, ειδικά στην ΚΥΠΡΟ, για ένα χρόνο στη ΛΕΣΧΗ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ. Μετά την απόλυσή του από το στρατό τον Αύγουστο του 1983 δίνει εξετάσεις στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ και αφού πετυχαίνει, διορίζεται και υπηρετεί σε αυτήν σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, χωρίς όμως να σταματήσει να προσφέρει τις υπηρεσίες του και στο Ποντιακό τραγούδι, το οποίο μαζί με την ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ λατρεύει υπερβολικά! Υπηρετεί λοιπόν μέχρι και το 2007 όπου και τελειώνει ευμενώς τη θητεία του στην ΕΛ.ΑΣ. Είναι παντρεμένος, έχει δυο αγόρια, τον ΜΑΝΤΗ και τον ΕΛΕΥΘΕΡΙΟ, η μόνιμη κατοικία του βρίσκεται στην ΒΕΡΟΙΑ – ΗΜΑΘΙΑΣ. Όσον αφορά την ασχολία του από τον Ιούνιο του 2007 και μετά δεν είναι άλλη από την ΜΕΓΑΛΗ ΤΟΥ ΑΓΑΠΗ. Το ΠΟΝΤΙΑΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ και το κέντρο διασκέδασης ΑΚΡΙΤΑΣ ΠΑΛΛΑΣ, του οποίου είναι ιδιοκτήτης όπου βρίσκεται στην ΠΑΤΡΙΔΑ ΒΕΡΟΙΑΣ.

Η αγάπη του για την ποντιακή παράδοση και για το ποντιακό τραγούδι υπήρξε αμείωτη, η προσφορά και η υπηρεσία του στο χώρο συνεχίστηκαν με την ίδια λατρεία!

Δισκογραφικά η πορεία του ανοίγει από το 1992 με μια συμμετοχική δουλειά που κάνει με τον πατέρα του Μάντη και το Στάθη Νικολαίδη <<ΤΑ ΣΑΝΤΕΤΚΑ>>.

Το 1994 κυκλοφόρησε ο δεύτερος δίσκος του, που αυτήν τη φορά είναι προσωπικός, και φέρει το γενικό τίτλο <<ΑΣΤΡΟΝ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΦΩΤΑΕΙΣ>>, με δώδεκα καινούρια και παραδοσιακά τραγούδια, σε μουσική του Μπάμπη Κεμανεντζίδη και με λυράρη τον Στέλιο Χαλκίδη.

Το 1996 κυκλοφόρησε ο τρίτος δίσκος του με τίτλο <<ΣΑΝΤΕΤΚΑ Νο2>> με παραδοσιακά τραγούδια από την περιοχή της Σάντας του Πόντου. Το συνοδεύει στη λύρα και στο τραγούδι ο πατέρας του Μάντης Σαββίδης.

Το 1997 κυκλοφόρησε ο τέταρτος δίσκος, με το λυράρη Θόδωρο Βεροιώτη. Είναι μια ζωντανή ηχογράφηση είκοσι τραγουδιών, με όλο το συγκρότημα του Σταύρου Σαββίδη, που περιλαμβάνει παλιές, γνωστές επιτυχίες, καταξιωμένων πόντιων καλλιτεχνών, παραδοσιακά αλλά και προσωπικά τραγούδια.

Τα Χριστούγεννα του 1998 κυκλοφόρησε ο πέμπτος δισκος του Σταύρου Σαββίδη με τίτλο <<ΜΙΑ ΒΡΑΔΙΑ ΣΤΟΝ ΑΚΡΙΤΑ>>. Είναι μια καινούρια ζωντανή ηχογράφηση μέσα από το κέντρο του <<ΑΚΡΙΤΑΣ ΠΑΛΛΑΣ>>, Πατρίδα Βέροιας. Στη δουλειά αυτή περιλαμβάνονται είκοσι οχτώ τραγούδια όπου λύρα παίζουν ο πατέρας του Μάντης και ο ταλαντούχος Χρήστος Σιαπανίδης, μαζί με το συγκρότημα του κέντρου.

Τα Χρτου 1999 ένα χρόνο μετά, κυκλοφόρησε μια νέα συμμετοχική δουλειά της εταιρείας Vasipap με τίτλο <<30>>. Ο δίσκος αυτός έγινε προς τιμήν και των δυο και περιλαμβάνει πολλούς πόντιους τραγουδιστές, ανάμεσα στους οποίους είναι και ο Σταύρος Σαββίδης που ερμηνεύει τέσσερα παραδοσιακά τραγούδια της περιοχής της Σάντας του Πόντου. Ο λυράρης του δίσκου είναι ο Παναγιώτης Ασλανίδης.

Το 2000 ακολουθεί μια καινούρια δισκογραφική δουλειά, μια ζωντανή ηχογράφηση μέσα από το μαγαζί του με τίτλο <<ΑΚΡΙΤΑΣ ΠΑΛΛΑΣ 2000>>, με τη συμμετοχή του καταξιωμένου λυράρη Θόδωρου Βεροιώτη και του Γιάννη Σανίδη, ο οποίος κάνει τα πρώτα του βήματα στη δισκογραφία.

Το 2001 κυκλοφόρησε η δισκογραφική δουλειά του με τίτλο <<ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΚΡΙΤΑ ΜΕ ΑΓΑΠΗ>>, στην οποία περιλαμβάνει τριάντα δυο τραγούδια με λυράρη τον Γιάννη Σανίδη και το συγκρότημα του <<ΑΚΡΙΤΑ>>.

Τον Ιανουάριο του 2002 μια νέα δισκογραφική δουλειά με τίτλο <<Η ΕΓΑΠ΄ ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΙ ΕΣ΄>>, σε στίχο του Βασίλη Μωησιάδη και μουσική του μεγάλου μαέστρου Μπάμπη Κεμανεντζίδη. Στην λύρα τον συνοδεύουν ο Χρήστος Σιαπανίδη, ο Μπάμπης Κεμανεντζίδη και ο νέος χαρισματικός λυράρης Ανδρέας Μαυρόπουλος από τη Βέροια.

Το 2003 και το 2004 ο Σταύρος κάνει δυο φιλικές συμμετοχές σε δυο πολύ καλές δισκογραφίες. Η πρώτη είναι στο cd του Βαγγέλη Ιντζεβίδη «ΤΟ ΑΣΑΛΓΟΝ», με λυράρη τον Φάνη Κουρουκλίδη, τραγουδώντας τρία τραγούδια του Νάκου Ευσταθιάδη. Η δεύτερη είναι σε μια νέα παραγωγή της εταιρείας Vasipap με τίτλο « ΧΑΡΑΝΤΑΣ ΣΤΕΦΑΝΩΜΑΤΑ», με το μεγάλο μαέστρο Κώστα Σιώπη και στιχουργό το Νάκο Ευσταθιάδη.

Τον Ιούνιο του 2005 ακολουθεί μια ζωντανή ηχογράφηση με τίτλο: «ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΑΒΒΙΔΗΣ LIVE». Ήταν μια πρωτότυπη για την εποχή της δουλειά, που σε αντίθεση με τις προηγούμενες ζωντανές ηχογραφήσεις ,που αποτελουνταν από παλιές επιτυχίες, αυτή περιλαμβάνει είκοσι νέα τραγούδια σε στίχους του Βασίλη Μωησιάδη μουσική του Κώστα Σιώπη και ενορχήστρωση του Κώστα Σιώπη.

Το Φεβρουάριο του 2007 κυκλοφορεί μια νέα δουλειά με τίτλο <<2007>>

Το 2008 κυκλοφορεί το νέο CD με τίτλο «ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΑΒΒΙΔΗΣ ΚΑΙ…ΜΕΛΛΕΣΙΔ’… ΜΕΛΛΕΣΙΔΟΠΟΝ». Περιλαμβάνει δεκατέσσερις καινούργιες επιτυχίες με στίχο του Νάκου Ευσταθιάδη και μουσική των Ανδρέα Μαυρόπουλο, Φάνη Κουρουκλίδη, του νεαρού Μάντη Σαββίδη και του μεγάλου λαϊκού συνθέτη Σήφη Σαρασίδη. Στην λύρα τον συνοδεύουν οι: Ανδρέα Μαυρόπουλος, Φάνης Κουρουκλίδης και ο Μπάμπης Κεμανεντζίδη. Στο κλαρίνο οι: Κώστας Σιώπης & Μπάμπης Κεμανεντζίδης.

Από το 1995 ο Σταύρος Σαββίδης δημιούργησε ένα μεγάλο ποντιακό συναυλιακο σχήμα, που φέρει το όνομα «τη Ρωμανίας Μελωδοί» και συμμετέχει σε πολλές

ποντιακές εκδηλώσεις.

ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΒΡΑΔΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ "ΑΚΡΙΤΕΣ ΕΠΤΑΛΟΦΟΥ"

ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ, ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΚΑΙ ΧΟΡΟΣ - ΔΩΡΕΑΝ ΦΑΓΗΤΟ ΚΑΙ ΠΟΤΟ - ΞΕΦΡΕΝΟ ΓΛΕΝΤΙ

Πέμπτη 23 Απριλίου 2009 όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην Παλιά Επτάλοφο, στο 6ο χιλιόμετρο Επταλόφου - Ελληνικού, στην Εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής (Τάουτλη), η οποία εορτάζει. Οι «ΑΚΡΙΤΕΣ ΕΠΤΑΛΟΦΟΥ» με μεγάλη χαρά διοργανώνουν μία ποντιακή βραδιά για όλους τους φίλους του συλλόγου.

Τους τελευταίους μήνες με την δημιουργία των Blog (http://akriteseptalofou.blogspot.com/ , http://akrites.madblog.gr/) και της ομάδας στο Facebook, οι φίλοι του συλλόγου αυξήθηκαν, η συμμετοχή και η στήριξη τους είναι συγκινητική. Για το λόγο αυτό αποφασίσαμε να διοργανώσουμε μία βραδιά με ΔΩΡΕΑΝ φαγητό και ποτό και πολύ ποντιακή μουσική και χορό, ώστε να γνωριστούμε καλύτερα και να σας ευχαριστήσουμε. Ευχαριστούμε όλους τους καλλιτέχνες για την άμεση και αφιλοκερδή συμμετοχή τους:

ΤΡΑΓΟΥΔΙ

ΣΤΑΘΗΣ ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ
ΜΠΑΜΠΗΣ ΙΟΡΔΑΝΙΔΗΣ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΤΙΡΙΔΗΣ
ΣΤΑΘΗΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ
ΣΤΑΘΗΣ ΠΟΡΦΥΡΙΔΗΣ
ΗΡΑΚΛΗΣ ΑΜΟΙΡΙΔΗΣ
ΛΑΖΑΡΟΣ ΣΑΛΟΝΙΚΙΔΗΣ
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΟΓΕΛΗΣ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΡΑΣΑΒΒΙΔΗΣ

ΛΥΡΑ

ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΣΙΔΗΣ
ΘΩΜΑΣ ΜΠΑΪΡΑΚΤΑΡΗΣ
ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΑΜΟΙΡΙΔΗΣ
ΙΟΡΔΑΝΗΣ ΣΑΛΟΝΙΚΙΔΗΣ
ΠΕΛΑΓΙΑ ΤΣΟΠΟΖΙΔΟΥ
ΣΤΕΛΙΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ

ΚΛΑΡΙΝΟ

ΚΩΣΤΑΣ ΣΙΩΠΗΣ
ΜΙΧΑΛΗΣ ΣΙΩΠΗΣ

ΑΡΜΟΝΙΟ

ΣΑΒΒΑΣ ΑΜΟΙΡΙΔΗΣ
ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΕΤΙΚΙΔΗΣ

ΝΤΑΟΥΛΙ

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΙΓΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΡΠΟΥΤΣΗΣ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΙΓΗΡΟΠΟΥΛΟΣ

ΝΤΡΑΜΣ

ΡΟΥΛΗΣ
ΑΝΕΣΤΗΣ ΣΑΧΙΝΙΔΗΣ

Τεχνική Υποστήριξη
Bill's Sound - Βασίλης Σερταρίδης
http://www.billsound.gr/


Κάθε προσφορά δεκτή για την οργάνωση της εκδήλωσης. Όσοι θέλετε μπορείτε να προσφέρετε δώρα για τη λαχειοφόρο αγορά, όλοι οι δωροθέτες θα αναρτούνται άμεσα (με κάρτα και link) στα Blog (http://akriteseptalofou.blogspot.com/ , http://akrites.madblog.gr/) και την ομάδα στο Facebook ( http://www.facebook.com/group.php?gid=44818126795&ref=ts ).

ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ

ΣΗΜΕΙΩΣΤΕ ΤΗΝ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ 23 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2009

ποντιακό Πάσχα

Η νηστεία της Μεγάλης Σαρακοστής ξεκινούσε τη Καθαρή Δευτέρα. Από το προηγούμενο βράδυ τα παιδιά φιλούσαν το χέρι του παππού, της γιαγιάς, του μπαμπά και της μαμάς. Αγκαλιάζονταν τα αδέρφια και φιλιούνταν. Την ημέρα της Καθαρής Δευτέρας οι πιστοί πήγαιναν στην εκκλησία, κοινωνούσαν, έπαιρναν αντίδωρο και από ΄κει και πέρα όσοι άντεχαν κρατούσαν νηστεία για 40 μέρες. Τις τρεις πρώτες μέρες δεν έτρωγαν τίποτα και δεν έπιναν ούτε νερό. Τη Σαρακοστή, τα καφενεία ήταν ανοιχτά, ο κόσμος πήγαινε, αλλά δεν χόρευε κανένας. Κάθε Παρασκευή πήγαιναν στην εκκλησία στους Χαιρετισμούς. Όταν πλησίαζε η Μεγάλη Εβδομάδα σκούπιζαν τα σπίτια, τις αυλές και όλο το χωριό.

Μετά τα εμπόνεστα και τη Σαρακοστή, ιδιαίτερη σημασία είχε η Κυριακή των Βαϊων, όταν παιδιά 10-15 χρονών έβγαιναν στους μαχαλάδες να ψάλλουν τα αντίστοιχα κάλαντα και να λάβουν αντί δώρου τα κερκέλα (κουλούρια), τοι σακιαρλαμάδες (καραμέλες), παράδες(από τους συγγενείς) ή σπανιότερα από κάποιο μαντίλι. Τα κάλαντα διέφεραν από τόπο σε τόπο. Στην περιοχή της Ματσούκας έψελναν τα παρακάτω :

Βάια βάια το βαϊ,
τρώμε οψάρα και χαμψίν
και τ' απάν την Κερεκήν
τρώμε βούτορον, τυρίνc
Τ' απάν η Κερεκή , ήταν αυτή του Πάσχα.

Ένα ποντιακό έθιμο της Κυριακής των Βαϊων ήταν και το βάεμαν . Το απόγευμα του Σαββάτου του Λαζάρου σε ορισμένες περιοχές του Πόντου τα παιδιά κρατώντας ένα ανθισμένο κλαδί λεύκας και ένα καλαθάκι για να βάζουν μέσα τ' αυγά που θα μάζευαν, γυρνούσαν τα σπίτια ψάλλοντας την Ανάσταση του Λαζάρου και οι νοικοκυρές τους έδιναν κουλούρια, « κερκέλια », που τα περνούσαν στο κλαδί της λεύκας, αλλά και αυγά. Στα περισσότερα όμως μέρη του Πόντου το « βάεμαν » γινόταν την Κυριακή μετά την εκκλησία. Στα Κοτύωρα τα παιδιά έψελναν και έλεγαν:

Βάι-βάι των Βαγιών
σέν' κερκέλ' κι εμέν ωβόν.

Αντί στο καλάθι, τα κουλούρια περνιόνταν καμιά φορά σε σπάγκο, που η μια άκρη του ήταν δεμένη πίσω στη μέση των παιδιών και η άλλη ελεύθερη για το σκοπό αυτό. Κάθε κουλούρι που περνούσε από το σπάγγο πήγαινε έτσι πίσω στην πλάτη του παιδιού.

Ο Πόντος προετοιμαζόταν ψυχικά με τη νηστεία και τις αλληλοδιάδοχες γιορτές, που μεσολαβούσαν ως το Πάσχα, για τον ερχομό της. Αποκορύφωμα βέβαια της αναμονής ήταν η Μεγάλη Εβδομάδα, που κλιμάκωνε τα θρησκευτικά αισθήματα από ημέρα σε ημέρα, προετοιμάζοντας τις ψυχές των πιστών για το Μέγα Σάββατο, τη νύχτα της Ανάστασης και συνακόλουθα τη λύτρωση-λύση του θείου δράματος.

Οι νοικοκυρές από τη Μεγάλη Πέμπτη έκαναν τα τσορέκα , έβαφαν τα ωβά , έφερναν τη Μεγάλη Παρασκευή στην εκκλησία αυγά, μαζί με δείγματα των προϊόντων που παρήγαγαν τα χωράφια της οικογένειας(στα χωριά) και τα τοποθετούσαν είτε στο ιερό είτε σε μια γωνιά του κύριου χώρου της εκκλησίας, για να «διαβαστούν». Τα αυγά αυτά ήταν όσα και τα μέλη της οικογένειας και τα έλεγαν ευχασμένα ωβά . Τα θεωρούσαν μάλιστα ως θεραπευτικά. Ένα απ' αυτά έμπαινε στο εικονοστάσι(εικονοστάτε), ήταν το αυγό της εικόνας. Το σιτάρι που πήγαιναν κλεισμένο στο σακούλι τους οι νοικοκυρές να διαβαστεί, το ανακάτευαν μέσα στο σπόρο το φθινόπωρο, να ευλογηθεί κι αυτός από εκείνο.

Τα λουλούδια του επιτάφιου- τα σταυρολούλουδα - τα έβαζαν στο εικονοστάσι κι έφτιαχναν μ' αυτά φυλαχτά ή τα χρησιμοποιούσαν ως γιατρικό.

Σε ορισμένα μέρη έβαφαν τ' αυγά το Μεγάλο Σάββατο. Το χρώμα που προτιμούσαν ήταν το κόκκινο, αλλά τα έβαφαν και κίτρινα, πράσινα, γαλάζια, ή τα έκαναν πλουμιστά. Τα τορνίκα ήταν τα πασχαλιάτικα αυγά, που είχαν πάνω τους διάφορα σχέδια ζωγραφισμένα. Οι φανατικοί του τσουγκρίσματος των αυγών έκαναν τα τσιχτλιρένα ωβά . Δηλαδή άνοιγαν ένα λάκκο στη χόβολη του τζακιού, αράδιαζαν εκεί τ' αυγά με τη μύτη προς τα κάτω κι ύστερα τ' άφηναν να ψηθούν σιγά σιγά επί μιαν ημέρα, με το περιεχόμενο του αυγού να συγκεντρώνεται στη μύτη και να γίνεται μαύρο και σκληρό σαν πίσσα. Πολλοί χρησιμοποιούσαν ταϊγάνας ωβά , αυγά φραγκόκοτας, που επίσης ήταν σκληρά.

Οι νοικοκυρές του Πόντου έφερναν να διαβαστεί στις ακολουθίες της Μ. Πέμπτης και της Μ. Παρασκευής το βαγγελί' άλας . Το όνομά του προέρχεται από την ανάγνωση των Δώδεκα Ευαγγελίων κατά την ακολουθία της Μεγάλης Πέμπτης Το «ευλογημένο» αλάτι χρησίμευε για το γήτεμαν , ανθρώπων και ζώων, για το αχπάραγμαν , καθώς και σε άλλες περιστάσεις. Λίγη ποσότητα από αυτό έδιναν να φάνε τα ζώα. Μαζί με το αλάτι έφερναν για «διάβασμα» μικρή ποσότητα σιτηρών, καθώς και αυγά. Τα «ευλογημένα» σιτηρά τα ανακάτευαν οι γεωργοί με το σπόρο για να ευλογηθεί η σπορά. Το παραπάνω έθιμο επιβιώνει ακόμη σε ορισμένα ποντιακά χωριά της Μακεδονίας.

Τα βαγγελί' σακούλα ήταν σακουλάκια με αλεύρι, που τα πήγαιναν οι νοικοκυρές στην εκκλησία το βράδυ της Μ. Πέμπτης και τα άφηναν μπροστά στην Ωραία Πύλη. Εκεί θα διαβαστούν επάνω τους τα Δώδεκα Ευαγγέλια της ακολουθίας των Παθών, καθώς και των Μεγάλων Ωρών και του Εσπερινού(το πρωϊνό της Μ. Παρασκευής). Απ' αυτό το αλεύρι βάζουν στο ζυμάρι, με το οποίο κάνουν τις λαμπροκουλούρες.

Τη Μεγάλη Παρασκευή δεν έτρωγαν ούτε ελάδ' .

Το μορολόγι της Παναγίας ήταν λαϊκός θρήνος της Μεγάλης Παρασκευής, αφιερωμένος στον ψυχικό σπαραγμό της Παναγίας, που τα Πάθη της προκάλεσαν. Ο Ποντιακός Ελληνισμός μ' αυτό το μοιρολόγι, όπως και σ' άλλα μέρη του μητροπολιτικού κέντρου, παρακολουθεί τη μητέρα του Χριστού από τη στιγμή που πληροφορείται τα γεγονότα της σύλληψης του γιού της και περιγράφει τις αντιδράσεις της. Διασώζει επίσης τη δραματική σκηνή της παρουσίας της Θεοτόκου μπροστά στο σταυρωμένο Χριστό και την τελευταία συζήτησή της μαζί του:

Δέντρον, δέντρον ξεφάντωτον,
δέντρον ξεφαντωμένον,
σην κόρφαν κάθεται ο Χριστόν,
σην ρίζα η Παναϊα,
σ' άκρας κάθουν οι άγγελοι,
σα φύλλα οι προφητάδες
κι έψαλλ'ναν κι επροφήτευαν
και του Χριστού τα πάθη.
Ψάλλ' ο Μωυσής, ψάλλ' ο Δαβίδ,
ψάλλ'νε κι οι προφητάδες,
ψάλλε κι εσύ Ιάκωβε
και αδελφέ Κυρίου,
ψάλλε κι εσύ Παράδεις
μετά των αρχαγγέλων.
Σήμερον μαύρος ουρανός,
σήμερον μαύρ' ημέρα,
σήμερον όλοι θλίβονται
και τα βουνά λυπούνται,
σήμερον έβαλαν βουλήν
οι άνμοι Εβραίοι,
οι άνομοι και τα σκυλα
οι τρισκαταραμμένοι
για να σταυρώσουν τον Χριστόν
τον πάντων βασιλέα.
Ο Κύριος ηθέλησε
να μπει σε περιβόλι
να λάβει δείπνον μυστικόν
για να τον λάβουν όλοι.
Κι η Παναγία η Δέσποινα
καθόταν μοναχή της,
την προσευχή της έκανε
για το μονογενή της.
Φωνή εξήλθ' εξ ουρανού
κι απ' αρχαγγέλου στόμα,
σώνουν, κυρά μου, οι προσευχές,
σώνουν και οι μετάνοιες
και τον υιόν σου πιάσανε
και σου χαλκιά τον πάνε.
Καρφιά, χαλκιάντ', φκιάσατε δυο,
καρφιά, φκιάσατε πέντε,
βάλτε τα δυο σα χέρα του
και τ' άλλα δυο σα πόδα,
το πέμπτο το φαρμακερό
βάλτε το σην καρδάν του.
Ένας υιός μονογενής
κι ατός έν' καρφωμένος,
ένας υιός μονογενής
κι ατός έν' σταυρωμένος.
Σαν τ' άκουσε η Παναγιά
λιγοθυμά και ρούζει,
σταμνί νερό της ρίξανε,
τρία κανάτα μόσκον,
αλείφ'ν ατέν ροδόσταγμαν,
΄κι έρται ο λογισμός ατ'ς.......

