πάρτε τώρα και ένα ποντιακό ανέκδοτο γραμμένο στην ποντιακή διάλεκτο.
(όποιος δεν καταλάβει τίποτα και θέλει να μάθει τι λέει το ανέκδοτο μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μου στις γνωστές διευθύνσεις)
έτον ο Κωστίκας, ο Γιωρίκας και ο Πανίκας.
πέθανεν ο Κωστίκας και επίεν σην πορταν μπροστα τι παραδεισονος. ελέπε τον ο Αε Πετρος και ρωτάτον πρώτα πρωτα "εσυ παιδιμ' για πέι με , ντο εποικες σην ζωης, ντο αμαρτίας;"
κλωσκεται ο Κωστίκας και λέι ατον "εγω ¨Aεμ' επήγα μ' ολον το χωρίον, γαρυν για γαρυν κι εφεκα..." λέι ατον ο Άε Πέρος "ατο τιδεν κι εν, συγχωρουμε σε, εμπα απες."
τ' αλλ την ημεραν πεθαν και ο Γιωρίκας. ρωτα και ατον ο Άε Πετρος ντε εποικε και ο Γιωρικας λέι οτι επίεν με το μσον το χωριον. σχωρα και ατον ο Άες και βαλετον σον παραδεισον.
ερτε και η σειρα τι Πανικα, ποθαν και παει μπροστα σι παραδεισονος την πορταν. ρωτα ατον ο Άες ντο αμαρτιας εποικεν. και ο Πανίκας μετ εναν χαραν κλωσκετε και λέι τον Άεν "εγω μονον με την γαρυμ' επενα, με καναν αλλεσα."
και κλωσκετε ο Άες και απαντατον " ειπαμέ να σχωρουμεν τ' αμαρτιας , αλλα οχι και τα μαλ*κιας"
25 Μαρτίου 2008
24 Μαρτίου 2008
αφή της ολυμπιακής φλόγας
Με κάθε επισημότητα έγινε σήμερα Τρίτη 24 Μαρτίου η τελετή αφής της ολυμπιακής φλόγας στην αρχαία Ολυμπία για τους Ολυμπιακούς του Πεκίνου (2008).
Πλήθος επισήμων αλλά και μη μαζεύτηκε για να παρακολουθήσει την τελετή . Τα βλέμματα όλου του κόσμου στράφηκαν στην χώρα μας σήμερα , καθώς τα μεγάλα ξένα ειδησιογραφικά κανάλια διέκοψαν τα προγράμματα τους και συνδέθηκαν ζωντανά με την Ολυμπία
Δυστυχώς υπήρξαν και κάποια αρνητικά στοιχεία , όπως οι διαμαρτυρόμενοι για το Θιβέτ που προσπάθησαν να περάσουν τα μηνύματα τους κηλιδώνοντας την ιερότητα του χώρου και της στιγμής...
Παρ' όλα αυτά η τελετή ολοκληρώθηκε με επιτυχία μιας και ο ήλιος άναψε την δάδα
Η ολυμπιακή φλόγα θα ταξιδέψει για 7 μέρες στην χωρά της , την Ελλάδα και στην συνέχεια με μια λαμπρή τελετή θα ξεκινήσει το μεγάλο ταξίδι της των 137.000 χλμ. με τελικό προορισμό το Ολυμπιακό Στάδιο στο Πεκίνο στις 8 Αυγούστου
καλό ταξίδι φλόγα και μαζί σου ας ταξιδέψουν και τα ιδεώδη του ευ αγωνίζεστε και της ολυμπιακής εκεχειρίας...
περισσότερα για την ολυμπιακη φλογα εδώ
16 Μαρτίου 2008
ΝΕΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ
και τώρα κοντά σας δύο νέες σελίδες από τον
δημιουργό του lxplace....