Το μοιρολόγι της Παναγίας το τραγουδούσαν τα κορίτσια, κυρίως, το μεσημέρι της Μεγάλης Παρασκευής, συγκεντρωμένα σε μικρές ομάδες μπροστά στον επιτάφιο.

Το Μ. Σάββατο, έτρωγαν ελαφρά το βράδυ(πλακίν με τ'αβλούκα, κορκοτέναν, σιρβάν κτλ.) και κοιμούνταν νωρίς για να μπορέσουν να ξυπνήσουν εύκολα. Το σπίτι είχε ήδη ετοιμαστεί από τη Μεγάλη Πέμπτη, όταν γινόταν και το αποδράνισμαν των μπακιρικών( το τρίψιμο-καθάρισμα). Τα ρούχα περίμεναν τα μέλη της οικογένειας καθαρά και φροντισμένα. Όλοι όφειλαν να φορέσουν τα καλύτερά τους, για να φανεί ο πανηγυρικός χαρακτήρας της γιορτής. Εξυπακούεται ότι ολόκληρη τη Μεγάλη Εβδομάδα τ' αντρόγυνα απέφευγαν τους καβγάδες και τις προστριβές κι οι μάνες πρόσεχαν πώς μιλούσαν στα παιδιά τους, για να μη κολατίγουνταν (να μην κολαστούν).

Στις πόλεις και όπου αλλού απαγορεύονταν οι κωδωνοκρουσίες, οι χριστιανοί ειδιποιούνταν τη νύχτα του Μεγάλου Σαββάτου να πάνε στις εκκλησίες από τον ζαγκότσον , που ερχόταν και χτυπούσε τις πόρτες των σπιτιών. Σε ορισμένες περιοχές, όμως, π.χ. στη Σάντα, χτυπούσαν κανονικά οι καμπάνες.

Οι άντρες φορούσαν ποτίνα, σαάκ παλτόν, με κατιφεδέναν γιαχάν. Οι γυναίκες ζουπούνας, μεταξωτά φοτάδας, λαχόρ', κοντογούνα, σαλβάρα, λουστρίνα κουντούρας. Στο κεφάλι, την τάπλαν με τα φουλιρία. Πάνω σα καμίσα χρυσή αλυσίδα με την ώραν. Φυσικά, η ενδυμασία αυτή συνηθιζόταν στις μεγάλες πόλεις και από τις γυναίκες των εύπορων οικογενειών.

Το Χριστός Ανέστη, που έλεγε ο παπάς, πάντοτε συνοδευόταν από τον ήχο που έβγαζαν τα πιστόφα , τα ρεβόλα και τ' άλλα όπλα που βροντούσαν, για να διαλαλήσουν το ότι αναστήθηκε ο Χριστός. Μετά την είσοδο του ιερέα στην εκκλησία, η λειτουργία συνεχιζόταν ως το πρωί και κανείς βέβαια δεν έφευγε. Τα παιδιά στο προαύλιο τσούγκριζαν τ'αυγά(το τσούγκρισμα διαρκούσε και τις τρεις ημέρες του Πάσχα. Την πρώτη μέρα τσούγκριζαν με το μυτίν, τη δεύτερη με τον κώλον και την Τρίτη με την κοιλίαν). έπειτα από τη μετάληψη και την απόλυση της εκκλησίας, επέστρεφαν στο σπίτι οικογενειακώς, προσπαθώντας να διατηρήσουν το φως της λαμπάδας, για ν' ανάψουν μ' αυτό την καντήλα. Συχνά προσκαλούσαν στο σπίτι συγγενείς ή φίλους, για να φάνε μαζί. Το τραπέζι ήταν γεμάτο φαγώσιμα, μη νηστίσιμα. Σημειώνεται ότι το σουβλιστό αρνί δε συνηθιζόταν στον Πόντο.

Το επόμενο πρωί, μόλις τέλειωνε η εκκλησία, έβαζαν τραπέζι κι έτρωγαν όλοι μαζί ως το μεσημέρι. Την πρώτη μέρα του Πάσχα τα καφενεία ήταν κλειστά. Όλος ο κόσμος ήταν έξω από τα σπίτια του και τσούγκριζαν αυγά. Οι μεγάλοι σε ομάδες 3-4 ατόμων πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι μαζί με μια λύρα, χόρευαν, τσούγκριζαν αυγά, τους κερνούσαν ούζο και μετά έφευγαν. Ερχόταν η δεύτερη Ανάσταση, η ώρα 12.00 το μεσημέρι. Πήγαινε πάλι ο κόσμος στην εκκλησία. Έπειτα όλο το χωριό μαζευόταν στην κεντρική πλατεία ή μπροστά στο σχολείο και χόρευαν.

Το απόγευμα, μετά τη δεύτερη Ανάσταση, άρχιζαν οι ανταλλαγές επισκέψεων. Οι νοικοκυρές πρόσφεραν στους επισκέπτες ρακί με μεζέ φούστορον, τυρί κτλ. Οι επισκέψεις συνεχίζονταν ως το βράδυ.

Το Πάσχα συνήθως επέστρεφαν και οι ξενιτεμένοι(ξενιτάντ') ή όσοι κάτοικοι χωριών ήταν εγκατεστημένοι σε πόλεις και γύριζαν στις πατρίδες τους, για να περάσουν την ημέρα της Λαμπρής με τους συγγενείς τους.

Οι τρεις μέρες της Λαμπρής στον Πόντο λέγονταν λαμπροήμερα . Σ'όλα τα σπίτια το τραπέζι ήταν στρωμένο με πασχαλινά φαγώσιμα και ιδιαίτερα με κόκκινα αυγά και λαμπροκουλούρες.

Στα χωριά, μετά τα οικογενειακά τραπέζια της πρώτης ημέρας, τη δεύτερη ημέρα στήνονταν χοροί και γλέντια στα αλώνια ή σε ανοιχτούς χώρους κι εκεί με τη συνοδεία της λύρας χόρευαν και τραγουδούσαν(το ομάλ', τη Τρυγώνας, το λαγκευτόν). Σε όσους τόπους συνηθιζόταν το έθιμο του Ιούδα, το σχετικό ομοίωμα καιγόταν μετά τη δεύτερη Ανάσταση.

Ένα παράξενο έθιμο τελούμενο κάθε χρόνο σε μερικά μόνο χωριά, όπου μένουν Ρωσοπόντιοι, αμέσως μετά την Κυριακή του Θωμά, ήταν και τα γαλιαία . Τη Δευτέρα το πρωί, οι γυναίκες πηγαίνουν στα μνήματα του χωριού με κόλλυβα, κόκκινα αυγά, τσουρέκια πασχαλινά(πασχαλίτσες), λαγάνες πισία και περεσκία. Αφού ευλογήσει ο παπάς τα αναθήματα και μνημονεύσει τα ονόματα των νεκρών, γίνεται η διανομή τους σε όλους τους παρευρισκόμενους. Ύστερα όλοι μαζί κάθονται και τρώνε σ' αυτό το χώρο της ανάπαυσης των ψυχών και διαταράσσουν τη γαλήνη του κοιμητηρίου. Τρώνε σχεδόν πάνω στις πλάκες των τάφων.

Η όλη εθιμοτυπική διαδικασία ξενίζει κι αποτελεί μυστήριο η αιτιολόγησή της. Πιθανολογείται ότι το έθιμο πήρε το όνομά του από τη Γαλιλαία, τον τόπο όπου μεγάλωσε ο Χριστός. Υποστηρίζεται ότι από παρανόηση της φράσης του Ευαγγελίου που διαβάζεται στον όρθρο της Κυριακής του Θωμά και που λέει: «Οι ένδεκα μαθηταί επορεύθησαν εις την Γαλιλαίαν», προήλθε η παρανόηση ότι επρόκειτο περί αγίου. Έτσι είπαν: « τ' άε-Γαλιλαία » (του Αγίου Γαλιλαία) και στη συνέχεια απλά γαλιαία.

αναδημοσίευση από

http://el-pontos.blogspot.com/

Η ΣΥΝΕΙΣΦΟΡΑ ΤΟΥ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΣΤΟΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ

το παρακάτω κείμενο το παρέλαβα σήμερα το απόγευμα στον λογαριασμό μου στο facebook. το θέμα του είναι κάτι το όποιο είχα σκεφτεί να ασχοληθώ αλλά δεν το έκανα, έτσι ευχαριστώ αυτήν που μου το έστειλε μέσα από την καρδιά μου.......


Στην επαναστατημένη Ελλάδα, και ιδιαίτερα στο Μωριά, κατέβηκαν Έλληνες με «περίεργη διάλεκτο» που κατοικούσαν στη Μαύρη Θάλασσα, ως εθελοντές για να πολεμήσουν και το έπραξαν με γενναιότητα. Αυτοί αναφέρονται ως «Σινωπείς», «Τραπεζούντιοι», «Αργυρουπολίτες». «Μαυροθαλασσίτες». Τα προσωνύμια αυτά σχετίζονται με την καταγωγή τους. Επιπλέον, επιφανείς Πόντιοι, ενίσχυσαν με μεγάλα χρηματικά ποσά τη Φιλική Εταιρεία. Ο Νικόλαος Κανδήλης, γιος του Ηλία Κανδήλη, ιδρυτή και διδάκτορα του Φροντιστηρίου της Χερσώνας, ο Ιάκωβος Γρηγοράντης, γενικός «αρχιμεταλλουργός» των μεταλλείων της Αργυρούπολης, καθώς και η μεγάλη οικογένεια των Μουρουζήδων, είναι λίγα από τα παραδείγματα των Ποντίων που ενίσχυσαν με διάφορους τρόπους τον αγώνα.
Αλλά και πολλά παλικάρια ποντιακής καταγωγής, σπουδαστές στην πλειοψηφία τους, κατατάχθηκαν στον Ιερό Λόχο του Αλέξανδρου Υψηλάντη, στην εξέγερση στη Μολδοβλαχία. Η αγάπη για την πατρίδα και τα κατορθώματα της οικογένειας των Υψηλάντηδων είναι γνωστά. Εκείνο ίσως που δεν είναι γνωστό είναι ότι κατάγονται από την Υψηλή του Πόντου, ένα χωριό στην περιοχή του Όφεως.
Η επιθυμία των Ποντίων για ελευθερία και ανεξαρτησία εκδηλώθηκε σε κάθε ιστορική ευκαιρία. Έτσι, δε θα μπορούσαν να μείνουν άπραγοι σε έναν αγώνα ενάντια στον Οθωμανικό ζυγό.

‘Πόντος – Δικαίωμα στη Μνήμη’ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΦΩΤΙΑΔΗΣ

Έκθεση - αφιέρωμα στην ιστορία και τον πολιτισμό του ποντιακού ελληνισμού επιμελείται και παρουσιάζει στο ευρύ κοινό ο Καθηγητής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, κ. Κωνσταντίνος Φωτιάδης. Η πολυθεματική Έκθεση, που φέρει το γενικό τίτλο ‘Πόντος – Δικαίωμα στη Μνήμη’, έχει ήδη ταξιδέψει στη συμπρωτεύουσα και σε πολλούς Δήμους της Β. Ελλάδας με πιο πρόσφατο σταθμό το Ιστορικό και Παλαιοντολογικό Μουσείο Πτολεμαΐδας. Παράλληλα, το υλικό της Έκθεσης έχει μεταφραστεί και προβάλλεται ήδη σε δύο εκθέσεις στη Ρωσία, ενώ θα ακολουθήσουν παρουσιάσεις και σε άλλες χώρες του εξωτερικού. Στην Ελλάδα, η Έκθεση θα φιλοξενείται στην Αττική, στο Δήμο Αχαρνών, από 6 – 28 Μαρτίου 2009, ενώ επόμενος σταθμός θα είναι ο πολυδύναμος χώρος της Τεχνόπολις στο Γκάζι, όπου θα κάνει συμβολική ‘πρεμιέρα’ ανήμερα της εθνικής επετείου μνήμης για τη Γενοκτονία του Πόντου (19 Μαΐου).

Η Έκθεση αποτελεί ένα σημαντικό πολιτιστικό γεγονός για μια σειρά από λόγους. Πρώτιστoς σκοπός της, η προβολή και η αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας για τα τραγικά γεγονότα της Γενοκτονίας του Πόντου. Μέσα από ένα οδοιπορικό στα ‘ματωμένα χώματα’ της Μ. Ασίας, η Έκθεση φιλοδοξεί να προβάλει, να αναδείξει και να ανακτήσει σελίδες της ελληνικής ιστορίας, που μέχρι και σήμερα παραμένουν λευκές τόσο στα επίσημα εθνικά κιτάπια όσο και στη συλλογική συνείδηση. Το πλούσιο ιστορικό υλικό, που για το σκοπό αυτό αποκαλύπτει μπροστά στα μάτια του επισκέπτη, πλαισιώνεται από μια ποικιλία ιστορικών πηγών, μνημείων, καθώς και σπάνιων ιστορικών ντοκουμέντων, που συγκεντρώθηκαν κατά τη διάρκεια της μακροχρόνιας ερευνητικής δραστηριότητας του κ. Φωτιάδη σε περιοχές του Εύξεινου Πόντου, της Ρωσίας και της Τουρκίας. Στο σύνολό τους, τα ιστορικά αυτά ευρήματα - δια μέσου της μεθοδικής σύνθεσης και ερμηνείας τους – στοιχειοθετούν τα γεγονότα της Ποντιακής Γενοκτονίας, μιας Γενοκτονίας, που αριθμεί περισσότερα από 353 χιλιάδες θύματα και έχει αναγνωριστεί επίσημα από το ελληνικό κράτος (1994).

Η ανασύνθεση του ιστορικού γίγνεσθαι, πρώτα από τον ερευνητή και κατόπιν από τους ίδιους τους επισκέπτες, υποστηρίζεται από μια πληθώρα γραφικού και φωτογραφικού υλικού. Οι ιστορικές καταγραφές περιλαμβάνουν χάρτες και γκραβούρες, ανέκδοτες εκθέσεις Υπουργείων Εξωτερικών, αρχεία και απόρρητα για την εποχή έγγραφα, άρθρα σε ντόπιες και ξένες εφημερίδες και περιοδικά, σπάνια τουρκικά βιβλία αλλά και ανθρώπινες μαρτυρίες και προσωπικές μετα-αφηγήσεις. Ανάμεσα στα εκθέματα παρουσιάζονται, επιπλέον, και εικαστικές δημιουργίες, όπως οι 60 ζωγραφικοί πίνακες που κοσμούν την αίθουσα διαλέξεων του Μουσείου αλλά και εικόνες βυζαντινής τεχνοτροπίας και μικρογλυπτά.

Βασικός θεματικός άξονας, το κεφάλαιο της Μικρασιατικής Καταστροφής και οι συνέπειές της για τον ελληνισμό του Πόντου. Μέσα από την αντιπαράθεση πηγών, γραπτών και εικονικών, ξετυλίγονται μερικές από τις πιο δραματικές πτυχές των ιστορικών γεγονότων, όπως η βαρβαρότητα των μαζικών διωγμών, οι βίαιοι εξισλαμισμοί και η δημιουργία των κρυπτοχριστιανών, τα προβλήματα των προσφύγων που εκτοπίστηκαν στην Ελλάδα και οι πολιτικές των ελληνικών κυβερνήσεων στο ποντιακό ζήτημα.

Περίοπτη θέση ανάμεσα στα ιστορικά κείμενα κατέχει και το 14τομο έργο του κ. Φωτιάδη ‘Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου’ (Ηρόδοτος, Θεσ/κη, 2002-2004), που τεκμηριώνει για πρώτη φορά τα γεγονότα της Γενοκτονίας των Ποντίων (1916 -1923) με τη διασταύρωση χιλιάδων επίσημων εγγράφων και άλλων ιστορικών πηγών. Το μνημειώδες αυτό έργο συνοδεύεται και από έναν ομότιτλο συνοπτικό τόμο, τη συγγραφή του οποίου ανέθεσε με απόφασή της στον κ. Φωτιάδη η Βουλή των Ελλήνων, αναλαμβάνοντας έτσι να περαιώσει την έκδοσή του (Ίδρυμα της Βουλής Ελλήνων, Αθήνα, 2004).

Το ταξίδι του επισκέπτη στο χρόνο δεν σταματά, όμως, σε αυτό το κεφάλαιο της ποντιακής ιστορίας, αλλά πηγαίνει πολύ μακρύτερα, φτάνοντας ως την αρχαιότητα, ή καλύτερα, ξεκινώντας από εκεί, και καλύπτοντας εν τη συνθέσει μια διαδρομή τριών χιλιάδων χρόνων ζωντανής παρουσίας του ελληνισμού στον Εύξεινο Πόντο. Στο ξεκίνημα, για παράδειγμα, ο επισκέπτης και η επισκέπτρια μαθαίνουν, πως η Τραπεζούντα στα χρόνια του Ξενοφώντα περιγράφεται σε αυτές τις ίδιες τις γραφές του ως ‘πόλιν ελληνίδα μεγάλη και ευδαίμονα’ (Κύρου Ανάβασις, 401 π.Χ.). Λίγο πιο κάτω, πληροφορούνται για την προνομιούχα θέση της ελληνικής γλώσσας στα χρόνια των Μιθριδατών, της Ρωμαϊκής και κατόπιν της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, ενώ βλέπουν σε φωτογραφίες νομίσματα του Πόντου και διαβάζουν για τα ακριτικά τραγούδια. Και προς το τέλος της διαδρομής, φτάνουν σε μεταγενέστερες περιόδους και σε θεματικές που καλύπτουν σημαντικές σελίδες της σύγχρονης ποντιακής ιστορίας, όπως η συμβολή των ποντίων αδελφών Υψηλάντη στην Επανάσταση του 1821.

Περιδιαβαίνοντας ανάμεσα στα αντικείμενα της Έκθεσης, οι επισκέπτες έχουν τη δυνατότητα να στρέψουν την προσοχή τους και σε ποικίλα στοιχεία λαογραφίας, που αποτυπώνουν όψεις της καθημερινής ζωής των Ελλήνων του Πόντου. Καίρια αναδεικνύεται εδώ η συνεισφορά των οπτικών αναπαραστάσεων, τόσο στη μορφή του φωτογραφικού υλικού όσο των ζωγραφικών πινάκων. Εικόνες ευανάγνωστες, με πορτραίτα και οικογενειακές φωτογραφίες, αλλά και φωτογραφίες μαθητών που αποφοίτησαν από το Φροντιστήριο της Τραπεζούντας και αθλητών μιας ποδοσφαιρικής ομάδας, μεταφέρουν συνολικά τον ‘αναγνώστη’ τους στην ατμόσφαιρα μιας άλλης εποχής και στις δικές της πολιτισμικές εκδηλώσεις.

Κάθε μια από τις εικόνες λέει και τη δική της ιστορία. Μέσα από πρόσωπα άγνωστα μα και οικεία, με βλέμματα που συναντιούνται με τη ματιά του επισκέπτη ξυπνάνε μνήμες και ακούσματα, γεννιούνται σκέψεις και συναισθήματα, και ένα πλήθος από ερωτηματικά για τις ζωές αυτές των άλλων, των ‘δικών μας άλλων’.

Ιδιαίτερη συμβολή στην επαφή με στοιχεία του ποντιακού πολιτισμού έχει και η βραδιά-αφιέρωμα στο ποντιακό τραγούδι, που πλαισιώνει την Έκθεση ως μία από τις παράλληλες εκδηλώσεις της. Στην Πτολεμαΐδα, η βραδιά αυτή διοργανώθηκε σε ξενοδοχείο της πόλης με τη συμμετοχή πολλών επώνυμων καλλιτεχνών από όλη την Ελλάδα. Σε μια κατάμεστη αίθουσα και υπό τη μελωδία της ποντιακής λύρας, οι τραγουδιστές ερμήνευσαν πλήθος παραδοσιακών ποντιακών τραγουδιών με ιστορικό κυρίως περιεχόμενο, τιμώντας έτσι τη μνήμη του Πόντου και αναδεικνύοντας το ρόλο του ποντιακού τραγουδιού ως ζωντανού φορέα διαμόρφωσης της σύγχρονης ποντιακής ταυτότητας.

Ανάμεσα στις παράλληλες εκδηλώσεις περιλαμβάνονται ακόμη η προβολή ειδικών ντοκιμαντέρ και τα απογευματινά σεμινάρια ιστορίας στο χώρο του Μουσείου, με εισηγητή τον κ. Κωνσταντίνο Φωτιάδη. Αξίζει να σημειωθεί ότι τόσο η συμμετοχή στην Έκθεση όσο και στις παράλληλες εκδηλώσεις είναι ελεύθερη σε όλους. Επιπλέον, το πρόγραμμα της Έκθεσης διανέμεται δωρεάν σε κάθε επισκέπτη/τρια και συνοδεύεται από ένα βιβλιαράκι, που περιέχει άρθρα Ελλήνων και ξένων συγγραφέων για το Ποντιακό ζήτημα, εμπλουτισμένα με ιστορικές πηγές, έγχρωμες εικόνες και φωτογραφικό υλικό αλλά και ποιήματα στην ποντιακή διάλεκτο και ένα κείμενο αφιερωμένο στη συμβολή της γυναίκας ως σύμβολο της Ποντιακής γενοκτονίας.

Παρά την τραγικότητα του ιστορικού ζητήματος, το μήνυμα που προβάλλει η Έκθεση είναι ανθρωποκεντρικό και αισιόδοξο. Η αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας για τη Γενοκτονία του Πόντου ‘δεν έχει αντιτουρκικό χαρακτήρα’, γράφει ο κ. Φωτιάδης, ούτε εκφράζει διάθεση στείρας προγονολατρίας και παλαιοεθνικιστικά ιδεολογήματα. Ο κύριος σκοπός ‘δεν είναι άλλος από τη δημιουργία ειρηνικών σχέσεων με τη γείτονα χώρα με στόχο το αμοιβαίο όφελος και την πρόοδο’. Σχέσεις συμφιλίωσης δεν μπορούν, όμως, να θεμελιωθούν χωρίς την αναγνώριση των εγκλημάτων του παρελθόντος και την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπου και αν καταπατούνται. Το κοινό όραμα του καινούργιου, του φωτεινότερου δεν μπορεί να πραγματωθεί χωρίς την αμοιβαία γνώση και μνήμη του σκοτεινού, που πέρασε.