*μια σελίδα που αποτελείται μόνο από στίχους ποντιακών
τραγουδιών
*και η άλλη είναι μια σελίδα
φωτογραφίας
φιλικάgiaxaliotis.blogspot.com
9 Μαρτίου 2008
στίχοι ποντιακών τραγουδιών no.5
Σο παρχαρι κι παγω
Σο παρχαρι κι παγω
Άλλο κι παρχαρευω, ούι αμαν
Θεια μερ’ εν τω κορτσοπος
Άλλο κι μασκαρευω, ούι αμαν
Τ’ εμερα τα κοσαρεα
Σην φωλεα κι οβαζνε, ούι αμαν
Τ’ εμορφα τα κορτσοπα
Εγκαλεα κι χορταζνε, ούι αμαν
Ασο προσωπομ’ εχαθεν
Ασο προσωπομ’ εχαθεν
Ολεν το χαμογελον
Τ’ αψιμο ντο καιει το ψοπομ’
Κι σβηνε ατο το νερο
Ερρωστεσεν η καρδιαμ’
Και η ψυμ’ εντον γερα
Χαρε ελα επαρ το ψοπομ’
Ντο σ’εμεν νεφιλιαρ
Θεεμ’ για αλαξον την τυχημ’
Για επαρμε ας γλυτωνω
Χρονεα εγω την ψυμ’ κλαινιζω
Και μετα τον πολεμο
Χαρε οντες θα περτς το ψοπομ’
Ζυασονα ισαν ισαν
Ντερτλην και πονεμενον εν
Τερ’ και μη βασανισα
Τον Θεο παρακαλω
Γουρπαν ψυμ’ να εινουμε
Ατου σ’εσαν τ’ οματεα
Σ’ατα τιδεν κι ταγιανευ
Ολεα ηνταν κομματεα
Έι, τον Θεο παρακαλω
Και τον Χριστο δοξαζω
Να βρικοσαι μαναχον
Φιλω, φιλω χορταζω
Ελα ψυμ’ και φερομαι
Τη σεβντας το βοτανι
Να λαρωνω την καρδεαμ’
Ντ’ εποικες περισαν’
Έι, τον Θεο παρακαλω…
Ντο να φταγω την παραν
Ντα να φταγω την παραν
Εγω εχω την χαρα
Τη χαραμ’, το στερνοκλαδιμ’,
Το κρασιμ’ και το ελαδιμ’
Ντο να φταγω τον ηλιον
Εχω το γιαβρι τεμον
Με τον φεγγον θα δουλευω
Και ατο θα γαλασευω
Θα λεγατο κατ’ ελα
Κι αμον την γα’ι’τεν κοφτα
Κατ’ αγνα σην ψυμ’ εσεβεν
Και ο νουσιμ’ επιδευεν
Ελα αρνιμ’ ασα μακρα
Ελα αρνιμ’ ασα μακρα
Ελα λεγοσε
Λασκουμε σα ερημιας
Κι αραευω σε
Ελα αρνιμ’ ασα μακρα
Να λελεβωσε
Καθουμε σα ερημιας
Κι αναμενω σε
Τα στρατας πολλα μακρα
Εμενα να λει
Πολλα η αροθυμιας
Σην ψυμ’ εν βαρυ
Ειμαι ένας τραγοδενος
Ειμαι ένας τραγοδενος
Τραγωδω και συριζω
Τ’ εμορφα τα κορτσοπα
Εγω χαρεντεριζω,
Τραγωδω την εγαπην
Για τον Ποντο τραγωδω
Τραγωδω για τον Ποντον
Και για τον ξεριζωμον
Τη λυρας το τοξαρι
Τη γαβαλ το συριμαν
Καθ’ έναν παλικαριν
Χορευ την τραγωδιαμ’
Ως το στομαμ’ η ψυμ’ ερθεν
(μοιρολόι)
Ως το στομαμ’ η ψυμ’ ερθεν
Γιατρικον σ’ εμεν κι εβρεθεν
Τ’ οματοπαμ’ σκοτινευναι
Αρχινουν κι άλλο κι εβλεπεν
Μανα τ’ οματεας κι αν κλαιγνε
Εμεν οπις κι φερνε
Μανιτσαμ’ κρατ΄την καρδιας
Εις και τ’ αλλα τα παιδιας
Αετς ετονε γραμμενον
Εισεμε σημαδεμενον
ασην ωρα ντ’ εγεννεθα
Και σον κοσμον εγω ερθα
Κοτσά Αναστάς
Άμον τον κοτζά Αναστάς κι θα ελέπς όθεν κι αν πας
Σο παρχαρι κι παγω
Άλλο κι παρχαρευω, ούι αμαν
Θεια μερ’ εν τω κορτσοπος
Άλλο κι μασκαρευω, ούι αμαν
Τ’ εμερα τα κοσαρεα