Κάπως έτσι κλείνει και το ταξίδι της Έκθεσης. Με ένα μήνυμα διττό, με μια αφήγηση ιστορική σε χρόνο μέλλοντα, και εκπεφρασμένη σε μια τρισδιάστατη σύνθεση. Πέντε επιτύμβιες στήλες αναπαριστούν την εξόντωση χιλιάδων επιφανών ποντίων ανδρών (δασκάλων, γιατρών, δικηγόρων, ιερέων, εμπόρων κ.α.) μετά την ‘καταδίκη’ τους από τα Κεμαλικά ‘Δικαστήρια Ανεξαρτησίας’ στην Αμάσεια (1921). Στον κορμό της κάθε μιας από τις τέσσερις στήλες, που διαγράφουν συμμετρικά το πλαίσιο της σύνθεσης, υπάρχουν εντοιχισμένες φωτογραφίες κάποιων εκ των θυμάτων, που φωτίζονται εσωτερικά, ενώ στην κεντρική στήλη αναγράφονται τα ονόματά και τα επαγγέλματά τους.

Το θέμα της ιστορίας είναι μακάβριο. Όμως, η είδηση της μαζικής δολοφονίας της ποντιακής ηγεσίας άλλαξε την στάση της ελληνικής και της διεθνούς κοινής γνώμης και οδήγησε σε διεθνείς καταγγελίες και ψηφίσματα διαμαρτυρίας (Μαλκίδης, 2008). Έτσι, η ανάγνωση του ιστορικού κειμένου φανερώνει δυο μηνύματα. Όπως και οι νεκροστήλες. Η τοποθέτησή τους στο πιο χαμηλό επίπεδο του μουσειακού χώρου, σε μια αίθουσα με χαμηλό φωτισμό και πάνω σε σκούρο υφασμάτινο φόντο παραπέμπουν συμβολικά σε ένα ταξίδι στον κάτω κόσμο, για τη συνάντηση με τους νεκρούς. Κι όμως, οι εικόνες προβάλλουν φωτεινές και η σύνθεση κοιτάζει ψηλά μοιάζοντας με επιτάφιο έτοιμο να εγκαταλείψει τα σκοτάδια του Άδη - και άρα του ζοφερού παρελθόντος - και να αναστηθεί στα επουράνια - στο φως της καινούργιας ελπίδας. Θυμίζει κάτι από τους στίχους του Σμυρνιού ποιητή Γιώργου Σεφέρη: παρά τα ανεξίτηλα σημάδια που άφησε η Μικρασιατική καταστροφή στην ποίηση και την ψυχή του, προσμένει κι εκείνος ‘το θάμα που ανοίγει τα επουράνια κι είν' όλα βολετά’.

Συνολικά, ο σχεδιασμός της Έκθεσης, το περιεχόμενο και η ποικιλομορφία του εκθεσιακού υλικού, η προβολή πολύτιμων ιστορικών κειμένων και η αισθητική της ενορχήστρωσής τους στο χώρο, σε συνδυασμό με τις παράλληλες εκδηλώσεις μέσα και έξω από το Μουσείο, καθιστούν τη συμμετοχή σε αυτήν μια πολυαισθητηριακή εμπειρία γεμάτη γνώσεις, εικόνες, ακούσματα και συναισθήματα. Οι ενσώματες διαδράσεις με τα αντικείμενα, τα πρόσωπα και τις τραγικές τους ιστορίες, τα χρώματα, τις γραφές, τις μουσικές, αλλά και με τους οι επισκέπτες στους διαδρόμους του μουσείου που ψάχνουν με λαχτάρα σε ένα χάρτη το χωριό τους στον Πόντο, προσφέρουν άφθονα ‘πολυτροπικά’ ερεθίσματα, που κινητοποιούν τη σκέψη και προκαλούν τη συγκίνηση. Μέσα από την επαφή με τα ιστορικά μηνύματα και τις διαφορετικές σημειωτικές τους πραγματώσεις, τα υποκείμενα μπορούν να εστιάσουν την προσοχή τους σε διαφορετικές πτυχές των υλικών, παρακινούμενα από τα δικά τους κοινωνικά και πολιτισμικά ενδιαφέροντα. Ταυτόχρονα, έχουν τη ευκαιρία να εμπλακούν ενεργά στην ανάγνωση των ιστορικών ‘λόγων’, που διατρέχουν τα κείμενα και που είναι δυνάμει διαθέσιμα για πολλαπλές νοηματοδοτήσεις. Το ίδιο ισχύει και για τις ακαδημαϊκές διαλέξεις που πλαισιώνουν το μουσειακό δρώμενο και κατά τις οποίες οι συμμετέχοντες μπορούν να μάθουν, να δουν, να ακούσουν αλλά και να ρωτήσουν, να διαλεχθούν και να διαφωνήσουν πάνω σε ευαίσθητα κομμάτια της εθνικής μας ιστορίας.

Σε αυτές τις βάσεις, η Έκθεση συνιστά ένα βιωματικό μάθημα ιστορίας και πολιτισμού με πολυσχιδείς συνιστώσες. Ο κ. Κωνσταντίνος Φωτιάδης με το επιστημονικό του έργο αφήνει πολύτιμη παρακαταθήκη στον αγώνα για την διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας του Πόντου. Καταφέρνει όμως και κάτι ακόμη. Να βγάλει την ιστορική έρευνα από τα ακαδημαϊκά συγγράμματα και τις αίθουσες διδασκαλίας και να την καταστήσει ανοιχτή και προσβάσιμη στο ευρύ κοινό. Και αυτή, η επι-κοινωνία της γνώσης, είναι, ενδεχομένως, μια συνεισφορά εξίσου σημαντική με την ίδια την ανακάλυψή της. Η Έκθεση ‘Πόντος- Δικαίωμα στη Μνήμη’ κάνει πράξη μία πρωτοποριακή για ένα ακαδημαϊκό δάσκαλο πρόταση διδασκαλίας της Ιστορίας. Μία πράξη πολιτική, που σέβεται και αξιώνει το δικαίωμα του κάθε Έλληνα πολίτη, Πόντιου και μη, στην επιστημονικά τεκμηριωμένη γνώση της εθνικής μας ιστορίας.

Charalampia Sidiropoulou
Centre for Multimodal Research
Institute of Education, University of London
hara.sidiropoulou@gmail.com


πηγή : e pontos

Πέμπτη 23 Απριλίου 2009 όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην Παλιά

Πέμπτη 23 Απριλίου 2009
όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην Παλιά Επτάλοφο στην Εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής (Τάουτλη), η οποία εορτάζει.

Οι «ΑΚΡΙΤΕΣ ΕΠΤΑΛΟΦΟΥ» με μεγάλη χαρά διοργανώνουν μία ποντιακή βραδιά για όλους τους φίλους του συλλόγου.

Τους τελευταίους μήνες με την δημιουργία των Blog (http://akriteseptalofou.blogspot.com/ , http://akrites.madblog.gr/) και της ομάδας στο Facebook, οι φίλοι του συλλόγου αυξήθηκαν, η συμμετοχή και η στήριξη τους είναι συγκινητική. Για το λόγο αυτό αποφασίσαμε να διοργανώσουμε μία βραδιά με ΔΩΡΕΑΝ φαγητό και ποτό και πολύ ποντιακή μουσική και χορό, ώστε να γνωριστούμε καλύτερα και να σας ευχαριστήσουμε.

Ευχαριστούμε όλους τους καλλιτέχνες για την άμεση και αφιλοκερδή συμμετοχή τους:

ΤΡΑΓΟΥΔΙ
-ΣΤΑΘΗΣ ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ
-ΜΠΑΜΠΗΣ ΙΟΡΔΑΝΙΔΗΣ
-ΣΤΑΘΗΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ
-ΗΡΑΚΛΗΣ ΑΜΟΙΡΙΔΗΣ
-ΛΑΖΑΡΟΣ ΣΑΛΟΝΙΚΙΔΗΣ
-ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΟΓΕΛΗΣ
-ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΡΑΣΑΒΒΙΔΗΣ

ΛΥΡΑ
-ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΣΙΔΗΣ
-ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΑΜΟΙΡΙΔΗΣ
-ΙΟΡΔΑΝΗΣ ΣΑΛΟΝΙΚΙΔΗΣ
-ΠΕΛΑΓΙΑ ΤΣΟΠΟΖΙΔΟΥ
-ΣΤΕΛΙΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ

ΚΛΑΡΙΝΟ
-ΚΩΣΤΑΣ ΣΙΩΠΗΣ
-ΜΙΧΑΛΗΣ ΣΙΩΠΗΣ

ΑΡΜΟΝΙΟ
-ΣΑΒΒΑΣ ΑΜΟΙΡΙΔΗΣ
-ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΕΤΙΚΙΔΗΣ

ΝΤΑΟΥΛΙ
-ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΙΓΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
-ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΡΠΟΥΤΣΗΣ
-ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΙΓΗΡΟΠΟΥΛΟΣ

ΝΤΡΑΜΣ
-ΡΟΥΛΗΣ
-ΑΝΕΣΤΗΣ ΣΑΧΙΝΙΔΗΣ

Κάθε προσφορά δεκτή για την οργάνωση της εκδήλωσης. Όσοι θέλετε μπορείτε να προσφέρετε δώρα για τη λαχειοφόρο αγορά, όλοι οι δωροθέτες θα αναρτούνται άμεσα (με κάρτα και link) στα Blog (http://akriteseptalofou.blogspot.com/ , http://akrites.madblog.gr/) και την ομάδα στο Facebook.
Περισσότερες πληροφορίες τις επόμενε ημέρες.

ΣΗΜΕΙΩΣΤΕ ΤΗΝ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ 23 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2009

http://akriteseptalofou.blogspot.com/2009/03/23-2009.html

http://akrites.madblog.gr/note/6617/Πέμπτη-23-Απριλίου-2009-όλοι-οι.html

ΧΟΡΟΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΕΝΩΣΗΣ ΠΟΝΤΙΩΝ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ-ΑΥΛΑΙΑ 2009

η ένωση Ποντίων του δήμου Αμπελοκήπων σας καλεί στον χορό της νεολαίας της που διοργανώνει την

Παρασκευή, 13 Μαρτίου 2009 στις 9:30 μ.μ.

στο ΚΟΣΜΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΥΛΑΙΑ

σας περιμένουμε όλους !!!!

ΕΛΑΤΕ ΝΑ ΞΕΦΑΝΤΩΣΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΕΤΗΣΙΟ ΧΟΡΟ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΜΑΣ. ΣΑΣ ΕΓΓΥΟΜΑΣΤΕ ΜΙΑ ΥΠΕΡΟΧΗ ΒΡΑΔΙΑ!!!

ΚΟΣΜΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΥΛΑΙΑ
Οδός: ΚΑΡΑΟΛΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ & ΑΓ.ΜΗΝΑ(ΓΩΝΙΑ),ΕΥΟΣΜΟΣ

τηλ.: 2310720352

ΓΙΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΤΕ ΣΤΑ

2310 720 352,

6938931208,

6942870997.

Ποντιακο Ξεφαντωμα στις 28 Μαρτιου 2009

Η Ενωση Ποντιων Bielefeld σας προσκαλει ολους σε ενα Ποντιακο ξεφαντωμα!!!

Στις 28 Μαρτιου 2009 στην αιθουσα του Freizeitzentrum Stieghorst Glatzerstr. 21 33605 Bielefeld.

Στο Ποντιακο προγραμμα:
Τραγουδι: Κωστας Πανιδης
Λυρα: Λαζαρος Σαββιδης
Γαβαλ και Αγγειο: Χρηστος Σαββιδης
Ποντιακο Νταουλ: Λευτερης Σελαλμαζιδης

Ωρα εναρξης 20:00

Σας ευχομαστε Καλη Διασκεδαση!!!

ένα άρθρο για το Ακρίτας Παλλάς......

akritas palace

ΤΟ ΑΚΡΙΤΑΣ ΠΑΛΛΑΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΗΣ ΒΕΡΟΙΑΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΟΣΜΙΚΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΑ ΚΕΝΤΡΑ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗΣ. Ο ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΑΒΒΙΔΗΣ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΙΟ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΥΣ ΠΟΝΤΙΟΥΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΕΣ.
ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΤΟΝΟ. ΓΕΝΙΚΑ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΙΝΑΙ ΛΑΙΚΟΠΟΝΤΙΑΚΟ. ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΡΓΑΖΕΤΑΙ ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΙΚΟ, ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΟΞΕΝΟ ΚΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΣΑΒΒΙΔΗΣ, ΕΠΙΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ.
ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΑΨΟΓΟ ΕΠΙΜΕΛΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΠΟΙΗΤΙΚΟΙ.
ΘΑ ΣΑΣ ΣΥΣΤΗΝΑ ΝΑ ΕΠΙΣΚΕΥΤΗΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΟΣΜΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΕΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΞΕΦΥΓΕΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΣΑΣ. ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΟΤΙ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΤΕ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΑ.
ΚΑΛΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ!!!!!!

Σοφία Παπαδοπούλου,

μαθήτρια γυμνασίου

Ένα κεράκι σου ζητάνε μόνο, για μια μέρα του χρόνου...Αφιέρωσέ την!

19η Μαΐου 1919:

Αρχίζει η εξόντωση της φυλής μας.... Ο παππούς σου κρατά σφιχτά στην αγκαλιά του τα παιδιά του, την μάνα σου και τον πατέρα σου. Μέτρα πιο πίσω η γιαγιά σου με τα λίγα υπάρχοντα του σπιτιού που μπορεί να κουβαλήσει, να σώσει... Κάποιες εικόνες, φωτογραφίες... κάποια λιγοστά ρούχα... ΚΑΘΟΛΟΥ ΝΕΡΟ ΚΑΙ ΦΑΓΗΤΟ...Πιο κάτω, καθώς εξορίζονται βλέπουν Τούρκους να σκοτώνουν τον αδελφό του παππού σου! Κρεμάνε την αδελφή της γιαγιάς σου αφού πρώτα την ατιμάσανε 6 άτομα! Πιο κάτω βλέπουν να εκσφενδονίζουν ένα νεογέννητο μωρό στον τοίχο ενός σπιτιού και να πεθαίνει ακαριαία... θα ήταν η μάνα ενός φίλου σου σήμερα! Κρεμάνε σε κρεμάλες την πιο κάτω γειτονιά όπου έμεναν οι δικοί σου...Ούτε τον Θεό δεν φοβήθηκαν αφού την ώρα της Θείας Λειτουργίας πυρπολίσανε την εκκλησία μαζί με το πλήθος. Καθώς συνεχίζεται ατό το μαρτύριο ξεκληρίζονται οικογένειες....

μια ομάδα στο facebook που μας υπενθυμίζει το χρέος μας στους προγόνους...
δεν ζητούν πολλά , ένα κεράκι μόνο και να τους θυμόμαστε....

όλοι πρέπει να γίνουμε μέλη ( όσοι έχετε τουλάχιστον facebook) και όλοι πρέπει να θυμηθούμε τι πρέπει να κάνουμε εκείνη την ημέρα, την 19η Μαΐου.

το link για να μπείτε στο group αυτό είναι το εξής:
http://www.facebook.com/photo.php?pid=30275366&op=1&o=all&view=all&subj=51313496005&aid=-1&oid=51313496005&id=1264356587#/group.php?gid=51313496005

Η 19η Μαΐου είναι η επέτειος της Ποντιακής γενοκτονίας. Είναι ημέρα αφιερωμένη στην ιερή μνήμη των 353.000 Ελλήνων του Πόντου, γηγενών από χιλιετηρίδες στην περιοχή, που με ψυχρά υπολογισμένο και συστηματικό τρόπο εξοντώθηκαν, με την έμπνευση και καθοδήγηση του εμπνευστή και ιδρυτή του σύγχρονου Τουρκικού κράτους, Κεμάλ Ατατούρκ.
Η 19η Μαΐου 1919, είναι η ημέρα πού ο Κεμάλ, αποβιβάστηκε στην Σαμψούντα, οπότε και άρχισε η συστηματική επιχείρηση της εξοντώσεως ενός ολόκληρου λαού. Οι τρόποι, οι μέθοδοι και τα μέσα που χρησιμοποίησαν οι Τούρκοι, για να εξοντώσουν τον Ποντιακό Ελληνισμό, είναι απίστευτα: επιστράτευση και εξόντωση νέων, τάγματα εργασίας - τάγματα θανάτου, στρατόπεδα συγκέντρωσης και εξόντωσης, συνεχής εργασία και αγγαρείες κάτω από άθλιες συνθήκες, επιδρομές ατάκτων και σφαγές αμάχων στα ελληνικά χωριά.

fan club ποντίων στο facebook

η σελίδα μας στηρίζει την ποντιακή μουσική ... με τον τρόπο της....

παρακάτω σας παρουσιάζουμε τα fan club καλλιτεχνών της ποντιακής μουσικής σκηνής, που λειτουργούν στο facebook....

Μπάμπης Ιορδανίδης fan club
http://www.facebook.com/group.php?gid=35434432691

ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΤΙΡΙΔΗΣ fan club
http://www.facebook.com/group.php?gid=37167673266

Θεόφιλος Πουταχίδης
http://www.facebook.com/group.php?gid=18059355817

ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ ΓΩΓΟΣ
http://www.facebook.com/group.php?gid=50254411959

Αλέξης Παρχαρίδης Fan Club
http://www.facebook.com/group.php?gid=48088760569

Siamlidis - Kotidis Official Fun Club Group
http://www.facebook.com/group.php?gid=22819026965

Savvidis Stavros - FAN CLUB
http://www.facebook.com/group.php?gid=49707108281

ΑΜΟΙΡΙΔΗΣ ΓΡΗΓΟΡΗΣ FUN CLUB
http://www.facebook.com/group.php?gid=47512013154

ΠΟΛΙΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΙΔΗΣ
http://www.facebook.com/group.php?gid=125438560219

ΦΑΝΗΣ ΚΟΥΡΟΥΚΛΙΔΗΣ-Fanis Kourouklidis (Fun Club)
http://www.facebook.com/group.php?gid=113062220161

ΘΟΔΩΡΟΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ FAN CLUB
http://www.facebook.com/group.php?gid=17127823157

ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ
http://www.facebook.com/group.php?gid=47271355896


ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΣ FUN CLUB
http://www.facebook.com/group.php?gid=42251813757

ΤΑΣΟΣ ΙΜΙΡΤΖΙΔΗΣ (FUN CLUB)
http://www.facebook.com/group.php?gid=58779738432

ΓΙΩΤΗΣ ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ
http://www.facebook.com/group.php?gid=57640309720

FΑN CLUB PANAGIOTH KOGALIDI
http://www.facebook.com/group.php?gid=43475438911

anestis ioakeimidis fan club
http://www.facebook.com/group.php?gid=52614816531

fan club aslanidis panagiotis
http://www.facebook.com/group.php?gid=57088581689

Stathis Nikolaidis Fan's
http://www.facebook.com/group.php?gid=49152811400

ΚΩΣΤΑΣ ΖΩΗΣ
http://www.facebook.com/group.php?gid=39392066028

Savvas Lazaridis FAN CLUB
http://www.facebook.com/group.php?gid=47002561339

ANTONIS NIKOFORIDIS FAN CLUB
http://www.facebook.com/group.php?gid=38266256021

ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ Κυριάκος
http://www.facebook.com/group.php?gid=32166502286

Giorgos Atmatsidis
http://www.facebook.com/group.php?gid=26736457101

Siamidis Kostas
http://www.facebook.com/group.php?gid=18067768394


αν είσαι εγγεγραμένος στο facebook τοτε γίνε μέλος σε μερικά απο τα παραπάνω fan club και γιατί όχι και σε όλα......

Σταύρος Σαββίδης FAN CLUB

όλοι στο fan club του τραγουδιστή Σταύρου Σαββίδη.....

http://www.facebook.com/profile.php?id=1549904585&ref=name#/group.php?gid=49707108281&ref=ts

μέχρι στιγμής το club αριθμεί 296 μέλη.....




ο Στ. Σαββίδης είναι ένας καταξιωμένος καλλιτέχνης της ποντιακής σκηνής, με πολλά χρόνια στο τραγούδι

ένα μικρο βιογραφικό του καλλιτέχνη:

Ο Σταύρος Σαββίδης γεννήθηκε στη ΡΑΧΗ ΒΕΡΟΙΑΣ, από μουσική οικογένεια. Οι γονείς του, παιδιά προσφύγων από τα χωριά της ΣΑΝΤΑΣ του ΠΟΝΤΟΥ, του μεταφέρουν από μικρή ηλικία τον καημό και το μεράκι μέσα από τα τραγούδια της καταγωγής τους. Μεγαλώνει με παραδοσιακά Ποντιακά τραγούδια και τα σιγοψιθυρίζει από παιδί

Aπό 16 χρονών αρχίζει να τραγουδάει φιλικά σε παρέες και αργότερα επαγγελματικά σε διάφορα μαγαζιά της επαρχίας, τις περισσότερες φορές μαζί με τον πατέρα του, τον γνωστό λυράρη ΜΑΝΤΗ. Εκείνη την εποχή πολλοί ήταν εκείνοι που ξεχώρισαν την φωνή του Σταύρου Σαββίδη, ενώ ο ίδιος δεν αποχωρίστηκε ποτέ από το ΠΟΝΤΙΑΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ, όπου μέσα από αυτό έβγαιναν οι πίκρες και οι χαρές της γενιάς του. Σ’ αυτά τα χρόνια κάνει και τα πρώτα του βήματα στο εξωτερικό.

Το 1981 έως και το 1983 υπηρετεί στον στρατό όπου από όσα μέρη περνάει συνεχίζει το ΠΟΝΤΙΑΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ, ειδικά στην ΚΥΠΡΟ, για ένα χρόνο στη ΛΕΣΧΗ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ.

Μετά την απόλυσή του από το στρατό τον Αύγουστο του 1983 δίνει εξετάσεις στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ και αφού πετυχαίνει, διορίζεται και υπηρετεί σε αυτήν σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, χωρίς όμως να σταματήσει να προσφέρει τις υπηρεσίες του και στο Ποντιακό τραγούδι, το οποίο μαζί με την ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ λατρεύει υπερβολικά! Υπηρετεί λοιπόν μέχρι και το 2007 όπου και τελειώνει ευμενώς τη θητεία του στην ΕΛ. ΑΣ.