Σην φωλεα κι οβαζνε, ούι αμαν
Τ’ εμορφα τα κορτσοπα
Εγκαλεα κι χορταζνε, ούι αμαν
Ασο προσωπομ’ εχαθεν
Ασο προσωπομ’ εχαθεν
Ολεν το χαμογελον
Τ’ αψιμο ντο καιει το ψοπομ’
Κι σβηνε ατο το νερο
Ερρωστεσεν η καρδιαμ’
Και η ψυμ’ εντον γερα
Χαρε ελα επαρ το ψοπομ’
Ντο σ’εμεν νεφιλιαρ
Θεεμ’ για αλαξον την τυχημ’
Για επαρμε ας γλυτωνω
Χρονεα εγω την ψυμ’ κλαινιζω
Και μετα τον πολεμο
Χαρε οντες θα περτς το ψοπομ’
Ζυασονα ισαν ισαν
Ντερτλην και πονεμενον εν
Τερ’ και μη βασανισα
Τον Θεο παρακαλω
Γουρπαν ψυμ’ να εινουμε
Ατου σ’εσαν τ’ οματεα
Σ’ατα τιδεν κι ταγιανευ
Ολεα ηνταν κομματεα
Έι, τον Θεο παρακαλω
Και τον Χριστο δοξαζω
Να βρικοσαι μαναχον
Φιλω, φιλω χορταζω
Ελα ψυμ’ και φερομαι
Τη σεβντας το βοτανι
Να λαρωνω την καρδεαμ’
Ντ’ εποικες περισαν’
Έι, τον Θεο παρακαλω…
Ντο να φταγω την παραν
Ντα να φταγω την παραν
Εγω εχω την χαρα
Τη χαραμ’, το στερνοκλαδιμ’,
Το κρασιμ’ και το ελαδιμ’
Ντο να φταγω τον ηλιον
Εχω το γιαβρι τεμον
Με τον φεγγον θα δουλευω
Και ατο θα γαλασευω
Θα λεγατο κατ’ ελα
Κι αμον την γα’ι’τεν κοφτα
Κατ’ αγνα σην ψυμ’ εσεβεν
Και ο νουσιμ’ επιδευεν
Ελα αρνιμ’ ασα μακρα
Ελα αρνιμ’ ασα μακρα
Ελα λεγοσε
Λασκουμε σα ερημιας
Κι αραευω σε
Ελα αρνιμ’ ασα μακρα
Να λελεβωσε
Καθουμε σα ερημιας
Κι αναμενω σε
Τα στρατας πολλα μακρα
Εμενα να λει
Πολλα η αροθυμιας
Σην ψυμ’ εν βαρυ
Ειμαι ένας τραγοδενος
Ειμαι ένας τραγοδενος
Τραγωδω και συριζω
Τ’ εμορφα τα κορτσοπα
Εγω χαρεντεριζω,
Τραγωδω την εγαπην
Για τον Ποντο τραγωδω
Τραγωδω για τον Ποντον
Και για τον ξεριζωμον
Τη λυρας το τοξαρι
Τη γαβαλ το συριμαν
Καθ’ έναν παλικαριν
Χορευ την τραγωδιαμ’
Ως το στομαμ’ η ψυμ’ ερθεν
(μοιρολόι)
Ως το στομαμ’ η ψυμ’ ερθεν
Γιατρικον σ’ εμεν κι εβρεθεν
Τ’ οματοπαμ’ σκοτινευναι
Αρχινουν κι άλλο κι εβλεπεν
Μανα τ’ οματεας κι αν κλαιγνε
Εμεν οπις κι φερνε
Μανιτσαμ’ κρατ΄την καρδιας
Εις και τ’ αλλα τα παιδιας
Αετς ετονε γραμμενον
Εισεμε σημαδεμενον
ασην ωρα ντ’ εγεννεθα
Και σον κοσμον εγω ερθα
Κοτσά Αναστάς
Άμον τον κοτζά Αναστάς κι θα ελέπς όθεν κι αν πας
έτονε σταυραετός των προσφύγων ο Θεός
σ'έναν χέρ είχεν σταυρόν και σο άλλο το κανόν
Ατός έτον λεοντάρ τη Πάφρας το παλλικάρ
τον Πόντον απές σην ψύν είχεν σην ταραμονήν
έτον για να γουρταρεύ άμαχους να προστατεύ
Την πατριδαν ατ’ που χαν’ ες αγιατρευτον γεραν
Με τα δοντεας να κρατεις τα χωραφεας και την γης
Την σημαιαν κρατ’ σο χερ και σο άλλο το μαχαιρ’
Λογια τη Κοτσα Αναστας να θυμασε οθεν πας
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)