Είναι παντρεμένος, έχει δυο αγόρια, τον ΜΑΝΤΗ και τον ΕΛΕΥΘΕΡΙΟ, η μόνιμη κατοικία του βρίσκεται στην ΒΕΡΟΙΑ – ΗΜΑΘΙΑΣ. Όσον αφορά την ασχολία του από τον Ιούνιο του 2007 και μετά δεν είναι άλλη από την ΜΕΓΑΛΗ ΤΟΥ ΑΓΑΠΗ. Το ΠΟΝΤΙΑΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ και το κέντρο διασκέδασης ΑΚΡΙΤΑΣ ΠΑΛΛΑΣ, του οποίου είναι ιδιοκτήτης όπου βρίσκεται στην ΠΑΤΡΙΔΑ ΒΕΡΟΙΑΣ.

"ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΜΟΥ ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΧΑΡΑ ΠΟΥ ΕΙΣΤΕ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ,ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ" Στ. Σαββίδης

Ακρίτας PALACE στην Πατρίδα Βεροίας

μια νύχτα στον Ακρίτα.....

21 Φεβρουαρίου 2009

τραγουδούν:
Σταύρος Σαββίδης , Θεοδοσιάδης Κώστας , Βεροιώτης Θόδωρος

στη λύρα:
Φάνης Κουρουκλίδης , Ανδρέας Μαυρόπουλος

ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΠΟΝΤΙΑΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ

(Π.Ο.Π.Σ.)
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ
ΠΟΝΤΙΑΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ
Αντιγονιδών 19 – τ.κ. 546 30 Θεσσαλονίκη, τηλ. (2310) 548526, 543611, fax 548922


Αριθμ. Πρωτ: 11407
Αριθμ. Φακ: Ι/Σ
Θεσσαλονίκη 20-2-2009


ΘΕΣΕΙΣ
ΤΗΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΠΟΝΤΙΑΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ
ΚΑΙ ΤΩΝ 220 ΠΟΝΤΙΑΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΗΣ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ
ΙΔΡΥΜΑ & ΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ «ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΟΥΜΕΛΑ»



Σχετικά με προσπάθειες συμπατριωτών μας ποντίων, να δημιουργήσουν εκ του μη όντως θέμα σχετικά με τον Θρησκευτικό και Πολιτιστικό Φάρο των Ποντίων, το ΄Ιδρυμα «Παναγία Σουμελά», επισημαίνουμε τα κάτωθι:
Η διαστρέβλωση της αλήθειας και η ανιστόρητη προσέγγιση θεμάτων, όπως το θέμα της Παναγίας Σουμελά, μόνο κακές προθέσεις φανερώνουν.
Το ΄Ιδρυμα της Παναγίας Σουμελά που δημιουργήθηκε το 1966, ήταν και παραμένει, δημιούργημα του Σωματείου «Παναγία Σουμελά», το οποίο είχε το Συνταγματικό δικαίωμα, όπως όλα τα Σωματεία της Πατρίδας μας, να προχωρήσει σε πράξεις και να παράγει έργο καθημερινά με βάσει τους καταστατικούς στόχους και υποχρεώσεις.
Το Σωματείο «Παναγία Σουμελά» δημιούργησε το Προσκύνημα, το οποίο μέχρι το 1966 διοικείτο από το 11μελές Διοικητικό Συμβούλιο του Σωματείου «Παναγία Σουμελά», όπως οι νόμοι του Κράτους όριζαν και ορίζουν.
Ιστορικά το Σωματείο «Παναγία Σουμελά» επρότεινε και επέτυχε, την σύσταση Ιδρύματος με την επωνυμία ΙΔΡΥΜΑ ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΟΥΜΕΛΑ Ν.Π.Δ.Δ. και σύμφωνα με το διάταγμα ίδρυσής του και τους καταστατικούς κανόνες, διοικείται από 11μελές συμβούλιο.
Κατά τη δημιουργία του Ιδρύματος, το Σωματείο ως μη όφειλε, εκχώρησε κατ΄ άκραν δημοκρατικότητα πέντε από τις 11 θέσεις-μέλη του Δ.Σ., στον ευρύτερο Ποντιακό και κοινωνικό χώρο.
Μ΄αυτό τον τρόπο, 6 μέλη συμμετέχουν από το Σωματείο «Παναγία Σουμελά», 3 μέλη εκλέγονται από το Κοινό των Ποντίων, 1 μέλος από την τοπική αυτοδιοίκηση και 1 μέλος από την Εκκλησία δηλαδή τον επιχώριο Μητροπολίτη.
Αυτή η πλατιά δημοκρατική πράξη του Σωματείου «Παναγία Σουμελά» που έγινε νόμος του Κράτους, αποτελεί πρωτόγνωρο και μοναδικό γεγονός ευαισθησίας, διαφάνειας και σεβασμού ενός έργου, που μόνο θετικά προσέφερε εδώ και πενήντα οκτώ χρόνια στην Πατρίδα και τον Ελληνισμό.
΄Ετσι όταν ένα Σωματείο, όπως η «Παναγία Σουμελά» πρότεινε και δέχτηκε τον έλεγχο και την αγάπη της Εκκλησίας με την παρουσία εκπροσώπου της Μητροπόλεως, την συμπαράσταση και την ενεργό συμμετοχή του εκπροσώπου της Αυτοδιοίκησης και τέλος την συμμετοχή εκπροσώπων ποντιακών Σωματείων, με το φρόνιμα και το δέσιμο που έχουν όλοι ποι πατριώτες με τις ιστορικές μας ρίζες, δημιούργησε με ό,τι ο Νόμος και το Βασιλικό Διάταγμα προέβλεψε, ένα ΄Ιδρυμα του οποίου η πορεία και το έργο δικαίωσε τους πρωτεργάτες Ποντίους τότε βουλευτές όλων των κομμάτων και τους αείμνηστους Προέδρους Φ. Κτενίδης, Π. Τανιμανίδη και μέλη των Διοικητικών Συμβουλίων της Παναγίας Σουμελά.
Εάν σήμερα κάποιοι ανιστόρητοι και επιλήσμονες των αξιών και των Αρχών του Ποντιακού Ελληνισμού, θεωρούν ότι μπορούν να προσβάλλουν το ΄Ιδρυμα και το έργο του έξω από κάθε έννοια δικαίου με μοναδικό στόχο δυστυχώς, την διάσπαση του Ποντιακού Ελληνισμού και του μηδενισμού έργου σημαντικού και σπουδαίου, βρίσκονται σε ευθεία αντίθεση με την πορεία και το μέλλον του Ποντιακού Ελληνισμού.
Πολλοί απ΄ αυτούς που εσχάτως ασχημονούν, δεν έχουν γνωρίσει ακόμη δυστυχώς ούτε την πόρτα των γραφείων του Ιδρύματος και του Ιερού Προσκυνήματος, πολύ δε περισσότερο το σεβασμό και την εκτίμηση της πλειοψηφίας του Ποντιακού Ελληνισμού, προς το ΄Ιδρυμα και το Σωματείο «Παναγία Σουμελά».
Το ότι δεν διοικούν αυτοί που λασπολογούν, δεν σημαίνει ότι αυτοί που διοικούν πρέπει να τους ανέχονται. ΄Εως εδώ και μη παρέκει.
Όσον αφορά την Π.Ο.Π.Σ., που εδώ και σαράντα χρόνια ως η αρχαιότερη Ομοσπονδία στήριξε και στηρίζει το έργο του Ιδρύματος, να γνωρίζουν όλοι ότι καθήκον της ήταν, είναι και θα είναι, να στηρίζει το ΄Ιδρυμα ενάντια σε νεόκοπους υποστηρικτές ιδεών και λόγων, που οι πράξεις τους καθημερινά ακυρώνουν τα λόγια τους για ενότητα και κοινή πορεία του Ποντιακού Ελληνισμού.
Το σύνολο των εκατοντάδων χιλιάδων προσκυνητών Ποντίων και φιλοποντίων, Ελλήνων και ξένων από κάθε γωνιά της γης, που καθημερινά προστρέχουν και προσκυνούν Τη Χάρης Της, δικαιώνει στη λογική και την συνείδησή μας το έργο και την προσφορά του Ιδρύματος Παναγία Σουμελά, των Διοικητικών Συμβουλίων και των εκατοντάδων ανθρώπων που αθόρυβα και ανυστερόβουλα διακονούν Τη Χάρη Της.
Οι παραπάνω θέσεις επικυρώθηκαν επανειλημμένα από πανελλήνια συνέδρια και συνελεύσεις των 220 ποντιακών σωματείων μελών της Ομοσπονδίας.



Με πατριωτικούς χαιρετισμούς
Για το Διοικητικό Συμβούλιο


Ο Πρόεδρος
Χαράλαμπος Αποστολίδης

Η Γενική Γραμματέας
Χριστίνα Σαχινίδου

Εντείνεται η καταπίεση των ελληνοφώνων του Πόντου από τις τουρκικές αρχές

Του Vahit TURSUN
Tα τελευταία χρόνια, χάρη στις αλλαγές που έγιναν στις αντιδημοκρατικές νομοθεσίες σχετικά με τα κριτήρια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και με όλες τις ευνοϊκές εξελίξεις που αφορούν την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε., είχαμε αρχίσει να πιστεύουμε ότι η χώρα μας μπήκε πια στο στάδιο του εκδημοκρατισμού, πράγμα που μας έκανε ευτυχείς. Ωστόσο μας βάραινε ένα αίσθημα κρυφού υποσυνείδητου φόβου, ως προς το φαινόμενο ρατσιστικών εκδηλώσεων στην Τουρκία, Δυστυχώς, αυτό το προαίσθημα, αυτός ο ανομολόγητος φόβος, επαληθεύτηκε…
Κρυφός και αόρατος, μα αισθητός στην αρχή, σιγά σιγά άρχισε να...γίνεται ολοένα πιο φανερός και πιο απροσχημάτιστος, τόσο που να τον ζούμε πια στο πετσί μας.
Μάλιστα τον τελευταίον καιρό, οι ρατσιστές της Τουρκίας άρχισαν να κατηγορούν τη Δύση, ιδιαίτερα την Ε.Ε. και να προσπαθούν να κρατήσουν το λαό της Τουρκίας μακριά από το ευρωπαϊκό πνεύμα. Να κλονίσουν την εμπιστοσύνη και να μειώσουν τα αισθήματα συμπάθειας που έχουν δημιουργηθεί προς την Ε.Ε.
Οι ρατσιστικές εκδηλώσεις παίρνουν συχνά αφορμή από κάποιες ιεραποστολικές μικροοργανώσεις σχεδόν άγνωστες σε πλατύτερα στρώματα, εξωανθρώπινες και περίεργες που έχουν κάμει τα τελευταία χρόνια την εμφάνιση τους στην Τουρκία που συνέρχονται και λειτουργούν σε κλειστούς χώρους και προπαγανδίζουν διάφορες θρησκευτικές δοξασίες, που μόνο σε μέρη με ανύπαρκτη ή φτωχή οικονομική και κοινωνική πολιτική, κι απ' αυτό κακή ψυχολογική κατάσταση, μπορούν να βρουν πρόσφορο έδαφος.
Ο κρυφός αυτός ρατσισμός που κατάφερε να εξαπλωθεί σε όλη την Τουρκία, κάνει ιδιαίτερα αισθητή και καθημερινά εντεινόμενη την παρουσία του στην περιοχή της Μαύρης θάλασσας, όπου ασκεί ανενόχλητος αντιδημοκρατική φασιστική προπαγάνδα.
Ο τουρκικός ρατσισμός κατάφερε να εξαπλωθεί εύκολα στην τοπική κοινωνία του Πόντου, πατώντας πάνω στις αδυναμίες και τις ιδιαιτερότητες της, τη συντηρητικότητά του λαού, την πίστη του, την ευαισθησία του προς την ομόνοια και σύμπνοια της χώρας, τον σεβασμό του προς τον κρατικό μηχανισμό, την εκμετάλευση της άγνοιας του, την ιστορική, κορυφαία αδυναμία του να καταφέρει να ελέγξει την πολιτική του κράτους, τ' αδύνατα σημεία του κρατικού μηχανισμού, με αποτέλεσμα να μη μπορεί να ζητήσει τα δικαιώματα του και να υποκύπτει στις αδικίες που προέρχονται κυρίως από την παντελή έλλειψη ελέγχου.
Στο μεταξύ, για να δημιουργήσουν αφορμές για τις ρατσιστικές τους ενέργειες και την προπαγάνδα που ασκούν, ψευδολογούν, καλλιεργούν και διαδίδουν διάφορες φήμες, για ανύπαρκτες παράνομες Ποντιακές οργανώσεις και ψάχνουν για άτομα που ενδιαφέρονται για τον τοπικό πολιτισμό, για να τους προσάψουν άλλες, ανυπόστατες, συκοφαντικές κατηγορίες. Και μ’ αυτά και μ' αυτά, έχουν καταφέρει να επικρατήσει στην τοπική κοινωνία μια πολιτική. Που θα τη λέγαμε ψυχολογικού διχασμού.
Το πιο άσχημο σε όλη αυτή την υπόθεση είναι ότι η εξάπλωση του ρατσισμού, υποστηρίζεται, κάποτε από λάθος, αλλά, όπως πιστεύομε, και κάποτε εν γνώσει των κρατικών φορέων, κι είναι αυτό από τις αδυναμίες του κρατικού μηχανισμού που αναφέραμε.
Όπως μαθαίνουμε από τα νέα που φτάνουν εδώ από την περιοχή, στρατιωτικά τμήματα στρατού πραγματοποιούν κατά περιόδους επιδρομές στα ελληνόφωνα χωριά, ίσως και με εισαγγελικές άδειες που συμφωνήθηκαν σε τραπέζια, ίσως και χωρίς καθόλου άδεια. Παραβιάζουν, σπίτια, οικογενειακά άσυλα, φωτογραφίζουν ιδιοκτησίες χωρικών…
Επίσης, όπως ακούμε, οι κρατικές δυνάμεις υποστηρίζουν τις παρανοϊκές σπερμολογίες των ρατσιστών στην περιοχή και ψάχνουν γι αντάρτες, μέλη παράνομων ανταρτικών οργανώσεων του ελληνόφωνου πληθυσμού.
Προς αυτή την κατεύθυνση, παρακολουθούν όλους όσους ασχολούνται λίγο πολύ με την αρχαία τοπική γλώσσα και γενικά με την ιστορία και τον πολιτισμό της περιοχής.
Εκτός από τα παραπάνω, από Πόντιους τουρίστες που ταξιδεύουνε στην περιοχή, μαθαίνουμε ότι, όπου πηγαίνουν, παρακολουθούνται από τις αρχές της κρατικής Ασφάλειας με αποτέλεσμα να κάνουν προβληματικά τα εκεί τουριστικά τους ταξίδια. Το γεγονός με τους τουρίστες το γνωρίζουμε και από ψεύτικες κραυγές και φόβους παρανοϊκούς, προπαγανδιστικά και συκοφαντικά τερτίπια προς τους ξένους και ιδιαίτερα τους Έλληνες τουρίστες. Πού όλα παρουσιάζονται στις ρατσιστικές ιστοσελίδες, δημοσιεύονται στον τοπικό Τύπο, μεταδίνονται από τα ραδιόφωνα και την τηλεόραση και αναζωπυρώνουν την εχθρότητα ανάμεσα στους λαούς, και μάλιστα ανάμεσα στους Έλληνες και Τούρκους, αναστατώνουν τον κόσμο, τον τρομοκρατούν με ανύπαρκτους φόβους και του εφιστούν την προσοχή να ειδοποιούν τις αρχές για όποιον ξένο τους προκαλέσει υποψία, με κάποια του ενέργεια.
Πρέπει να σημειώσουμε ότι σε όλ' αυτά βοηθάνε και διάφοροι από την Ελλάδα, επίσης ρατσιστές και που στον δικό τους Τύπο δημοσιεύουν επίσης ανύπαρκτα γεγονότα, που τάχα γινόντουσαν στον Πόντο, με το σκοπό να εντοπίσουν κρυπτοχριστιανούς στην περιοχή. Δηλαδή, οι ρατσιστές των δυο πλευρών κατά κάποιον τρόπο αλληλοβοηθούνται.
Την τελευταία είδηση για παραβίαση και φωτογράφιση σπιτιών την πήραμε πριν από λίγο καιρό. Έγινε στο χωριό Ώκενα (Köknar) της κωμόπολης Κατωχωρίου (Çaykara) Τραπεζούντας. Μάθαμε ότι παραβιάσανε και φωτογράφισαν σπίτια μερικών κατοίκων, που είχαν γραφτεί μέλη του φόρουμ, από άγνοια, με τα πραγματικά τους ονόματα, όπου καταχωρούσαν διάφορες ιστοριούλες και σύντομα μηνύματα στην Ποντιακή γλώσσα, στην ιστοσελίδα www.ocena.info, που ανήκει στο χωριό και λειτουργεί στην Ποντιακή γλώσσα με λατινικούς χαρακτήρες.
Όπως καθένας μπορεί να καταλάβει, στο στόχαστρο έχει μπει η αρχαία ελληνική διάλεκτος που έως σήμερα κατάφερε να ζήσει κι εξακολουθεί να είναι ζωντανή, μα οι συνθήκες έχουν γίνει τόσο δύσκολες, τόσο ελάχιστα πνευματικές, που ακόμη κι η Ποντιακή, αυτή η γλώσσα η εφτάψυχη δε θα μπορέσει ν' αντέξει και να επιβιώσει.
Τις πληροφορίες μας για τα παραπάνω γεγονότα, τις βγάζουν αληθινές τα αντιδημοκρατικά μέτρα που είχε εφαρμόσει η κρατική Ασφάλεια έως πρόσφατα σε βάρος ατόμων που για οικονομικούς λόγους, για να εργαστούν, είχαν έρθει στην Ελλάδα. Όλους αυτούς τους είχε καταγράψει με όλα τα στοιχεία τους κι όταν περνούσαν τα σύνορα κι έμπαιναν στην Τουρκία για επίσκεψη των γονιών τους είτε ία διακοπές στο χωριό τους, τους έπιανε η Αστυνομία, τους Ανάκριναν, τους έκλειναν στα κρατητήρια, τους φυλάκιζαν ακόμη και για μήνες .ώσπου να ανακαλυφθούν τα υποτιθέμενα επιβαρυντικά στοιχεία. Εις βάρος τους. Μια απ' αυτές τις αντιδημοκρατικές ενέργειες είναι και η γνωστή περίπτωση του Φετχί Γκιουλτεπε που είχε δημοσιευτεί και στον Τύπο της Ελλάδας. Τον είχαν κρατήσει επί έξι μήνες στη φυλακή ψάχνοντας να βρουν στοιχεία για την ίδρυση τάχα Ποντιακού κράτους που οργάνωνε στην περιοχή της Μαύρης θάλασσας.
Χαρακτηριστικό είναι και το γεγονός, ότι το πρώην δικαστήριο κρατικής ασφάλειας D.G.Μ είχε καταγράψει τα στοιχεία των περισσότερων ελληνόφωνων κατοίκων της περιοχής, τους είχε προσάψει γελοίες κατηγορίες και είχε πάρει απόφαση να τους συλλάβει καινά τους ανακρίνει. Δεν ξέρουμε τι απόγινε κείνη η απόφαση ύστερα από την ακύρωση εκείνων των δικαστηρίων. Πέρα απ' όλα τα παραπάνω, σχετικά με την προσπάθεια της εξαφάνισης αρχαίων τοπικών διαλέκτων, διορίζουν στα σχολεία των χωρών δασκάλους ρατσιστές, που παρακολουθούν το κάθε τι για να ενημερώνουν τις αρχές. Και φτάνουν να κατηγορούνε σε μικρά παιδιά του δημοτικού την τοπική γλώσσα. Κι αν τύχει και το πράγμα πάρει διαστάσεις, τότε το δικιολογουν ως «μεμονωμένη περίπτωση». Και όχι πολιτική του κράτους.
Μα έκτος απ' τους δασκάλους είναι κι οι Χοτζάδες που διορίζονται στα τζαμιά, και λένε πως η γλώσσα αυτή, τα ποντιακά, είναι γλώσσα των απίστων, προσπαθώντας να πείσουν τον λαό να παρατήσει από μόνος του αυτή την ανεπιθύμητη για τις αρχές γλώσσα.
Δυστυχώς όλες αυτές οι πολύ δυσάρεστες, αντιδημοκρατικές κι αντιπνευματικές ενέργειες δεν καταγγέλλονται από κανένα. Γιατί σε πολλά χωριά της Ανατολής, ο λαός της περιοχής έχει επί εκατοντάδες χρόνια ζήσει σε καθεστώς της πιο αδυσώπητης τρομοκρατίας. Τόσο που αυτή η τρομοκρατία, αυτός ο φόβος του' χει μέσα του κατασταλάξει ένα, θα λέγαμε φοβερό σεβασμό, για στολές, πηλίκια, γραβάτες, για κάθε σύμβολο κρατικής εξουσίας.. Τόσο που έχει μείνει πίσω από τη μορφωμένη κοινωνία Και πώς να διεκδικήσει τα δικαιώματα του, αφού δε γνωρίζει τίποτα για ανθρώπινα δικαιώματα; Τόσο που να τα θεωρεί φυσιολογικά αυτά που γίνονται σε βάρος του κι ούτε τα αναφέρει πουθενά ούτε, προφανώς από φόβο, τα καταγγέλλει. Έτσι δεν παίρνει κανείς χαμπάρι, ούτε από τον δημοκρατικό Τύπο, είτε τις δημοκρατικές οργανώσεις, κι ας ζούμε στον εικοστό πρώτο αιώνα, στο κέντρο του πλανήτη. Ο πλανήτης δε βλέπει ούτε ακούει κι ο κρυφός πόλεμος για την εξαφάνιση ενός αρχαίου πολιτισμού συνεχίζεται. Τόσο που αναρωτιέται κανείς καμιά φορά μήπως η ψυχή του Χίτλερ αποδιωγμένη από την Ευρώπη, βρήκε καταφύγιο στην περιοχή μας;
Ωστόσο εγώ διατηρώντας μέσα μου την ελπίδα, φωνάζω από δω που βρίσκομαι σε όλον τον πλανήτη και παρακαλώ όλους τους ανθρώπους, όλους που ορκίζονται στη δημοκρατία, όλους όσους γνωρίζουν πως άλλο δεν έχει ο άνθρωπος για νάναι άνθρωπος, από την έκφραση του, ας το κάνουν δικό τους ζήτημα, κι ας μην αφήσουν να χαραμιστεί και να χαθεί μια γλώσσα που μα κάνει όλους τους ανθρώπους, συνάνθρωπους και συγγενείς του Ομήρου.

- Ο Βαχίτ Τουρσούν, κατάγεται από το ελληνόφωνο χωριό Όκενα, της Τραπεζούντας και ζει στην Ελλάδα, ως μη νομιμοποιημένος μετανάστης, μη βρίσκοντας μια πατρίδα να τον διεκδικήσει και να τον προστατέψει.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ από: http://infognomonpolitics.blogspot.com

Πόντος, δικαίωμα στη μνήμη

ένα κόμικ .... για τους Πόντιους

δείτε περισσότερα στον παρακάτω σύνδεσμο...

http://www.astrapikasvrontikas.gr/